Rozdział 7 - Zmiany w stosunku służbowym i zwolnienie ze służby. - Służba Więzienna.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1984.29.149 t.j.

Akt utracił moc

Wersja od: 1 marca 1995 r.

Rozdział  7

Zmiany w stosunku służbowym i zwolnienie ze służby.

Art.  55. 

1. Funkcjonariusz może być z urzędu przeniesiony do innej miejscowości albo oddelegowany do czasowego pełnienia służby poza stałym miejscem służby w przypadkach uzasadnionych ważnymi względami służby.

2. Funkcjonariusz może być przeniesiony również i na własną prośbę, gdy nie stoją temu na przeszkodzie względy służbowe.

3. Decyzja o przeniesieniu funkcjonariusza, który nie wyraził zgody na przeniesienie, podlega zatwierdzeniu przez wyższego przełożonego.

4. Czas trwania delegacji nie może przekraczać sześciu miesięcy. Minister Sprawiedliwości lub upoważniony przez niego przełożony może czas ten przedłużyć do jednego roku.

Art.  56. 

1. Funkcjonariuszowi może być powierzone czasowe pełnienie obowiązków służbowych na innym stanowisku w tej samej miejscowości na czas nie przekraczający 12 miesięcy; w tym przypadku uposażenie funkcjonariusza nie może być obniżone.

2. Minister Sprawiedliwości może delegować funkcjonariuszy do pełnienia służby w podległych sobie jednostkach organizacyjnych poza Służbą Więzienną.

Art.  57. 

1. Funkcjonariusza przenosi się na niższe stanowisko służbowe w razie wymierzenia kary dyscyplinarnej przeniesienia na niższe stanowisko.

2. Funkcjonariusz może być przeniesiony na niższe stanowisko w razie:

1) orzeczenia przez komisję lekarską służby zdrowia Ministerstwa Spraw Wewnętrznych trwałej niezdolności do pełnienia służby na zajmowanym stanowisku, jeżeli nie ma możliwości mianowania go na stanowisko równorzędne,

2) nieprzydatności na zajmowanym stanowisku, stwierdzonej w opinii służbowej,

3) niewywiązywania się z obowiązków służbowych na zajmowanym stanowisku w okresie odbywania służby stałej, stwierdzonego w dwóch kolejnych opiniach służbowych, między którymi upłynęło co najmniej sześć miesięcy,

4) likwidacji zajmowanego stanowiska służbowego, jeżeli nie ma możliwości mianowania funkcjonariusza na równorzędne stanowisko.

3. Funkcjonariusza można na jego prośbę przenieść na niższe stanowisko służbowe.

Art.  58. 

1. Funkcjonariusza zawiesza się w czynnościach służbowych w razie tymczasowego aresztowania, jak też w przypadkach, gdy w związku z wszczęciem postępowania karnego lub dyscyplinarnego konieczne jest dla dobra służby niezwłoczne odsunięcie go od pełnienia obowiązków służbowych.

2. Okresu zawieszenia funkcjonariusza w czynnościach służbowych nie zalicza się do wysługi lat, jeżeli został on skazany prawomocnym wyrokiem sądu na karę pozbawienia wolności albo ukarany w postępowaniu dyscyplinarnym karą wydalenia ze służby.

Art.  59. 

Funkcjonariusza można - z urzędu lub na jego prośbę - skierować do komisji lekarskiej służby zdrowia Ministerstwa Spraw Wewnętrznych w celu ustalenia stanu zdrowia oraz stopnia zdolności psychicznej i fizycznej do służby, jak również ustalenia związku poszczególnych schorzeń ze służbą.

Art.  60. 

1. Funkcjonariusza zwalnia się ze służby w przypadkach:

1) orzeczenia przez komisję lekarską służby zdrowia Ministerstwa Spraw Wewnętrznych trwałej niezdolności do służby,

2) wymierzenia kary dyscyplinarnej wydalenia ze służby,

3) niewyrażenia zgody na przeniesienie na niższe stanowisko służbowe z przyczyn określonych w art. 57 ust. 2,

4) skazania prawomocnym wyrokiem sądu na karę pozbawienia wolności, jeżeli wykonanie kary nie zostało warunkowo zawieszone,

5) porzucenia służby.

2. Funkcjonariusza można zwolnić ze służby w przypadkach:

1) nieprzydatności do służby, stwierdzonej w opinii służbowej w okresie służby przygotowawczej,

2) niewywiązywania się z obowiązków służbowych w okresie odbywania służby stałej, stwierdzonego w dwóch kolejnych opiniach służbowych, między którymi upłynęło co najmniej sześć miesięcy,

3) przejścia do innego działu służby państwowej lub do pełnienia z wyboru funkcji w organizacji politycznej lub społecznej za jego zgodą - na wniosek organu władzy lub administracji państwowej albo organizacji politycznej lub społecznej,

4) na własną prośbę funkcjonariusza; prośba ta powinna być rozpatrzona nie później niż w terminie trzech miesięcy,

5) skazania prawomocnym wyrokiem sądu na karę pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem wykonania tej kary,

6) nabycia prawa do emerytury Służby Więziennej z tytułu osiągnięcia 30 lat wysługi emerytalnej,

7) likwidacji zajmowanego stanowiska służbowego, jeżeli nie ma możliwości mianowania funkcjonariusza na równorzędne lub niższe stanowisko w tej samej miejscowości, a funkcjonariusz nie wyraża zgody na przeniesienie do innej miejscowości,

8) gdy wymaga tego ważny interes służby.

