Rzesza Niemiecka-Polska. Układ Polsko-Niemiecki w przedmiocie amnestji na górnośląskim obszarze plebiscytowym. Opole.1922.06.21.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1922.83.743

Akt utracił moc

Wersja od: 7 września 1922 r.

UKŁAD POLSKO-NIEMIECKI

w przedmiocie amnestji na górnośląskim obszarze plebiscytowym podpisany w Opolu dnia 21-go czerwca 1922 r. (zatwierdzony ustawą z dnia 27 lipca 1922 r. Dz. U. R. P. № 65, poz. 581).

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

NACZELNIK PAŃSTWA POLSKIEGO

JÓZEF PIŁSUDSKI

Wszem wobec i każdemu z osobna komu o tem wiedzieć należy, wiadomem czynimy: W dniu dwudziestym pierwszym czerwca, tysiąc dziewięćset dwudziestego drugiego roku w Opolu podpisany został między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej z jednej strony, a Rządem Rzeszy Niemieckiej z drugiej - Układ w przedmiocie amnestji na górnośląskim obszarze plebiscytowym o następującem brzmieniu dosłownem:

POLSKO-NIEMIECKI UKŁAD

w przedmiocie amnestji na górnośląskim obszarze plebiscytowym.

Rząd Polski i Rząd Niemiecki, powodowane życzeniem dania wyrazu przez równobrzmiące akty laski, iż chcą się przyczynić do przyszłego powodzenia ludności górnośląskiego obszaru plebiscytowego, zgodziły się na zawarcie następującego układu i mianowały w tym celu swymi pełnomocnikami;

Rząd Polski

Wiceministra Dr. Zygmunta Seydę,

Rząd Niemiecki:

Posła Dr. Paul Eckardt.

Pełnomocnicy po wzajemnem okazaniu sobie pełnomocnictw i po uznaniu ich za sporządzone w dobrej i należytej formie, zgodzili się na postanowienia następujące:

Artykuł  I.

§  1.

(1) Zgodnie z postanowieniami ustępu 3 artykułu 88 Traktatu Pokojowego, podpisanego w Wersalu w dniu 28 czerwca 1919 r., udziela się amnestji za wszelkie przestępstwa, popełnione na górnośląskim obszarze plebiscytowym podczas okupacji przez Mocarstwa Międzysojusznicze, o ile je popełniono wyłącznie lub przeważnie z pobudek politycznych.

(2) W znaczeniu ustępu 1 okupacja kończy się z dniem ukończenia oddania przez Mocarstwa Międzysojusznicze jednej lub drugiej umawiającej się stronie strefy, w której czyn popełniono.

§  2.

(1) Jeżeli władze jednej umawiającej się strony odmówiły rozstrzygnieniem niedającem się już zmienić udzielenia amnestji po myśli § 1 tego artykułu, może druga umawiająca się strona żądać rozstrzygnienia sądu rozjemczego. W tym celu tworzy się stały Sąd Rozjemczy.

(2) Sąd ten składa się z dwóch członków; każ da umawiająca się strona zamianuje jednego z nich i poda nazwisko jego drugiej stronie w przeciągu dwóch tygodni po ratyfikacji układu.

(3) W braku zgody między obydwoma członka mi co do zapaść mającego rozstrzygnienia, należy przybrać neutralnego sędziego rozjemczego, o które go mianowanie należy prosić przewodniczącego górnośląskiej Komisji Mieszanej. W tym wypadku sąd rozstrzyga większością głosów.

(4) Sąd władny jest przeprowadzić każdy do wód, jaki uzna za konieczny dla wyjaśnienia sprawy. Dowód przeprowadza członek sądu mianowany przez tę umawiającą się stronę, na obszarze której należy przeprowadzić dowód. Pozatem sąd sam ustala po stępowanie, którego należy przestrzegać.

(5) Rozstrzygnienia sądu obowiązują obustronne władze wykonujące karę.

Artykuł  II.

§ 1. Udziela się amnestji za przestępstwa popełnione na górnośląskim obszarze plebiscytowym do chwili oznaczonej w ustępie drugim § 1 artykułu I przez prasę lub z §§ 113 do 131 niemieckiego kodeksu karnego, tudzież za przestępstwa popełnione do tej samej chwili na wymienionym obszarze przez posiadanie, handel albo przemycanie broni i amunicji.

