Rozdział 3 - Przewietrzanie za pomocą lutniociągów, pomocniczych urządzeń wentylacyjnych lub przez dyfuzję - Szczegółowe wymagania dotyczące prowadzenia ruchu podziemnych zakładów górniczych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2017.1118

Akt obowiązujący
Wersja od: 13 marca 2020 r.

Rozdział  3

Przewietrzanie za pomocą lutniociągów, pomocniczych urządzeń wentylacyjnych lub przez dyfuzję

§  189. 
1. 
Wyrobiska, które nie są przewietrzane prądami powietrza wytwarzanymi przez wentylator główny, przewietrza się za pomocą lutniociągów.
2. 
Lutniociągi wykonuje się z lutni metalowych lub innych spełniających wymagania, o których mowa w § 28 ust. 2.
3. 
Dopuszcza się przewietrzanie wyrobiska za pomocą pomocniczych urządzeń wentylacyjnych, w przypadku gdy długość tego wyrobiska nie jest większa niż:
1)
w polach niemetanowych lub w polach metanowych I kategorii zagrożenia metanowego:
a)
15 m - przy nachyleniu nie większym niż 10° we wzniosie i upadzie,
b)
10 m - przy nachyleniu większym niż 10° we wzniosie i upadzie;
2)
w polach metanowych II-IV kategorii zagrożenia metanowego:
a)
6 m - przy nachyleniu nie większym niż 10° we wzniosie i upadzie,
b)
4 m - przy nachyleniu większym niż 10° we wzniosie i upadzie.
4. 
W przypadku zakładów górniczych eksploatujących kopalinę niepalną, w których nie ma zagrożenia metanowego, po spełnieniu wymagań, o których mowa w § 142 ust. 2, kierownik ruchu zakładu górniczego może zezwolić na przewietrzanie wyrobisk o długości nie większej niż:
1)
60 m - w przypadku zastosowania wentylatorów wolnostrumieniowych, umieszczonych w wolnych przekrojach wyrobisk z opływowym prądem powietrza i wytwarzających strugę strumienia na odległość nie mniejszą niż 45 m;
2)
30 m - w przypadku zastosowania wentylatorów wolnostrumieniowych, umieszczonych w wolnych przekrojach wyrobisk z opływowym prądem powietrza i wytwarzających strugę strumienia na odległość nie mniejszą niż 15 m.
§  190. 
1. 
Przewietrzanie wyrobiska przez dyfuzję jest dopuszczalne w przypadku, gdy długość tego wyrobiska nie jest większa niż:
1)
w polach niemetanowych lub w polach metanowych I kategorii zagrożenia metanowego:
a)
10 m - przy nachyleniu nie większym niż 10° we wzniosie i upadzie,
b)
6 m - przy nachyleniu większym niż 10° we wzniosie i upadzie;
2)
2 m - w polach metanowych II-IV kategorii zagrożenia metanowego.
2. 
W polach metanowych przewietrzanie przez dyfuzję wnęk odmetanowania, wnęk wiertniczych oraz dojść do tam izolacyjnych i pożarowych jest niedopuszczalne.
3. 
W polach metanowych przelewowe komory pomp oraz wloty do podszybi o długości nie większej niż 10 m, w których strop na całej długości ma wznios wynoszący nie mniej niż 15° w kierunku szybu, przewietrza się przez dyfuzję lub za pomocą pomocniczych urządzeń wentylacyjnych pod warunkiem spełnienia wymagań określonych w § 142 ust. 2.
4. 
W zakładach górniczych eksploatujących kopalinę niepalną oraz w zakładach, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy, przewietrzanie przez dyfuzję wyrobisk o długościach większych od ustalonych w ust. 1 jest dopuszczalne za zgodą kierownika ruchu zakładu górniczego albo kierownika ruchu zakładu pod warunkiem spełnienia wymagań, o których mowa w § 142 ust. 2.
§  191. 
1. 
Przewietrzanie za pomocą lutniociągu może być ssące, tłoczące lub kombinowane.
2. 
Odległość lutniociągu od czoła przodka wynosi nie więcej niż:
1)
w polach niemetanowych i niezagrożonych wyrzutami gazów i skał - 10 m;
2)
w polach metanowych lub zagrożonych wyrzutami gazów i skał przy wentylacji:
a)
ssącej - 6 m,
b)
tłoczącej - 8 m.
3. 
