Oddział 2 - Rzesza Niemiecka-Polska. Konwencja o obywatelstwie i opcji. Wiedeń.1924.08.30.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1925.21.148

Akt utracił moc

Wersja od: 31 stycznia 1925 r.

Paragraf  2.

1) Porzucenie zamieszkania zachodzi, gdy zwinięta, została siedziba, a odnośny obywatel niemiecki opuścił wyżej wymienione terytorjum bez zamiaru powrotu.

2) Z faktu, że siedzibę zwinięto, wynika domniemanie, iż zamiaru powrotu nie było. Jednak domniemywa się istnienie zamiaru powrotu, jeżeli dana osoba osiedliła się ponownie najpóźniej w dniu 10 stycznia 1920 r. w tej miejscowości, w której mieszkała przed porzuceniem siedziby. To samo domniemanie zachodzi, jeśli dana osoba osiedliła się ponownie najpóźniej w dniu 10 stycznia 1920 r. na terytorium odstąpionem przez Niemcy, a

a) przez czas, w ciągu którego siedziba była porzucona, rodzice tej osoby, lub w razie rozwiązania ich małżeństwa, jedno z nich, byli zamieszkali w obrębie tego terytorjum, albo też

b) osoba ta, od czasu swego pierwszego osiedlenia się w obrębie tego terytorjum przed I stycznia 1908 r. do 10 stycznia 1920 r., była tam osiedlona po ukończeniu ośmnastego roku życia co najmniej przez lat dziesięć.