Rozdział B - POSTANOWIENIA SZCZEGÓŁOWE. - Rzesza Niemiecka-Polska. Ubezpieczenie społeczne. Berlin.1931.06.11.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1933.65.487

Akt utracił moc

Wersja od: 1 października 1938 r.

B.

POSTANOWIENIA SZCZEGÓŁOWE.

I.

Ubezpieczenia na wypadek choroby.

Artykuł  15.

(1) W stosunkach między sąsiedniemi obszarami granicznemi obydwóch Państw nie mają zastosowania przepisy prawne o spoczywaniu świadczeń i o odprawach dla uprawnionych.

(2) Ubezpieczony, który wyszedł z ubezpieczenia z powodu braku zarobkowania, zachowuje w dalszym ciągu, o ile zachodzą inne warunki ustawowe, prawo do zwyczajnych świadczeń swej kasy chorych również w razie, gdy przebywa na sąsiednim obszarze granicznym Państwa drugiego. Czas ubezpieczenia, który ubezpieczony przed wyjściem z ubezpieczenia przebył w ciągu ostatnich dwunastu miesięcy w kasie chorych sąsiedniego obszaru Państwa drugiego, zalicza się do okresu ubezpieczenia, który w myśl ustawowych przepisów stanowi warunek uprawnienia do zwyczajnych świadczeń kasy.

(3) W razie przejścia ubezpieczonego, który pobiera świadczenia jednej kasy, do kasy chorych sąsiedniego obszaru granicznego, przejmuje ta ostatnia kasa wypłatę dalszych świadczeń, przyczem zalicza okres poprzedniego korzystania ze świadczeń.

(4) Ubezpieczonemu, który wyszedł z zatrudnienia, uzasadniającego obowiązek ubezpieczenia, przysługuje, o ile zostały zachowane inne warunki ustawowe, prawo do kontynuowania ubezpieczenia także w razie przebywania na sąsiednim obszarze granicznym Państwa drugiego. Przebyty przez niego w ciągu ostatnich dwunastu miesięcy przed wyjściem z ubezpieczenia czas ubezpieczenia w kasach chorych sąsiedniego obszaru granicznego jednego Państwa zalicza się do okresu ubezpieczenia, który zgodnie z przepisami ustawowemi Państwa drugiego stanowi warunek prawa do kontynuowania ubezpieczenia.

(5) Za sąsiedni obszar graniczny w rozumieniu niniejszego artykułu uważa się okrąg kasy chorych Państwa drugiego, mający wspólną granicę z okręgiem kasy chorych, właściwej do udzielania świadczeń lub do kontynuowania ubezpieczenia. Za sąsiedni obszar graniczny przemysłowej kasy chorych jednego Państwa uważa się okrąg miejscowej, wiejskiej (okręgowej) kasy chorych Państwa drugiego, posiadający wspólną granicę z okręgiem miejscowej, wiejskiej (okręgowej) kasy chorych, w którym znajduje się odnośne przedsiębiorstwo.

(6) Zwierzchnie władze administracyjne obydwóch Państw ustalą ponadto we wzajemnem porozumieniu, które dalsze obszary w rozumieniu niniejszego artykułu mają być uważane każdorazowo za obszary graniczne. W zasadzie, powinny być uznane za obszary graniczne w szczególności te sąsiadujące ze sobą obszary, pomiędzy któremi odbywa się regularny ruch sił roboczych.

(7) W razie pobytu na obszarze granicznym może kasa chorych, zobowiązana do udzielania świadczeń, udzielać ich bezpośrednio. W tym wypadku przysługują jej przy udzielaniu świadczeń rzeczowych te same udogodnienia i opusty (co do kosztów zakładów leczniczych i kuracyjnych, opłat za lekarstwa i t. d.), jak kasom chorych Państwa drugiego. Może ona również zwrócić się do kasy chorych Państwa drugiego o udzielenie świadczeń. Kasa, do której się zwrócono, winna udzielać świadczeń stosownie do przepisów, obowiązujących dla kasy, która zwracała się do niej o ich udzielenie. Kasie, do której się zwrócono, przysługuje zwrot faktycznie poniesionych kosztów; koszty świadczeń rzeczowych winny być zwrócone według tych samych stawek, jakie płaci za swych własnych uprawnionych kasa, do której się zwrócono. Zainteresowane kasy chorych albo ich związki mogą ustalić we wzajemnem porozumieniu bliższe szczegóły w tym zakresie.