Zwiększenie do 15 m odległości, o której mowa w ust. 2 pkt 1, jest dopuszczalne za zgodą kierownika ruchu zakładu górniczego pod warunkiem zastosowania wentylacji tłoczącej.
4. 
W wyrobiskach drążonych kombajnami:
1)
odległość lutniociągu ssącego od czoła przodka wynosi nie więcej niż:
a)
przy wentylacji ssącej - 3 m,
b)
przy wentylacji ssącej dla kopalin niepalnych i w polach niemetanowych - 6 m,
c)
przy wentylacji kombinowanej - 6 m;
2)
odległość lutniociągu tłoczącego od czoła przodka wynosi nie więcej niż:
a)
przy wentylacji tłoczącej w polach niemetanowych - 10 m,
b)
przy wentylacji tłoczącej w polach metanowych - 8 m,
c)
przy wentylacji kombinowanej - 12 m.
§  192. 
1. 
Odległość lutniociągu od czoła przodka w szybach lub szybikach wynosi nie więcej niż:
1)
przy wentylacji tłoczącej i kombinowanej - 4 ,
2)
przy wentylacji ssącej - 2

- gdzie "s" oznacza powierzchnię przekroju wyrobiska pionowego w wyłomie wyrażoną w m2.

2. 
W szybach lub szybikach, w których pomost znajduje się w odległości od czoła przodka mniejszej niż określona w ust. 1, koniec lutniociągu znajduje się między przodkiem a pomostem.
§  193. 
1. 
Lutniociąg wyprowadza się do przepływającego prądu powietrza na odległość nie mniejszą niż 8 m, w kierunku uniemożliwiającym występowanie recyrkulacji powietrza.
2. 
Przepisu ust. 1 nie stosuje się do lutniociągów pomocniczych wykorzystywanych:
1)
przy wentylacji kombinowanej;
2)
do usuwania nagromadzeń metanu;
3)
do poprawy warunków klimatycznych.
3. 
W przypadku zastosowania w zakładach górniczych wydobywających rudy miedzi, cynku i ołowiu systemu komorowo-filarowego dopuszcza się wyprowadzenie lutniociągu do przepływającego prądu powietrza na odległość uniemożliwiającą występowanie recyrkulacji powietrza.
§  194. 
W wyrobisku, z którego jest pobierane powietrze do przewietrzania wyrobiska z użyciem lutniociągu, ilość przepływającego powietrza uniemożliwia występowanie jego recyrkulacji.
§  195. 
1. 
W wyrobisku z opływowym prądem powietrza, w którym jest zainstalowany lutniociąg, utrzymuje się prędkość powietrza, o której mowa w § 145 ust. 1.
2. 
Prędkość przepływającego powietrza w wyrobisku przewietrzanym za pomocą lutniociągu wynosi nie mniej niż:
1)
0,15 m/s - w polach niemetanowych lub w polach metanowych I kategorii zagrożenia metanowego;
2)
0,30 m/s - w polach metanowych II-IV kategorii zagrożenia metanowego.
3. 
W drążonym wyrobisku o przekroju poprzecznym w wyłomie większym niż 20 m2 przewietrzanym za pomocą lutniociągu dopuszcza się mniejszą niż określona w ust. 2 prędkość przepływającego powietrza pod warunkiem spełnienia wymagań określonych w § 142 ust. 2.
§  196. 
W części szybu lub szybiku przewietrzanej za pomocą lutniociągu prędkość przepływającego powietrza wynosi nie mniej niż:
1)
0,10 m/s - w polach niemetanowych lub w polach metanowych I kategorii zagrożenia metanowego;
2)
0,15 m/s - w polach metanowych II-IV kategorii zagrożenia metanowego.
§  197. 
W szybach głębionych z powierzchni w złożach metanowych lutniociąg wyprowadza się na wysokość nie mniejszą niż:
1)
3 m nad poziom terenu;
2)
0,5 m nad dach budynku - w przypadku gdy wentylator znajduje się w tym budynku.
§  198. 
Przy szybie lub szybiku, lub nadsięwłomie drążonym w warunkach zagrożenia metanowego oprócz wentylatora czynnego instaluje się wentylator rezerwowy.
§  199. 
Pomosty w drążonych szybach lub szybikach lub nadsięwłomach wykonuje się w sposób zapewniający stały, swobodny przepływ powietrza uniemożliwiający nagromadzenie się metanu pod lub nad tymi pomostami.
§  200. 
1. 
