Rozdział 2 - Ułatwienia rzeczowe - Rzesza Niemiecka-Polska. Układ między Rzecząpospolitą Polską a Rzeszą Niemiecką w sprawie ułatwień, dotyczących ruchu granicznego.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1922.87.782

Akt utracił moc

Wersja od: 9 września 1923 r.

II.

Ułatwienia rzeczowe

Art.  12.

1. Celem ułatwienia obustronnego ruchu granicznego w obwodach celnych wydaje siej zarządzenia, zawarte w ustępie 2, pod lit. a), b), c), d). Za celne obwody graniczne należy uważać te obszary, które leżą po obu stronach wspólnej linji graniczno-celnej, a które każda ze stron zawierających układ na swym obszarze uzna jako takie, Szerokość granicznego obwodu celnego nie może być ustaloną po żadnej stronie bez przyzwolenia strony drugiej ponad 10 kilometrów.

2. a Mieszkańcy granicznego obwodu celnego mogą ze sobą zabierać tam i z powrotem bez cła i wszelkich opłat żywność dla własnej potrzeby na czas pobytu na terenie, przeciwległego, granicznego obwodu celnego, jednakowoż nie ponad 1 kilogram, w czem najwyżej ¹/₄ kilograma mięsa lub tłuszczu z wyłączeniem jednak masła. Również wolno im przy przekraczaniu granicy przewieźć ze sobą papierowe pieniądze polskie wzgl. niemieckie do wysokości 3.000 mk. polskich lub 600 mk. niemieckich na miesiąc.

b) Te przedmioty własnej potrzeby mieszkańców danego celnego obwodu granicznego, które w przeciwległym celnym obwodzie granicznym wini ty być w sposób rzemieślniczy przekształcone, odrobione lub naprawione, można w tym celu przewieźć bez cła i bez wszelkich opłat, a następnie po dokonanej przeróbce i t. d. można je do swego kraju napowrót przewieźć, również bez da i wszelkich opłat. Również wolno mieszkańcom celnych obwodów granicznych jednak ze stron układ zawierających przewozić przez granicą bez da ani innych opłat przedmioty produkcji rolnej, jako to: zboże, nasiona olejne, konopie, len, drzewo i korę do przemiału, wytłoczenia, przerżnięcia lub przetarcia i t. d., przyczem mieszkańcy winni używać młynów i innych odpowiednich przetwórni, położonych w obrębie bezpośrednio przeciwległego celnego obwodu. granicznego; przedmioty takie wolno mieszkańcom w tym celu po przeróbce ich przewozić z powrotem, i to w ilości i wadze, odpowiadającej wadze i ilości surowego przedmiotu. Zastrzega się co do wyżej wspomnianych ulg, iż odnoszą się one do przedmiotów koniecznych dla własnej gospodarczej potrzeby,

c) Mieszkańcy obustronnych granicznych stref celnych mogą w celu chwilowego użytku w przeciwległej strefie celnej przewozić bez cła i innych opłat tam i z powrotem przy bory do Komunji św. i do namaszczenia, oraz książki przeznaczone do religijnego użytku, narzędzia rzemieślnicze i inne, oraz instrumenta i maszyny. Nie narusza to w niczem zakazów przywozu i wywozu. Ma przewóz aktów adwokackich, projektów i rysunków technicznych potrzeba specjalnego zezwolenia właściwej władzy administracyjnej.

d) Właściciele gruntów przeciętych granicą lub takich, których wspólność gospodarcza została przez granicę naruszona, a które wyzyskiwane w celach rolniczych lub leśnych, położone są w celnym obwodzie granicznym, tworząc pojedynczo lub w większej ilości gospodarczą jednostkę, mogą bez cła i innych opłat przewozić tam i z powrotem potrzebne dla zagospodarowania tych gruntów zwierzęce i roślinne nawozy, nasiona i ziarno, rozsady i sadzonki do zalesienia oraz uzyskane z tych gruntów plony i inne produkta rolne, narzędzia i podwody wraz z żywym inwentarzem roboczym, jak niemniej niżej wyliczone zawarte w ziemi składniki, a mianowicie: kamienie naturalne, żwir, piasek, glinę, glinkę (ił). To samo odnosi się też do drzewa, wiklin i torfu, o ile te przedmioty służą do zaspokojenia własnej potrzeby. Metale i węgiel, oraz tym podobne przedmioty ziemne, które stanowią przedmiot eksploatacji górniczej, jak niemniej i nafta nie podlegają po wyższym ulgom. Wyżej wykazani uprawnieni, mogą również przeprowadzać tam i z powrotem przez granicę z uwolnieniem od cła i innych opłat bydło, stanowiące ich inwentarz gospodarczy na pastwiska trwale lub czasowe, na grunty, położone po przeciwległej stronie granicy. Równouprawnionemi z właścicielami są osoby, użytkujące obszary lub kawałki ziemi na mocy jakiegokolwiek tytułu prawnego.

