Szczegółowe warunki prowadzenia działalności kantorowej oraz rodzaj fachowego przygotowania do jej wykonywania i sposób jego udokumentowania.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1999.13.116

Akt utracił moc

Wersja od: 19 lutego 1999 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA FINANSÓW

z dnia 10 lutego 1999 r.

w sprawie szczegółowych warunków prowadzenia działalności kantorowej oraz rodzaju fachowego przygotowania do jej wykonywania i sposobu jego udokumentowania.

Na podstawie art. 10 ust. 6 ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. - Prawo dewizowe (Dz. U. Nr 160, poz. 1063) zarządza się, co następuje:

§ 1. Rozporządzenie określa:

1) szczegółowe warunki prowadzenia przez rezydentów, z wyłączeniem banków, działalności kantorowej, zwanej dalej "działalnością",

2) rodzaj fachowego przygotowania do prowadzenia działalności oraz sposób jego udokumentowania.

§  2.

1. Rezydenci mogą prowadzić działalność po uzyskaniu zezwolenia dewizowego Prezesa Narodowego Banku Polskiego (NBP), zwanego dalej "zezwoleniem".

2. Zezwolenie udzielane jest na wniosek rezydenta, o którym mowa w § 1 pkt 1, po spełnieniu warunków, o których mowa w art. 10 ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. - Prawo dewizowe (Dz. U. Nr 160, poz. 1063), zwanej dalej "ustawą".

3. Wniosek o udzielenie zezwolenia powinien być złożony w oddziale NBP właściwym terytorialnie ze względu na miejsce, w którym działalność ma być prowadzona.

4. Do wniosku, o którym mowa w ust. 3, należy dołączyć:

1) zaświadczenie o niekaralności za przestępstwo skarbowe, przeciwko mieniu lub inne przestępstwo popełnione w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, zagrożone karą pozbawienia wolności lub ograniczenia wolności, osoby ubiegającej się o zezwolenie oraz osób, które będą bezpośrednio wykonywać czynności określone we wniosku,

2) dokumenty wskazujące na fachowe przygotowanie osób, które będą bezpośrednio wykonywać działalność określoną we wniosku.

5. Jeżeli wniosek, o którym mowa w ust. 3, składa rezydent będący osobą prawną, przepis ust. 4 pkt 1 stosuje się odpowiednio do członków organów zarządzających i nadzorczych tej osoby.

§  3.

1. Za fachowe przygotowanie, o którym mowa w § 2 ust. 4 pkt 2, uznaje się:

1) ukończenie kursu, w którego programie znajdowała się tematyka obejmująca przepisy związane z prowadzeniem działalności, a także zagadnienia dotyczące przeprowadzania transakcji związanych z tą działalnością, lub

2) pracę w banku, co najmniej w okresie rocznym, na stanowisku związanym z obsługą transakcji walutowych.

2. Dokumentami, o których mowa w § 2 ust. 4 pkt 2, są:

1) świadectwo ukończenia kursu, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, lub

2) świadectwo pracy w banku, o której mowa w ust. 1 pkt 2, złożone wraz z oświadczeniem o znajomości przepisów ustawy.

§  4.

1. Kantor, w którym ma być prowadzona działalność określona zezwoleniem, powinien być dostosowany do jej prowadzenia, a w szczególności powinien zapewniać bezpieczne dokonywanie transakcji.

2. Kantor należy wyposażyć w:

1) umieszczoną na zewnątrz, w widocznym miejscu, nazwę "kantor", ze wskazaniem dni i godzin prowadzenia działalności,

2) tablicę informacyjną, prezentującą:

a) wykaz skupowanych i sprzedawanych wartości dewizowych określonych zezwoleniem i będących przedmiotem obrotu oraz aktualne ceny (kursy) kupna i sprzedaży,

b) informację o obowiązku, o którym mowa w § 6 ust. 1 pkt 4,

3) rejestry kupowanych i sprzedawanych wartości dewizowych,

4) formularze druków wystawianych na dowód kupna i sprzedaży wartości dewizowych będących przedmiotem obrotu, zawierające dane, o których mowa w § 6 ust. 3, lub odpowiedni program umożliwiający komputerowy wydruk takich dowodów,

5) pieczątkę z nazwą i adresem oraz pieczątki imienne kasjerów,

6) oryginalny, wydawany przez NBP, zaktualizowany album zagranicznych znaków pieniężnych, jeżeli przedmiotem działalności jest kupno i sprzedaż walut obcych lub pośrednictwo w ich kupnie i sprzedaży.

