Art. 2. - Rumunia-Polska. Konwencja dotycząca ochrony, konserwacji i odbudowy słupów granicznych i innych znaków służących do oznaczania linii granicznej. Bukareszt.1935.05.17.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1937.2.19

Akt utracił moc

Wersja od: 27 grudnia 1936 r.

Artykuł  II.

Oprócz godła lub początkowej litery nazwy odnośnego Państwa każdy słup graniczny zaopatrzony jest w numer porządkowy i cyframi "1927", oznaczającymi roik rozpoczęcia zasłupienia granicy. Poza tym słupy główne posiadają numer sekcji.

W obrębie każdej z trzech sekcji, które tworzą granicę, numeracja dokonana jest numerami porządkowymi, począwszy od pierwszego do ostatniego słupa w każdej sekcji.

Linia graniczna została podzielona na trzy sekcje, które otrzymały numerację od I do III, a mianowicie:

1. Sekcja I obejmuje część granicy od punktu Stoh, będącego jednocześnie Triplex Confinium (Polsko-Rumuńsko-Czechosłowackim), do punktu połączenia się rzek Czeremoszu Czarnego (Ceremusul Negru) i Czeremoszu Białego (Ceremusul Alb). Długość tej sekcji wynosi 115.168 m.

2. Sekcja II obejmuje część granicy zawartej między końcem I sekcji a punktem wspólnym granic katastralnych wsi polskich Horodnica, Zezawa i Pieczarna, gminy rumuńskiej Babin oraz linii środkowej Dniestru (Nistrul). Długość tej sekcji wynosi 119.065 m.

3. Sekcja III obejmuje część granicy zawartej między końcem II sekcji a ujściem Zbrucza do Dniestru (Nistrul). Długość tej sekcji wynosi 112.370 m.