Ruch autobusów na drogach publicznych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1932.100.844

Akt utracił moc

Wersja od: 15 listopada 1932 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRÓW: KOMUNIKACJI I SPRAW WEWNĘTRZNYCH W POROZUMIENIU Z MINISTREM SPRAW WOJSKOWYCH

z dnia 5 sierpnia 1932 r.

o ruchu autobusów na drogach publicznych.

Na podstawie art. 5 i 26 ustawy z dnia 7 października 1921 r. o przepisach porządkowych na drogach publicznych (Dz. U. R. P. Nr. 89, poz. 656) i art. 6 punkt 6 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 21 maja 1932 r. w sprawie zniesienia urzędu Ministra Robót Publicznych (Dz. U. R. P. Nr. 51, poz. 479) zarządza się co następuje:

POSTANOWIENIA OGÓLNE.

§ 1. Za autobus uznaje się pojazd mechaniczny, przeznaczony do przewozu siedmiu lub więcej podróżnych.

Warunki techniczne.

§ 2. Autobusy powinny być tak zbudowane i urządzone, aby nie zagrażały bezpieczeństwu wogóle, a bezpieczeństwu podróżnych w szczególności, zapewniały wygodę i higjenę podróżnych i nie niszczyły nadmiernie drogi.

§  3.

(1) W autobusach:

1) podwozie winno posiadać konstrukcję, zapewniającą wytrzymałość pojazdu, równowagę całości, wytrzymałość hamulców i mechanizmu kierowniczego. Wszystkie koła muszą posiadać pneumatyczne obręcze gumowe;

2) silnik powinien posiadać taką moc, aby przebiegi mogły się odbywać w ustanowionym czasie, przy pełnem obciążeniu i niekorzystnych warunkach drogowych, pozatem powinien posiadać regulator szybkości, niepozwalający na przekroczenie najwyższej dozwolonej szybkości oraz urządzenie umożliwiające wprawianie w ruch silnika z siedzenia kierowcy. Regulator szybkości nie będzie wymagany, o ile autobus posiada aparat rejestrujący szybkość (§ 4 pkt. a). Postanowienie o obowiązku posiadania regulatora szybkości albo aparatu rejestrującego szybkość, nie dotyczy autobusów kursujących w obrębie jednej gminy;

3) nadwozie winno być tak urządzone:

a) aby mogło być szczelnie zamykane,

b) aby wysokość wnętrza, mierzona od podłogi do najniższego punktu powały, wynosiła co najmniej 1.50 m nad miejscami siedzące-mi i co najmniej 1.80 m nad miejscami stojącemi,

c) aby ilość miejsc siedzących i stojących dla podróżnych nie była większa od ilorazu otrzymanego z podzielenia przez cyfrę 80, a w autobusach, kursujących w obrębie jednej gminy przez cyfrę 75, różnicy między podaną przez fabrykę nośnością podwozia i sumą ciężaru nadwozia wraz z wyposażeniem oraz wagą dwojga osób obsługi. Pod wyposażeniem rozumie się koła zapasowe, części wymienne, narzędzia, zapas benzyny i smarów;

d) aby szerokość i głębokość siedzenia dla podróżnych wynosiła co najmniej po 0,45 m. Odległość siedzeń od siebie, przy siedzeniach, ustawionych w jednym kierunku, powinna wynosić co najmniej 0,25 m, a jeżeli siedzenia nie posiadają pod sobą wolnej przestrzeni, co najmniej 0,40 m. Przy siedzeniach naprzeciwległych odległość siedzeń od siebie powinna wynosić co najmniej 0,50 m;

e) aby przejście wewnętrzne wzdłuż autobusu miało co najmniej 0,30 m szerokości. Umieszczanie w przejściu siedzeń składanych jest dozwolone, o ile szerokość przejścia wynosi co najmniej 0,45 m. W autobusach, kursujących w obrębie jednej gminy dozwolone, jest urządzenie miejsc składanych dodatkowych o mniejszym wymiarze pod warunkiem, że nie będą przeszkadzać przy wsiadaniu i wysiadaniu;

f) aby miejsce przy kierownicy było wyodrębnione i oddzielone od wnętrza ścianką przezroczystą, poczynając od wysokości 1 m od podłogi pomieszczenia kierowcy i aby posiadało co najmniej 0,60 m szerokości i 0,45 m głębokości oraz osobne wyjście;

g) aby wnętrze autobusu, przeznaczone dla podróżnych posiadało co najmniej dwoje drzwi: wejściowe i wyjściowe o szerokości co najmniej 0,60 m. Przynajmniej jedne drzwi powinny znajdować się z prawej strony pojazdu. Autobus, nieposiadający drzwi w tylnej ścianie powinien posiadać w tej ścianie okno, szczelnie zamknięte, o wymiarach nie mniejszych, niż 0,80 m szerokości i 0,60 m wysokości. W autobusach podzielonych na stałe przedziały każdy przedział powinien posiadać oddzielne drzwi z prawej strony pojazdu. W autobusach, kursujących w obrębie jednej gminy, posiadających pomost tylny z dwoma wejściami, nie obowiązuje przepis posiadania przynajmniej jednych drzwi z prawej strony. Powierzchnia pomostu tylnego oraz miejsc stojących' nie może wynosić mniej niż 0,2 m² na jedno miejsce stojące, a układ powierzchni winie» być taki, by dawał możność wygodnego zajmowania miejsca stojącego;

