Rozdział 3 - Postanowienia ogólne i końcowe. - Rzesza Niemiecka-Polska. Konwencja o ułatwieniach w małym ruchu granicznym. Gdańsk.1924.12.30.
Dziennik Ustaw
Dz.U.1926.65.383
Akt utracił moc Wersja od: 19 listopada 1932 r.
III.
Postanowienia ogólne i końcowe.
Postanowienia ogólne i końcowe.
Niniejsza Konwencja rozciąga się na całą granicę polsko-niemiecką, jednakże z zastrzeżeniem następujących postanowień:
I.1.
Postanowienia artykułu 1 Układu o górnośląskim pasie pogranicznym z 23 lutego 1924 pozostają w mocy. Zamiast granicznych obwodów celnych w myśl Rozdziału II niniejszej Konwencji ustanawia się specjalny pas pograniczny dla tej czyści granicy, na którą rozciąga się Konwencja Górnośląska z 15 maja 1922.2.
Udogodnienia, przewidziane w artykule 17, będą nawet wówczas stosowane, jeżeli dany grunt nie stanowi jedności gospodarczej, o ile położony jest w specjalnym pasie granicznym (punkt 1). W tym wypadku należy za każdym razem przedstawiać zaświadczenie właściwej władzy administracyjnej, że przedmioty, dla których żąda się wolności celnej, rzeczywiście pochodzą z posiadłości, położonej w tym pasie.3.
Rękodzielnicy i rzemieślnicy, zamieszkali w specjalnym pasie pogranicznym, mają prawo zabierać ze sobą bez cła przedmioty albo ich części w celu ich naprawy, pod warunkiem przeniesienia ich zpowrotem przez granicę. Podobnie dozwala im się zabierać bez cła materjały, służące do naprawy w ilościach, odpowiadających zakresowi pracy rękodzielników lub rzemieślników i w ilościach możliwych do przeniesienia bez posługiwania się środkami przewozowemi. Każdej z osób do tego uprawnionych jest dozwolone przejść i wrócić przez granicę z materjałem tego samego rodzaju tylko raz na dzień. Materjał ten nie może służyć do wyrobu nowych przedmiotów i, o ile nie zostanie zużyty, musi być wyniesiony zpowrotem.4.
Robotnicy, zamieszkali w specjalnym pasie pogranicznym, których mieszkanie oddzielone jest granicą od miejsca pracy, mogą, udając się do pracy przy przekraczaniu granicy:a)
zabierać ze sobą bez cła żywność na jeden dzień w ilości, przewidzianej w artykule 18, robotnicy, pozostający przez kilka dni na miejscu swej pracy, mogą zabierać ze sobą żywność bez cła w ilości, odpowiadającej liczbie tych dni, przyczem mogą zabierać ze sobą również produkty, służące do przygotowania środków spożywczych;b)
zabierać ze sobą narzędzia pracy bez cła, pod warunkiem przeniesienia ich zpowrotem.5.
Udogodnienie, przewidziane w punkcie 4 - a), przysługuje również rękodzielnikom i rzemieślnikom, przewidzianym w punkcie 3.6.
Deputaty, wydawane przez pracodawców robotnikom i urzędnikom, zamieszkałym w obrębie pasa pogranicznego, których mieszkania oddzielone są od warsztatów pracy granicą, mogą być zabierane do domu bez cła.II.
Postanowienia Konwencji Górnośląskiej z 15 maja 1923, dotyczące kart cyrkularnych, pozostają w mocy.1.
Postanowienia niniejszej Konwencji nie naruszają prawa władz obu Stron kontraktujących odmawiać wydawania przepustek granicznych, o ile podróży sprzeciwiają się obowiązujące ustawowe przepisy paszportowe.2.
Udogodnienia, przewidziane w niniejszej Konwencji, nie stosują się do osób, które zostały wydalone z terytorjum jednej ze Stron kontraktujących.1.
Obie Strony kontraktujące zastrzegają sobie prawo wyłączyć na stałe lub czasowo z mocy działania niniejszej Konwencji poszczególne miejscowości, leżące w powiatach granicznych, lub też ograniczyć w tych miejscowościach przewidziane w Konwencji udogodnienia.2.