Wyrobiska drążone metodą nadsięwłomu w polach metanowych przewietrza się prądem powietrza wytwarzanym przez wentylator główny.
2. 
Przewietrzanie za pomocą lutniociągu dukli wiertniczej w polu metanowym drążonej metodą nadsięwłomu jest dopuszczalne wyłącznie do wysokości 15 m.
§  201. 
1. 
Wentylatory lutniowe w polach metanowych pracują bez przerwy.
2. 
W przypadku przerwy awaryjnej w pracy wentylatora lutniowego wstrzymuje się roboty, wycofuje się pracowników, a wejście do wyrobiska zabezpiecza się przed wstępem osób nieupoważnionych.
3. 
W zakładach górniczych wydobywających sól, warunki pracy wentylatorów określa kierownik ruchu zakładu górniczego.
§  202. 
1. 
W szybach głębionych z powierzchni, w warunkach zagrożenia metanowego, elektryczne silniki wentylatorów umieszczonych na początku lutniociągu przewietrza się bezpośrednio z atmosfery.
2. 
W polach metanowych II-IV kategorii zagrożenia metanowego elektryczne silniki wentylatorów umieszczonych na początku lutniociągu przewietrza się powietrzem pobieranym bezpośrednio z prądu opływowego, doprowadzanym w celu przewietrzania wyrobiska.
§  203. 
1. 
Wentylatory lutniowe umieszcza się na początku lutniociągu w prądzie powietrza wytworzonym przez wentylator główny.
2. 
Dla wyrobiska przewietrzanego za pomocą lutniociągu opracowuje się projekt wentylacji lutniowej, który zawiera:
1)
kategorię zagrożeń naturalnych partii złoża lub pokładu, w której będzie wykonywane wyrobisko;
2)
prognozowaną metanowość bezwzględną wyrobiska w [m3CH4/min];
3)
krytyczny czas potencjalnej przerwy w przewietrzaniu;
4)
temperaturę pierwotną skał w [°C];
5)
docelową długość wyrobiska w [m];
6)
powierzchnię przekroju poprzecznego wyrobiska w świetle obudowy w [m2];
7)
sposób drążenia wyrobiska;
8)
maksymalną ilość materiału wybuchowego odpalanego jednocześnie w [kg];
9)
wyposażenie przodka w urządzenia do schładzania powietrza, zwalczania zapylenia i hałasu;
10)
rodzaj wentylacji lutniowej oraz rodzaj i średnicę lutni, długości lutniociągu;
11)
typ i parametry punktu pracy wentylatora, wydajność i spiętrzenie;
12)
sprawność lutniociągu w [%];
13)
ilość powietrza w:
a)
prądzie opływowym w [m3/min],
b)
przodku wyrobiska w [m3/min];
14)
schemat wentylacji lutniowej i lokalizacji czujników stanu przewietrzania wyrobiska;
15)
sposób zawieszenia lutniociągów wraz z wentylatorami do obudowy wyrobisk.
3. 
W projekcie wentylacji lutniowej przyjmuje się wartość maksymalną ilości powietrza doprowadzonego do przodka wyrobiska, wynikającą z obliczeń uwzględniających:
1)
utrzymanie w wyrobisku wymaganego składu oraz wymaganej prędkości i temperatury powietrza;
2)
zwiększenie się oporu lutniociągu - w przypadku zainstalowania w nim urządzeń odpylających lub chłodzących powietrze.
4. 
W przypadku stosowania wentylacji kombinowanej ilość powietrza dostarczanego lutniociągiem do przodka jest o nie mniej niż 20% większa od ilości powietrza pobieranego przez wentylator pomocniczy.
§  204. 
1. 
Przebudowy, naprawy lutniociągów i wentylatorów oraz sieci energetycznych, powodujące przerwy w przewietrzaniu wyrobisk wentylacją lutniową, wykonuje się na zasadach określonych przez kierownika ruchu zakładu górniczego.
2. 
Warunki prowadzenia przebudowy i naprawy, o których mowa w ust. 1, oraz sposób wznowienia przewietrzania określane są przez kierownika ruchu zakładu górniczego.
3. 
Prace, o których mowa w ust. 1, powodujące przerwy w przewietrzaniu wyrobisk z wentylacją lutniową prowadzone w polach metanowych II-IV kategorii zagrożenia metanowego lub w warunkach zagrożenia wyrzutami gazów i skał, prowadzi się pod stałym nadzorem osoby dozoru ruchu zakładu górniczego, po uzyskaniu zgody kierownika ruchu zakładu górniczego, który określa sposób:
1)
zabezpieczenia osób przebywających w wyrobisku z wentylacją lutniową;
2)
kontroli stężeń gazów w wyrobisku z wentylacją lutniową.