§ 5. Przed udzieleniem zezwolenia Prezes NBP może sprawdzić przygotowanie kantoru do prowadzenia działalności, o której mowa we wniosku.

§  6.

1. Osoba, która uzyskała zezwolenie, jest obowiązana zapewnić:

1) prowadzenie w sposób trwały i ciągły ewidencji wszystkich operacji powodujących zmianę stanu wartości w kantorze - według zasad umożliwiających w każdym momencie ustalenie aktualnego stanu kasy we wszystkich wartościach - w walucie polskiej oraz w wartościach dewizowych będących przedmiotem obrotu,

2) bieżącą ekspozycję komunikatów NBP, zawierających informacje o walutach będących przedmiotem obrotu w kantorze,

3) prowadzenie ciągłego kupna i sprzedaży wartości dewizowych, będących przedmiotem obrotu, w godzinach działalności kantoru,

4) wydawanie dowodu kupna lub sprzedaży, imiennego lub na okaziciela, przy każdej transakcji kupna lub sprzedaży wartości dewizowych będących przedmiotem obrotu,

5) z upływem każdego roku działalności aktualizowanie zaświadczeń, o których mowa w § 2 ust. 4 pkt 1 oraz w § 2 ust. 5.

2. Ewidencja, o której mowa w ust. 1 pkt 1, jest prowadzona w następujący sposób:

1) ewidencjonowaniu podlegają następujące dane:

a) data operacji,

b) określenie rodzaju operacji (kupno-sprzedaż-dekretacja księgowa),

c) nazwa i ilość wartości będących przedmiotem operacji,

d) cena (kurs waluty) i równowartość transakcji dewizowych w złotych,

2) wpis do ewidencji powinien być dokonany niezwłocznie po dokonaniu transakcji.

3. Dowody, o których mowa w ust. 1 pkt 4, zawierają:

1) w przypadku obrotu walutą obcą:

a) imię, nazwisko i adres klienta, a także znamiona dokumentu tożsamości, jeżeli jest to imienny dowód kupna lub sprzedaży,

b) nazwę i kwotę sprzedanych (skupionych) wartości dewizowych,

c) kurs waluty i równowartość transakcji w złotych,

d) pieczątkę z oznaczeniem kantoru i datę wystawienia,

e) pieczątkę imienną i podpis kasjera,

2) w przypadku obrotu złotem dewizowym i platyną dewizową dowód kupna lub sprzedaży tych wartości zawierać powinien nazwę i ilość skupionych lub sprzedanych wartości dewizowych, jednostkową cenę i równowartość transakcji w złotych, a także dane wymienione w pkt 1 lit. a) oraz lit. d) i e).

§  7.

1. Każda zmiana warunków prowadzonej działalności, określonych w zezwoleniu, wymaga jego zmiany. Zmiana zezwolenia może nastąpić na wniosek złożony w oddziale NBP, o którym mowa w § 2 ust. 3.

2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, należy złożyć niezwłocznie, nie później jednak niż w terminie 14 dni od zajścia okoliczności powodujących konieczność zmiany zezwolenia.

3. O zaprzestaniu działalności określonej w zezwoleniu należy powiadomić niezwłocznie pisemnie oddział NBP, o którym mowa w § 2 ust. 3, nie później jednak niż w terminie 7 dni od dnia jej zaprzestania.

4. Osoba prowadząca działalność określoną w zezwoleniu z ważnych powodów może czasowo ją zawiesić, powiadamiając o tym pisemnie oddział NBP, o którym mowa w § 2 ust. 3, w terminie 7 dni od dnia zawieszenia.

5. Pisemnego powiadomienia oddziału NBP, o którym mowa w § 2 ust. 3, wymaga też wznowienie działalności zawieszonej w trybie ust. 4, w terminie 7 dni od dnia wznowienia.

§ 8. Osoby, które uzyskały zezwolenie na podstawie dotychczasowych przepisów, obowiązane są dostosować tę działalność do warunków określonych w rozporządzeniu, w terminie 30 dni od dnia jego wejścia w życie.

§ 9. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.