Art. 17. - Rzesza Niemiecka-Polska. Ułatwienia w małym ruchu granicznym. Warszawa.1931.12.22.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1933.101.771

Akt utracił moc

Wersja od: 29 grudnia 1933 r.

Artykuł  17.

(1) Właściciele oraz inne osoby, uprawnione do użytkowania gruntów, będących przedmiotem gospodarstwa rolnego lub leśnego, a położonych w jednym obszarze granicznym, lecz zagospodarowywanych z siedziby gospodarczej, leżącej w drugim obszarze granicznym, mogą przeprowadzać bez cła przez granicę następujące przedmioty, wytwory i zwierzęta na niżej wskazanych warunkach, w ramach zwykłej konieczności gospodarczej:

a) wszystko, co służy do prawidłowego zagospodarowaniu tych gruntów, jak nawozy wszelkiego rodzaju, ziarno do siewu, nasiona, rozsady warzyw, sadzonki do zalesienia gruntów, drzewa, wiklinę, kamienie polne, cegły, piasek, glinę, glinkę i torf, oraz maszyny i narzędzia używane w gospodarstwie rolnem i leśnem, pojazdy i zwierzęta robocze wraz z uprzężą i innemi przyborami i potrzebną paszą dla zwierząt roboczych, tudzież materjałami napędnemi i smarami potrzebnemi dla maszyn i pojazdów;

b) płody rolne i leśne oraz produkty zwierzęce, pochodzące z tych gruntów, tudzież dziczyznę upolowaną na obszarze tych gruntów i ryby oraz raki tam złowione, ryby jednak i raki tylko świeżo złowione, nieopakowane;

c) zwierzęta należące do gospodarstwa, przeprowadzane przez granicę na pastwiska, jak również zwierzęta jednokopytowe i ptactwo oraz w tych samych warunkach pszczoły.

(2) Maszyny, narzędzia, pojazdy, zwierzęta robocze i uprząż wraz z innemi przyborami muszą być po ukończeniu pracy, a zwierzęta i ptactwo z pastwisk po ukończonym wypasie, przeprowadzone zpowrotem zagranicę. Również mleko uzyskane z wypasanego bydła, tudzież ewentualny poza granicą urodzony przychówek oraz zwierzęta ubite z konieczności winny być przeprowadzane zpowrotem zagranice, władze celne mają prawo we wzajemnem porozumieniu dopuszczać wyjątki.

(3) Osoby, które chcąc korzystać z powyższych ułatwień, mają przedstawić we właściwych urzędach celnych zaświadczenie, wystawione przez władzę właściwą dla danej posiadłości i określające położenie, wielkość, tudzież rodzaj uprawy gruntu oraz ewentualny stan liczebny żywego inwentarza. Wystarcza podać stan liczebny inwentarza żywego w takim zakresie, w jakim zamierza się korzystać z udogodnień według ustępu 1 c).

Zaświadczenia mają być wystawiane bezpłatnie.

W razie zmian winno być zaświadczenie sprostowane w ciągu dwóch tygodni.

(4) Z udogodnień można korzystać tylko w tych porach roku i dnia, w których według miejscowych zwyczajów wykonywane są prace rolne lub leśne.

(5) W wyżej wymienionych wypadkach nie będzie wymagane złożenie zabezpieczenia celnego, chyba, że zachodzi uzasadnione podejrzenie co do rzetelności uprawnionego.