3. Zwolnienie funkcjonariusza ze służby z przyczyny określonej w ust. 2 pkt 8 może nastąpić jedynie na podstawie decyzji Ministra Sprawiedliwości.

Art.  61. 

W razie uchylenia prawomocnego wyroku skazującego i wydania wyroku uniewinniającego funkcjonariusza albo w razie uchylenia kary dyscyplinarnej przeniesienia na niższe stanowisko służbowe lub kary wydalenia ze służby - ulegają uchyleniu skutki wynikłe dla funkcjonariusza w związku z przeniesieniem go na niższe stanowisko lub zwolnieniem ze służby, w zakresie ustalonym przez Ministra Sprawiedliwości lub upoważnionego przez niego przełożonego.

Art.  62. 

1. Zwolnienie funkcjonariusza ze służby z przyczyn określonych w art. 60 ust. 1 pkt 1 i 3 oraz ust. 2 pkt 1, 2, 6 i 7 nie może nastąpić w okresie obłożnej choroby przed upływem dwunastu miesięcy od dnia zaprzestania służby z powodu choroby, chyba że funkcjonariusz prosi o zwolnienie.

2. Funkcjonariusz zwolniony ze służby z przyczyn określonych w art. 60 ust. 1 pkt 2, 4 i 5 oraz w ust. 2 pkt 4 i 5 przed upływem pięciu lat od odbycia szkolenia przewidzianego dla podoficerów, chorążych i oficerów Służby Więziennej jest obowiązany zwrócić kwotę stanowiącą równowartość otrzymanej w czasie szkolenia pomocy materialnej, kosztów utrzymania i umundurowania.

3. Minister Sprawiedliwości określa wysokość kwot, o których mowa w ust. 2, zasady ich zwracania oraz przypadki zwalniania z obowiązku zwrotu tych kwot.

Art.  63. 

1. Funkcjonariusza-kobiety, mianowanej na stałe, nie można zwolnić ze służby w okresie ciąży i w czasie ustawowej przerwy w pracy po porodzie - z wyjątkiem przypadków określonych w art. 60 ust. 1 pkt 2, 4 i 5 oraz ust. 2 pkt 3-5.

2. Przepisy ust. 1 stosuje się do funkcjonariusza-kobiety, mianowanej na okres służby przygotowawczej, jeżeli pełni ona służbę co najmniej trzy miesiące.

3. Jeżeli koniec służby przygotowawczej przypada na okres ciąży lub ustawowej przerwy w pracy po porodzie, okres służby przygotowawczej można przedłużyć, nie dłużej jednak niż o sześć miesięcy od zakończenia przerwy w pracy po porodzie.

Art.  64. 

1. Funkcjonariuszowi mianowanemu na stałe, zwolnionemu ze służby z innych przyczyn niż określone w art. 60 ust. 1 pkt 2, 4 i 5 oraz ust. 2 pkt 4 i 5, jak również uprawnionym członkom jego rodziny przysługuje prawo do bezpłatnego korzystania ze świadczeń służby zdrowia Ministerstwa Spraw Wewnętrznych przez okres jednego roku od dnia zwolnienia ze służby, a po upływie tego okresu - z pomocy leczniczej zakładów społecznych służby zdrowia w zakresie i na warunkach przewidzianych dla pracowników, z którymi stosunek pracy został rozwiązany.

2. Funkcjonariuszowi zwolnionemu ze służby w okresie służby przygotowawczej oraz funkcjonariuszowi mianowanemu na stałe, zwolnionemu ze służby z przyczyn określonych w art. 60 ust. 1 pkt 2, 4 i 5 oraz ust. 2 pkt 3-5, jak również członkom jego rodziny przysługuje prawo do pomocy leczniczej zakładów społecznych służby zdrowia na warunkach i w zakresie przewidzianych dla pracowników, z którymi stosunek pracy został rozwiązany.

3. Uprawnienia przewidziane w ust. 1 przysługują również członkom rodziny pozostałym po zmarłym funkcjonariuszu, który był mianowany na stałe.

Art.  65. 

Funkcjonariusz zwolniony ze służby zachowuje prawo do przydzielonego mieszkania funkcyjnego lub do mieszkania zamiennego według powszechnie obowiązujących norm zaludnienia.

Art.  66. 

1. Czas pełnienia służby więziennej wlicza się pracownikowi do okresu zatrudnienia w zakresie wszelkich uprawnień związanych z tym zatrudnieniem, jeżeli podjął on zatrudnienie w ciągu jednego roku od dnia zwolnienia ze służby, a jeżeli pełnił służbę przygotowawczą - w ciągu trzech miesięcy do tego dnia.

2. Jeżeli funkcjonariusz nie może podjąć zatrudnienia w terminie określonym w ust. 1 ze względu na chorobę powodującą niezdolność do pracy lub inwalidztwo, zachowuje on uprawnienia określone w ust. 1 w razie podjęcia zatrudnienia w ciągu trzech miesięcy od dnia ustania niezdolności do pracy lub inwalidztwa.

3. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się do funkcjonariuszy zwolnionych ze służby w razie ukarania karą dyscyplinarną wydalenia z tej służby lub w razie porzucenia służby albo skazania prawomocnym wyrokiem sądu.

Art.  67. 

1. Funkcjonariuszy zwolnionych ze służby, którzy nie ukończyli: mężczyźni - 55 lat, kobiety - 50 lat i nie zostali zaliczeni do jednej z grup inwalidów, kieruje się na ich wniosek do pracy w uspołecznionych zakładach pracy.

2. Prezes Rady Ministrów określa zasady i tryb kierowania do pracy funkcjonariuszy zwolnionych ze służby oraz właściwość organów w tych sprawach.