Art. 23. - Służba wojskowa oficerów Wojska Polskiego.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1948.20.135

Akt utracił moc

Wersja od: 16 kwietnia 1948 r.

Art.  23.

1. Prezydent Rzeczypospolitej może na wniosek Ministra Obrony Narodowej pozbawić oficera stopnia oficerskiego w przypadkach:

a) skazania prawomocnym wyrokiem sądu na karę pozbawienia wolności powyżej 1 roku bez zawieszenia jej wykonania,

b) skazania prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo, popełnione z niskich pobudek na karę pozbawienia wolności bez zawieszenia jej wykonania,

c) samowolnego opuszczenia przez oficera swej jednostki bądź stanowiska służbowego lub pozostawania poza nimi, albo nieuczynienia zadość powołaniu do służby wojskowej w terminie oznaczonym, jeżeli wszczęte z tych powodów postępowanie karne zostało w myśl obowiązujących przepisów wskutek nieobecności oficera zawieszone,

d) popełnienia przez oficera zbrodni stanu, przestępstwa przeciw obowiązkowi wierności żołnierskiej, przestępstwa przeciw obowiązkowi wojskowemu oraz przestępstwa przeciw interesom Państwa lub Narodu określonego w ustawach karnych szczególnych - gdy skazanie nie mogło nastąpić z powodu zaistnienia ustawowych okoliczności wyłączających ściganie lub skazanie.

2. Na podstawie zarządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej, wydanego w myśl przepisu ust. 1 o pozbawieniu oficera stopnia oficerskiego, Minister Obrony Narodowej orzeka, jaki stopień wojskowy może być pozostawiony zdegradowanemu oficerowi.

3. W razie ustania przyczyny, która w myśl ust. 1 lit. c) spowodowała utratę stopnia, oficer odzyskuje utracony stopień z mocy samego prawa, jeżeli w wyniku podjętego postępowania karnego nie zostanie skazany na karę dodatkową, powodującą utratę stopnia oficerskiego.