Szacowanie nieruchomości ziemskich przymusowo wykupywanych przy przeprowadzeniu reformy rolnej.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1935.19.107

Akt utracił moc

Wersja od: 30 stycznia 1939 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA ROLNICTWA I REFORM ROLNYCH

z dnia 16 marca 1935 r.

wydane w porozumieniu z Ministrem Skarbu w sprawie szacowania nieruchomości ziemskich przymusowo wykupywanych przy przeprowadzeniu reformy rolnej.

Na podstawie art. 27 ust. (3) ustawy z dnia 28 grudnia 1925 r. o wykonaniu reformy rolnej (Dz. U. R. P. z 1926 r. Nr. 1, poz. 1), zmienionego przez art. 17 pkt. 12) rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 11 lipca 1932 r. o unormowaniu właściwości władz i trybu postępowania w zakresie administracji rolnictwa i reform rolnych (Dz. U. R. P. Nr. 67, poz. 622) zarządza się co następuje:

§  1.

(1) Szacunek gruntów przymusowo wykupywanych winien być dokonywany na podstawie cen jednostkowych gruntów poszczególnych rodzajów użytkowania i klas w poszczególnych okręgach ekonomicznych.

(2) 1 Klasy gruntów poszczególnych rodzajów użytkowania określa się według cz. A-D i F tabeli klas gruntów, stanowiącej załącznik do art. 3 ustawy z dnia 26 marca 1935 r. o klasyfikacji gruntów do podatku gruntowego (Dz. U. R. P. Nr 27, poz. 203).

(3) Grunty w poszczególnych powiatach zalicza się do okręgów ekonomicznych według załącznika Nr. 2.

(4) 2 Ustala się ceny jednostkowe gruntów, podane w załączniku Nr. 3. Ceny te ustalone dla 1 okręgu ekonomicznego ulegają podwyższeniu dla części A tego okręgu o 10%, a dla części B o 15%.

§  2.

(1) Szacunek gruntów, ustalony w myśl § 1, podwyższa się zależnie od odległości:

1) od stacji lub przystanku kolei szerokotorowej, oddanej do użytku publicznego, według tabeli następującej:

Odległość	Zwyżka
do 1 km	o 15%
ponad 1 km do 3 km	o 10%
ponad 3 km do 7 km	o 5%;

2) od stacji lub przystanku kolei wąskotorowej stałej oraz od przystani rzecznej, jeżeli w danym majątku odstawy i dostawy przeprowadza się regularnie drogą wodną, według tabeli podanej w pkt. 1 ze zmniejszeniem stawek o połowę;

3) od miast według tabeli następującej:

Przy zaludnieniu w tysiącach	Do 15 km szosą	Ponad 15 km do 20 km szosą	Ponad 20 km do 35 km szosą
ponad 10 do 20	o 5%
ponad 20 do 100	o 10%	o 5%	-
ponad 100 do 500	o 15%	o 10%	-
ponad 500	o 20%	o 15%	o 10%;

tabelę tę stosuje się również przy połączeniu z miastem drogą boczną, przyczem 1 km drogi bocznej liczy się za 1 ¹/₂ km szosy;

4) od uzdrowisk, posiadających charakter użyteczności publicznej, według tabeli następującej:

Odległość	Zwyżka
do 3 km	o 15%
ponad 3 km do 7 km	o 10%

(2) W razie zbiegu zwyżek z ust. (1) pkt. 1)-4) stosuje się stawkę najwyższą.

(3) Ustalony w myśl § 1 szacunek gruntów w niskiej kulturze lub leżących odłogiem może być zmniejszony w granicach do 20%.

§  3.

