Część 2 - Rumunia-Polska. Traktat Koncyljacyjno-Arbitrażowy. Bukareszt.1929.10.24.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1930.20.160

Akt obowiązujący

Wersja od: 25 marca 1930 r.

CZĘŚĆ  II.

Artykuł  13.

1. Gdy, w myśl postanowień artykułu pierwszego i trzeciego niniejszego Traktatu, spór będzie oddany do arbitrażu, sąd rozjemczy zostanie ustanowiony za porozumieniem się Stron.

2. O ile sąd nie zostanie ustanowiny za porozumieniem się Stron w ciągu trzech miesięcy, licząc od dnia, gdy jedna ze Stron zgłosi do drugiej żądanie arbitrażu, należy postąpić w sposób następujący:

Każda Strona zamianuje dwóch arbitrów, z których jeden winien być wybrany z listy członków Stałego Sądu Rozjemczego, z wyłączeniem jej własnych obywateli i tych, których ona wyznaczyła na członków tego Sądu. Arbitrzy, w ten sposób wyznaczeni, obiorą wspólnie Przewodniczącego Sądu. W razie równości głosów Prezydent Republiki Francuskiej będzie proszony o dokonanie niezbędnej nominacji.

Artykuł  14.

1. Gdy dojdzie do arbitrażu między Niemi, Strony Umawiające się zobowiązują się zawrzeć w terminie trzech miesięcy licząc od dnia w którym jedna ze Stron skieruje do drugiej żądanie arbitrażu, specjalny zapis, dotyczący przedmiotu sporu, oraz warunków procedury.

2. Jeżeli zapis ten nie będzie mógł być zawarty w terminie przewidzianym, Strony utworzą Trybunał Specjalny, zgodnie z postanowieniami artykułu 13 ustęp 2, który z samego prawa ustali warunki tego zapisu.

3. W wypadkach podanych w art.13 ustęp 2, terminy wyżej przewidziane biec będą dopiero od chwili ukonstytuowania się Trybunału.

Artykuł  15.

1. Orzeczenie arbitra jest obowiązujące i winno być wykonane przez Strony z dobrą wiarą.

2. Gdyby, jednakowoż, orzeczenie stwierdzało, że decyzja pewnej instancji sądowej, lub wszelkiej innej władzy, zależnej od jednej z Umawiających się Stron, jest całkowicie lub częściowo sprzeczna z prawem międzynarodowem i, jeżeli prawo konstytucyjne tej Strony nie pozwala wcale, lub pozwala tylko w niedostatecznej mierze na uchylenie w drodze administracyjnej skutków decyzji o której mowa, Strona poszkodowana otrzyma słuszne zadośćuczynienie innego rodzaju.

Postanowienia ogólne.

Artykuł  16.

1. W ciągu faktycznego trwania postępowania koncyljacyjnego lub arbitrażowego, członek Stałej Komisji Koncyljacyjnej wspólnie mianowany, oraz członkowie Sądu Rozjemczego otrzymywać będą wynagrodzenie, którego wysokość ustalą Strony Umawiające się.

2. Każda Strona poniesie własne koszty i równą część kosztów wspólnych Komisji i Sądu.

Artykuł  17.

Podczas trwania postępowania koncyljacyjnego lub postępowania rozjemczego, Strony Umawiające się powstrzymają się od wszelkich zarządzeń, które mogłyby odbić się szkodliwie na przyjęciu propozycyj Stałej Komisji Koncyljacyjnej, lub na wykonaniu orzeczenia arbitra.

Artykuł  18.

Trudności, które mogłyby wyniknąć przy interpretowaniu orzeczenia arbitra, będą rozstrzygnięte przez instancję, która je wydała. W tym celu każda ze Stron będzie mogła zwrócić się do niej w drodze zwykłego podania. Jednakowoż, w razie, gdyby Sąd Rozjemczy, który wydał orzeczenie podlegające interpretacji, nie mógł być zwołany wogóle, lub nie mógł być zwołany w terminie właściwym, spór będzie rozstrzygnięty przez Trybunał Specjalny, ustanowiony zgodnie z postanowieniami art. 13 ustęp 2 niniejszego Traktatu.

Artykuł  19.

Jeśli, w chwili wygaśnięcia niniejszego Traktatu, byłaby w toku przed Stałą Komisją Koncyljacyjną lub przed Sądem Rozjemczym, jakakolwiek procedura, zgodnie i w zastosowaniu niniejszego Traktatu, będzie ona prowadzona dalej aż do zakończenia.

Artykuł  20.

1. Traktat niniejszy będzie ratyfikowany i ratyfikacje będą wymienione w Warszawie możliwie najprędzej.

2. Traktat niniejszy wejdzie w życie trzydziestego dnia po wymianie ratyfikacyj i trwać będzie pięć lat, licząc od swego wejścia w życie; jednak każdy z Rządów będzie miał prawo wymówić go po upływie dwóch lat za sześciomiesięcznem wypowiedzeniem.

3. Jeżeli Traktat niniejszy nie będzie wymówiony na sześć miesięcy przed upływem okresu pięciu lat, pozostanie on w mocy na przciąg jednego roku i tak dalej.

NA DOWÓD CZEGO, wyżej wymienieni Pełnomocnicy podpisali niniejszy Traktat i wycisnęli na nim swe pieczęcie.

Sporządzono w Bukareszcie, w dwóch egzemplarzach, dnia 24 października 1929 roku.

Zaznajomiwszy się z powyższym Traktatem, uznaliśmy i uznajemy go za słuszny zarówno w całości, jak i każde z zawartych w nim postanowień; oświadczamy, że jest przyjęty, ratyfikowany i potwierdzony i przyrzekamy, że będzie niezmiennie zachowywany.

Na dowód czego wydaliśmy Akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej.

W Warszawie, dnia 11 stycznia 1930 r.