§ 2. Udziela się amnestji za wszystkie przestępstwa, popełnione na górnośląskim obszarze plebiscytowym do chwili, oznaczonej w ustępie drugim § 1 artykułu I, o ile nie orzeczono, lub też nie należy oczekiwać orzeczenia za nie kary wyższej niż kara więzienia lub osadzenia w twierdzy ponad jeden rok, albo kara aresztu lub grzywna, Amnestja dotyczy także kar policyjnych i porządkowych.

§ 3. Nie udziela się amnestji, przewidzianej w § 2:

1) za zbrodnie i występki lichwy, podbijanie cen, handlu pokątnego i przekupstwa.

2) za naruszenie ustaw cłowych i podatkowych, chyba że rozchodzi się o wykroczenia.

Artykuł  III.

O ile amnestji udzieli się po myśli artykułów I i II, kar orzeczonych nie wykona się, postępowanie zawisłe umarza się i nie wdroży się nowych.

Artykuł IV.

Jeśli za zbrodnię, popełnioną na górnośląskim obszarze plebiscytowym do chwili oznaczonej w ustępie drugim § 1 artykułu I orzeczono karę śmierci lub dożywotniego ciężkiego więzienia, wówczas zamienia się - o ile przestępstwa nie popełniono z chęci zysku - karę śmierci na karę ciężkiego więzienia przez lat 15, a karę ciężkiego dożywotniego więzienia na taką samą karę przez lat 10.

Artykuł  V.

§  1.

(1) Amnestja przewidziana w artykułach I i II w połączeniu z artykułem III obejmuje także kary dodatkowe.

(2) Jeśli po myśli powołanych artykułów umorzono postępowanie, albo jeśli wdrożenie postępowania przeciw pewnej oznaczonej osobie nie jest już dopuszczalne, natenczas można samoistnie orzec konfiskatą lub przepadek, na który ewentualnie zasłużyła. Prawomocnie orzeczona konfiskata lub prawomocne orzeczenie przepadku przedmiotu nie doznają zmiany.

§ 2. Jeśli utworzono łączną karę, amnestji udziela się dla kar składowych zawartych w karze łącznej, do której odnoszą się postanowienia artykułów I i II. Orzeczona kara łączna odpada, ewentualnie należy utworzyć nową karę łączną.

§ 3. W rejestrach kar (w policyjnych listach karnych) należy wykreślić (wymazać) zapiski o karach, darowanych wedle przepisów artykułów I i II w całości, chyba, że orzeczono karę za przestępstwo zagrożone w razie ponowienia szczególną karą, lub jeżeli skazany był już wedle rejestru kar uprzednio karany za takie same przestępstwo.

§ 4. Zawisłe postępowania, podpadające pod postanowienia artykułu II, będzie się dalej prowadzić, jeżeli osoba, przeciw której toczyło się postępowanie, zażąda tego w ciągu jednego miesiąca po doręczeniu rozstrzygnienia o zaniechaniu ścigania lub o zastanowieniu postępowania. O ile oskarżony zostanie uznany winnym, wówczas stosuje się postanowienia niniejszego układu w przedmiocie amnestji.

§ 5. Jeżeli skazany za przestępstwo, za które udziela się amnestji w myśl niniejszego układu, korzystał już poprzednio z ogólnego lub szczególnego aktu łaski, wówczas postanowienia niniejszego układu stosuje się doń tylko o tyle, o ile przekraczają rozmiar doznanego aktu łaski.

§ 6. W każdem stadjum postępowania musi się badać z urzędu, czy dochodzenia mają być umorzone po myśli postanowień artykułów I i II. Jeśli sąd Odmówi umorzenia postępowania lub zaniechania ścigania posądzonego, przysługuje natychmiastowe zażalenie.

Artykuł  VI.

Układ niniejszy ma być ratyfikowany, a dokumenty ratyfikacyjne mają być wymienione jaknajrychlej w Berlinie.

Układ wchodzi w życie z chwilą wymiany dokumentów ratyfikacyjnych.