(8) Kasy chorych są uprawnione do ustalenia w drodze specjalnych porozumień obszaru granicznego, na który mają być udzielane świadczenia w zakresie pomocy dla członków rodzin.

Artykuł  16.

(1) Ubezpieczonemu, który zachorował w Państwie drugiem poza sąsiednim obszarem granicznym (artykuł 15 ust. 5 i 6), przysługuje tak długo prawo do świadczeń swej kasy, jak długo stan jego zdrowia nie pozwala mu na powrót na obszar Państwa, w którem ma siedzibę jego kasa chorych.

(2) Pozostawia się wewnętrznemu uregulowaniu przez każde Państwo, czy w tych wypadkach świadczenia mają być udzielane bezpośrednio przez kasę, czy też narazić przez pracodawcę. Zainteresowane kasy albo ich związki mogą zawierać porozumienia co do wzajemnego udzielania sobie pomocy w tym względzie.

II.

Ubezpieczenia od wypadków.

Artykuł  17.

Jeżeli wypadek, który zaszedł w jednem Państwie, podpada pod ustawy o ubezpieczeniu od wypadków Państwa drugiego, to obowiązują przepisy tych ustaw także o tyle, o ile chodzi o inne roszczenia o odszkodowanie, które przysługują z powodu wypadku według ustawodawstwa Państwa pierwszego; to samo ma zastosowanie, jeżeli przedsiębiorstwo podlega ustawodawstwu o ubezpieczeniu od wypadków tylko jednego Państwa.

Artykuł  18.

Za ubezpieczenie od wypadków w rozumieniu niniejszej umowy uważa się również zaopatrzenie wypadkowe, które zastępuje dla urzędników ubezpieczenie od wypadków. To samo odnosi się do zaopatrzenia wypadkowego, które zastępuje dla polskich pracowników kolejowych ubezpieczenie od wypadków.

III.

Ubezpieczenie na wypadek inwalidztwa.

Artykuł  19.

(1) Jeżeli w obydwóch Państwach za ubezpieczonego zostały uiszczone składki w ubezpieczeniu na wypadek inwalidztwa, to te okresy składkowe, o ile się wzajemnie nie pokrywają, winny być zliczone tak dla zachowania i odżycia ekspektatyw, jak i dla wypełnienia okresu wyczekiwania.

(2) Okresy wojennej służby wojskowej, sanitarnej oraz innej podobnej, przebyte podczas wojny światowej w służbie Rzeszy Niemieckiej albo jednego z Państw z nią sprzymierzonych lub zaprzyjaźnionych, winny być uwzględniane przez niemieckie instytucje ubezpieczeniowe dla utrzymania ekspektatywy i wypełnienia okresu wyczekiwania również o ile chodzi o ekspektatywy, które przeszły na polskie instytucje ubezpieczeniowe.

(3) Okres, w czasie którego pobiera się rentę jednego Państwa, uważa się za okres zastępczy dla utrzymania ekspektatywy w Państwie drugiem, o ile w tem Państwie pobieranie odpowiedniej renty utrzymywałoby ekspektatywę.

