Rozdział 2 - Zaopatrzenie pieniężne. - Rozporządzenie wykonawcze do ustawy z dnia 18 marca 1921 r. o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i ich rodzin, oraz o zaopatrzeniu rodzin po poległych i zmarłych, których śmierć znajduje się w związku przyczynowym ze służbą wojskową, tudzież do ustawy z dnia 4 sierpnia 1922 r., zmieniającej niektóre postanowienia ustawy z dnia 18 marca 1921 r. o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i ich rodzin, oraz o zaopatrzeniu rodzin po poległych i zmarłych, których śmierć znajduje się w związku przyczynowym ze służbą wojskową.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1923.20.132

Akt utracił moc

Wersja od: 1 listopada 1930 r.

Rozdział  II.

Zaopatrzenie pieniężne.

§ 6. Świadczenia, wymienione w art. 4 lit. a), b), ustawy z dnia 18 marca 1921 r. stanowią zaopatrzenie pieniężne.

§ 7. Wysokość renty zasadniczej zależy od stopnia utraty zdolności zarobkowej, spowodowanej wyłącznie tylko służbą wojskową (art. 5 i art. 2 ustawy z dnia 18 marca 1921 r.). Stosownie do stopnia Utraty zdolności zarobkowej dzielą się inwalidzi wojenni na 10 kategorji (art. 7 ustawy z dnia 18 marca 1921 r.).

Przy utracie 15°/o zdolności zarobkowej - I kategorja.

Przy utracie 16% - 24% zdolności zarobkowej - II kategorja.

Przy utracie 25% - 34% zdolności zarobkowej -III kategorja,

Przy utracie 35% - 44% zdolności zarobkowej - IV kategorja.

Przy utracie 45% - 54°% zdolności zarobkowej - V kategorja.

Przy utracie 55% - 64% zdolności zarobkowej - VI kategorja.

Przy utracie 65% - 74% zdolności zarobkowej - VII kategorja.

Przy utracie 75% - 84% zdolności zarobkowej - VIII kategorja.

Przy utracie 85% - 94% zdolności zarobkowej - IX kategorja.

Przy utracie 95% - 100% zdolności zarobkowej - X kategorja.

Wysokość renty zasadniczej nie zależy od miejsca zamieszkania inwalidy (klasy miejscowości).

§ 8. Inwalidą zupełnym jest ten, którego utratą zdolności zarobkowej określano conajmniej na 95%

§ 9. Dodatek dla ciężko poszkodowanych (art. 9 ustawy z dnia 18.III 1921 r.), który przysługuje tylko inwalidom od V do X kategorji, oblicza się w stosunku do pobieranej 'przez inwalidę renty zasadniczej, a -zatem nie zależy również od miejsca zamieszkania (klasy miejscowości) inwalidy. Tabelę dodatku dla Ciężko poszkodowanych podaje załącznik № 2.

§ 10. Dodatek kwalifikacyjny (art. 10 ustawy z dnia 18 marca 1921 r.) oblicza się w stosunku do należnej renty zasadniczej, względnie - do renty zasadniczej i dodatku dla ciężko poszkodowanych, o ile ten ostatni inwalidzie przysługuje. Wysokość jego nie zależy od miejsca zamieszkania inwalidy (klasy miejscowości). Tabelę dodatku kwalifikacyjnego podaje załącznik Nr 2.

§ 11. Dodatek kwalifikacyjny 25%-owy (art. 10 ustawy z dnia 18 marca 1921 r.) otrzymują:

1) osoby, które przed doznaniem kalectwa (choroby) ukończyły publiczną średnią szkołą ogólnokształcącą, lub równorzędną;

2) bez względu na wykształcenie-osoby, które, przed wstąpieniem do służby wojskowej, lub w czasie tej służby, pełniły czynności, wymagające większej zawodowej sprawności.

