Rozdział 7 - Koszty podróży i utrzymania. - Rozporządzenie wykonawcze do ustawy z dnia 18 marca 1921 r. o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i ich rodzin, oraz o zaopatrzeniu rodzin po poległych i zmarłych, których śmierć znajduje się w związku przyczynowym ze służbą wojskową, tudzież do ustawy z dnia 4 sierpnia 1922 r., zmieniającej niektóre postanowienia ustawy z dnia 18 marca 1921 r. o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i ich rodzin, oraz o zaopatrzeniu rodzin po poległych i zmarłych, których śmierć znajduje się w związku przyczynowym ze służbą wojskową.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1923.20.132

Akt utracił moc

Wersja od: 1 listopada 1930 r.

Rozdział  VII.

Koszty podróży i utrzymania.

§ 110. Inwalidzie wojennemu, odbywającemu podróż w myśl art. 50 ustawy z dnia 18 marca 1921 r., przysługuje:

a) zwrot kosztów podróży koleją, statkiem lub podwodą;

b) utrzymanie w naturze w czasie trwania podróży, w zakładzie inwalidzkim lub gospodzie, o ile te znajdują się w miejscowości, do której inwalida odbył podroż.

§ 111. Obliczanie czasu przy podróżach inwalidów wojennych odbywa się według przepisów, obowiązujących przy podróżach służbowych funkcjonarjuszów państwowych.

§ 112. Zwrot kosztów podróży II klasą kolei żelaznej i I klasą na statkach dwuklasowych, przysługuje inwalidom wojennym, pobierającym dodatek kwalifikacyjny 50°/o, oraz inwalidom, pobierającym dodatek dla ciężko poszkodowanych; wszyscy inni otrzymują zwrot kosztów przejazdu III klasą kolei żelaznej, lub II klasą na statkach dwuklasowych.

O ile istnieją postanowienia ulgowe, otrzymuje inwalida odpowiednio obniżony zwrot kosztów przejazdu.

§ 113. Inwalida wojenny może używać na koszt Państwa tylko zwyczajnych pociągów osobowych.

§ 114. Zwrot kosztów dorożki, według obowiązującej w danem mieście taryfy, uwzględnia się tylko inwalidom amputowanym obustronnie na kończynach górnych lub dolnych, umysłowo chorym i ociemniałym i to wówczas, gdy odległość stacji kolejowej od miejsca urzędu wzywającego, wynosi nie mniej, aniżeli 1 km.

§ 115. Za odbytą podróż kołową zwraca się koszty według przepisów, obowiązujących przy podróżach służbowych funkcjonorjuszów państwowych. Zwrot za przejazd podwodą uskutecznia się, o ile odległość miejsca zamieszkania inwalidy od właściwego urzędu lub najbliższej stacji kolejowej, wynosi więcej, aniżeli 3 km. Do zwrotu kosztów podróży podwodami poniżej 3 km., mają prawo tylko inwalidzi wymienieni w § 114 niniejszego rozporządzenia.

§ 116. O ile inwalida nie korzysta w czasie trwania podróży z utrzymania w naturze, przysługuje mu zwrot kosztów utrzymania (djety) urzędnika XII stopnia służbowego, według przepisów, obowiązujących przy podróżach służbowych funkcjonarjuszów państwowych,

§ 117. Czas przebywania inwalidy, odbywającego podróż w miejscowości właściwego urzędu, w której nie znajduje się żaden zakład, mogący dać inwalidzie utrzymanie w naturze, nie może trwać dłużej, jak 1 dzień, nie wliczając w to samej podróży. Wyjątek stanowią te wypadki, co do których uzna właściwy urząd konieczność dłuższego pozostania inwalidy.

§ 118. 42 Osoby, towarzyszące inwalidom niedołężnym, umysłowo chorym, albo ociemniałym, otrzymają zwrot kosztów podróży koleją lub statkiem, oraz diety w myśl przepisów niniejszego rozdziału, obowiązujących dla inwalidy, któremu towarzyszą.

§ 119. Każdy rachunek kosztów podróży musi być przedłożony w ciągu dni 14, opatrzony klauzulą władzy, wzywającej inwalidę w sprawach zaopatrzenia, stwierdzającej konieczność odbycia podróży i ewentualnego użycia środków komunikacyjnych, jakoteż czas trwania podróży, tudzież jej uzasadnienie w myśl art. 50 ustawy z dnia 18 marca 1921 r.

Wypłatę uskutecznia się na podstawie oddzielnej instrukcji.

§ 120. Przeciw odmowie przyznania policzonych w rachunku należytości, może inwalida (osoby z § 118) wnieść w ciągu 14 dni przedstawienie do władzy naczelnej, która rozstrzyga ostatecznie.

