Rozdział 6 - Komisje Odwoławcze. - Rozporządzenie wykonawcze do ustawy z dnia 18 marca 1921 r. o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i ich rodzin, oraz o zaopatrzeniu rodzin po poległych i zmarłych, których śmierć znajduje się w związku przyczynowym ze służbą wojskową, tudzież do ustawy z dnia 4 sierpnia 1922 r., zmieniającej niektóre postanowienia ustawy z dnia 18 marca 1921 r. o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i ich rodzin, oraz o zaopatrzeniu rodzin po poległych i zmarłych, których śmierć znajduje się w związku przyczynowym ze służbą wojskową.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1923.20.132

Akt utracił moc

Wersja od: 1 listopada 1930 r.

Rozdział  VI.

Komisje Odwoławcze.

§ 93. 33 Celem rozstrzygania odwołań od orzeczeń komisyj wojskowo - lekarskich (§ 4) w przedmiocie ustalenia stopnia utraty zdolności zarobkowej oraz związku przyczynowego pomiędzy tą utratą a służbą wojskową, ustanawia się:

a) inwalidzką komisję odwoławczą przy Ministerstwie Pracy i Opieki Społecznej,

b) inwalidzkie komisje odwoławcze przy wojewódzkich władzach administracji ogólnej.

§ 94. Prawo odwołania się do inwalidzkiej komisji odwoławczej przysługuje inwalidzie w przeciągu 60 dni od dnia, w którym doręczona mu została treść prawomocnego orzeczenia komisji wojskowo-lekarskiej.

§ 94a. 34 Jeżeli osoba roszcząca pretensje do zaopatrzenia zmarła w okresie badania jej przez komisję wojskowo-lekarską, względnie gdy śmierć inwalidy nastąpiła już po jego odwołaniu się do inwalidzkiej komisji odwoławczej od orzeczenia komisji wojskowo-lekarskiej, lub w terminie otwartym do wniesienia takiego odwołania, w każdym z tych wypadków pozostali (art. 3 ustawy) mogą domagać się ukończenia wszczętego postępowania i wydania orzeczenia, względnie wnieść odwołanie od orzeczenia komisji wojskowo-lekarskiej, o ile orzeczenie tych komisyj może mieć wpływ na przyznanie lub wysokość ich zaopatrzenia.

§ 95. 35 Do rozstrzygania odwołań od orzeczeń komisyj wojskowo - lekarskich, wydanych względem osób, które zwolnione zostały z czynnej służby wojskowej w stopniu oficera (równorzędnego), właściwą jest inwalidzka komisja odwoławcza przy Ministerstwie Pracy i Opieki Społecznej. Do rozpatrywania i rozstrzygania odwołań od orzeczeń komisyj wojskowo - lekarskich, wydanych względem szeregowych, właściwą jest inwalidzka komisja odwoławcza przy tej wojewódzkiej władzy administracji ogólnej, na której obszarze posiada odwołujący się - stałe miejsce zamieszkania.

Inwalida może prosić na piśmie, by jego odwołanie było rozstrzygnięte przez inwalidzką komisję odwoławczą przy tej wojewódzkiej władzy administracji ogólnej, na której obszarze mieszka on w danej chwili. Prośbę tę rozstrzyga ten wojewoda (Komisarz Rządu m. st. Warszawy), na którego obszarze zostało wydane zaskarżone orzeczenie komisji wojskowo - lekarskiej, po porozumieniu się z wojewodą na którego obszarze mieszka odwołujący się inwalida. Wojewoda (Komisarz Rządu m. st. Warszawy) może się przychylić do takiej prośby w wyjątkowych wypadkach, zasługujących na szczególne uwzględnienie (ciężka choroba, znaczne oddalenie, trudności komunikacyjne i t. p.). O ile odwołanie inwalidy zostało odrzucone jedynie dla braku dowodów, stwierdzających związek przyczynowy cierpienia ze służbą wojskową, w razie przedstawienia tych dowodów może inwalidzka komisja odwoławcza powziąć odmienną decyzję bez przesłuchania inwalidy i świadków, tylko na podstawie złożonych uzupełniających dowodów.

§ 96. 36 Odwołania, jako też prośby na podstawie drugiego ustępu § 95 niniejszego rozporządzenia, wnosi się do powiatowej władzy administracji ogólnej, właściwej ze względu na stałe miejsce zamieszkania inwalidy. Powiatowa władza administracji ogólnej przesyła odwołanie wraz z wszystkiemi aktami w drodze służbowej inwalidzkiej komisji odwoławczej.

