Art. 7. - RFN-Polska. Umowa o uzupełnieniu i ułatwieniu stosowania Europejskiej konwencji o ekstradycji z dnia 13 grudnia 1957 r. Berlin.2003.07.17.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2004.244.2451

Akt obowiązujący

Wersja od: 4 września 2004 r.

Artykuł  7

(do artykułu 14 Konwencji)

1. Zwolnienie warunkowe osoby wydanej bez zarządzenia ograniczającego swobodę jej poruszania się oznacza jej ostateczne zwolnienie w rozumieniu artykułu 14 ustęp 1 litera b Konwencji.

2. Jeżeli na podstawie artykułu 14 ustęp 1 litera a Konwencji wnosi się o wyrażenie zgody na ściganie, to dołączanie dokumentów wymienionych w artykule 12 ustęp 2 litera a Konwencji nie jest konieczne.

3. Po złożeniu wniosku o wyrażenie zgody, do którego załącza się dokumenty wymienione w artykule 12 ustęp 2 litera a do c Konwencji, osoba wydana może być, nie bacząc na ograniczenia artykułu 14 Konwencji, przetrzymywana w areszcie na terytorium wzywającej Umawiającej się Strony do chwili otrzymania decyzji rozstrzygającej ten wniosek.

4. Wezwana Umawiająca się Strona zrzeka się przestrzegania ograniczeń ustalonych w artykule 14 ustępy 1 i 3 Konwencji, jeżeli w postępowaniu o wydanie osoba ścigana oświadczy dobrowolnie do protokołu przed sędzią lub prokuratorem, po pouczeniu o skutkach prawnych tego oświadczenia, z pełną świadomością tych skutków, swą zgodę na nieograniczone ściganie karne lub wykonanie kary. Zgoda taka nie może zostać odwołana. Oryginał oświadczenia osoby ściganej, o którym mowa w zdaniu 1, lub jego uwierzytelniony odpis przekazuje się wzywającej Umawiającej się Stronie.

5. Po wydaniu osoby ściganej zgoda na podstawie ustępu 4 zdanie 1 może być oświadczona jedynie do protokołu przed sędzią wzywającej Umawiającej się Strony. Oryginał protokołu lub jego uwierzytelniony odpis przekazuje się wezwanej Umawiającej się Stronie. Złożenie wniosku, o którym mowa w artykule 14 ustęp 1 litera a Konwencji, nie jest w tym wypadku konieczne.