§  205. 
1. 
Wznowienie przewietrzania wyrobisk wentylacją lutniową oraz usuwanie powstałych w nich nagromadzeń gazów prowadzi się w sposób uniemożliwiający przekroczenie ich dopuszczalnych stężeń w prądach powietrza wytwarzanych przez wentylator główny.
2. 
Dla wyrobiska przewietrzanego wentylacją lutniową w polach II-IV kategorii zagrożenia metanowego określa się krytyczny czas potencjalnej przerwy w przewietrzaniu, po przekroczeniu którego w trakcie wznowienia przewietrzania reguluje się wypływ powietrza z tego wyrobiska.
§  206. 
1. 
Szczegółowy sposób usuwania nagromadzonych gazów z wyrobisk przewietrzanych wentylacją lutniową jest określany przez kierownika ruchu zakładu górniczego.
2. 
Wznowienie przewietrzania i usuwanie nagromadzeń gazów z wyrobisk przewietrzanych wentylacją lutniową, gdy została przekroczona ich dopuszczalna zawartość w prądach powietrza wytwarzanych przez wentylator główny, jest dopuszczalne wyłącznie na zasadach określonych przez kierownika ruchu zakładu górniczego.
3. 
Przed wznowieniem przewietrzania i usuwaniem nagromadzeń gazów wycofuje się osoby z wyznaczonej strefy zagrożenia, a dostęp do tej strefy zabezpiecza się posterunkami.
§  207. 
W szybach głębionych z powierzchni, w warunkach zagrożenia metanowego:
1)
z pomostu roboczego na zrębie szybu wyprowadza się kominy wentylacyjne na wysokość nie mniejszą niż 10 m nad poziom terenu i nie mniejszą niż 2 m nad pomost wysypowy i poza budynek wieży szybowej, przy czym łączna powierzchnia ich przekrojów poprzecznych jest większa o 50% od powierzchni przekroju poprzecznego lutniociągu wentylacyjnego, za pomocą którego jest przewietrzany szyb;
2)
zadaszone pomieszczenia oraz kanały mające połączenie z szybem wyposaża się w odpowiednie odpowietrzniki kominowe, wyprowadzone do atmosfery na wysokość nie mniejszą niż 2,5 m od powierzchni terenu;
3)
wylot wysypu szybowego umieszczonego w budynku wieży szybowej odgradza się od rury szybowej szczelną ścianką o wysokości nie mniejszej niż 2,5 m i szerokości nie mniejszej niż średnica szybu.
§  208. 
W przypadku przerwy w przewietrzaniu szybu wentylacją lutniową głębionego w warunkach zagrożenia metanowego w szybie oraz na powierzchni w promieniu 10 m od szybu i wylotów wentylacyjnych tego szybu niezwłocznie:
1)
wycofuje się osoby i wyłącza spod napięcia urządzenia elektryczne, z wyjątkiem urządzeń przeznaczonych do transportu ludzi i urządzeń iskrobezpiecznych;
2)
wstrzymuje się ruch pojazdów i maszyn z napędem spalinowym.
§  209. 
1. 
Wyrobiska korytarzowe drążone kombajnami prowadzi się z zastosowaniem urządzeń odpylających.
2. 
Wyłączenie urządzenia odpylającego powoduje zatrzymanie urabiania kombajnem.
3. 
W przypadku zastosowania w wyrobisku korytarzowym drążonym kombajnem i przewietrzanym wentylacją lutniową stacjonarnego urządzenia odpylającego lub lutniociągu pomocniczego prędkość przepływającego powietrza wynosi nie mniej niż 0,3 m/s, z wyjątkiem tej części wyrobiska, w której równolegle jest umieszczony lutniociąg pomocniczy.
§  210. 
1. 
W wentylacji z pomocniczym lutniociągiem ssącym wyposażonym w urządzenia odpylające lub pomocniczym lutniociągiem tłoczącym wyposażonym w chłodnicę powietrza, końcowy odcinek lutniociągu tłoczącego w przodku wyrobiska wyposaża się w:
1)
klapę zamykającą wylot lutniociągu lub inne urządzenie do zmiany kierunku przepływu powietrza;
2)
odcinek o długości 10 m zbudowany z lutni wirowych;
3)
lutnię zasobnikową.
