Rozdział 6 - Inkasowanie należności za wywożone towary z obowiązkiem odprzedaży zainkasowanej waluty Bankowi Polskiemu. - Regulowanie obrotu dewizami i walutami zagranicznemi oraz obrotu pieniężnego z zagranicą.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1925.57.408

Akt utracił moc

Wersja od: 30 stycznia 1926 r.

VI.

Inkasowanie należności za wywożone towary z obowiązkiem odprzedaży zainkasowanej waluty Bankowi Polskiemu.

§ 24.  Inkasowanie całkowitych należności za wywożone z Polski w celu sprzedaży następujące artykuły: drewno nieobrobione wszelkie; drewno obrobione w postaci belek łącznie ze sleeprami, bali, desek i łat, podkładów kolejowych i kloców belgijskich oraz klepki dębowej; jaja, żyto, pszenicę, owies, jęczmień i trzodę chlewną - dozwolone jest wyłącznie za pośrednictwem Banku Polskiego. Waluta zagraniczna, uzyskana z eksportu powyższych artykułów, podlega odprzedaży Bankowi Polskiemu w ilości, ustalanej perjodycznie przez Ministra Skarbu dla jednostki miary lub wagi każdego z tych artykułów.

Postanowienia te nie stosują się do należności za wymienione w ustępie poprzednim artykuły, wychodzące z kraju w małym ruchu granicznym.

Sumy w walutach zagranicznych, zainkasowane na zasadzie ust. 1 niniejszego paragrafu, lecz nie podlegające odprzedaży Bankowi Polskiemu, będą przez Bank Polski postawione eksporterowi do dyspozycji wewnątrz kraju.

§ 25. Wywożący artykuły, wymienione w § 24, otrzymuje od Banku Polskiego, po udzieleniu zlecenia zainkasowania należności, zaświadczenie walutowe odmiennego, specjalnie tylko dla tych artykułów ustalonego wzoru, w celu okazania go przy przejściu towaru przez granicą władzom celnym, względnie organom granicznej kontroli skarbowej. Wystawienie takiego zaświadczenia walutowego poprzedza złożenie przez eksportera formalnego zobowiązania wobec Banku Polskiego do odprzedaży uzyskanej z eksportu waluty stosownie do postanowienia paragrafu poprzedniego oraz złożenie odpowiedniego zabezpieczenia.

§ 26. Co do terminu, w jakim wpływać winna waluta z eksportu artykułów, wymienionych w § 24, stosuje się postanowienia § 23 niniejszego rozporządzenia.

§ 27. 9  Do przedsiębiorstw, które wywożą z Polski masowo następujące artykuły: węgiel kamienny, koks i brykiety, surowiec żelaza, żelazo i stal oraz wyroby z żelaza i stali, cynk i wyroby cynkowe, ołów i wyroby ołowiane, kwas siarczany i chemiczne wytwory poboczne koksowni, - w odniesieniu do ich należności zagranicznych z tytułu powyższego eksportu nie stosują się postanowienia paragrafów poprzednich, lecz postanowienia specjalne, zawarte w §§ 28-30.

Przez wywóz masowy rozumieć należy taki wywóz, który odnośnie do wymienionych w niniejszym paragrafie artykułów przedstawia w sumie łącznej miesięcznie przeciętną wartość 50.000 złotych, co zostanie stwierdzone przez władzę skarbową, wskazaną w § 43.

§ 28. Przedsiębiorstwo, podpadające pod postanowienia poprzedniego paragrafu, jest obowiązane przelewać do Banku Polskiego całkowite sumy w walutach zagranicznych, uzyskane przez zainkasowanie należności zagranicznych za wywiezione z Polski wymienione w poprzednim paragrafie towary, z zachowaniem przytem terminu przewidzianego w § 20.

W tym celu przedsiębiorstwo otrzymuje od Banku Polskiego formularze zaświadczeń walutowych specjalnego wzoru, ustalonego wyłącznie dla artykułów wymienionych w poprzednim paragrafie. Wypełnione przez siebie formularze przedsiębiorstwo dołącza do listów przewozowych w celu okazania ich władzom celnym, względnie organom granicznej kontroli skarbowej, przy przejściu towaru przez granicę.

Wydanie powyższych formularzy poprzedza złożenie przez przedsiębiorstwo w Banku Polskim odpowiedniej deklaracji, zawierającej zobowiązanie się wobec Banku Polskiego do odprzedaży uzyskanej z eksportu waluty zagranicznej w ilości, ustalonej procentowo przez Ministra Skarbu dla każdego z artykułów, wymienionych w poprzednim paragrafie, i to w terminie dni 14 od chwili dokonania przelewu odnośnych sum do Banku Polskiego.

Władza skarbowa, wymieniona w § 43, w porozumieniu z Bankiem Polskim, w uwzględnieniu słusznych powodów natury gospodarczej, może zmniejszać w poszczególnych wypadkach wysokość sumy walut zagranicznych, które mają być odstąpione Bankowi Polskiemu.

§ 29. W celu uregulowania swoich zagranicznych zobowiązań z tytułu operacyj kredytowych, dokonanych zagranicą, przedsiębiorstwo, podpadające pod postanowienia § 27, jest uprawnione zmniejszyć wysokość sumy walut zagranicznych, które na zasadzie § 28 ust. 3-4 winny być odprzedane Bankowi Polskiemu, o kwotę równą sumie walut zagranicznych odprzedanych uprzednio Bankowi Polskiemu ponad normę, przewidzianą w § 28 ust. 3-4, i pochodzących z danych operacyj kredytowych.

Sumy w walutach zagranicznych, przelane do Banku Polskiego na zasadzie § 28 ust. 1, a niepodlegające odprzedaży Bankowi Polskiemu w myśl § 28 ust. 3-4 oraz ust. 1 paragrafu niniejszego, będą przez Bank Polski postawione danemu przedsiębiorstwu do dyspozycji wewnątrz kraju.

§ 30. 10  Przedsiębiorstwa, podpadające pod postanowienia § 27, obowiązane są zainkasować przypadające im należności zagraniczne za wywieziony towar w terminie najwyżej sześciotygodniowym od daty wystawienia zaświadczenia walutowego (§ 28 ust. 2). Powyższy termin może być sprolongowany przez władze skarbową, wskazaną w § 43.

⁹ § 27 zmieniony przez § 1 pkt 8 rozporządzenia z dnia 2 grudnia 1925 r. (Dz.U.25.120.867) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 3 grudnia 1925 r.

¹⁰ § 30 zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 20 stycznia 1926 r. w sprawie zmiany terminu przewidzianego w § 23 i 30 rozporządzenia z dnia 27 maja 1925 r. (Dz.U.26.8.55) z dniem 30 stycznia 1926 r.