§ 12. Dodatek kwalifikacyjny 50%-owy (art. 10 ustawy z dnia 18 marca 1921 r.) otrzymują:

1) osoby, które przed doznaniem kalectwa (choroby) ukończyły wyższy zakład naukowy;

2) bez względu na wykształcenie-osoby, które przed wstąpieniem do służby wojskowej, lub w czasie tej służby zajmowały stanowisko odpowiedzialne, wymagające znacznego stopnia umiejętności zawodowej.

§ 13. Ukończenie studjów lub osiągnięcie wyższego stanowiska państwowego (samorządowego), po zwolnieniu z czynnej służby wojskowej, nie uprawnia do przyznania dodatku kwalifikacyjnego, względnie do podwyższenia już przyznanego.

§ 14. Inwalidzi, którzy ubiegają się o przy-znanie dodatku kwalifikacyjnego, powinni udowodnić, że ukończyli przed służbą wojskową odpowiedni zakład naukowy, względnie, ii przed służbą lub w czasie służby wojskowej pełnili czynności lub zajmowali stanowiska, odpowiadające warunkom, podanym w § 11 względnie § 12 niniejszego rozporządzenia.

Za dowody mogą posłużyć: dekret nominacyjny, stan służby, dekret pensyjny, książka emerytalna" świadectwo służby, poświadczenie zwolnienia ze służby wojskowej, świadectwo wojskowo-szpitalne, świadectwo instytucji (firmy) handlowej lub przemysłowej" uprawnienie handlowe lub przemysłowe, zaświadczenia o posiadaniu pewnego stopnia służbowego i t. p.

W braku powyższych dokumentów może być wzięte za podstawę do przyznania dodatku kwalifikacyjnego zaświadczenie wiarygodnych świadków, którzy stwierdzą okoliczności wymagane ustawą i rozporządzeniem niniejszem. Wiarygodność świadków musi być stwierdzona przez władzę państwową lub wojskową,

Brak dowodów, stwierdzających prawo do dodatku datku kwalifikacyjnego, nie może być przeszkodą do przyznania i wypłaty renty wraz z innemi dodatkami. Gdy dowody te zostaną przez inwalidę przedłożone w czasie późniejszym, przyznaje się. dodatek kwalifikacyjny za cały czas, za który przyznano zaopatrzenie wogóle.

§ 15. 5 Wysokość dodatku drożyźnianego (art. 12. ustawy z dnia 18 marca 1921 r.) zależną jest zasadniczo od ilości członków rodziny inwalidy i miejsca jego zamieszkania.

Do członków rodziny zalicza się ślubną żoną (maja) i dzieci inwalidy według art. 3 lit. b), c), d), ustawy z dnia 18 marca 1921 r.

Dzieci nieślubne uwzględnia się przy wymiarze dodatku drożyźnianego, gdy inwalida przedłoży dowód, że jego ojcostwo jest prawnie stwierdzone. Okoliczność adoptowania dziecka winna być stwierdzona dokumentem urzędowym.

Dzieci adoptowane uwzględnia się przy wymiarze dodatku drożyźnianego tylko wtedy, gdy są one na utrzymaniu uprawnionego do zaopatrzenia i gdy

ich adopcja nastąpiła przed doznanem uszkodzeniem zdrowia.

Dodatek drożyźniany oblicza się, mnożąc mnożną, równą dla wszystkich klas miejscowości, a realną dla poszczególnych kategorji inwalidów i grup, rodzinnych, przez mnożnik, ustalony każdorazowo przez Radę Ministrów dla obliczenia dodatków drożyźnianych cywilnych funkcjonarjuszów państwowych i osób wojskowych.

Ułamków marek przy wypłacie nie uwzględnia się.

Poniżej zestawiona tabela przedstawia mnożną dla wszystkich kategorji inwalidów z uwzględnieniem grup rodzinnych.

