Art. 28. - Rumunia-Polska. Konwencja dotycząca wydawania przestępców i pomocy prawnej w sprawach karnych. Bukareszt.1930.03.26.
Dz.U.1934.73.695
Akt utracił mocJeżeli w sprawie karnej, toczącej się w sądzie jednej z Wysokich Układających się Stron, uznano za potrzebne wezwać do osobistego stawienia się świadka lub biegłego, znajdującego się na terytorjum drugiej Strony, władza właściwa tejże Strony doręcza im odpowiednie wezwania.
Koszty takiego stawiennictwa ponosi Państwo wzywające, w wezwaniu winna być wymieniona suma, którą ma otrzymać świadek bądź biegły z tytułu kosztów podróży i pobytu, jak również suma zaliczki, którą Państwo wezwane może mu wypłacić z zastrzeżeniem zwrotu przez Państwo wzywające, gdy tylko osoba wezwana oświadczy gotowość uczynienia zadość wezwaniu.
Żaden świadek lub biegły, bez względu na swoje obywatelstwo, znajdujący się na terytorjum jednej Wysokiej Układającej się Strony, który na wezwanie stawił się dobrowolnie przed sądem drugiej Strony, nie może być tutaj ścigany, przytrzymany ani nie można na nim wykonać kary z jakiegokolwiek powodu za czyny lub z powodu skazań, poprzedzających stawiennictwo.
Osoby te tracą jednak ten przywilej, jeśli z własnej winy nie opuszczą terytorjum Państwa wzywającego w ciągu siedmiu dni od chwili, gdy ich obecność u władz sądowych przestała być potrzebna.
Jeżeli osoba wezwana znajduje się w więzieniu na terytorjum Państwa wezwanego, wówczas można zgodzić się na jej stawienie się pod warunkiem, że osoba ta wyrazi na to swą zgodę, i z jednoczesnem zobowiązaniem się do odesłania jej w czasie jak najkrótszym. Prośbie takiej można odmówić tylko ze szczególnych przyczyn.