(4) 5 W razie gdy zaszedł wypadek ubezpieczeniowy, udzielają instytucje ubezpieczeniowe obydwóch Państw tych świadczeń, do których istnieje roszczenie na podstawie wewnętrznych przepisów ustawowych tych Państw z uwzględnieniem ust. 1 do 3 niniejszego artykułu jak również postanowień artykułów 4, 5 i 6 niniejszej umowy. Z kwoty podstawowej, polskiej dziesięcioprocentowej kwoty indywidualnej i dodatku na dzieci jak również z dodatku państwowego (Rzeszy) płacić się będzie jednak tylko tę część, która odpowiada stosunkowi okresów składkowych, przebytych w danem Państwie, do łącznej ilości okresów składkowych, przebytych w obydwóch Państwach; powyższe skracanie nie stosuje się:

a) jeżeli w jednem z obydwóch Państw nie przebyto więcej jak 26 tygodni składkowych,

b) jeżeli w jednem Państwie także bez uwzględnienia ust. 1 do 3 istnieje roszczenie, a w Państwie drugiem nie istnieje roszczenie nawet przy uwzględnieniu ust. 1 do 3.

W wypadku pod a) nie przysługuje żadne roszczenie do renty wobec instytucji ubezpieczeniowej tego Państwa, w którem nie przebyto więcej niż 26 tygodni składkowych.

(4a) 6 O ile świadczenia z niemieckiego ubezpieczenia na wypadek inwalidztwa mają być udzielane na podstawie prawa obowiązującego od dnia 1 stycznia 1934 r., obowiązują, również o ile chodzi o ustalone już prawomocnie na podstawie tego prawa świadczenia, przy stosowaniu ust. 4, następujące specjalne postanowienia:

a) Roczna kwota wzrostu wynosi za każdą składkę tygodniową:

w	klasie	pierwszej	6	fenigów	Rzeszy
"	"	drugiej	11	"	"
"	"	trzeciej	15	"	"
"	"	czwartej	19	"	"
"	"	piątej	24	"	"
"	"	szóstej	29	"	"
"	"	siódmej	33	"	"
"	"	ósmej	37	"	"
"	"	dziewiątej	42	"	"
"	"	dziesiątej	47	"	"

b) Przepisy o minimalnej wysokości i uzupełnianiu kwoty wzrostu nie mają zastosowania.

(5) W okręgu działania Ubezpieczalni Krajowej przyjmuje się dla zastosowania powyższych postanowień do renty starczej jako kwoty wzrostu:

w	klasie	I	1	gr	za	tydzień
"	"	II	2	"	"	"
"	"	III	4	"	"	"
"	"	IV	6	"	"	"
"	"	V	8	"	"	"

Jako kwotę podstawową przyjmuje się:

w	klasie	I	kwotę	58,-	zł
"	"	II	"	86,-	"
"	"	III	"	92,-	"
"	"	IV	"	108,-	"
"	"	V	"	124,-	"

Przy składkach w różnych klasach zarobkowych stosuje się odpowiednią kwotę przeciętną.

Artykuł  20. ⁷

(skreślony).

Artykuł  21.

W razie, gdy ubezpieczony według ustawodawstwa jednego Państwa opuszcza obszar tego Państwa, w którem był dotychczas ubezpieczony, może on kontynuować swoje Ubezpieczenie jako dalsze w instytucji ubezpieczeniowej jednego albo drugiego Państwa. O dopuszczalności i wykonaniu dobrowolnego dalszego ubezpieczenia decyduje prawo tego Państwa, w którego instytucji ubezpieczeniowej kontynuuje się dobrowolnie ubezpieczenie. Przy stwierdzaniu prawa do dobrowolnego kontynuowania ubezpieczenia winny być zliczane okresy składkowe, przebyte w obydwóch Państwach. Dobrowolnego kontynuowania ubezpieczenia w jednem Państwie nie uważa się za wyłączone dlatego, że ubezpieczony podlega obowiązkowi ubezpieczenia w Państwie drugiem.

Artykuł  22. ⁸

Należne na podstawie artykułu 19 renty inwalidzkie, wdowie i wdowców, nieosiągające kwoty 5 złotych lub 5 marek Rzeszy, oraz renty sieroce, nieosiągające kwoty 3 złotych lub 3 marek Rzeszy miesięcznie, mogą zostać skapitalizowane. Na wniosek uprawnionego winny być skapitalizowane. Instytucje ubezpieczeniowe uczestniczące w udzielaniu renty mogą wypłacać zgóry za okres trzymiesięczny renty wymienione w zdaniu 1.