Grupa rodzinna	I kat.	II kat.	III kat.	IV kat.	V kat.	VI kat.	VII kat.	VIII kat	IX kat.	X kat.
I samotny	2.25	3	4.5	6	7.5	9	10.5	12	13.5	15
II mała rodzina	2.85	3.8	5.7	7.6	9.5	11.4	13.3	15.2	17.1	19
III średnia rodzina	3.3	4.4	6.6	8.8	11	13.2	15.4	17.6	19.8	22
IV duża rodzina	3.75	5	7.5	10	12.5	15	17.5	20	22.5	25

§ 16. Żonę i dzieci uwzględnia się przy wymiarze dodatku drożyźnianego według zasad, określonych w art. 15 i art. 16 rozporządzenia Rady Ministrów o dodatkach za wysługę lat, względnie trzechlecia, za studja wyższe i dodatku drożyźnianym do płacy zasadniczej funkcjonarjuszów państwowych (Dz. U. R. P. r. 1920, № 77, poz. 521), przyczem warunek utrzymywania rodziny nie odnosi się do tych inwalidów, którzy obowiązkowi temu zadość uczynić nie mogą z powodu swego kalectwa (choroby).

§ 17. W wypadku przesiedlenia się inwalidy do, innej klasy miejscowości następuje wymiar wyższego, względnie niższego dodatku drożyźnianego od dnia 1 następującego miesiąca po przesiedleniu.

Dodatek drożyźniany, uwzględniający rodzinę, wymierza się według miejsca zamieszkania inwalidy, bez względu na miejsce zamieszkania jego rodziny,

O każdym wypadku przesiedlenia winien inwalidą zawiadomić natychmiast tą izbę skarbową, do której przed przesiedleniem należało asygnowanie zaopatrzenia.

§ 18. 6 Inwalida, ubiegający się o przyznanie mu zaopatrzenia pieniężnego (§ 6), musi przedłożyć władzy - przyznającej to zaopatrzenie - wypełnioną deklarację (według wzoru załącznik Nr. 2) wraz z odnośnemi dowodami.

Inwalida, ubiegający się o podwyższenie zaopatrzenia ze względu na zmianę w stanie rodzinnym, obowiązany jest dostarczyć właściwej izbie skarbowej odpowiednie dowody metrykalne.

§ 19. 7 Władza, wymierzająca zaopatrzenie., ma prawo zażądać złożenia deklaracji, przepisanej w § 18, również od inwalidów wojennych, którzy mają już przyznane zaopatrzenie pieniężne.

§ 20. 8 O wszelkich zmianach w stosunkach rodzinnych, powodujących niższy wymiar zaopatrzenia, oraz o okolicznościach wpływających na zawieszenie renty, obowiązany jest inwalida zawiadomić bezzwłocznie pisemnie właściwą izbę skarbową.

W razie nieprawdziwości danych, objętych zawiadomieniem, lub zatajenia przez inwalidę wymienionych w ustępie pierwszym okoliczności, inwalida jest odpowiedzialny sądowo-karnie.

§ 21. 9 O przyjęciu inwalidy do szpitala na koszt Państwa tudzież o jego odejściu zawiadamia zarząd szpitala (zakładu leczniczego) właściwą władzę skarbową i właściwą powiatową władzę administracji ogólnej, podając datę przyjęcia, ilość dni pobytu i datę odejścia ze szpitala (zakładu leczniczego). Na podstawie tego zawiadomienia oblicza władza skarbowa kwoty należne inwalidzie tytułem zaopatrzenia pieniężnego przez czas pobytu jego w szpitalu i zarządza wypłatę.

Za podstawę do obliczenia kwot, należnych inwalidzie za czas pobytu w szpitalu (zakładzie leczniczym), przyjmuje się rentę zasadniczą i dodatek drożyźniany, ą nadto także dodatek dla ciężka poszkodowanych i dodatek kwalifikacyjny, jeżeli do tych dwu ostatnich inwalidzie przysługuje prawo.

Za każdy dzień pobytu w szpitalu (zakładzie leczniczym) strąca się inwalidzie z należnego - za ten dzień zaopatrzenia rzeczywiste koszty jego utrzymania w szpitalu (zakładzie leczniczym), jeżeli pobyt jego tam nie trwa dłużej, jak 4 tygodnie.