(1) Przy ustalaniu szacunku odosobnionych lasów, nieobciążonych służebnościami, a nieuznanych za ochronne o obszarze mniejszym niż 5 ha w województwach: warszawskiem, łódzkiem, kieleckiem, lubelskiem, tarnopolskiem, stanisławowskiem, lwowskiem, krakowskiem, śląskiem, poznańskiem i pomorskiem oraz o obszarze mniejszym niż 10 ha w województwach: białostockiem, wileńskiem, nowogródzkiem, poleskiem i wołyńskiem, należy odrębnie szacować wartość gruntów pod lasem i dodać do niej wartość znajdujących się na tych gruntach drzewostanów z tem, że:

1) 3 grunty pod lasem klasyfikuje się według cz. A tabeli klas gruntów wymienionej w § 1 ust. (2), a szacunek ich ustala się na 50% sumy, jaka wynikałaby z zastosowania § 1 i § 2 ust. (1) i (2);

2) wartość drzewostanów wysokopiennych do lat 20 szacuje się na podstawie skapitalizowanych kosztów upraw z uwzględnieniem stopnia zadrzewienia i zastosowaniem stopy procentowej 5; wartość drzewostanów, określona w ten sposób, nie może przekraczać wartości użytkowej, jaką drzewostany te miałyby po dojściu do lat 20;

3) wartość drzewostanów starszych, jak również drzewostanów niskopiennych ustala się na zasadzie ich wartości użytkowej.

(2) Przy ustalaniu szacunku lasów, niewymienionych w ust. (1), szacuje się łącznie grunty z drzewostanami i wszelkiemi związanemi z gospodarstwem leśnem terenami, wodami prywatnemi, budynkami, zakładami przemysłowemi i transportowemi, urządzeniami komunikacyjnemi i t. p. według zasad następujących:

1) wartość lasu oblicza się w wysokości skapitalizowanego dochodu rocznego, możliwego do osiągnięcia przy racjonalnej gospodarce leśnej, po potrąceniu wydatków;

2) za dochody przyjmuje się dochody z użytku głównego, t. j. drewna oraz dochody z użytków ubocznych, dopuszczalnych z punktu widzenia racjonalnej gospodarki leśnej; dochody z użytku głównego w lasach, zagospodarowanych na podstawie zatwierdzonych przez właściwą władzę planów, lub programów gospodarczych, określa się przez oszacowanie ustalonych w tych planach użytków, w lasach zaś niezagospodarowanych - przez oszacowanie użytków, określonych zgodnie z zasadami racjonalnej gospodarki leśnej;

3) za wydatki przyjmuje się koszty zalesień, administracji, wzniesienia niezbędnych budowli i urządzeń, remontów oraz podatki;

4) dla kapitalizacji i dyskonta ustala się stopę procentową 5.

(3) Wysokość cen i kosztów określa się według przeciętnych cen miejscowych z ostatnich dwóch lat gospodarczych, poprzedzających dokonanie szacunku, z uwzględnieniem przedewszystkiem cen i kosztów w lasach państwowych.

§  4.

(1) Torfowiska, które z uwagi na miejscowe warunki nadają się do eksploatacji, szacować należy indywidualnie według cen miejscowych tych użytków, a inne torfowiska - jak odpowiednią klasę gruntów.

(2) Grunty, zawierające pokłady piasku, żwiru, kamienia i t. p., nienadające się do uprawy, szacować należy jak grunty klasy VI, a jeżeli są eksploatowane, to tereny zajęte pod eksploatację należy szacować indywidualnie według cen miejscowych.

(3) Specjalne kultury, jak: plantacje wikliny, chmielniki, sady, szparagarnie i t. p., których trwałość rozciąga się przynajmniej na lat 3, należy szacować odrębnie i indywidualnie, jeżeli obszar poszczególnych kultur obejmuje nie mniej niż 1/4 ha.

(4) Drogi należy szacować jak grunty orne klasy VI.

§ 5. W celu obliczenia wartości prac, służących właścicielowi nieruchomości, a polegających na ciągnięciu pewnych korzyści z innych nieruchomości (np. prawo pastwiska, rybołówstwa, brania z lasów drzewa, chróstu, ściółki i t. p.), należy ustalić roczną wartość wszystkich korzyści na podstawie cen obiegowych w czasie dokonywania szacunku i skapitalizować sumę tych wartości w sposób następujący:

1) przy korzyściach wieczystych pomnożyć roczną sumę korzyści przez 20,

2) przy korzyściach, ograniczonych czasem trwania, pomnożyć roczną sumę korzyści przez ilość lat ich trwania, nie więcej jednak niż przez 20,

3) przy korzyściach, których czas trwania jest nieokreślony, pomnożyć roczną sumę korzyści przez 10.

