Tytuł 2 - ODPOWIEDZIALNOŚĆ OFICERÓW I SZEREGOWYCH POLICJI WOJEWÓDZTWA ŚLĄSKIEGO. - Służba w Policji Województwa Śląskiego.
Dz.U.1933.86.662
Akt utracił mocTYTUŁ II.
ODPOWIEDZIALNOŚĆ OFICERÓW I SZEREGOWYCH POLICJI WOJEWÓDZTWA ŚLĄSKIEGO.
ODPOWIEDZIALNOŚĆ OFICERÓW I SZEREGOWYCH POLICJI WOJEWÓDZTWA ŚLĄSKIEGO.
Odpowiedzialność dyscyplinarna.
Odpowiedzialność dyscyplinarna.
Oficerów i szeregowych Policji Województwa Śląskiego, którzy naruszają swe obowiązki w służbie lub poza służbą przez czyn, zaniechanie lub zaniedbanie, pociąga się, niezależnie od ewentualnej sądowej odpowiedzialności karnej lub cywilnej, do odpowiedzialności dyscyplinarnej.
na szeregowych:
na szeregowych:
na oficerów:
na oficerów:
Kara nagany i aresztu do trzech dni u oficerów oraz kara aresztu do siedmiu dni u szeregowych pociąga za sobą na przeciąg jednego roku od orzeczenia kary:
w stosunku do oficerów:
w stosunku do oficerów:
w stosunku do szeregowych:
w stosunku do szeregowych:
Kara aresztu od czterech do czternastu dni u oficerów pociąga za sobą na przeciąg dwóch lat od orzeczenia kary:
Kara degradacji u szeregowych pociąga za sobą na przeciąg trzech lat od orzeczenia kary:
Zwolnienie ze służby w Policji Województwa Śląskiego nie pociąga za sobą utraty praw, nabytych służbą, jednak przy wydaniu orzeczenia dyscyplinarnego zaopatrzenie emerytalne ma być zmniejszone. Zmniejszenie to może dochodzić do 50% normalnego zaopatrzenia.
Jeżeli zwolniony ze służby nie posiada prawa do zaopatrzenia emerytalnego, to otrzymuje odprawę według norm określonych w art. 57. Odprawa ta ma być również zmniejszona do 50 % normalnego wymiaru.
Wydalenie ze służby w Policji Województwa Śląskiego pociąga za sobą utratę wszystkich praw, wynikłych ze stosunku służbowego, w tej liczbie prawa do zaopatrzenia emerytalnego; jednak w przypadkach, zasługujących na szczególne uwzględnienie, władza, orzekająca wydalenie, może przyznać członkom rodziny wydalonego stały zasiłek w wysokości ich zaopatrzenia wdowiego lub sierocego, albo mniejszy.
Kary nagany, odliczenia lat służby i obniżenia stopnia służbowego, nakładane na urzędników (art. 106) w myśl postanowień art. 77 ustawy z dnia 17 lutego 1922 r. o państwowej służbie cywilnej, pociągają za sobą w stosunku do urzędników - niemożność awansowania, oraz niemożność powoływania na asesorów do komisyj dyscyplinarnych na okres: przy karze nagany przez jeden rok, przy odliczeniu lat służby i obniżeniu stopnia służbowego na okres czasu, równający się ilości odliczonych lat, bądź na jaki zawieszono możność awansu z powodu obniżenia stopnia służbowego.
Karę wydalenia lub zwolnienia ze służby odnośnie do oficerów Policji Województwa Śląskiego orzeka Minister Spraw Wewnętrznych.
Karę wydalenia i zwolnienia ze służby oraz degradacji odnośnie do szeregowych Policji Województwa Śląskiego orzeka Wojewoda Śląski.
Zastosowanie wymienionych w ustępach poprzednich kar musi poprzedzać wysłuchanie opinji komisyj dyscyplinarnych, ustanowionych: dla oficerów Policji Województwa Śląskiego - przy Wojewodzie Śląskim, dla szeregowych Policji Województwa Śląskiego - przy Głównym Komendancie Policji Województwa Śląskiego.
