Część 2 - Rzesza Niemiecka-Polska. Traktat Arbitrażowy. Londyn.1925.12.01.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1926.114.662

Akt utracił moc

Wersja od: 14 września 1926 r.

CZĘŚĆ  II.

ARTYKUŁ 17. Wszelkie sprawy, któreby różniły Rząd polski i Rząd niemiecki bez możności rozstrzygnięcia ich polubownie drogą zwykłego postępowania dyplomatycznego, i których załatwienie nie mogłoby być osiągnięte przez wyrok, jak to przewiduje art. 1 niniejszego Traktatu, i dla których inne konwencje, obowiązujące między Stronami, nie przewidują już innej procedury załatwienia, będą przekazane Stałej Komisji Pojednawczej, której będzie powierzone zaproponowanie Stronom rozwiązania możliwego do przyjęcia, a w każdym razie złożenie sprawozdania.

Będzie zastosowane postępowanie, przewidziane w art. 6 do 15 niniejszego Traktatu.

ARTYKUŁ 18. Jeżeli w ciągu miesiąca po zakończeniu prac Stałej Komisji Pojednawczej obie Strony nie dojdą do porozumienia, sprawa, na żądanie jednej ze Stron, będzie wniesiona na Radę Ligi Narodów, która orzeknie zgodnie z art. 15 Paktu Ligi.

POSTANOWIENIA OGÓLNE.

ARTYKUŁ 19. We wszystkich wypadkach, szczególnie zaś, o ile Sprawa, co do której powstał spór między Stronami, wynika z faktów już dokonanych lub mających się dokonać, Stała Komisja Pojednawcza lub, gdyby do niej się nie zwrócono, Trybunał arbitrażowy albo Stały Trybunał Sprawiedliwości Międzynarodowej, stanowiąc zgodnie z art. 41 swego statutu, wskażą w terminie możliwie najkrótszym, jakie winny być przedsięwzięte środki tymczasowe. Rzeczą będzie Rady Ligi Narodów, o ile sprawa będzie do niej wniesiona, zastosować również odpowiednie środki tymczasowe. Każda z Wysokich Układających się Stron zobowiązuje się poddać się tym środkom i powstrzymać się od wszelkich kroków, mogących odbić się niekorzystnie na wykonaniu uchwały lub porozumienia, proponowanego przez Stałą Komisję Pojednawczą lub Radę Ligi Narodów, i wogóle nie przedsiębrać żadnych działań jakiejkolwiek bądź natury, któreby mogły wpłynąć na zaostrzenie lub rozszerzenie sporu.

ARTYKUŁ 20. Traktat niniejszy ma zastosowanie pomiędzy Wysokiemi Układającemi się Stronami i w tym wypadku, gdy w sporze również zainteresowane są inne Mocarstwa. ARTYKUŁ 21.

Traktat niniejszy, zgodny z Paktem Ligi Narodów, nie uchybia w niczem prawom i obowiązkom Wysokich Układających się Stron, jako członków Ligi Narodów, i nie będzie interpretowany, jako ograniczający misję tej ostatniej, zmierzającą do przedsiębrania kroków, mających na celu skuteczną obronę pokoju świata.

ARTYKUŁ 22. Traktat niniejszy będzie ratyfikowany. Dokumenty ratyfikacyjne będą złożone w Genewie w Lidze Narodów jednocześnie z dokumentami ratyfikacyjnemi Traktatu, zawartego pod datą dzisiejszą pomiędzy Niemcami, Belgją, Francją, Wielką Brytanją i Włochami. Wejdzie on w życie i będzie obowiązywał w tych samych warunkach, co Traktat wyżej wymieniony.

Traktat niniejszy, sporządzony w jednym egzemplarzu, złożony będzie w archiwum Ligi Narodów, której Sekretarz Generalny uproszony będzie o wręczenie każdej z Wysokich Układających się Stron uwierzytelnionych odpisów.

NA DOWÓD CZEGO wyżej wymienieni Pełnomocnicy podpisali niniejszy Traktat.

Sporządzono w Locarno, szesnastego października tysiąc dziewięćset dwudziestego piątego roku.

(L. S.) Aleksander Skrzyński

(L. S.) Gustaw Stresemann

Zaznajomiwszy się z powyższym Traktatem, uznaliśmy go i u/najemy za słuszny zarówno w całości, jak i każde z zawartych w nim postanowień; oświadczamy, że jest przyjęty, ratyfikowany i zatwierdzony i przyrzekamy, że będzie niezmiennie zachowywany.

Na dowód czego wydaliśmy Akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej.

W Warszawie, dnia 6 marca 1926 r.