Regulowanie obrotu dewizami i walutami zagranicznemi oraz obrotu pieniężnego z zagranicą.
Dz.U.1925.57.408
Akt utracił mocROZPORZĄDZENIE
MINISTRA SKARBU W POROZUMIENIU Z MINISTREM SPRAWIEDLIWOŚCI
z dnia 27 maja 1925 r.
w sprawie regulowania obrotu dewizami i walutami zagranicznemi oraz obrotu pieniężnego z zagranicą.
Kupno i sprzedaż walut zagranicznych oraz przekazywanie ich zagranicę.
Kupno i sprzedaż walut zagranicznych oraz przekazywanie ich zagranicę.
Zawodowo zajmować się temi czynnościami mogą osoby fizyczne i prawne, uprawnione do tego bądź na podstawie swoich statutów, bądź też na mocy specjalnych koncesyj, wydanych na zasadzie rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 27 grudnia 1924 r. o warunkach wykonywania czynności bankowych i nadzorze nad temi czynnościami (Dz. U. R. P. № 114, poz. 1018).
Przedsiębiorstwa te otrzymują nazwę banków dewizowych.
Prawa banku dewizowego przysługują w równej mierze zarówno centrali (oddziałowi głównemu) jak i wszystkim pozostałym oddziałom, względnie filjom przedsiębiorstwa, o ile dekret o nadaniu tych praw danemu przedsiębiorstwu żadnych ograniczeń w tym względzie nie zawiera.
Przez pojęcie przekazywania zagranicę rozumieć należy pomiędzy innemi także składanie walut zagranicznych i dewiz do depozytu osób fizycznych i prawnych, zamieszkałych względnie mających siedzibę zagranicą, zapisywanie walut zagranicznych na dobro tychże osób oraz wszelkie dysponowanie walutami zagranicznemi i dewizami na rzecz wymienionych osób. Narówni z przekazywaniem walut zagranicznych zagranicę traktuje się pozbywanie dewiz (czeków, przekazów i akredytów na zagranicę, weksli zagranicznych i wszelkiego rodzaju roszczeń o wypłaty zagranicę w walucie zagranicznej).
Osoby fizyczne i prawne, nie posiadające praw banku dewizowego, mogą pozbywać posiadane dewizy tylko na rzecz banków dewizowych. Banki dewizowe nie mogą pozbytych przez siebie dewiz wydawać do rąk nabywców nie posiadających uprawnień banku dewizowego.
We wszystkich innych wypadkach, wyżej nieprzewidzianych, zlecenie przekazania waluty zagranicznej zagranicę może być wykonane tylko za każdorazowem zezwoleniem władzy skarbowej, wskazanej w § 43 niniejszego rozporządzenia.
Wszystkie powyższe dowody muszą być w banku dewizowym złożone w oryginale. W razie potrzeby oryginalne dowody mogą być przez bank z powrotem wydane pod warunkiem zaopatrzenia wszystkich oryginałów w adnotacje, wskazujące sumę waluty przekazanej, względnie zdeponowanej lub zapisanej na dobro, oraz pod warunkiem zachowania przez bank odpisów tych dokumentów (łącznie z poczynionemi na oryginałach adnotacjami), poświadczonych przez bank. Adnotacje na dokumentach i poświadczenia banku muszą nosić prawidłowy podpis firmowy banku.
W razie niemożności przedstawienia przez zleceniodawcę w danej chwili, poza fakturą, dalszych dokumentów, przewidzianych w ust. 1 niniejszego paragrafu, - bank może przyjąć zlecenie do wykonania tylko za złożeniem przez zleceniodawcę piśmiennego zobowiązania, iż dowody te przedstawi bankowi najpóźniej do 6 tygodni. O ile w przeciągu tego czasu dowody nie będą przedstawione, wówczas bank obowiązany jest donieść o tem w przeciągu 1 tygodnia władzy skarbowej, wskazanej w § 43.
W razie przedstawienia przez zleceniodawcę; kwitu celnego, lub wtórnika listu przewozowego z datą wystawienia wcześniejszą, niż 1 listopada 1925 r. bank dewizowy tylko wówczas może uznać taki kwit celny lub taki wtórnik listu przewozowego za jedną z podstaw do wykonania zlecenia jeśli zleceniodawca dodatkowo w sposób dostatecznie wiarygodny wykaże (przedłożeniem korespondencji, wyciągów z kont zaświadczonych przez właściwą firmę), że należność nie została już uiszczona.