Oficer lub szeregowy, skazany prawomocnym wyrokiem sądu karnego, podlega wydaleniu ze służby bez wdrożenia postępowania dyscyplinarnego i bez wysłuchania opinji komisyj dyscyplinarnych, jeżeli skazanie pociąga za sobą utratę zdolności do piastowania urzędu publicznego.
Minister Spraw Wewnętrznych posiada pełnię praw dyscyplinarnych w stosunku do wszystkich oficerów i szeregowych Policji Województwa Śląskiego.
Wojewoda Śląski posiada pełnię praw dyscyplinarnych w stosunku do wszystkich oficerów i szeregowych Policji Województwa Śląskiego z wyjątkiem kary zwolnienia i wydalenia ze służby oficerów Policji Województwa Śląskiego.
Kary dyscyplinarne: upomnienia, nagany i aresztu orzekają przełożeni w stopniach oficerów Policji Województwa Śląskiego, odpowiedzialni za dyscyplinę w powierzonych im jednostkach.
Kary te mogą być nakładane także i bez wysłuchania opinji komisyj dyscyplinarnych.
Szczegółowe przepisy o uprawnieniach przełożonych policyjnych wyda Wojewoda Śląski.
Wznowienie postępowania dyscyplinarnego, zakończonego orzeczeniem, możliwe jest, gdy wyjdą najaw nowe fakty lub środki dowodowe, nieznane w poprzedniem postępowaniu, które mogą spowodować zmianę orzeczenia.
O dopuszczeniu wznowienia decyduje władza, która nałożyła karę.
W przypadku zniesienia orzeczenia dyscyplinarnego na podstawie wznowionego postępowania dyscyplinarnego, skutki nowego orzeczenia dyscyplinarnego liczą się od dnia wydania zniesionego orzeczenia dyscyplinarnego.
W przypadku, gdy po przeprowadzeniu wznowionego postępowania w sprawie, w której zapadło orzeczenie zwolnienia lub wydalenia ze służby, zostanie wydane orzeczenie uniewinniające, lub nakładające karę łagodniejszą, niż kara poprzednia, następuje rehabilitacja z pełną restytucją, lub rehabilitacja z częściową restytucją.
Rehabilitacja z pełną restytucją powoduje przywrócenie wszystkich praw, utraconych wskutek orzeczenia o zwolnieniu lub wydaleniu ze służby od dnia wydania tego orzeczenia.
Rehabilitacja z częściową restytucją powoduje zmianę podstawy rozwiązania stosunku służbowego w tym kierunku, że rozwiązanie tego stosunku, które liczyć należy od dnia zniesienia zwolnienia lub wydalenia ze służby, następuje albo w drodze przeniesienia w stan spoczynku, przy zastosowaniu przepisów emerytalnych, albo z przyznaniem odprawy według norm, ustalonych w ustępie ostatnim art. 57 rozporządzenia niniejszego.
O rehabilitacji, tak z pełną, jak i częściową restytucją, decyduje w stosunku do oficerów Policji Województwa Śląskiego Minister Spraw Wewnętrznych, a w stosunku do szeregowych - Wojewoda Śląski
Komisja Dyscyplinarna dla oficerów Policji Województwa Śląskiego w stopniu od aspiranta do nadkomisarza składa się: z dwóch oficerów w stopniu nie niższym od podinspektora, z których starszy stopniem, albo latami służby, jeżeli są w tym samym stopniu, spełnia funkcje przewodniczącego, i z urzędnika Urzędu Wojewódzkiego Śląskiego, jako członków, oraz z dwóch oficerów Policji Województwa Śląskiego w tym samym stopniu co obwiniony, jako asesorów z prawem głosu.
Członków Komisji oraz potrzebną ilość zastępców mianuje na okres roczny Minister Spraw Wewnętrznych, asesorów zaś powołuje Wojewoda Śląski dla każdej sprawy oddzielnie.
Skład Komisji Dyscyplinarnej oraz asesorów dla inspektora lub podinspetkorów Policji Województwa Śląskiego ustala w razie potrzeby Minister Spraw Wewnętrznych.