2. 
Do budowy odcinka, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, w polach niemetanowych lub w polach metanowych I kategorii zagrożenia metanowego dopuszcza się stosowanie lutni perforowanych.
§  211. 
W przypadku stosowania wentylacji kombinowanej w polach metanowych zapewnia się możliwość wyłączenia za pomocą systemu zabezpieczenia metanometrycznego urządzeń układu wentylacji kombinowanej w przodku.
§  212. 
1. 
Długość odcinka, w którym równolegle został umieszczony lutniociąg doprowadzający powietrze do przodka i lutniociąg pomocniczy, wynosi nie więcej niż 10 m.
2. 
Do długości odcinka, w którym równolegle zostały umieszczone lutniociągi, o których mowa w ust. 1, nie wlicza się długości odcinka lutniociągu wykonanego z lutni wirowych lub perforowanych.
§  213. 
Zainstalowanie dodatkowego wentylatora w lutniociągu tłoczącym jest dopuszczalne wyłącznie w celu pokonania dodatkowych oporów spowodowanych umieszczeniem chłodnicy powietrza i pod warunkiem, że:
1)
z lutniociągu tłoczącego zostanie wyprowadzony bocznik, w którym została umieszczona chłodnica powietrza;
2)
w lutniociągu przed dodatkowym wentylatorem zostanie umieszczony manometr;
3)
na długości lutniociągu występuje nadciśnienie;
4)
przerwy w ruchu obu wentylatorów lub obniżenie prędkości powietrza w lutniociągu, poniżej wartości ustalonej przez kierownika działu wentylacji, są sygnalizowane w dyspozytorni;
5)
długość odcinka lutniociągu od miejsca umieszczenia dodatkowego wentylatora do przodka, wynosi nie więcej niż 200 m;
6)
w polach metanowych dodatkowy wentylator z napędem elektrycznym jest automatycznie wyłączany za pomocą systemu zabezpieczenia metanometrycznego;
7)
w polach niemetanowych lub polach I kategorii zagrożenia metanowego można nie wykonywać bocznika.
§  214. 
1. 
Lutniociągi wykonuje się tak, aby:
1)
lutnie nie stykały się z przewodami i urządzeniami elektrycznymi;
2)
lutnie były łączone w sposób niezawężający przekroju lutniociągu;
3)
do zmiany kierunku zabudowy lutniociągu stosowane były sztywne lub usztywnione lutnie, a w przypadku stosowania lutni z tworzyw sztucznych kształtki lutniowe niezawężające przekroju lutniociągu;
4)
były zabezpieczone przed uszkodzeniami mechanicznymi.
2. 
Stosowanie w szybach lub szybikach lutni z tworzyw sztucznych jest dopuszczalne na zasadach określonych przez kierownika ruchu zakładu górniczego.
§  215. 
1. 
W przodkach wyrobisk przewietrzanych wentylacją lutniową dokonuje się pomiarów prędkości przepływu i temperatury powietrza.
2. 
Niezależnie od pomiarów, o których mowa w ust. 1, dokonuje się pomiarów prędkości powietrza w prądzie opływowym, w którym jest umieszczony wentylator.
3. 
Na podstawie wyników pomiarów, o których mowa w ust. 1 i 2, określa się wielkość różnicy między ilością powietrza:
1)
płynącą w prądzie opływowym a ilością powietrza pobieraną przez wentylator w [%];
2)
dostarczaną do przodka przez lutniociąg a ilością powietrza pobieraną przez wentylator pomocniczy w [%].
4. 
Na podstawie wyników pomiarów, o których mowa w ust. 1 i 2, oraz wyników analiz próbek, o których mowa w § 216 ust. 1, określa się metanowość bezwzględną wyrobiska w [m3CH4/min].
§  216. 
1. 
W przodkach wyrobisk raz w miesiącu pobiera się próbki powietrza w celu określenia jego składu.
2. 
Wyniki analizy próbek, o których mowa w ust. 1, dokumentuje się w sposób określony przez kierownika ruchu zakładu górniczego.
§  217. 
W wyrobiskach drążonych w polach metanowych stosuje się urządzenia sygnalizujące w dyspozytorni ruchu lub w dyspozytorni gazometrycznej przerwy w pracy wentylatorów lutniowych lub zmniejszanie się prędkości powietrza w lutniociągu.