§  6.

(1) Szacunek budynków należy ustalać według norm Powszechnego Zakładu Ubezpieczeń Wzajemnych, przyczem uwzględniane być winny miejscowe ceny materjałów i robocizny oraz stopień zużycia budynków w czasie dokonywania szacunku lub objęcia w posiadanie Państwa, gdy poprzedza ono dokonanie szacunku.

(2) Jeżeli wykupywane budynki nie posiadają pełnej przydatności gospodarczej dla gospodarstwa objętego przymusowym wykupem, to szacunek obliczony w myśl ust. (1) należy odpowiednio obniżyć nie więcej jednak niż o 30%.

§ 7. Budowle, zakłady przemysłowe lub ich części, inne urządzenia gospodarcze i t. p., dla których zasady szacowania nie są ustalone w poprzednich paragrafach, należy szacować indywidualnie, przyjmując pod uwagę ich gospodarczą przydatność dla gospodarstwa objętego przymusowym wykupem.

§ 8. Szacunek nieruchomości obliczony w myśl § 1-7 rozporządzenia niniejszego winien być podwyższony lub obniżony w granicach do 30%, gdyby zbytnio odbiegał od cen rynkowych z okresu bezpośrednio poprzedzającego dokonanie szacunku lub objęcie w posiadanie Państwa, gdy poprzedza ono dokonanie szacunku.

§ 9. W przypadkach, w których przed wejściem w życie rozporządzenia niniejszego czynności komisji klasyfikacyjno-szacunkowej zostały zakończone, winno nastąpić oszacowanie nieruchomości przymusowo wykupywanych bez zasięgania ponownej opinji komisji klasyfikacyjno-szacunkowej, przyczem ceny jednostkowe gruntów, ustalone na podstawie przepisów dotychczas obowiązujących, należy zastąpić przez ceny jednostkowe, podane w załączniku Nr. 3 do rozporządzenia niniejszego, w sposób następujący:

	Ceny według przepisów dotychczas obowiązujących	Ceny według zał. Nr. 3 do rozporządzenia niniejszego
Grunty orne	klas I - VI " VII i VIIa	klas I-VI tabeli A, " E.
Łąki	klas I-IV klasy V	klas I-IV tabeli B. klasy VI " B.
Pastwiska	klasy Ia klas I-III klasy IV	klasy I tabeli C. klas II-IV " C. klasy VI " C.
Grunty pod wodami	klas I - V " VI i VII	klas I-V tabeli D. klasy VI " D.

§ 10. Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia; równocześnie tracą moc obowiązującą rozporządzenia Ministra Reform Rolnych z dnia 11 lipca 1927 r. i z dnia 20 marca 1930 r., wydane w porozumieniu z Ministrem Skarbu oraz Ministrem Rolnictwa, w sprawie szacowania nieruchomości ziemskich przymusowo wykupywanych przy przeprowadzeniu reformy rolnej (Dz. U. R. P. z 1927 r. Nr. 70, poz. 617 i z 1930 r. Nr. 32, poz. 272).

ZAŁĄCZNIKI

ZAŁĄCZNIK  Nr 1 ⁴

(skreślony).