IV.

Ubezpieczenie pracowników umysłowych.

Artykuł  23.

(1) 9 Do ubezpieczenia pracowników umysłowych mają odpowiednie zastosowanie postanowienia o ubezpieczeniu na wypadek inwalidztwa. Pozatem przyjmuje się przy rentach z tytułu wypadków ubezpieczeniowych zaszłych po 31 grudnia 1933 r. za kwotę podstawową polskiego ubezpieczenia pracowników umysłowych połowę ustawowej kwoty podstawowej, a za kwotę wzrostu za każdy miesiąc składkowy jedną ósmą od sta zasadniczego przeciętnego zarobku, branego za podstawę obliczenia świadczeń. Z polskiej renty minimalnej ma być płacona tylko ta część, która odpowiada stosunkowi okresów składkowych, przebytych w danem Państwie, do łącznej ilości okresów składkowych, przebytych w obydwóch Państwach.

(1a) 10 O ile świadczenia z niemieckiego ubezpieczenia pracowników umysłowych mają być udzielane na podstawie prawa obowiązującego od dnia 1 stycznia 1934 r., obowiązuje również o ile chodzi o ustalone już prawomocnie na podstawie tego prawa świadczenia, następujące specjalne postanowienie:

Roczna kwota wzrostu za każdą składkę miesięczną:

w	klasie	A	0,20	marek	Rzeszy
"	"	B	0,35	"	"
"	"	C	0,75	"	"
"	"	D	1,15	"	"
"	"	E	1,50	"	"
"	"	F	1,85	"	"
"	"	G	2,25	"	"
"	"	H	3,00	"	"
"	"	J	4,50	"	"
"	"	K	6,00	"	"

(2) Do ubezpieczenia pracowników umysłowych na wypadek braku pracy na podstawie polskiego ustawodawstwa o ubezpieczeniu pracowników umysłowych ma zastosowanie polsko-niemiecki układ o pomocy dla pozbawionych zarobku i ubezpieczeniu na wypadek bezrobocia z dnia 14 lipca 1927 r.

⁵ Art. 19 ust. 4 zmieniony przez rozporządzenie Ministra Opieki Społecznej z dnia 12 sierpnia 1935 r. (Dz.U.35.68.426) zmieniające nin. umowę międzynarodową z dniem 1 stycznia 1934 r.

⁶ Art. 19 ust. 4a dodany przez rozporządzenie Ministra Opieki Społecznej z dnia 12 sierpnia 1935 r. (Dz.U.35.68.426) zmieniające nin. umowę międzynarodową z dniem 1 lipca 1935 r.

⁷ Art. 20 skreślony przez rozporządzenie Ministra Opieki Społecznej z dnia 12 sierpnia 1935 r. (Dz.U.35.68.426) zmieniające nin. umowę międzynarodową z dniem 1 lipca 1935 r.

⁸ Art. 22 zmieniony przez rozporządzenie Ministra Opieki Społecznej z dnia 12 sierpnia 1935 r. (Dz.U.35.68.426) zmieniające nin. umowę międzynarodową z dniem 1 lipca 1935 r.

⁹ Art. 23 ust. 1:

- zmieniony przez rozporządzenie Ministra Opieki Społecznej z dnia 12 sierpnia 1935 r. (Dz.U.35.68.426) zmieniające nin. umowę międzynarodową z dniem 1 lipca 1935 r.

- zmieniony przez rozporządzenie z dnia 18 października 1938 r. (Dz.U.38.85.574) zmieniające nin. umowę międzynarodową z dniem 1 października 1938 r.

¹⁰ Art. 23 ust. 1a dodany przez rozporządzenie Ministra Opieki Społecznej z dnia 12 sierpnia 1935 r. (Dz.U.35.68.426) zmieniające nin. umowę międzynarodową z dniem 1 lipca 1935 r.