Art. 5. - Rzesza Niemiecka-Polska. Układ Polsko-Niemiecki w przedmiocie amnestji na górnośląskim obszarze plebiscytowym. Opole.1922.06.21.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1922.83.743

Akt utracił moc
Wersja od: 7 września 1922 r.
Artykuł  V.
§  1.
(1)
Amnestja przewidziana w artykułach I i II w połączeniu z artykułem III obejmuje także kary dodatkowe.
(2)
Jeśli po myśli powołanych artykułów umorzono postępowanie, albo jeśli wdrożenie postępowania przeciw pewnej oznaczonej osobie nie jest już dopuszczalne, natenczas można samoistnie orzec konfiskatą lub przepadek, na który ewentualnie zasłużyła. Prawomocnie orzeczona konfiskata lub prawomocne orzeczenie przepadku przedmiotu nie doznają zmiany.
§  2.
Jeśli utworzono łączną karę, amnestji udziela się dla kar składowych zawartych w karze łącznej, do której odnoszą się postanowienia artykułów I i II. Orzeczona kara łączna odpada, ewentualnie należy utworzyć nową karę łączną.
§  3.
W rejestrach kar (w policyjnych listach karnych) należy wykreślić (wymazać) zapiski o karach, darowanych wedle przepisów artykułów I i II w całości, chyba, że orzeczono karę za przestępstwo zagrożone w razie ponowienia szczególną karą, lub jeżeli skazany był już wedle rejestru kar uprzednio karany za takie same przestępstwo.
§  4.
Zawisłe postępowania, podpadające pod postanowienia artykułu II, będzie się dalej prowadzić, jeżeli osoba, przeciw której toczyło się postępowanie, zażąda tego w ciągu jednego miesiąca po doręczeniu rozstrzygnienia o zaniechaniu ścigania lub o zastanowieniu postępowania. O ile oskarżony zostanie uznany winnym, wówczas stosuje się postanowienia niniejszego układu w przedmiocie amnestji.
§  5.
Jeżeli skazany za przestępstwo, za które udziela się amnestji w myśl niniejszego układu, korzystał już poprzednio z ogólnego lub szczególnego aktu łaski, wówczas postanowienia niniejszego układu stosuje się doń tylko o tyle, o ile przekraczają rozmiar doznanego aktu łaski.
§  6.
W każdem stadjum postępowania musi się badać z urzędu, czy dochodzenia mają być umorzone po myśli postanowień artykułów I i II. Jeśli sąd Odmówi umorzenia postępowania lub zaniechania ścigania posądzonego, przysługuje natychmiastowe zażalenie.