§ 3. - Szacowanie nieruchomości ziemskich przymusowo wykupywanych przy przeprowadzeniu reformy rolnej.
Dziennik Ustaw
Dz.U.1935.19.107
Akt utracił moc Wersja od: 30 stycznia 1939 r.
§ 3.
(1)
Przy ustalaniu szacunku odosobnionych lasów, nieobciążonych służebnościami, a nieuznanych za ochronne o obszarze mniejszym niż 5 ha w województwach: warszawskiem, łódzkiem, kieleckiem, lubelskiem, tarnopolskiem, stanisławowskiem, lwowskiem, krakowskiem, śląskiem, poznańskiem i pomorskiem oraz o obszarze mniejszym niż 10 ha w województwach: białostockiem, wileńskiem, nowogródzkiem, poleskiem i wołyńskiem, należy odrębnie szacować wartość gruntów pod lasem i dodać do niej wartość znajdujących się na tych gruntach drzewostanów z tem, że: 1) 3
grunty pod lasem klasyfikuje się według cz. A tabeli klas gruntów wymienionej w § 1 ust. (2), a szacunek ich ustala się na 50% sumy, jaka wynikałaby z zastosowania § 1 i § 2 ust. (1) i (2); 2)
wartość drzewostanów wysokopiennych do lat 20 szacuje się na podstawie skapitalizowanych kosztów upraw z uwzględnieniem stopnia zadrzewienia i zastosowaniem stopy procentowej 5; wartość drzewostanów, określona w ten sposób, nie może przekraczać wartości użytkowej, jaką drzewostany te miałyby po dojściu do lat 20; 3)
wartość drzewostanów starszych, jak również drzewostanów niskopiennych ustala się na zasadzie ich wartości użytkowej.(2)
Przy ustalaniu szacunku lasów, niewymienionych w ust. (1), szacuje się łącznie grunty z drzewostanami i wszelkiemi związanemi z gospodarstwem leśnem terenami, wodami prywatnemi, budynkami, zakładami przemysłowemi i transportowemi, urządzeniami komunikacyjnemi i t. p. według zasad następujących: 1)
wartość lasu oblicza się w wysokości skapitalizowanego dochodu rocznego, możliwego do osiągnięcia przy racjonalnej gospodarce leśnej, po potrąceniu wydatków; 2)
za dochody przyjmuje się dochody z użytku głównego, t. j. drewna oraz dochody z użytków ubocznych, dopuszczalnych z punktu widzenia racjonalnej gospodarki leśnej; dochody z użytku głównego w lasach, zagospodarowanych na podstawie zatwierdzonych przez właściwą władzę planów, lub programów gospodarczych, określa się przez oszacowanie ustalonych w tych planach użytków, w lasach zaś niezagospodarowanych - przez oszacowanie użytków, określonych zgodnie z zasadami racjonalnej gospodarki leśnej; 3)
za wydatki przyjmuje się koszty zalesień, administracji, wzniesienia niezbędnych budowli i urządzeń, remontów oraz podatki; 4)
dla kapitalizacji i dyskonta ustala się stopę procentową 5.(3)
Wysokość cen i kosztów określa się według przeciętnych cen miejscowych z ostatnich dwóch lat gospodarczych, poprzedzających dokonanie szacunku, z uwzględnieniem przedewszystkiem cen i kosztów w lasach państwowych.3 § 3 ust. 1 pkt 1 zmieniony przez § 1 pkt 3 rozporządzenia z dnia 16 stycznia 1939 r. (Dz.U.39.7.37) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 30 stycznia 1939 r.