Rozdział 1 - Postanowienia ogólne. - Rzesza Niemiecka-Polska. Układ o górnośląskim pasie pogranicznym. Warszawa.1924.02.23.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1924.72.708

Akt utracił moc

Wersja od: 16 lipca 1924 r.

I.

Postanowienia ogólne.

Artykuł  1.

Specjalny pas pograniczny, ustanowiony na zasadzie artykułu 238 polsko-niemieckiej Konwencji Górnośląskiej, zawartej w Genewie dnia 15 maja 1922 r., zostaje utrzymany z tem, ze każdemi; z umawiających się Państw przysługuje prawo zcieśnić szerokość tego pasa po swojej stronie do trzech kilometrów na odcinkach, gdzie to ze wzglądu na stosunki miejscowe uważa za wskazane. Zarządzenie takie ma być drugiemu Państwu zakomunikowane i publicznie ogłoszone.

Artykuł  2.

Mieszkańcy specjalnego pasa pogranicznego korzystać będą zgodnie z postanowieniami poniższemi ze szczególnych ułatwień przy przejściu granicy.

II.

Rolnictwo i leśnictwo.

Artykuł  3.

(1) Właściciele gruntów lub lasów, położonych w specjalnym pasie pogranicznym, o ile mieszkania ich lub urządzenia gospodarstwa rolnego oddzielone są linją graniczną od obszarów użytkowych rolnych lub leśnych, przynależnych do tych mieszkań albo urządzeń, będą niezależnie od tego, czy posiadłości ich stanowią, lub nie stanowią jednego kompleksu, mieli prawo:

a) przewozić przez granicę bez opłaty cła, niezbędne dla racjonalnej eksploatacji ich posiadłości, nawozy, nasiona lub sadzonki leśne, narzędzia używane w gospodarce rolnej i leśnej oraz przybory rybackie (te narzędzia i przybory-z obowiązkiem ich przeniesienia z powrotem);

b) przewozić przez granicę, bez opłaty cła, plony lub wytwory swych posiadłości, o ile uprawniony tych plonów i wytworów do zużycia we własnem gospodarstwie potrzebuje. Jako wytwory uważa się także mleko i jego przetwory, bity drób, zarżnięte owce, cielęta i świnie, ubita dziczyzna oraz żywe i śnięte ryby;

c) przepędzać przez granicę, bez opłaty cła, swe bydło w celu czasowego .wypasania go na swych gruntach, położonych po drugiej stronie oraz przypędzać z powrotem bez cła tenże inwentarz z przychówkiem, ewentualnie urodzonym po drugiej stronie granicy. Bydło to, udojone z niego mleko i jego przetwory, jak niemniej mięso zwierząt dorzniętych winny być przewiezione do kraju, gdzie się znajduje siedziba gospodarza. Władze celne obu państw za - wspólnem porozumieniem się mogą zezwolić na wyjątki;

d) przeprowadzać, bez opłaty cła, na drugą stronę granicy inwentarz dla czasowego leczenia przez weterynarza, dla stanowienia i kastrowania. Postanowienia zdań 2, 3 litery c) mają analogiczne zastosowanie.

(2) Właściciele będą mieli prawo zabierać ze sobą, bez opłaty eta, na drugą stronę granicy żywność na jeden dzień, do wysokości najwyżej 1-go kilograma. W ilości tej może się znajdować nie więcej jak 250 gramów mięsa, słoniny lub tłuszczu, jednakowoż nie masło. Zabieranie ze sobą napojów alkoholicznych i mleka nie jest dozwolone. Jako żywność uważane będą wyłącznie przyrządzone środki spożywcze, nie zaś surowe produkty, służące do ich przyrządzenia.

(3) Zwierzęta pociągowe i wszelkie środki przewozowe, używane do racjonalnego gospodarstwa, korzystać będą również z wolności celnej, pod warunkiem powrotu.

Artykuł  4.

Wolność celna, przewidziana w artykule 3, obejmuje zwolnienie od ceł wwozowych i ceł wywozowych, jak również od wszelkich innych opłat i poborów. Ponadto stanowi ona wyjątek w stosowaniu istniejących zakazów wwozu i wywozu. O ile poza-tern produkty gospodarstwa rolnego lub leśnego podlegałyby w jednym z obu krajów systemowi scentralizowanej gospodarki, wynikające z tego systemu ograniczenia nie będą stosowane.

