Art. 3. - Rzesza Niemiecka-Polska. Konwencja w sprawie uregulowaniu stosunków granicznych. Poznań.1926.01.27.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1927.54.470

Akt utracił moc

Wersja od: 17 czerwca 1927 r.

Artykuł  3.

1. Drogi, o których mowa w ustępie 1 artykułu 2, uważa się w niniejszej Konwencji jako drogi graniczne w myśl postanowień III Protokółu Dodatkowego a) do Protokółu Końcowego z dnia 18 października 1924 r. Linja środkowa dróg granicznych stanowi granicę suwerenności państwowej obu Państw kontraktujących.

2. Rowy, o których mowa w ustępie 1 artykułu 2, służą tylko do oznaczenia granicy, nie zaś do odpływu wód. Określone są one w niniejszej Konwencji jako rowy graniczne. Rowy, służące równocześnie do odpływu wód, uważane są za wody bieżące w myśl następujących postanowień.

3. Wody bieżące, o których mowa w ustępie 1 artykułu 2, określa się w niniejszej Konwencji jako graniczne wody bieżące. Na granicznych żeglownych wodach bieżących granicę suwerenności państwowej tworzy środek ich głównego koryta żeglownego. Na pozostałych bieżących wodach granicznych tworzy granicę suwerenności państwowej linja środkowa biegu wody przy zwykłym jej poziomie, stosownie do postanowień punktu II wyżej wymienionego Protokółu Dodatkowego a). Za zwykły poziom wody uważa się taki poziom, który w ostatnich dziesięciu latach bywał równą ilość dni przekraczany, jak i nieosiągany.

4. Inne wody, o których mowa w ustępie 1 artykułu 2, oznacza się w tej Konwencji jako wody graniczne. Bieg linji suwerenności państwowej na tych wodach został uwidoczniony w dokumentach, wymienionych w artykule 1.