Rozdział 2 - Użytkowanie wód i dróg granicznych - Słowacja-Polska. Umowa o stosunkach prawnych i współpracy na wspólnej granicy państwowej. Warszawa. 1995.07.06.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1996.55.250

Akt obowiązujący
Wersja od: 16 lutego 1996 r.

Rozdział  II

Użytkowanie wód i dróg granicznych

1.
Przez wody graniczne rozumie się:
a)
odcinki płynących wód powierzchniowych, którymi przebiega granica państwowa,
b)
inne wody powierzchniowe i wody podziemne w tych miejscach, w których przecinane są granicą państwową.
2.
Umawiające się Strony zastosują odpowiednie środki w tym celu, aby przy użytkowaniu wód granicznych były uwzględnione ich prawa i interesy.
3.
Zasady współpracy w tych sprawach określa odrębna umowa.
1.
Jednostki pływające organów granicznych, policyjnych, celnych oraz gospodarki wodnej i ochrony środowiska obu Umawiających się Stron mogą pływać o każdym czasie na całej szerokości wód granicznych.
2.
Pozostałe jednostki pływające obu Umawiających się Stron mogą pływać na wodach granicznych tylko do linii granicy państwowej w czasie od świtu do zmroku, jeśli inne umowy nie stanowią inaczej.
1.
Jednostki pływające, o których mowa w artykule 3 ustęp 1, mogą z przyczyn służbowych przybijać do brzegu leżącego na terytorium drugiej Umawiającej się Strony.
2.
Pozostałe jednostki pływające Umawiających się Stron mogą tylko w razie niebezpieczeństwa przybić bez zezwolenia do brzegu leżącego na terytorium drugiej Umawiającej się Strony. Osoba odpowiedzialna za jednostkę pływającą powinna ten fakt niezwłocznie zgłosić organom granicznym lub celnym drugiej Umawiającej się Strony.
1.
Drogi graniczne i graniczne szlaki turystyczne, które na określonych odcinkach przechodzą przez terytorium jednej z Umawiających się Stron i zostały uznane za wspólne w odrębnych umowach, mogą być użytkowane na całej ich szerokości.
2.
Właściwe organy Umawiających się Stron mogą stosownie do swoich przepisów prawnych i po uprzednim uzgodnieniu zarządzić stosowne ograniczenia ruchu.
3.
Właściwe organy Umawiających się Stron ustalają zasady utrzymywania granicznych wspólnych dróg i granicznych szlaków turystycznych.
1.
Obywatele Umawiających się Stron, przebywający na drogach granicznych i granicznych szlakach turystycznych, podlegają przepisom prawnym swego państwa.
2.
Organy ochrony granic i organy celne Umawiających się Stron mogą przy wykonywaniu służby na drogach granicznych i granicznych szlakach turystycznych żądać okazania dowodów tożsamości od wszystkich osób, które korzystają z tych dróg i szlaków.
3.
Jeżeli osoba na drodze granicznej lub granicznym szlaku turystycznym dopuści się czynu zabronionego przez prawo jednej z Umawiających się Stron, organy ochrony granicy państwowej mogą ją zatrzymać i zabezpieczyć rzeczy, które były przedmiotem zabronionego czynu.
4.
Obywatele Umawiających się Stron, zatrzymani zgodnie z ustępem 3, będą przekazani organom swego państwa. Wraz z zatrzymanymi osobami przekazuje się rzeczy posiadane przez nie w chwili zatrzymania.
5.
Obywateli państw trzecich, zatrzymanych zgodnie z ustępem 3, przekazuje się Stronie, z której terytorium przybyli.
6.
Przekazanie osób zatrzymanych, o których mowa w ustępach 4 i 5, powinno nastąpić w terminie 48 godzin od chwili zatrzymania.