Komisja Dyscyplinarna dla szeregowych Policji Województwa Śląskiego składa się z dwóch oficerów Policji Województwa Śląskiego w stopniu nie niższym od komisarza, z których starszy stopniem, albo latami służby, jeżeli są w tym samym stopniu, spełnia funkcje przewodniczącego, i z urzędnika Urzędu Wojewódzkiego Śląskiego, jako członków, oraz z dwóch szeregowych Policji Województwa Śląskiego w tym samym stopniu co obwiniony, jako asesorów z prawem głosu.
Członków Komisji Dyscyplinarnej dla szeregowych Policji Województwa Śląskiego oraz potrzebną ilość zastępców mianuje na okres roczny Wojewoda Śląski.
Asesorów do Komisja Dyscyplinarnej dla szeregowych Policji Województwa Śląskiego mianuje dla każdej sprawy oddzielnie Główny Komendant Policji Województwa Śląskiego.
Jeżeli obwinieni w jednej sprawie, podlegającej rozpatrzeniu przez komisję dyscyplinarną, są w różnych stopniach służbowych, wówczas na asesorów powołuje się oficerów lub szeregowych w stopniach, równych najstarszemu stopniem obwinionemu, jeżeli zaś w jednej sprawie obwinieni są oficerowie Policji wraz z urzędnikami, lub też szeregowi Policji wraz z urzędnikami, należy powołać na asesorów oficerów lub szeregowych Policji w stopniach, równych najstarszemu obwinionemu.
Wdrożenie postępowania dyscyplinarnego należy do kompetencji przełożonych policyjnych i następuje bądź z ich własnej inicjatywy, bądź na żądanie rządowych władz administracji ogólnej lub sądowych, względnie prokuratorskich.
W razie dopuszczenia się przez oficera lub szeregowego Policji Województwa Śląskiego uchybienia w zakresie dochodzenia i ścigania przestępstw, prokurator i sędzia śledczy może zwrócić mu na to uwagę, oraz na skutki uchybienia, a w miarę okoliczności zawiadomić właściwego przełożonego policyjnego, który na żądanie obowiązany jest spowodować wdrożenie postępowania dyscyplinarnego.
Prawo zawieszania oficerów i szeregowych Policji Województwa Śląskiego w czynnościach służbowych przysługuje Ministrowi Spraw Wewnętrznych, Wojewodzie Śląskiemu i przełożonym policyjnym w stopniu oficerów.
Zawieszenie, zarządzone przez oficerów, podlega zatwierdzeniu przez Wojewodę Śląskiego.
Naczelnicy powiatowych władz administracji ogólnej mają prawo w wyjątkowych przypadkach zawieszać w czynnościach służbowych oficerów i szeregowych Policji Województwa Śląskiego pełniących służbę w podległych im okręgach administracyjnych.
Zawieszenie oficera lub szeregowego Policji Województwa Śląskiego przez władze, wymienione w ustępie poprzednim, może nastąpić tylko w przypadkach nagłych, w razie uzasadnionych danych, że dalsze pełnienie przez niego obowiązków służbowych może być szkodliwe dla służby.
Naczelnik powiatowej władzy administracji ogólnej może zarządzić zawieszenie bezpośrednio, jeżeli jednak przełożony danego oficera lub szeregowego Policji Województwa Śląskiego znajduje się na miejscu, zawieszenie powinno nastąpić za jego pośrednictwem, przyczem polecenie zawieszenia winno być niezwłocznie wykonane.
O dokonanem zawieszeniu naczelnik powiatowej władzy administracji ogólnej zawiadamia niezwłocznie właściwego przełożonego policyjnego zawieszonego oficera lub szeregowego Policji Województwa Śląskiego, który obowiązany jest niezwłocznie spowodować wdrożenie przeciwko zawieszonemu postępowania dyscyplinarnego.
O utrzymaniu zawieszenia w czasie postępowania dyscyplinarnego lub uchyleniu zawieszenia, zarządzonego przez naczelnika powiatowej władzy administracji ogólnej, decyduje Wojewoda Śląski.