h) aby miejsca stojące, o ile takie są w autobusie, znajdowały się na specjalnych pomostach i posiadały urządzenia ułatwiające jazdę w pozycji stojącej (trzymadła, poręcze) ;

i) aby w autobusach przyjmujących do przewozu bagaż ponad 10 kg wagi lub o wymiarach nienadających się do przewozu w pomieszczeniach dla podróżnych były osobne pomieszczenia na bagaż pod podłogą;

j) aby wnętrze autobusu było tak skonstruowane, iżby oczyszczanie go i mycie nie przedstawiało żadnych trudności i mogło być dokładnie uskuteczniane.

Wyposażenie autobusu.

§ 4. Autobus powinien być wyposażony:

a) w miernik szybkości i licznik kilometrów oraz przyrząd rejestrujący osiągane podczas jazdy szybkości, przerwy ruchu i czas przejazdu.

Jeżeli silnik posiada regulator szybkości (§ 3 pkt, 2), to przyrząd rejestrujący nie jest wymagany. W autobusach, kursujących w obrębie jednej gminy przyrząd rejestrujący nie jest wymagany;

b) w szybę przednią przed kierowcą (odwietrznik) ze szkła nierozpryskującego się;

c) w dwa wskaźniki kierunku, umieszczone po obu stronach ramy szyby przedniej (odwietrznika) oświetlane w nocy i łatwo widzialne z tyłu pojazdu;

d) w boczne lustro, dające kierowcy możność widzenia drogi z tyłu za pojazdem;

e) w dwustronnie działającą samoczynną wycieraczkę szyby przedniej przed kierowcą;

f) w dwie okrągłe niebieskie latarnie (o średnicy co najmniej 10 cm) w obu górnych rogach przedniej płaszczyzny dachu, które powinny być oświetlone od zmierzchu do świtu;

g) w dwie gaśnice pojemności przynajmniej po 1 litrze, z których jedna powinna się znajdować wewnątrz autobusu, a druga w miejscu łatwo dostępnem dla kierowcy;

h) w co najmniej dwa zapasowe koła lub obręcze gumowe;

i) w komplet narzędzi i części zapasowych, umożliwiających doraźną naprawę w drodze umieszczony, w osobnej skrzyni lub pomieszczeniu, łatwo dostępnem dla kierowcy. Postanowienia, zawarte w punktach f), g), h) oraz i) nie odnoszą się do autobusów kursujących w obrębie jednej gminy;

j) w urządzenie umożliwiające uzupełnianie zapasu paliwa z zewnątrz nadwozia;

k) w stopnie przed każdemi drzwiami, umożliwiające wygodne wsiadanie i wysiadanie podróżnych i w uchwyty ułatwiające podróżnym wsiadanie i wysiadanie;

l) w zamki przy drzwiach, posiadające rygle;

m) w elektryczne urządzenie oświetleniowe;

n) w urządzenie, ogrzewające podczas chłodów;

o) w odpowiednią ilość okien, zapewniających dostateczny dopływ światła do autobusu; okna winny być zaopatrzone w zasłony lub rolety;

p) w urządzenie do należytego przewietrzania wnętrza (wentylatory);

r) w urządzenie, umożliwiające w razie potrzeby danie sygnału kierowcy w celu zatrzymania autobusu;

s) w apteczkę doraźnej pomocy przy uszkodzeniach średniego stopnia. Postanowienie to nie dotyczy autobusów kursujących w obrębie jednej gminy;

t) w napis, wskazujący ilość miejsc siedzących i stojących dla podróżnych, umieszczony na zewnętrznej i wewnętrznej stronie drzwiczek;

u) w napis czytelny od zewnątrz, że miejsc wolnych niema, gdy dopuszczalna liczba miejsc jest zajęta;

w) w czytelny napis nazewnątrz u góry od przodu nadwozia, w nocy oświetlany, z nazwami krańcowych punktów obsługiwanej linji.

Autobusy kursujące w obrębie jednej gminy winny posiadać nazewnątrz u góry z przodu i z tyłu nadwozia znaki lub napisy dostatecznie wyraźne o wymiarach, umożliwiających publiczności w dzień i w nocy łatwe rozpoznanie liinji i kierunku. Znaki mogą być uzupełnione napisami umieszczonemi na bokach nadwozia.

§ 5. Wszystkie urządzenia i przyrządy autobusu, powinny być w czasie kursowania autobusu w należytym stanie i działać sprawnie.

§ 6. Na odstępstwa od poszczególnych wymagań, przewidzianych w §§ 3 i 4 niniejszego rozporządzenia, w wyjątkowych wypadkach, gdy zastosowaniu się do tych wymagań stoi na przeszkodzie konstrukcja autobusu, może zezwolić Minister Komunikacji.

§ 7. Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Jednocześnie traci moc obowiązującą rozporządzenie z dnia 17 kwietnia 1929 r. o ruchu na drogach publicznych autobusów, służących do utrzymywania publicznej komunikacji (Dz. U. R. P. Nr. 55, poz. 439).