Gdy pobyt inwalidy w szpitalu (zakładzie leczniczym) przekracza 4 tygodnie, należy się inwalidzie po upływie tych czterech tygodni za każdy dzień jego dalszego tam pobytu ¹/₃₀ cześć zaopatrzenia, określonego w ust. 2 art. 11 ustawy z dnia 4 sierpnia 1922 r.

§ 22. Wzglądem inwalidów, umieszczonych w zagładach na stałe, na podstawie art. 48 ustawy z dnia 18 marca 1921 r., tudzież wzglądem inwalidów umieszczonych w zakładach szkolenia na koszt Państwa (art. 47 powołanej ustawy) -stosuje się postanowienia, zawarte w § 21 niniejszego rozporządzenia, z wyjątkiem ustępu 1 tego paragrafu, z tą jednak różnicą, że obliczenie zaopatrzenia rozpoczyna się od dnia 1 następującego miesiąca po przyjęciu inwalidy do zakładu.

§ 23. Po opuszczeniu przez inwalidę szpitala (zakładu leczniczego, domu inwalidów, zakładu szkolenia) uskutecznia się wypłatę pełnego zaopatrzenia pieniężnego od dnia następnego, przyczem dla uzyskania kwoty za jeden dzień dzieli się miesięczne zaopatrzenie pieniężne przez 30.

§ 24. 10 Roszczenie do zaopatrzenia zgłoszone później, jak w 1 rok po zwolnieniu ze służby wojskowej względnie po 31 grudnia 1930 r. można uwzględnić tylko wtedy, jeżeli zachodzą warunki, określone pod lit. a) i b) art. 24 ustawy z dnia 18 marca 1921 r.

Urzędowem świadectwem lekarskiem w rozumieniu lit. a) art. 24 ustawy jest świadectwo lekarza urzędowego, wystawione na podstawie dostarczonych mu przez poszkodowanego dowodów, i zatwierdzone przez właściwą powiatową władzę administracji ogólnej.

Uzasadnionemi powodami w rozumieniu lit. b) alt. 24 ustawy, może być: brak środków materjalnych na powrót do kraju, zamknięcie granicy, lub też stan zdrowia inwalidy, uniemożliwiający powrót i t. p.

Osoby, które z własnej winy dostały się do niewoli nieprzyjacielskiej i w związku z tem nabawiły się kalectwa (choroby), nie mają prawa do zaopatrzenia.

§ 24a. 11 Urzędami powołanemi do przyjmowania zgłoszeń roszczenia do zaopatrzenia inwalidzkiego są powiatowe władze administracji ogólnej (referaty spraw inwalidów wojennych), wyznaczone osobnem zarządzeniem Ministra Pracy i Opieki Społecznej, ogłoszonem w Monitorze Polskim.

Zgłoszenia, kwalifikujące się do odmownego załatwienia przedstawia starostwo właściwej wojewódzkiej władzy administracji ogólnej, względnie Komisarzowi Rządu m. st. Warszawy, do orzeczenia w I instancji. Od orzeczenia wojewódzkiej władzy administracji ogólnej, względnie Komisarza Rządu m. st. Warszawy, służy stronie odwołanie się do Ministerstwa Pracy i Opieki Społecznej w ciągu dni 14, licząc od dnia doręczenia orzeczenia I instancji.

§ 25. Gdy roszczenie do> zaopatrzenia zgłoszone zostało w ciągu 1 roku od czasu zwolnienia inwalidy ze służby, przyznaje się zaopatrzenie pienienie:

a) od dnia 1 następującego miesiąca po zwolnieniu z czynnej służby wojskowej, osobom, którym do końca miesiąca" w jakim nastąpiło zwolnienie, przysługiwało prawo do uposażenia czynnego;

b) od 1 następującego dnia po terminie za jaki wypłacono uposażenie czynne, osobom, którym nie przysługiwało prawo do uposażenia czynnego do końca miesiąca, w którym nastąpiło zwolnienie (szeregowi), przyczem zaopatrzenie oblicza się według zasad, podanych w § 23 (przykład);

c) od 1 następującego dnia po doznaniu kalectwa (choroby), osobom, którym nie przysługiwało prawo do uposażenia czynnego.