Oficerom i szeregowym Policji Województwa Śląskiego, zawieszonym w czynnościach służbowych, może być na czas trwania zawieszenia ograniczone uposażenie do połowy. Decyzja pod tym względem należy w stosunku do wszystkich oficerów i szeregowych Policji Województwa Śląskiego do Wojewody Śląskiego.
Jeżeli w wyniku postępowania dyscyplinarnego oficer Policji Województwa Śląskiego ukarany został zwolnieniem lub wydaleniem ze służby, a szeregowy Policji Województwa Śląskiego degradacją, zwolnieniem lub wydaleniem ze służby, to czas zawieszenia w służbie nie zalicza się do służby czynnej, a zatrzymana w tym czasie część uposażenia wypłacie (zwrotowi) nie podlega.
W przypadku umorzenia postępowania dyscyplinarnego, uniewinnienia obwinionego, lub nałożenia niższego wymiaru kary, niż wymienione w ustępie poprzednim, czas zawieszenia liczy się do służby czynnej, a część uposażenia, wstrzymana na czas zawieszenia, powinna być wypłacona.
Postanowienia niniejszego artykułu stosuje się również do urzędników i niższych funkcjonarjuszów do czynności pomocniczych.
Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych, wprowadzające szczegółowe przepisy o odpowiedzialności dyscyplinarnej i postępowaniu dyscyplinarnem dla Policji Państwowej, będzie miało zastosowanie także do Policji Województwa Śląskiego.
Odpowiedzialność karna.
Odpowiedzialność karna.
Oficer lub szeregowy Policji Województwa Śląskiego, winny umyślnego niewykonania polecenia służbowego właściwej władzy administracji ogólnej albo właściwej władzy sądowej lub prokuratorskiej, podlega karze aresztu do 6 miesięcy.
Oficer lub szeregowy Policji Województwa Śląskiego, który samowolnie celem uchylenia się od służby oddali się czasowo ze swego oddziału, opuści czasowo swe stanowisko służbowe, przekroczy udzielony mu urlop lub nie stawi się do pełnienia włożonego nań obowiązku, podlega karze aresztu do 6 miesięcy.
Jeżeli samowolne oddalenie się z oddziału, opuszczenie stanowiska służbowego lub przekroczenie urlopu nastąpiło w zamiarze trwałego uchylenia się od obowiązku służby, winny podlega karze więzienia do roku.
Oficer lub szeregowy Policji Województwa Śląskiego, który w czasie pełnienia czynności służbowych, połączonych z niebezpieczeństwem dla niego, z tchórzostwa nie spełni powierzonego mu zadania służbowego albo opuści lub pozostawi współdziałających z nim lub osoby trzecie w niebezpieczeństwie, podlega karze więzienia do lat 2.
Oficer lub szeregowy Policji Województwa Śląskiego, który przez odezwanie lub zachowanie się znieważa (obraża) przełożonego lub starszego stopniem, podlega karze aresztu do 6 miesięcy.
Jeżeli oficer lub szeregowy Policji Województwa śląskiego czynnie targnie się na przełożonego lub starszego stopniem, podlega karze więzienia do lat 2.
Jeżeli zniewaga przełożonego lub starszego stopniem nastąpiła w czasie, gdy oni pełnili służbę, lub z powodu wykonywania przez nich obowiązków służbowych, winny podlega w przypadku przewidzianym w ust. 4 - karze aresztu do roku, w przypadku zaś przewidzianym w ust. 2 - karze więzienia do lat 3.
Pod temi samemi warunkami tym samym karom podlega oficer lub szeregowy Policji Województwa Śląskiego, winny zniewagi lub czynnego targnięcia się na kierownika władzy administracji ogólnej albo sędziego lub prokuratora, w okręgu którego pełni służbę, lub który w rejonie oficera czy szeregowego Policji Województwa Śląskiego spełnia czynności urzędowe.
Wzajemność zniewagi nie może skutkować zwolnienia od kary.
Oficer lub szeregowy Policji Województwa Śląskiego, który rozkazowi wydanemu przez przełożonego policyjnego jest nieposłuszny przez samowolne niewykonanie, przekroczenie lub zmianę rozkazu, podlega karze aresztu do 6 miesięcy.
