Art. 60. - Służba Więzienna.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1984.29.149 t.j.

Akt utracił moc

Wersja od: 1 marca 1995 r.

Art.  60. 

1. Funkcjonariusza zwalnia się ze służby w przypadkach:

1) orzeczenia przez komisję lekarską służby zdrowia Ministerstwa Spraw Wewnętrznych trwałej niezdolności do służby,

2) wymierzenia kary dyscyplinarnej wydalenia ze służby,

3) niewyrażenia zgody na przeniesienie na niższe stanowisko służbowe z przyczyn określonych w art. 57 ust. 2,

4) skazania prawomocnym wyrokiem sądu na karę pozbawienia wolności, jeżeli wykonanie kary nie zostało warunkowo zawieszone,

5) porzucenia służby.

2. Funkcjonariusza można zwolnić ze służby w przypadkach:

1) nieprzydatności do służby, stwierdzonej w opinii służbowej w okresie służby przygotowawczej,

2) niewywiązywania się z obowiązków służbowych w okresie odbywania służby stałej, stwierdzonego w dwóch kolejnych opiniach służbowych, między którymi upłynęło co najmniej sześć miesięcy,

3) przejścia do innego działu służby państwowej lub do pełnienia z wyboru funkcji w organizacji politycznej lub społecznej za jego zgodą - na wniosek organu władzy lub administracji państwowej albo organizacji politycznej lub społecznej,

4) na własną prośbę funkcjonariusza; prośba ta powinna być rozpatrzona nie później niż w terminie trzech miesięcy,

5) skazania prawomocnym wyrokiem sądu na karę pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem wykonania tej kary,

6) nabycia prawa do emerytury Służby Więziennej z tytułu osiągnięcia 30 lat wysługi emerytalnej,

7) likwidacji zajmowanego stanowiska służbowego, jeżeli nie ma możliwości mianowania funkcjonariusza na równorzędne lub niższe stanowisko w tej samej miejscowości, a funkcjonariusz nie wyraża zgody na przeniesienie do innej miejscowości,

8) gdy wymaga tego ważny interes służby.

3. Zwolnienie funkcjonariusza ze służby z przyczyny określonej w ust. 2 pkt 8 może nastąpić jedynie na podstawie decyzji Ministra Sprawiedliwości.