§ 97. 37 W skład inwalidzkiej komisji odwoławczej przy Ministerstwie Pracy i Opieki Społecznej wchodzą:

a) przewodniczący, wyznaczony przez Ministra Pracy i Opieki Społecznej,

b) stały referent komisji, wyznaczony przez Ministra Pracy i Opieki Społecznej z pośród urzędników wydziału spraw inwalidów wojennych (bez prawa głosowania),

c) delegat Ministra Skarbu,

d) lekarz delegowany przez Ministra Spraw Wojskowych,

e) lekarz delegowany przez Ministra Pracy i Opieki Społecznej,

f) przedstawiciel inwalidów wojennych.

Sposób mianowania członka wymienionego pod f) określi Minister Pracy i Opieki Społecznej w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych. Do czasu mianowania tego członka, inwalidzka komisja odwoławcza przy Ministerstwie Pracy i Opieki Społecznej będzie pełnić czynności w składzie członków, wymienianych pod 1it. a) - e).

§ 98. 38 W skład inwalidzkiej komisji odwoławczej przy wojewódzkiej władzy administracji ogólnej wchodzą:

a) wojewoda (Komisarz Rządu m. st. Warszawy), jako przewodniczący, względnie wyznaczony przez niego urzędnik z wykształceniem prawniczem,

b) stały referent komisji, wyznaczony przez wojewodę z pośród urzędników oddziału spraw inwalidów wojennych (bez prawa głosowania),

c) delegat właściwej izby skarbowej (wydziału skarbowego),

d) lekarz delegowany przez wojewodę,

e) lekarz delegowany przez właściwego dowódcę okręgu korpusu,

f) przedstawiciel inwalidów wojennych.

Sposób mianowania członka wymienionego pod f) określi Minister Pracy i Opieki Społecznej w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych. Do czasu mianowania tego członka, inwalidzkie komisje odwoławcze przy wojewódzkich władzach administracji ogólnej będą pełnić czynności w składzie członków, wymienionych pod lit. a) - e).

§ 99. Przewodniczący inwalidzkiej komisji odwoławczej, lub jego zastępca, wyznacza terminy posiedzeń, przewodniczy na takowych, kieruje obradami komisji i ostatni oddaje swój głos.

Członkowie obowiązani są stawić się na posiedzeniu komisji na skutek wezwania przewodniczącego lub jego zastępcy, brać udział w obradach komisji, wykonywać wszystkie czynności, wynikające z przynależności do komisji, jakie będą im polecone przez przewodniczącego, względnie jego zastępcę, członkowie komisji podpisują wraz z przewodniczącym protokuły posiedzeń oraz orzeczenia komisji.

§ 100. 39 (skreślony).

§ 101. Inwalida, względnie jego prawny zastępca, może na posiedzeniach komisji za pozwoleniem przewodniczącego zabierać głos, celem udzielenia pewnych informacji i wyjaśnień, oraz stawiania wniosków.

§ 102. Inwalidzka komisja odwoławcza przesłuchuje inwalidę, może też przesłuchać świadków i rzeczoznawców, jeżeli to uzna za potrzebne. Posiedzenia jej są niejawne.

§ 103. 40 Inwalidzka komisja odwoławcza w czynnościach swych kieruje się odnośnemi instrukcjami Ministra Pracy i Opieki Społecznej oraz obowiązującemi rozporządzeniami.

§ 104. 41 Inwalidzka komisja odwoławcza w swem orzeczeniu ustalić utratą zdolności zarobkowej zarówno w stopniu wyższym, lub niższym, ani' żeli zostało ustalone w zakwestjonowanem orzeczeniu.

Ponadto inwalidzka komisja odwoławcza może w swem orzeczeniu ustalić także istnienie związku przyczynowego pomiędzy utratą zdolności zarobkowej, a służbą wojskową, jeżeli ten związek niesłusznie nie został uznany w zakwestjonowanem orzeczeniu - i odwrotnie, - może też ustalić brak takiego związku przyczynowego, jeżeli ten związek niesłusznie uznany został w zakwestjonowanem orzeczeniu.

Do ważności orzeczenia inwalidzkiej komisji odwoławczej wymagany jest co najmniej udział członków komisji wymienionych w § 97 pod 1it. a - e i w § 98 pod lit. a) - e) lub ich zastępców.

Orzeczenia zapadają bezwzględną większością głosów. W razie zaś równości głosów rozstrzyga przewodniczący.

§ 105. W wypadkach wątpliwych, inwalida, na skutek postanowienia inwalidzkiej komisji odwoławczej, może być umieszczony, celem obserwacji, w zakładzie sanitarnym na koszt Skarbu Państwa, z tem jednakże, że, jeżeli odwołanie okaże się zupełnie nieuzasadnione, koszty, związane z pobytem jego w zakładzie sanitarnym, zostaną mu w drodze administracyjnej strącone z pobieranej przez niego renty. Sposób umieszczania i rodzaj wyżywienia inwalidów w zakładach sanitarnych normuje osobne rozporządzenie.