ZAŁĄCZNIK  Nr 2 ⁵

Okręgi ekonomiczne	Powiaty
1	będziński bialski (województwo krakowskie) bielski (województwo śląskie) błoński bocheński brzeski (województwo krakowskie) cieszyński (na wschód od rzeki Olzy) chrzanowski częstochowski dąbrowski dębicki drohobycki gnieźnieński gostyński grójecki horodeński inowrocławski jarosławski jędrzejowski kaliski kościański krakowski kutnowski lwowski lubelski lubliniecki łańcucki łęczycki łowicki łódzki miechowski mielecki	mogileński myślenicki opatowski ostrowski (województwo poznańskie) piotrkowski pińczowski poznański puławski przemyski przeworski radomski radomszczański rawski (województwo warszawskie) rzeszowski samborski sandomierski skierniewicki sochaczewski stopnicki stryjski (część północna w granicach do rzeki Stryj i linii kolejowej Stryj — Dolina) szamotulski śniatyriski średzki śremski tarnobrzeski tarnowski wadowicki warszawski włocławski zaleszczycki zawierciański	A. cieszyński (na zachód od rzeki Olzy) pszczyński rybnicki tarnogórski B. frysztacki katowicki świętochłowicki
2	bóbrecki borszczowski brodzki brzeziński brzozowski brzeżański buczacki bydgoski chełmiński chełmski chodzieski ciechanowski czarnkowski czortkowski garwoliński gorlicki gostyniński gródecki grudziądzki	hrubieszowski iłżecki janowski jarociński jasielski kałuski (na północ od linii kolejowej Stanisławów — Dolina) kamionecki kępiński kielecki kolbuszowski kolski kołomyjski koniński kopyczyniecki kozienicki krasnystawski krośnieński	krotoszyński leszczyński limanowski lipnowski lubartowski łaski łukowski międzychodzki miński morski mościski nieszawski niżański nowosądecki nowotarski nowotomyski obornicki olkuski podhajeckj
2	płocki płoński pułtuski przemyślański radziechowski radzymiński radzyriski rawicki rawski (województwo lwowskie) rohatyński rudecki sanocki siedlecki	sieradzki skałacki sokalski stanisławowski szubiński tarnopolski tczewski tłumacki toruński trembowelski turecki wąbrzeski wągrowiecki węgrowski	wieluński włoszczowski wolsztyński wrzesiński wyrzyski zamojski zbaraski zborowski złoczowski żółkiewski żydaczowski żywiecki żniński
3	augustowski bialski (województwo lubelskie) białostocki biłgorajski brodnicki dobromilski doliński dubieński działdowski horochowski jaworowski kałuski (na południe od linii kolejowej Stanisławów — Dolina) konecki kosowski (województwo stanisławowskie) krzemieniecki	leski lubaczowski lubawski łomżyński łucki (na południe od linii kolejowej Lublin — Równe) makowski mławski nadwórniański opoczyński ostrołęcki ostrowski (województwo białostockie) przasnyski rówieński rypiński sępoleński sierpecki	sokołowski suwalski starogardzki stryjski (część południowa w granicach do rzeki Stryj i linii kolejowej Stryj — Dolina) świecki szczuczyński (województwo białostockie) tomaszowski tucholski turczański włodawski włodzimierski wysoko - mazowiecki zdołbunowski
4	baranowicki bielski (województwo białostockie) brzeski (województwo poleskie) chojnicki grodzieński kartuski kościerski kowelski (na południe od linii kolejowej Lublin — Równe)	lidzki lubomelski (na południe od linii kolejowej Lublin — Równe) łucki (na północ od linii kolejowej Lublin — Równe) nieświeski	nowogródzki oszmiański słonimski sokólski szczuczyński (województwo nowogródzkie) święciański wileńsko - trocki wołkowyski
5	brasławski dziśnieński drohicki kobryński kosowski(województwo poleskie) kostopolski koszyrski	kowelski (na północ od linii kolejowej Lublin — Równe) lubomelski (na północ od linii kolejowej Lublin — Równe) łuniniecki mołodecki	piński postawski prużański sarneński stoliński stołpecki wilejski wołożyński

ZAŁĄCZNIK  Nr 3

grafika

¹ § 1 ust. 2 zmieniony przez § 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 16 stycznia 1939 r. (Dz.U.39.7.37) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 30 stycznia 1939 r.

² § 1 ust. 4 zmieniony przez § 1 pkt 2 rozporządzenia z dnia 16 stycznia 1939 r. (Dz.U.39.7.37) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 30 stycznia 1939 r.

³ § 3 ust. 1 pkt 1 zmieniony przez § 1 pkt 3 rozporządzenia z dnia 16 stycznia 1939 r. (Dz.U.39.7.37) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 30 stycznia 1939 r.

⁴ Załącznik nr 1 skreślony przez § 1 pkt 4 rozporządzenia z dnia 16 stycznia 1939 r. (Dz.U.39.7.37) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 30 stycznia 1939 r.

⁵ Załącznik nr 2 zmieniony przez § 1 pkt 5 rozporządzenia z dnia 16 stycznia 1939 r. (Dz.U.39.7.37) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 30 stycznia 1939 r.