Spisano w Opolu, dnia 21 czerwca 1922 r. w dwóch egzemplarzach.

Dr. Zygmunt Seyda Dr. Paul Eckardt

Zaznajomiwszy się z powyższym Układem, uznaliśmy go i uznajemy za słuszny, zarówno w całości, jak i każde z zawartych w nim postanowień, oświadczamy, że jest przyjęty, ratyfikowany i zatwierdzony, i przyrzekamy, że będzie ściśle stosowany.

Na dowód czego wydaliśmy akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej.

W Warszawie, dnia 29.VIII 1922 roku.

PROTOKUŁ KOŃCOWY.

Przy podpisaniu powyższego układu oświadczają obustronni pełnomocnicy, że przy ułożeniu układu wyszli z założenia, iż:

1) postępowania karne zawisłe przed sądami górnośląskiego obszaru plebiscytowego, do których odnosiły się amnestje Międzysojuszniczej Komisji Rządzącej i Plebiscytowej z 26 lutego i 12 listopada 1920 r. oraz z 30 czerwca 1921 r. - Journal Officiel de Haute- Silesie № 1 strona 14, № 9 strona 93, № 22, 23 strona 188 - pozostają umorzone i że to samo odnosi się do postępowań karnych, których miałaby dotyczyć amnestja, którą ewentualnie jeszcze wyda ta sama Komisja;

2) przepisów tego układu nie stosuje się do postępowań karnych, co do których udzie lania aktu łaski jakiegokolwiek rodzaju unormowały odrębnie postanowienia w rozdziale III, 2 pod IV "Zarządzeń z dnia 15 czerwca 1922 r. w przedmiocie oddania przez Międzysojuszniczą Komisję Rządzącą i Plebiscytową na Górnym Śląsku, obszarów przy znanych Polsce i Niemcom na podstawie Traktatu Pokojowego, podpisanego w Wersalu dnia 28 czerwca 1919".

Opole, dnia 21 czerwca 1922 r.

(-) Dr. Zygmunt Seyda (-) Dr. Paul Eckardt

PROTOKUŁ.

Niżej podpisani: radca legacyjny Dr. Alfred Wysocki, Charge d'Alfaires a. i. Poselstwa Polskiego, jako przedstawiciel Rządu Polskiego, i

Dr. Ernst von Simson, Sekretarz Stanu w Urzędzie Spraw Zagranicznych, jako przedstawiciel Rządu Niemieckiego,

spotkali się w dniu dzisiejszym w Urzędzie Spraw Zagranicznych celem wymiany dokumentów ratyfikacyjnych Umowy polsko-niemieckiej podpisanej w Opolu w dniu 21 Czerwca 1922 r. w przedmiocie amnestji na górnośląskim obszarze plebiscytowym, oraz załączonego do niej protokułu końcowego.

Po stwierdzeniu zgodności dokumentów ratyfikacyjnych, dokonano ich wymiany.

Na dowód czego niżej podpisani sporządzili niniejszy Protokuł w dwuch egzemplarzach i opatrzyli go swymi podpisami.

Berlin, dnia 7 września 1922 r.

Sprostowania:

d) W numerze 83-im Dziennika Ustaw z dnia 1 października 1922 r. na stronie 1440-ej od 1-go wiersza od góry wydrukowana została końcowa cześć formuły ratyfikacyjnej zaczynając od słów "zaznajomiwszy się z powyższym Układem" i t. d. kończąc podpisami "J. Piłsudski" i "G. Narutowicz", poczem umieszczono tekst protokułu końcowego z podpisami "Dr. Zygmunt Seyda" i "Dr Paul Eckardt"; powinno zaś być przeciwnie; t. j. najpierw tekst protokułu końcowego z podpisami, "Dr. Zygmunt Seyda" i "Dr. Paul Eckardt" a następnie wspomniana wyżej końcowa część formuły ratyfikacyjnej z odpowiedniemi podpisami.

Sprostowania:

a) W № 83 Dziennika Ustaw w Konwencji handlowej pomiędzy Polską a Szwajcarją w lewej kolumnie strony 1441-ej w 8-ym wierszu od góry wydrukowano "27" - powinno zaś być "26".