O zastrzeżeniach, wydanych w myśl poprzedniego ustępu, należy natychmiast zawiadomić Stronę przeciwną.1.
Postanowienia Rozdziałów I i II nie naruszają przepisów celnych, o ile nie są zmienione przez niniejszą Konwencję, jak również policyjnych przepisów meldunkowych lub innych przepisów policyjnych, dotyczących cudzoziemców, dalej postanowień o ochronie roślin oraz przepisów sanitarnych i weterynaryjnych. Porozumienie o wykonywaniu przepisów weterynaryjnych, przewidziane w punkcie VII Protokółu końcowego do Układu z 29 kwietnia 1922 i wykonane Protokółem z 4 czerwca 1923, ma pozostać w mocy po wygaśnięciu wspomnianego Układu.2.
Postanowienia Rozdziałów I i II mogą być przejściowo zawieszone w razie ogólnego zamknięcia granicy także z innych powodów, jak powody zdrowotne lub weterynaryjne. Podobnie, w razie nadzwyczajnej potrzeby gospodarczej, mogą być przejściowo ograniczone udogodnienia, przewidziane w artykułach 18 i 24 punkt 4 - a).1.
Udogodnienia dalsze, poza przewidzianemu w Rozdziale I, mogą być przyznane, w razie szczególnej potrzeby, w drodze bezpośredniego porozumienia właściwych władz obu Stron kontraktujących. Udogodnienia mogą polegać również na tem, że zamiast właściwych władz administracyjnych (artykuł 4) wystawianie przepustek będzie powierzone innym władzom, mającym siedzibę w miejscach bardziej dogodnych dla osób interesowanych.2.
Tam, gdzie tego wymagać będą stosunki gospodarcze, a okaże się to dozwolone, mogą być, po porozumieniu właściwych władz obu Stron kontraktujących, przyznane udogodnienia większe, niż udogodnienia, przewidziane w Rozdziale II dla drzewa, padającego przy ścinaniu na drugą stronę granicy, dalej dla wydobywania piasku z gruntów własnych lub wydzierżawionych po drugiej stronie granicy i czerpania wody do własnego użytku gospodarczego. W ten sam sposób mogą być zmieniane lub uzupełniane postanowienia artykułów 18 do 21.Właściwe władze administracyjne winny porozumiewać się bezpośrednio ze sobą w celu usuwania trudności, któreby się wyłoniły przy wykonaniu niniejszej Konwencji. Mają sobie bezzwłocznie wzajemnie komunikować o wszelkich odchyleniach od postanowień Rozdziałów I i II, zarządzonych w myśl artykułu 26 i ustępu 2 artykułu 27.
Strony kontraktujące zakomunikują sobie nawzajem, które władze należy uważać za kompetentne w myśl niniejszej Konwencji.
1.
Niniejsza Konwencja będzie ratyfikowana, a dokumenty ratyfikacyjne będą wymienione w Warszawie. Konwencja uprawomocni się po upływie 14 dni od dnia wymiany dokumentów ratyfikacyjnych.2.
Konwencja utraci moc obowiązującą z dniem 31 grudnia 1926, o ile Strony kontraktujące nie porozumieją się do dnia 30 września 1926 co do jej przedłużenia. Każda ze Stron kontraktujących ma prawo wcześniejszego jej wypowiedzenia z upływem kwartału kalendarzowego, wymawiając ją na trzy miesiące przedtem.Sporządzono w dwu oryginałach w języku polskim i niemieckim, przytem oba teksty są jednakowo obowiązujące.
Na dowód czego Pełnomocnicy podpisali niniejszą Konwencję i zaopatrzyli ją swemi pieczęciami.
Gdańsk, 30 grudnia 1924.
Zaznajomiwszy się z powyższą Konwencją, uznaliśmy ją i uznajemy za słuszną, zarówno w całości, jak i każde z zawartych w niej postanowień, oświadczamy, że jest przyjęta, ratyfikowana i zatwierdzona i przyrzekamy, że będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydaliśmy akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej.
W Warszawie, dnia 12 listopada 1925 roku.