Art. 3. - Rzesza Niemiecka-Polska. Układ polsko-niemiecki w przedmiocie przejęcia wymiaru sprawiedliwości. Poznań.1920.09.20.
Dziennik Ustaw
Dz.U.1920.120.795
Akt utracił moc Wersja od: 31 grudnia 1920 r.
Artykuł 3.
Sprawy niesporne.
§ 1.
Do spraw niespornych w obwodach Sądów Krajowych, które z chwilą wejścia w życie traktatu pokojowego całkowicie lub częściowo przypadły Polsce, stosowane być mają przepisy §§ 2 - 8.§ 2.
(1)
Jeśli postępowanie w sprawie niespornej jeszcze nie zostało ostatecznie zakończone, dokończy je Sąd, w którym sprawa zawisła, albo w razie, gdy Sąd ten uległ zwinięciu, równorzędny polski lub niemiecki Sąd, w którego obwodzie leży siedziba urzędowa tego Sądu.(2)
Wszakże Sąd winien przekazać sprawę równorzędnemu Sądowi drugiego państwa wówczas, gdyby ten był właściwy dla sprawy, jeśliby ona zawisła dopiero w chwili wejścia w życie niniejszego układu. Jeżeliby w tym czasie był właściwy zarówno polski jak niemiecki Sąd, wówczas sprawa może być przekazana jedynie w tym wypadku, gdy osoba, ze względu na którą właściwość sądowa jest miarodajna, należy w tym czasie do obywateli drugiego państwa, albo gdy jeden z interesowanych podał wniosek o przekazanie sprawy, a wszyscy pozostali interesowani na to przyzwalają. Przepisy artykułu 1 § 5 ustępów 1, 3, 4, stosowane tu będą w odpowiedni sposób.§ 3.
(1)
O ile urząd hipoteczny posiada księgę gruntową odnoszącą się do nieruchomości położonych w obwodzie drugiego państwa, to ma on księgę gruntową przekazać właściwemu urzędowi hipotecznemu drugiego państwa.Termin przekazania należy podać do publicznej wiadomości.
(2)
Czynności urzędowych, dokonanych przez urząd hipoteczny, podpadający pod przepis ustępu 1, przed wejściem w życie niniejszego układu, nie można wzruszać z powodu miejscowej niewłaściwości.(3)
W jaki sposób postępować należy, gdy tylko część poszczególnego tomu księgi gruntowej należy przekazać urzędowi hipotecznemu drugiego państwa, lub gdy karta księgi gruntowej nie dotyczyła wyłącznie nieruchomości, położonej w obrębie jednego z dwu tych państw, określono w załączniku do niniejszego układu.§ 4.
(1)
Rejestry sądowe prowadzić będzie nadal Sąd, który je prowadził dotychczas, albo w razie gdy Sąd ten uległ zwinięciu, ten polski lub niemiecki Sąd, w którego obwodzie leży siedziba urzędowa dotychczasowego Sądu.(2)
Wszakże, gdy wedle stosunków, miarodajnych w chwili wejścia w życie niniejszego układu, do prowadzenia rejestru właściwym był Sąd drugiego państwa, należy temu Sądowi przesłać uwierzytelnione wyciągi z rejestru. Zastrzega się późniejszemu porozumieniu między polskim a pruskim zarządem wymiaru sprawiedliwości, o ile w poszczególnych wypadkach zamiast przesyłania wyciągu ma być przekazany sam rejestr z zachowaniem na miejscu uwierzytelnionych wyciągów.(3)
Termin przekazania należy podać do publicznej wiadomości.(4)
Przepis § 3 ustępu 2 stosuje się odpowiednio.§ 5.
Testamenty oraz układy spadkowe przechowywa ten Sąd, który je wziął na przechowanie urzędowe, albo w razie gdy Sąd ten uległ zwinięciu, ten polski lub niemiecki Sąd, w którego obwodzie leży siedziba urzędowa dotychczasowego Sądu. Wszakże do dnia 31 grudnia 1921 r. spadkodawca, będący obywatelem polskim, może żądać przekazania wymienionych dokumentów Sądowi polskiemu, a spadkodawca będący obywatelem niemieckim, przekazania Sądowi niemieckiemu.§ 6.
(1)
Dokumenta sądowe przechowywa ten Sąd, w którym się znajdują, albo w razie gdy Sąd ten uległ zwinięciu, ten polski lub niemiecki Sąd, w którego obwodzie leży siedziba urzędowa dotychczasowego Sądu,(2)
To samo dotyczy akt notarjalnych, będących w przechowaniu Sądu (pierwopisów, rejestrów i t. d.). Gdyby wszakże poprzednia siedziba urzędowa notarjusza leżała w obrębie drugiego państwa, wówczas akta należy odstąpić temu Sądowi drugiego państwa, w którego obwodzie leży poprzednia siedziba urzędowa notarjusza.§ 7.
Wypisów, uwierzytelnionych odpisów oraz uwierzytelnionych wyciągów dokumentów sądowych i notarjalnych, łącznie z legitymacjami spadkowemi, tudzież rozporządzeniami ostatniej woli, można będzie przy zachowaniu dotychczas obowiązujących przepisów prawnych zażądać od tej władzy lub tego notarjusza, w którego ręku znajduje się pierwopis. To samo ma być stosowane odpowiednio do wydania wszelkiego rodzaju świadectw.§ 8.
(1)
Gwoli ułatwienia przejęcia wymiaru sprawiedliwości Sądy winny sobie udzielać wzajemnie bezpośredniej pomocy prawnej w jak najszerszym zakresie. Dotyczy to zwłaszcza udzielania uwierzytelnionych odpisów z ksiąg gruntowych, rejestrów, akt gruntowych oraz akt spadkowych.(2)
W przejętych sprawach pod względem udzielenia prawa ubogich oraz obowiązku zaliczkowania kosztów mają być obywatele polscy przez Sądy niemieckie, a obywatele niemieccy przez Sądy polskie traktowani na równi z własnymi obywatelami.§ 9.
(1)
Jeżeli majątek fideikomisowy znajduje się całkowicie w jednem z umawiających się państw, wówczas fideikomis ów podlega temu państwu.(2)
Jeżeli zaś majątek fideikomisowy znajduje się po części w jednem, a po części w drugiem państwie, wówczas polski i pruski zarząd wymiaru sprawiedliwości ustalą wspólnie potrzebne wskutek przejęcia wymiaru sprawiedliwości zmiany w nadzorze państwowym nad fideikomisem. Przytem fideikomisy, do których należy obok nieruchomości także inny majątek, winny być przy uwzględnieniu stosunków wartościowych oraz przeznaczenia poszczególnych części składowych, z reguły poddane temu państwu, na którego obszarze znajduje się należna do fideikomisu nieruchomość. Gdy w przeciągu 2 lat po wejściu w życie niniejszej umowy nie dojdzie do porozumienia, zastrzegają sobie oba Rządy wszelkie prawa, o ile czasokres ten w drodze umowy nie zostanie przedłużony.(3)
Postanowienia traktatu pokojowego pozostają nienaruszone. Kwestji wydania własności znajdującej się w państwie niemieckim, nie przesądza się.