Powyższy trzymiesięczny termin przedłożenia dowodów nadejścia towarów do kraju może być przez władzę skarbową, wskazaną w § 43, przedłużony najdalej do 6 miesięcy.
Pozatem obowiązują w wypadku niniejszym wszystkie inne postanowienia § 5.
Jako dowody służyć mogą np. udokumentowane rachunki ekspedytorów, wyroki sądowe, polisy asekuracyjne, zaświadczenia konsulatów polskich, stwierdzające fakt oraz czas trwania pobytu zagranicą, i t. p.
Jeden egzemplarz tej deklaracji bank zachowuje u siebie przy odnośnych dokumentach, drugi zaś egzemplarz przesyła do dnia 7 każdego miesiąca za miesiąc ubiegły władzy podatkowej II instancji, właściwej dla zleceniodawcy pod względem podatkowym (izby skarbowe, a w województwie śląskiem - wydział skarbowy urzędu wojewódzkiego).
Przekazywanie i wysyłka zagranicę pieniędzy oraz walorów za pośrednictwem poczty.
Przekazywanie i wysyłka zagranicę pieniędzy oraz walorów za pośrednictwem poczty.
Bankom dewizowym wolno wysyłać zagranicę pocztą wymienione w poprzednim ustępie niniejszego paragrafu walory bez specjalnego zezwolenia i bez ograniczenia sumy oraz sposobu, względnie formy wysyłki z tem jednak, że jeżeli potrzeba wysłania tych walorów zagranicę wynika z poleceń klijentów, to wysyłka taka może być przez bank dewizowy dokonana tylko w wypadkach oraz z zachowaniem przepisów, wskazanych w §§ 4-9 niniejszego rozporządzenia odnośnie do przekazywania zagranicę walut zagranicznych.
W szczególności przy wysyłaniu pocztą zagranicę weksli, zarówno z zezwolenia władzy skarbowej zgodnie z postanowieniem ustępu 1 niniejszego paragrafu jak i za pośrednictwem banku dewizowego w myśl ustępu poprzedniego, wymagane, jest nadto zaopatrzenie każdego wysyłanego wekslu w adnotację władzy skarbowej, która pozwolenie na wysyłkę wydała, względnie w adnotację banku dewizowego, który w rzeczonej wysyłce pośredniczy, Adnotacja taka winna być umieszczona na wekslu z lewej jego strony przed tekstem i ma zawierać treść następującą:
"Zezwolono na wysłanie zagranicę dnia ...... 192 . . r. I ...... izba skarbowa (względnie wydział skarbowy sląskiego urzędu wojewódzkiego) w ......" - o ile weksel wysyłany jest za zezwoleniem władzy skarbowej, albo: "Wysłano zagranicę dnia .... 192 . . r. Bank NN" (firmowy stempel banku) - o ile weksel wysyłany jest za pośrednictwem banku dewizowego.
Minister Skarbu może udzielić generalnego zezwolenia na wysyłanie zagranicę pocztą wymienionych w poprzednim ustępie niniejszego paragrafu walorów odnośnie do pewnego ich gatunku, względnie odnośnie do pewnej instytucji.
Wywóz pieniędzy i walorów zagranicę.
Wywóz pieniędzy i walorów zagranicę.
Jeśli osoba, wyjeżdżająca zagranicę, posiada w paszporcie wizę, uprawniającą ją do wielokrotnego przejścia granicy, wówczas nie może ona wywieźć w ciągu jednego miesiąca kalendarzowego więcej ponad równowartość 1000 złotych.
Osoby, wyjeżdżające na obszar W. M. Gdańska, o ile legitymują się zwyczajnym dowodem osobistym, mają prawo wywieźć bez zezwolenia sumę, stanowiącą równowartość 250 złotych.
Osoby, przekraczające granicę na podstawie przepustek granicznych, kart cyrkulacyjnych i t .p., mają prawo do przeniesienia zagranicą sumy, odpowiadającej równowartości 100 złotych jednorazowo i 500 złotych miesięcznie.
