Rozdział 5 - Zgłaszanie roszczeń o świadczenia z powoda braku pracy. - Rejestracja, kontrola i udzielanie świadczeń z powodu braku pracy pozostającym bez pracy pracownikom umysłowym.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1930.54.459

Akt utracił moc

Wersja od: 17 marca 1934 r.

V.

Zgłaszanie roszczeń o świadczenia z powoda braku pracy.

§ 10. Pozostający bez pracy winien zgłosić roszczenia o świadczenia z powodu braku pracy w ciągu 6 miesięcy od chwili powstania uprawnienia do tych świadczeń, t. j. od dnia utraty zajęcia, jeżeli w tym dniu pracownik był zdolny do pracy i pozostawał bez pracy z powodu niemożności znalezienia odpowiedniego zajęcia (art. 17 ust. 1 p. 1 i 2), lub od późniejszej chwili powstania tych warunków.

Prawo do świadczeń rozpoczyna się od dnia utraty zajęcia, o ile zgłoszenie roszczenia nastąpiło w ciągu miesiąca od dnia utraty zajęcia, w przeciwnym zaś razie od pierwszego dnia tego miesiąca kalendarzowego, w którym uskuteczniono zgłoszenie.

Roszczenie o świadczenia z powodu braku pracy winno być zgłoszone do Zakładu Ubezpieczeń Pracowników Umysłowych za pośrednictwem kasy chorych, działającej na obszarze, na którym znajduje się miejsce zamieszkania zgłaszającego roszczenie.

Na obszarze górnośląskiej części województwa śląskiego właściwa jest kasa ogólno-miejscowa miejsca zamieszkania ubezpieczonego, o ile pozostający bez pracy nie był ze względu na ostatnie zajęcie ubezpieczony na wypadek choroby w innej kasie na tym obszarze działającej. W tym ostatnim wypadku właściwa jest kasa, w której pozostający bez pracy był ostatnio ubezpieczony.

Jeżeli kasa chorych, cło której należy zgłaszać roszczenia o świadczenia z powodu braku pracy, jest również właściwa dla dokonania rejestracji pozostającego bez pracy (§ 4 p. 2), należy zgłaszać roszczenia w miarę możności równocześnie z zarejestrowaniem się jako pozostający bez pracy.

§ 11. Przy zgłaszaniu roszczenia winien pozostający bez pracy przedstawić:

1) kartę ubezpieczeniową względnie podać powody nieposiadania tej karty,

2) legitymację poszukującego pracy oraz złożyć

3) zaświadczenie pracodawcy o ustaniu ostatniego zatrudnienia (zał. Nr. 2).

§ 12. Zakład Ubezpieczeń Pracowników Umysłowych może dostarczyć kasom chorych formularzy dla dokonywania zgłoszeń (zał. Nr. 1).

§ 13. Kasa chorych obowiązana jest przyjąć każde sporządzone na piśmie, choćby nie na formularzu ustalonego wzoru, zgłoszenie roszczenia o świadczenia z powodu braku pracy, o ile przy tem zgłoszeniu zgłaszający roszczenie przedstawi legitymację poszukującego pracy, zaopatrzoną w adnotację instytucji rejestrującej, iż pozostaje on bez pracy, oraz zaświadczenie przewidziane w § 11 p. 3.

W razie niemożności dostarczenia przez pozostającego bez pracy zaświadczenia pracodawcy, wymienionego w § 11 p. 3 z powodu odmowy pracodawcy, lub zwlekania z wystawieniem tego zaświadczenia, kasa chorych wzywa pracodawcę do wystawienia zaświadczenia w ciągu 24 godzin. W razie niewydania zaświadczenia, występuje kasa chorych do powiatowej władzy administracji ogólnej o zastosowanie postanowień karnych art. 135, oraz przyjmuje zgłoszenie od pozostającego bez pracy, który winien w miarę możności udowodnić w inny sposób dane brakującego zaświadczenia.

Kasa chorych może stwierdzić prawdziwość dowodów przy pomocy władz państwowych lub komunalnych.

§ 14. Pracodawca w żadnym wypadku nie może uchylić się od wydania zaświadczenia, przewidzianego w § 11 p. 3, bez względu na powód zwolnienia lub okoliczności, w jakich nastąpiło opuszczenie pracy przez pracownika. Jeżeli pracownik sam opuścił pracę, należy w zaświadczeniu podać okoliczności, w których to opuszczenie pracy nastąpiło.

§ 15. Pozostający bez pracy, mający na utrzymaniu rodzinę, winien w celu otrzymania zasiłku dla utrzymujących rodzinę, dołączyć do zgłaszanego roszczenia z powodu braku pracy zaświadczenie o stanie rodzinnym, przewidziane w § 16, oraz ewentualnie dokumenty, stwierdzające odbywanie przez jego dzieci i dalszych zstępnych, pasierbów, braci i siostry, mających ukończonych 18 rok życia, studjów w zakładach naukowych publicznych lub mających prawo publiczności albo też udowadniające niezdolność wymienionych osób do zarobkowania, powstałą przed ukończeniem osiemnastu lat życia.

§ 16. Zaświadczenie o stanie rodzinnym pozostającego bez pracy, zawierające wykaz niezarobkujących i pozostających na jego utrzymaniu członków rodziny w rozumieniu art. 35, obowiązane są wydawać na żądanie pozostającego bez pracy w gminach wiejskich urzędy gminne, w gminach zaś miejskich właściciele (administratorzy, rządcy) domów względnie biura meldunkowe.

Gdy pozostający bez pracy mieszka w gminie miejskiej we własnym domu, zaświadczenie o stanie rodzinnym obowiązany jest wydać urząd gminny lub władza policyjna.

Zaświadczenie o stanie rodzinnym winno być wydane na podstawie ksiąg meldunkowych.

Podpisy właścicieli (administratorów, rządców) domów na zaświadczeniach o stanie rodzinnym winny być poświadczone przez władzę policyjną.

Poświadczenia te, jak również zaświadczenia o stanie rodzinnym, wystawiane przez władzę policyjną, wolne są od opłat stemplowych na podstawie art. 160 p. 1 w związku z art. 142 p. 11 ustawy z dnia 1 lipca 1926 r. o opłatach stemplowych (Dz. U. R. P. Nr. 98, poz. 570).

Zaświadczenia o stanie rodzinnym, wystawiane przez urzędy gminne, właścicieli (administratorów, rządców) domów względnie biura meldunkowe, istniejące przy władzach samorządowych, nie podlegają opłatom stemplowym.

§ 17. Jeżeli zgłaszający roszczenie o zasiłek dla utrzymujących rodzinę nie przedstawi dokumentów, wymienionych w § 15, kasa chorych przyjmując zgłoszenie daje wskazówki, dotyczące dostarczenia odpowiednich dokumentów lub ich uzupełnienia i poucza o ujemnych skutkach (§ 23) niezłożenia dokumentów.