§ 26. Zaopatrzenie pieniężne przyznaje się do końca terminu, oznaczonego w orzeczeniu komisji wojskowo-lekarskiej, o ile termin zaopatrzenia nie został oznaczony na stałe.

Gdy po uprawomocnieniu się orzeczenia komisji wojskowo-lekarskiej i zwolnieniu inwalidy ze służby czynnej, wypłacono uposażenie czynne, zalicza się je na poczet zaopatrzenia inwalidzkiego.

§ 27. 12 Przed wygaśnięciem prawomocności orzeczenia komisji wojskowo-lekarskiej powinien inwalida ponownie zgłosić na piśmie roszczenie do zaopatrzenia we właściwej powiatowej władzy administracji ogólnej i następnie w terminie i miejscu przez nią wyznaczonym, zgłosić się do ponownego badania wojskowo-lekarskiego. W przeciwnym razie ustaje wypłata renty.

§ 28. 13 Jeżeli inwalida nie zgłosił się do właściwej powiatowej władzy administracji ogólnej celem ponownego badania wojskowo-lekarskiego w terminie, oznaczonym w § 27 lub swego niezgłoszenia się w tymże terminie dostatecznie nie usprawiedliwił, to ponowne zaopatrzenie przyznaje się mu od 1 następującego dnia po zgłoszeniu się, a to w wymiarze, oznaczonym w nowem orzeczeniu komisji wojskowo-lekarskiej.

Jeżeli natomiast inwalida dostatecznie usprawiedliwił swoje niezgłoszenie się w terminie, oznaczonym w § 27, wówczas zaopatrzenie, w wymiarze, oznaczonym w ponownem orzeczeniu komisji wojskowo-lekarskiej, przyznaje się od dnia 1 następującego po dniu wygaśnięcia prawomocności poprzedniego orzeczenia.

O tem, czy niezgłoszenie się inwalidy w przepisanym terminie jest dostatecznie usprawiedliwione, decyduje właściwa powiatowa władza administracji ogólnej. Od orzeczenia powiatowej władzy administracji ogólnej służy stronie odwołanie się do właściwego wojewody (Komisarza Rządu m. st. Warszawy) w ciągu dni 14, licząc od dnia doręczenia orzeczenia I instancji. Orzeczenie wojewody (Komisarza Rządu m. st. Warszawy) jest ostateczne.

§ 29. 14 Gdy inwalida nie może w oznaczonym terminie zgłosić się do ponownego badania wojskowo-lekarskiego z powodu kalectwa (choroby), uniemożliwiającego mu zgłoszenie się i na dowód tego przedkłada powiatowej władzy administracji ogólnej świadectwo lekarza, stwierdzające stan jego kalectwa (choroby), powiatowa władza administracji ogólnej może zarządzić badanie wojskowo-lekarskie w miejscu pobytu inwalidy.

§ 30. W wypadkach, przewidzianych w ust. 3 art. 7 ustawy z dnia 18 marca 1921 r., przyznaje się, po uprawomocnieniu się orzeczenia komisji odwoławczej, stosownie do tego orzeczenia:

a) zaopatrzenie wyższe - od dnia 1 następującego miesiąca po wniesieniu przez inwalidę odwołania;

b) zaopatrzenie niższe-od dnia 1 następującego miesiąca po uprawomocnieniu się orzeczenia komisji odwoławczej.

§ 31. 15 Pieniężne zaopatrzenie inwalidzkie tudzież dodatek za pielęgnację przyznaje i wymierza właściwa izba skarbowa, a mianowicie: dla obszaru b. zaboru rosyjskiego - w Warszawie, dla obszaru województwa krakowskiego, lwowskiego, stanisławowskiego i tarnopolskiego - w Krakowie, dla obszaru województwa poznańskiego i pomorskiego - w Poznaniu, dla obszaru województwa śląskiego - wydział skarbowy województwa śląskiego.