Oficer lub szeregowy Policji Województwa Śląskiego, który takiemu rozkazowi wyraźnie odmówi posłuszeństwa lub wyrazi swe nieposłuszeństwo słowami, gestami lub innemi działaniami, również oficer lub szeregowy Policji Województwa Śląskiego, który mimo powtórzenia rozkazu trwa w nieposłuszeństwie, podlega karze aresztu do roku.
Jeżeli jeden z czynów, wskazanych powyżej, spełniono wobec zebranych szeregowych Policji Województwa Śląskiego lub odmówiono rozkazowi stawania pod broń albo pod bronią, winny podlega karze więzienia do lat 3.
Oficer lub szeregowy Policji Województwa Śląskiego, winny świadomego działania w kierunku spowodowania zbiorowego wystąpienia oficerów czy szeregowych Policji Województwa Śląskiego w sprawach związanych ze służbą, czy to przez urządzenie zebrania, czy zbieranie podpisów w celu wspólnego przedstawienia lub zażalenia, czy przez szerzenie wśród oficerów i szeregowych Policji Województwa Śląskiego niezadowolenia ze służby i jej warunków, podlega karze aresztu do roku.
Uczestnicy takiego zebrania, zażalenia lub przedstawienia podlegają karze aresztu do 6 miesięcy.
Oficerowie i szeregowi Policji Województwa Śląskiego, winni skupiania się i wspólnej odmowy posłuszeństwa przełożonemu, oporu lub targnięcia się na przełożonego, podlegają karze więzienia do lat 5.
Przywódcy i podżegacze zbiegowiska, tudzież uczestnicy zbiegowiska, którzy dopuszczą się czynnego gwałtu na przełożonych, podlegają karze więzienia do lat 10.
Oficer lub szeregowy Policji Województwa Śląskiego, który groźbą niekorzystnych następstw służbowych usiłuje powstrzymać podwładnego od wniesienia lub popierania zażalenia, albo udaremnia lub usiłuje udaremnić zażalenie, wniesione doń przepisowo, a które jest on obowiązany dalej przedłożyć lub zbadać, podlega karze aresztu do roku.
Udział w przestępstwach przewidzianych w rozporządzeniu niniejszem osób, nie będących oficerami lub szeregowymi Policji Województwa Śląskiego, jest karany w wymiarze, wynoszącym do połowy wymiaru najwyższego, przewidzianego za odnośne przestępstwa.
Postanowienia art. 85 - 93 rozporządzenia niniejszego stosuje się, o ile czyn przestępny nie podpada pod postanowienia art. 286-291 kodeksu karnego.
Przestępstwa, określone w art. 85 - 90 i 92, ścigane są tylko na wniosek Wojewody Śląskiego, powzięty z własnej inicjatywy lub na polecenie Ministra Spraw Wewnętrznych.
Wojewoda Śląski nie postawi wniosku o ukaranie przez sąd, jeżeli uważa, że ukaranie dyscyplinarne ze względu na szczególne okoliczności przypadku jest wystarczające.
W przypadkach przestępstw, przewidzianych w art. 85 i 88 ust. 4 rozporządzenia niniejszego, wniosek może złożyć także prezes sądu apelacyjnego i prokurator apelacyjny w zależności od tego, czyje polecenie nie zostało wykonane, lub której władzy jest podporządkowany sędzia lub prokurator. Do wniosku tego stosuje się przepisy, dotyczące wniosku Wojewody Śląskiego.
Art. 88 ust. 4 i odnoszących się do niego postanowień art. 95 ust, 3 nie stosuje się do oficerów i szeregowych Policji Województwa Śląskiego w chwili popełnienia przestępstwa będących na etacie Głównej Komendy Policji Województwa Śląskiego, lub do niej przykomenderowanych.
Za czyny, określone w art. 88 ust. 4, oficerowie i szeregowi Policji Województwa Śląskiego wymienionej kategorji odpowiadają według postanowień ogólnych ustaw karnych.
