Rozdział 4 - Postanowienia końcowe. - Rumunia-Polska. Konwencja konsularna. Warszawa.1962.10.05.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1963.37.212

Akt utracił moc

Wersja od: 29 sierpnia 1963 r.

Rozdział  IV.

Postanowienia końcowe.

Artykuł  25.

Postanowienia rozdziału III niniejszej Konwencji dotyczące funkcji konsulów stosuje się odpowiednio do dyplomatycznych pracowników przedstawicielstwa dyplomatycznego pełniących funkcje konsularne, jeżeli powierzenie im tych funkcji zostanie zakomunikowane organom państwa przyjmującego. Nie narusza to przywilejów i immunitetów dyplomatycznych tych osób.

Artykuł  26.

W rozumieniu niniejszej Konwencji:

1) określenie "konsul" oznacza konsula generalnego, konsula i wicekonsula;

2) określenie "pracownik konsulatu" oznacza każdą osobę - z wyjątkiem konsula - zatrudnioną w konsulacie;

3) określenie "konsulat" oznacza konsulat generalny, konsulat i wicekonsulat;

4) określenie "archiwa konsulatu" oznacza urzędową korespondencję i dokumenty oraz urządzenia biurowe przeznaczone do ich przechowywania;

5) określenie "statek państwa wysyłającego" oznacza statek podnoszący banderę tego państwa;

6) określenie "obywatel" oznacza zarówno osoby fizyczne, jak i prawne.

Artykuł  27.

Konwencja niniejsza podlega ratyfikacji i wejdzie w życie po upływie trzydziestu dni od dnia wymiany dokumentów ratyfikacyjnych, która odbędzie się w Warszawie.

Artykuł  28.

Konwencja niniejsza zawarta jest na okres pięciu lat, licząc od dnia jej wejścia w życie. Ulega ona przedłużaniu na dalsze pięcioletnie okresy, o ile jedna z Umawiających się Stron nie wypowie jej na sześć miesięcy przed upływem odpowiedniego okresu.

Artykuł  29.

Z dniem wejścia w życie niniejszej Konwencji traci moc Konwencja konsularna między Polską a Rumunią, podpisana w Bukareszcie dnia 17 grudnia 1929 r.

Konwencję niniejszą sporządzono w Bukareszcie dnia 5 października 1962 r. w dwóch egzemplarzach, każdy w językach polskim i rumuńskim, przy czym obydwa teksty mają jednakową moc obowiązującą.

Na dowód czego Pełnomocnicy obu Umawiających się Stron podpisali niniejszą Konwencję i opatrzyli ją pieczęciami.

Po zaznajomieniu się z powyższą Konwencją Rada Państwa uznała ją i uznaje za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych; oświadcza, że jest ona przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona, oraz przyrzeka, że będzie niezmiennie zachowywana.

Na dowód czego wydany został Akt niniejszy opatrzony pieczęcią Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.

Dano w Warszawie, dnia 27 kwietnia 1963 r.