3. W wypadkach, przewidzianych niniejszemi postanowieniami nie potrzeba pozwolenia osobnego na wywóz lub przewóz przedmiotów, wyliczonych w ustępie 2, a) b) i d) i to bezwzględnie, czy dla tych przedmiotów istnieją zakazy wywozu lub przywozu.

Art.  13.

1. Władze celne obu stron zawierających układ są uprawnione do wydawania zarządzeń kontrolnych, koniecznych dla udaremnienia nadużyć przy korzy staniu z ulg, przewidzianych w artykule 12. W razie potrzeby władze te porozumieją się między sobą w powyższym przedmiocie. Zarządzenia wydane przez władze jednej strony, mogą uzyskać moc obowiązującą dopiero po upływie jednego tygodnia od chwili, kiedy zostały podane do wiadomości strony drugiej.

2. Przedmioty oznaczone w artykule 12 ustęp 2 b) i c), mogą być dopiero po uprzedniem uwiadomieniu przewożone przez granicę i to tylko przez komory, ustalone przez obopólne porozumienie władz celnych. Ograniczenie to nie stosuje się do rzemieślników i robotników, którym się zezwala, aby granicę przekraczali, niosąc ze sobą zwyczajne narzędzia robocze, jak: młoty, piły, łopaty, siekiery i t. d.

3. Co do przewożenia maszyn i zwierząt stawia się następujące warunki:

a) maszyny [artykuł 12 ustęp 2 c) d)].

Właściciel maszyny winien przy równoczesnem szczegółowem opisaniu wzgl. określeniu tych maszyn u władz celnych obu stron zobowiązać się, że odstawi je z powrotem po skończeniu robót. Kaucji gwarancyjnej za to żądać nie wolno. Osoby, którym powierzono przewiezienie maszyn przez granicę, winny mieć ze sobą zaświadczenie tożsamości maszyny i okazać je na żądanie właściwych władz,

b) zwierzęta (artykuł 12. ustęp 2. d).

Obopólnym władzom celnym winien być doręczony, potwierdzony przez miejscową policję wykaz ogólnego stanu zwierząt właściciela gruntu, w wypadku zaś większej liczby majątków (gruntów) stan zwierząt tego majątku, na którym one zwyczajnie przebywają. Wykaz ten winien być w miarę potrzeby kwartalnie uzupełniany i zawierać zobowiązanie właściciela, że bydło to napowrót odprowadzi do miejsca zwykłego postoju. Prowadzący transport bydła ma mieć przy sobie dla każdej sztuki zaświadczenie, w którem uwidoczniony jest dokładny opis tego zwierzęcia. O ile rozchodzi się o drób, owce i kozy, wystarczy podać w wykazie ich ogólną liczbę. Konie winny mieć znaki wypalane lub też plomby wszczepione w grzywę lub w ogon, bydło rogate i nie-rogacizna winny mieć znaki palone lub plomby w uszach. Zmiany, które zajdą w czasie przebywania zwierząt po drugiej stronie granicy skutkiem padnięcia, dorżnięcia lub skutkiem naturalnego pomnożenia się, musi właściciel lub przewodnik transportu podać jaknajrychlej do wiadomości władz celnych obu stron. Mleko i jego przetwory jak niemniej mięso zwierząt dorżniętych winny być przewiezione do tego kraju, gdzie znajduje się główna siedziba gospodarcza. Władze celne mogą jednak ze względów praktycznych przyzwolić na wyjątki.