Jeżeli jednak oficer lub szeregowy Policji Województwa Śląskiego, należący do wymienionej kategorii, został odkomenderowany do służby w jednostce wykonawczej Policji Województwa Śląskiego, to za czyny, przewidziane w art. 88 ust. 4, popełnione w czasie odkomenderowania, odpowiada narówni z oficerami lub też szeregowymi Policji Województwa Śląskiego tej jednostki.
Oficerowie i szeregowi Policji Województwa Śląskiego, będący na etacie specjalnych oddziałów, utworzonych przy Głównym Komendancie Policji Województwa Śląskiego, a przeznaczonych także do czynności dochodzenia i ścigania przestępstw, lub do takich oddziałów przykomenderowani, odpowiadają w trybie, przewidzianym w art. 95 ust. 3, za zniewagę sędziego lub prokuratora, albo za czynne targnięcie się na nich (art. 88), jeżeli taki czyn przestępny został dokonany w czasie pełnienia wymienionych czynności, lub z związku z pełnieniem tych czynności.
Wniosek pisemny o ukaranie należy złożyć prokuratorowi właściwemu lub najbliższemu, który skieruje go do prokuratora właściwego.
Ściganie jest wykluczone, jeżeli Wojewoda Śląski lub uprawniona władza (art. 95) nie złożyli wniosku w ciągu trzech miesięcy. Termin ten liczy się od dnia, w którym osoba, uprawniona do wniosku, otrzymała wiadomość o czynie i osobie sprawcy.
Postępowanie sądowe obejmuje wszystkich, którzy mieli w czynie udział, niemniej popleczników popierających przestępcę i ukrywaczy, choćby wniesiono o ukaranie tylko jednej z powyższych osób.
Cofnięcie wniosku nie jest dopuszczalne.
Prokurator działa na podstawie wniosku z urzędu, jako oskarżyciel publiczny.
Brak wniosku, wymienionego w artykułach poprzednich, nie stoi na przeszkodzie zaaresztowaniu zapobiegawczemu (tymczasowemu przytrzymaniu) sprawcy, jak niemniej przeprowadzeniu dochodzeń.
O wydaniu sędziowskiego nakazu zaaresztowania należy jednak zawiadomić bezzwłocznie osobę, uprawnioną do złożenia wniosku, przytaczając okoliczności faktyczne przestępstwa, o ile są wiadome. Nakaz należy uchylić, jeżeli w ciągu dni czternastu od doręczenia tego zawiadomienia nie oznajmiono sądowi, że wniosek złożono lub że zostanie złożony.
Zaaresztowanego należy wypuścić na wolność, jeżeli prokurator o to wniesie, albo jeżeli w ciągu dwóch miesięcy po wykonaniu zaaresztowania nie złoży sądowi (sędziemu śledczemu) właściwego wniosku prokuratorskiego, dołączając wniosek osoby uprawnionej (art. 95).
Jeżeli czyn oficera lub szeregowego Policji Województwa Śląskiego ma cechy przestępstwa, ulegającego ukaraniu na wniosek według niniejszego rozporządzenia, oraz cechy przestępstwa, ulegającego ukaraniu według innych ustaw karnych, wówczas mimo to ściganie może nastąpić tylko w razie złożenia wniosku w myśl art. 95 rozporządzenia niniejszego; ograniczenia tego nie stosuje się jednak wzglądem czynów, zagrożonych w innych ustawach karnych karą cięższą, albo ściganych z oskarżenia prywatnego.
Przepisy, wydane przez Ministra Sprawiedliwości w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych co do miejsca i sposobu wykonania kar pozbawienia wolności na oficerach i szeregowych Policji Państwowej, będą miały zastosowanie do oficerów i szeregowych Policji Województwa Śląskiego.
Sprawy o przestępstwa, przewidziane w rozporządzeniu niniejszem (art. 85 - 93) należą do właściwości sądów okręgowych.
W sprawach przeciwko oficerom i szeregowym. Policji Województwa Śląskiego o przestępstwa, popełnione w związku z pełnieniem służby:
Do oficerów i szeregowych Policji Województwa Śląskiego stosuje się przepisy, odnoszące się do Policji Państwowej w zakresie odpowiedzialności karnej przed sądami wojskowemi.