§ 106. Orzeczenie inwalidzkiej komisji odwoławczej staje się prawomocne natychmiast po ogłoszeniu i, o ile samo orzeczenie inaczej nie stanowi, ma skutek od tego czasu, od którego inwalidzie przysługiwałoby prawo do Zaopatrzenia w myśl ustawy z dnia 18 marca 1921 r. i niniejszego rozporządzenia.

§ 107. W przedmiocie djet i kosztów podróży, względnie zwrotu utraconego zarobku osób, biorących udział w posiedzeniach inwalidzkich komisji odwoławczych, stanowi rozdział VII, cz. I niniejszego rozporządzenia.

§ 108. Inwalidom, których odwołanie choćby tylko częściowo na ich korzyść zostało rozstrzygnięte, przysługuje prawo do djet i zwrotu kosztów podróży z miejsca ich zamieszkania na miejsce urzędowania komisji tam i z powrotem według postanowień rozdziału VII, cz. I niniejszego rozporządzenia.

§ 109. (przejściowy). Inwalidzi, którym zawiadomienie o prawomocnem orzeczeniu komisji wojskowo-lekarskich zostało doręczone przed ogłoszeniem niniejszego rozporządzenia, mają prawo wnieść odwołanie w przeciągu 60 dni, licząc od dnia ogłoszenia tegoż.

³³ § 93 zmieniony przez § 1 pkt 22 rozporządzenia z dnia 6 lipca 1929 r. (Dz.U.29.53.429) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 23 lipca 1929 r.

³⁴ § 94a dodany przez § 1 pkt 14 rozporządzenia z dnia 22 czerwca 1928 r. (Dz.U.28.72.654) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 24 lipca 1928 r.

³⁵ § 95 zmieniony przez § 1 pkt 23 rozporządzenia z dnia 6 lipca 1929 r. (Dz.U.29.53.429) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 23 lipca 1929 r.

³⁶ § 96 zmieniony przez § 1 pkt 24 rozporządzenia z dnia 6 lipca 1929 r. (Dz.U.29.53.429) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 23 lipca 1929 r.

³⁷ § 97:

- zmieniony przez § 1 pkt 3 rozporządzenia nr I z dnia 4 grudnia 1925 r. w sprawie wykonania ustawy z dnia 3 marca 1925 r. o rozciągnięciu na część górnośląską województwa śląskiego mocy obowiązującej ustaw o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i ich rodzin oraz o zaopatrzeniu rodzin po poległych i zmarłych lub zaginionych bez własnej winy, których śmierć, względnie zaginięcie, znajduje się w związku ze służbą wojskową. (Dz.U.26.10.69) z dniem 1 lutego 1926 r.

- zmieniony przez § 1 pkt 15 rozporządzenia z dnia 22 czerwca 1928 r. (Dz.U.28.72.654) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 24 lipca 1928 r.

- zmieniony przez § 1 pkt 25 rozporządzenia z dnia 6 lipca 1929 r. (Dz.U.29.53.429) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 23 lipca 1929 r.

³⁸ § 98:

- zmieniony przez § 1 pkt 4 rozporządzenia nr I z dnia 4 grudnia 1925 r. w sprawie wykonania ustawy z dnia 3 marca 1925 r. o rozciągnięciu na część górnośląską województwa śląskiego mocy obowiązującej ustaw o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i ich rodzin oraz o zaopatrzeniu rodzin po poległych i zmarłych lub zaginionych bez własnej winy, których śmierć, względnie zaginięcie, znajduje się w związku ze służbą wojskową. (Dz.U.26.10.69) z dniem 1 lutego 1926 r.

- zmieniony przez § 1 pkt 16 rozporządzenia z dnia 22 czerwca 1928 r. (Dz.U.28.72.654) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 24 lipca 1928 r.

- zmieniony przez § 1 pkt 26 rozporządzenia z dnia 6 lipca 1929 r. (Dz.U.29.53.429) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 23 lipca 1929 r.

³⁹ § 100 skreślony przez § 1 pkt 27 rozporządzenia z dnia 6 lipca 1929 r. (Dz.U.29.53.429) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 23 lipca 1929 r.

⁴⁰ § 103 zmieniony przez § 1 pkt 28 rozporządzenia z dnia 6 lipca 1929 r. (Dz.U.29.53.429) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 23 lipca 1929 r.

⁴¹ § 104:

- zmieniony przez § 1 pkt 17 rozporządzenia z dnia 22 czerwca 1928 r. (Dz.U.28.72.654) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 24 lipca 1928 r.

- zmieniony przez § 1 pkt 29 rozporządzenia z dnia 6 lipca 1929 r. (Dz.U.29.53.429) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 23 lipca 1929 r.