§ 121. (przejściowy). Rachunki kosztów podróży, odbytych przed dniem ogłoszenia niniejszego rozporządzenia, winny być wniesione w ciągu 60 dni, licząc od dnia ogłoszenia tego rozporządzenia, do właściwej powiatowej komendy uzupełnień.

§ 122. 43 (skreślony).

§ 123. 44 Przedstawicielom inwalidów wojennych, pełniącym funkcje członków inwalidzkiej komisji odwoławczej, a także rzeczoznawcom, powołanym przez inwalidzką komisję odwoławczą, należą się diety i zwrot kosztów podróży w wymiarze, określonym dla urzędników państwowych VII stopnia służbowego.

Wezwanym przez inwalidzką komisję odwoławczą świadkom, żyjącym z zarobku dziennego, należy się zwrot utraconego zarobku, jeżeli w przeciwnym razie ponieśliby dotkliwy uszczerbek w swojem utrzymaniu. Świadkowie zamiejscowi mają prawo do zwrotu tylko koniecznych kosztów podróży. Jeżeli jednak świadkowie przesłuchani zostali przez komisję na żądanie inwalidy, to należy się im zwrot kosztów podróży i utraconego zarobku, pod warunkiem poprzednio określonym, tylko wtedy, jeżeli odwołanie zostało choćby częściowo rozstrzygnięte na korzyść inwalidy. Przyznanie i ustalenie wysokości kosztów podróży, względnie utraconego dziennego zarobku, należy do inwalidzkiej komisji odwoławczej.

Koszty podróży, djety i utracony dzienny zarobek wypłaca się na podstawie zaświadczeń, potwierdzonych przez przewodniczącego inwalidzkiej komisji odwoławczej, względnie jego zastępcę.

§ 123a. 45 Jeżeli w wypadku przewidzianym w ustępie 3-im art. 7 ustawy z dnia 18 marca 1921 r. prawomocne orzeczenie komisji wojskowo-lekarskiej nie stwierdzi pogorszenia stanu zdrowia inwalidy, lub jeżeli inwalidzka komisja odwoławcza nie uwzględni odwołania inwalidy od tego orzeczenia, nie przysługuje inwalidzie zwrot kosztów podróży i diety, a nadto ponosi on oprócz kosztów wyżywienia przez czas ewentualnego pobytu w szpitalu:

a) koszty odbycia komisji,

b) koszty specjalnego badania przy użyciu przyrządów, odczynników lub innych materjałów chemicznych czy laboratoryjnych, oraz

c) koszty należytości świadków i rzeczoznawców, powołanych przez komisję.

Koszty wymienione w punkcie a) obejmują wynagrodzenie personelu komisji i koszty manipulacyjne. Wynoszą one za godzinę urzędowania komisji wojskowo-lekarskiej 7 złotych, inwalidzkiej komisji odwoławczej 11 złotych.

Przy oznaczeniu tych kosztów liczy się każdą zaczętą godzinę za całą.

Wysokość utrzymania podczas pobytu w szpitalu oraz kosztów specjalnego badania określa instrukcja Ministerstwa Pracy i Opieki Społecznej.

O zwrocie kosztów, przewidzianych w ustępie 1-szym, orzekają powiatowe władze administracji ogólnej, właściwe ze względu na stałe miejsce zamieszkania inwalidy, na podstawie prawomocnego orzeczenia komisji wojskowo - lekarskiej. Od orzeczenia powiatowej władzy administracji ogólnej służy odwołanie do wojewódzkiej władzy administracji ogólnej w ciągu dni 14-tu, licząc od dnia doręczenia orzeczenia starostwa.

Orzeczenie wojewódzkiej władzy administracji ogólnej jest ostateczne.

Koszty ściąga się w drodze egzekucji administracyjnej.

⁴² § 118 zmieniony przez § 1 pkt 18 rozporządzenia z dnia 22 czerwca 1928 r. (Dz.U.28.72.654) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 24 lipca 1928 r.

⁴³ § 122 skreślony przez § 1 pkt 30 rozporządzenia z dnia 6 lipca 1929 r. (Dz.U.29.53.429) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 23 lipca 1929 r.

⁴⁴ § 123 zmieniony przez § 1 pkt 19 rozporządzenia z dnia 22 czerwca 1928 r. (Dz.U.28.72.654) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 24 lipca 1928 r.

⁴⁵ § 123a:

- dodany przez § 1 pkt 20 rozporządzenia z dnia 22 czerwca 1928 r. (Dz.U.28.72.654) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 24 lipca 1928 r.

- zmieniony przez § 1 pkt 31 rozporządzenia z dnia 6 lipca 1929 r. (Dz.U.29.53.429) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 23 lipca 1929 r.