Izby skarbowe (wydział skarbowy) orzekają w pierwszej instancji

§ 32. 16 Przeciw decyzji Izby Skarbowej o wymiarze zaopatrzenia pieniężnego, służy inwalidzie prawo wniesienia zażalenia do Ministerstwa Skarbu, o ile ono nie dotyczy ustalenia związku cierpienia ze służbą wojskową i % niezdolności zarobkowej. Zażalenie to może wnieść inwalida w ciągu dni 14, licząc od dnia doręczenia mu odnośnej decyzji Izby Skarbowej.

⁵ § 15 zmieniony przez § 1 pkt 2 rozporządzenia z dnia 22 czerwca 1928 r. (Dz.U.28.72.654) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 24 lipca 1928 r.

⁶ § 18 zmieniony przez § 1 pkt 3 rozporządzenia z dnia 22 czerwca 1928 r. (Dz.U.28.72.654) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 24 lipca 1928 r.

⁷ § 19 zmieniony przez § 1 pkt 4 rozporządzenia z dnia 22 czerwca 1928 r. (Dz.U.28.72.654) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 24 lipca 1928 r.

⁸ § 20 zmieniony przez § 1 pkt 5 rozporządzenia z dnia 22 czerwca 1928 r. (Dz.U.28.72.654) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 24 lipca 1928 r.

⁹ § 21 zmieniony przez § 1 pkt 3 rozporządzenia z dnia 6 lipca 1929 r. (Dz.U.29.53.429) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 23 lipca 1929 r.

¹⁰ § 24 zmieniony przez § 1 pkt 4 rozporządzenia z dnia 6 lipca 1929 r. (Dz.U.29.53.429) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 23 lipca 1929 r.

¹¹ § 24a:

- dodany przez § 1 pkt 6 rozporządzenia z dnia 22 czerwca 1928 r. (Dz.U.28.72.654) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 24 lipca 1928 r.

- zmieniony przez § 1 pkt 5 rozporządzenia z dnia 6 lipca 1929 r. (Dz.U.29.53.429) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 23 lipca 1929 r.

¹² § 27:

- zmieniony przez § 1 pkt 7 rozporządzenia z dnia 22 czerwca 1928 r. (Dz.U.28.72.654) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 24 lipca 1928 r.

- zmieniony przez § 1 pkt 6 rozporządzenia z dnia 6 lipca 1929 r. (Dz.U.29.53.429) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 23 lipca 1929 r.

¹³ § 28:

- zmieniony przez § 1 pkt 8 rozporządzenia z dnia 22 czerwca 1928 r. (Dz.U.28.72.654) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 24 lipca 1928 r.

- zmieniony przez § 1 pkt 7 rozporządzenia z dnia 6 lipca 1929 r. (Dz.U.29.53.429) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 23 lipca 1929 r.

¹⁴ § 29 zmieniony przez § 1 pkt 8 rozporządzenia z dnia 6 lipca 1929 r. (Dz.U.29.53.429) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 23 lipca 1929 r.

¹⁵ § 31 zmieniony przez § 1 pkt 2 rozporządzenia nr I z dnia 4 grudnia 1925 r. w sprawie wykonania ustawy z dnia 3 marca 1925 r. o rozciągnięciu na część górnośląską województwa śląskiego mocy obowiązującej ustaw o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i ich rodzin oraz o zaopatrzeniu rodzin po poległych i zmarłych lub zaginionych bez własnej winy, których śmierć, względnie zaginięcie, znajduje się w związku ze służbą wojskową. (Dz.U.26.10.69) z dniem 1 lutego 1926 r.

¹⁶ § 32 zmieniony przez § 1 pkt 9 rozporządzenia z dnia 6 lipca 1929 r. (Dz.U.29.53.429) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 23 lipca 1929 r.