Art. 20. - Szwajcaria-Polska. Traktat o ekstradycji i pomocy prawnej w sprawach karnych. Berno.1937.11.19.
Dz.U.1939.4.19
Akt utracił mocJeżeli w sprawie karnej toczącej się przed Sądem jednej z obu Układających się Stron, osobiste stawiennictwo świadka lub biegłego, przebywającego na obszarze drugiej Układającej się Strony, uważa się za niezbędne lub pożądane, winien Sąd ten przesłać w tym celu wezwanie drogą przewidzianą w artykule 18, ustęp 3.
Koszty osobistego stawiennictwa świadka lub biegłego ponosi Państwo wzywające; wezwanie wskaże kwotę, jaką należy przyznać świadkowi lub biegłemu, tytułem zwrotu kosztów przejazdu i pobytu. Państwo wezwane będzie mogło udzielić świadkowi lub biegłemu zaliczkę, która ulega zwrotowi przez Państwo wzywające, skoro tylko wezwana osoba oświadczy gotowość zastosowania się do wezwania.
Żaden świadek lub biegły, bez względu na jego obywatelstwo, który został wezwany, stosownie do ustępu pierwszego niniejszego artykułu, do dobrowolnego stawiennictwa przed Sądami drugiej Strony, nie będzie mógł być, na obszarze tej ostatniej, ścigany lub aresztowany za czyny lub wyroki skazujące dawniejsze, albo z powodu udziału w czynach stanowiących przedmiot procesu, na który został wezwany. Wezwanie przewidziane w ustępie pierwszym niniejszego artykułu zawierać winno wyraźną wzmiankę o postanowieniach niniejszego ustępu.
Osoby te utracą jednakże ten przywilej, jeżeli nie opuszczą obszaru Państwa wzywającego dobrowolnie w ciągu trzech dni po oświadczeniu właściwego Sądu, że obecność ich już nie jest potrzebna. Sąd ten winien je powiadomić, w chwili wezwania, że zapewnione im bezpieczeństwo ogranicza się tylko do powyższego terminu.