Artykuł  5.

(1) Z przewidzianych powyżej ulg korzystać będą wyłącznie osoby, osiadłe w specjalnym pasie pogranicznym przed 1 stycznia 1922 r. Ulgi te nie będą przysługiwały ipso facto w razie nowego nabycia posiadłości po tej dacie; jednakowoż nabycie w drodze spadku lub też dołączenie przez wydzierżawienie nowych gruntów do gruntów już eksploatowanych po drugiej stronie granicy nie będzie uważane za nowe nabycie. O ile dodzierżawienie nastąpiło po 15 czerwca 1922 r., wygasają ulgi z upływem dnia 31 października 1924 r.

(2) Osoby, posiadające prawo do użytkowania posiadłości, jak również osoby, pracujące przy gospodarstwie łącznie z członkami rodziny, traktowane narówni z właścicielami posiadłości rolnych lub leśnych.

Artykuł  6.

Przekraczanie granicy odbywać się winno w punktach zwykłej kontroli celnej. Jednakowoż miejscowe władze celne zezwalać bada. w miarę możności na przejście granicy w innych punktach w celu skrócenia drogi.

Artykuł  7.

(1) Osoby, którym przysługują powyższe ulgi, dotyczące ruchu w specjalnym pasie pogranicznym, będą mogły korzystać z nich wyłącznie w tych okresach czasu i w tych chwilach, kiedy stosownie do Zwyczajów miejscowych prowadzone są prace rolne lub leśne.

(2) Wolność celna rozciąga się między innemi na produkty naturalne, które mają być mielone, tłuczone, cięte, śrutowane, piłowane i t. d. we własnych młynach i innych zakładach, położonych po drugiej Stronie granicy w obrąbie specjalnego pasa pogranicznego. Po ukończeniu obróbki lub przeróbki musi nastąpić zwrot.

Artykuł  8.

Celem skutecznej kontroli prawidłowegu powrotnego wywozu maszyn, środków przewozowych, narzędzi używanych w gospodarce, rolnej i leśnej, oraz przyborów rybackich i zwierząt, dla których przewidziane są w niniejszej umowie ulgi tylko w razie zobowiązania sit; do ich powrotnego wywozu, ustanawia się co następuje:

a) Właściciel maszyn, środków przewozowych, narzędzi lub przyborów winien wobec, obustronnych władz celnych pisemnym oświadczeniem, do którego ma być dołączone opisanie tych przedmiotów, zobowiązać się do powrotnego wywozu oraz przyjąć odpowiedzialność na wypadek nieuskutecznienia tego wywozu. Osoby, którym powierzono przewiezienie tych przedmiotów przez granicę, winny mieć ze sobą dokument celny, zawierający poświadczenie tożsamości tych przedmiotów i okazać je na żądania właściwym urzędnikom celnym. Niniejsze postanowienia nie dotyczą narzędzi robotniczych, które noszą ze sobą robotnicy, jak młoty, piły, łopaty, siekiery i t. p.;

b) Obustronnym władzom celnym winien być doręczony - potwierdzony przez miejscową policją wykaz ogólnego stanu zwierząt w pasie pogranicznym właściciela gruntu, oraz pisemne oświadczenie, iż się zobowiązuje do powrotnego wywozu i przyjmuje odpowiedzialność, gdyby ten wywóz nie nastąpił. Jeżeli właściciel- posiada w pasie pogranicznym więcej majątków, to ma sporządzić dla każdego majątku oddzielny wykaz. Wykaz ten winien być w razie jakiejkolwiek zmiany w terminie dwutygodniowym uzupełnionym. Konie winny mieć znaki wypalane, bydło rogale i nierogacizna winny mieć. znaki palone lub plomby w uszach. Konwojent bydła winien posiadać przy sobie dokument celny, zawierający poświadczenie tożsamości każdej sztuki i na żądanie właściwym urzędnikom go okazać. Dla drobiu, owiec i kóz wystarcza wykaz ilościowy;

c) W razie złożenia pisemnego oświadczenia, wymienionego wyżej pod a) i b) nie można żądać złożenia kaucji.