Do wywozu sum wyższych, niż wymienione w ust. 1 - 4 niniejszego paragrafu, jak również do wywozu weksli, wymagane jest zezwolenie władzy skarbowej, wskazanej w § 43. Osoba, posiadająca takie zezwolenie, może jednocześnie wywieźć, oprócz sumy wymienionej w zezwoleniu, również kwotą, dozwoloną do wywozu zagranicę w myśl postanowień ust. 1 - 4 niniejszego paragrafu.
Ustalone w niniejszym paragrafie normy dozwolonego jednorazowego wywozu, względnie przeniesienia zagranicą wartości, wymienionych w ustąpie 1 niniejszego paragrafu, mieszczą już w sobie kwotę w monetach srebrnych (równowartość 100 złotych), dozwoloną do wywozu zagranicę na zasadzie § 2 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 27 sierpnia 1924 r. o zakazie wywozu zagranicę złota i srebra (Dz. U. R. P. № 79, poz. 770).
Minister Skarbu może zezwolić również generalnie na wywóz zagranicę wymienionych w poprzednim ustępie niniejszego paragrafu walorów odnośnie do pewnego ich gatunku, względnie pewnej instytucji.
Zaświadczenie wymienione w ustępie poprzednim nie uprawnia do wpłacenia lub złożenia owych wartości lub ich równowartości na rachunek zagraniczny.
Obrót papierami wartościowemi z zagranicą oraz lokaty pieniężne zagranicą.
Obrót papierami wartościowemi z zagranicą oraz lokaty pieniężne zagranicą.
Przez pojecie lokaty pieniężnej zagranicą rozumie się także kupno zagranicznych papierów wartościowych.
Inkasowanie należności zagranicznych za wywożone towary.
Inkasowanie należności zagranicznych za wywożone towary.
Sumy, zainkasowane w myśl ustępu poprzedniego niniejszego paragrafu, będą przez Bank Polski, względnie banki dewizowe, postawione eksporterowi do dyspozycji wewnątrz kraju.
Inkasowanie należności za wywożone towary z obowiązkiem odprzedaży zainkasowanej waluty Bankowi Polskiemu.
Inkasowanie należności za wywożone towary z obowiązkiem odprzedaży zainkasowanej waluty Bankowi Polskiemu.
Postanowienia te nie stosują się do należności za wymienione w ustępie poprzednim artykuły, wychodzące z kraju w małym ruchu granicznym.
Sumy w walutach zagranicznych, zainkasowane na zasadzie ust. 1 niniejszego paragrafu, lecz nie podlegające odprzedaży Bankowi Polskiemu, będą przez Bank Polski postawione eksporterowi do dyspozycji wewnątrz kraju.
Przez wywóz masowy rozumieć należy taki wywóz, który odnośnie do wymienionych w niniejszym paragrafie artykułów przedstawia w sumie łącznej miesięcznie przeciętną wartość 50.000 złotych, co zostanie stwierdzone przez władzę skarbową, wskazaną w § 43.
W tym celu przedsiębiorstwo otrzymuje od Banku Polskiego formularze zaświadczeń walutowych specjalnego wzoru, ustalonego wyłącznie dla artykułów wymienionych w poprzednim paragrafie. Wypełnione przez siebie formularze przedsiębiorstwo dołącza do listów przewozowych w celu okazania ich władzom celnym, względnie organom granicznej kontroli skarbowej, przy przejściu towaru przez granicę.
Wydanie powyższych formularzy poprzedza złożenie przez przedsiębiorstwo w Banku Polskim odpowiedniej deklaracji, zawierającej zobowiązanie się wobec Banku Polskiego do odprzedaży uzyskanej z eksportu waluty zagranicznej w ilości, ustalonej procentowo przez Ministra Skarbu dla każdego z artykułów, wymienionych w poprzednim paragrafie, i to w terminie dni 14 od chwili dokonania przelewu odnośnych sum do Banku Polskiego.
Władza skarbowa, wymieniona w § 43, w porozumieniu z Bankiem Polskim, w uwzględnieniu słusznych powodów natury gospodarczej, może zmniejszać w poszczególnych wypadkach wysokość sumy walut zagranicznych, które mają być odstąpione Bankowi Polskiemu.
Sumy w walutach zagranicznych, przelane do Banku Polskiego na zasadzie § 28 ust. 1, a niepodlegające odprzedaży Bankowi Polskiemu w myśl § 28 ust. 3-4 oraz ust. 1 paragrafu niniejszego, będą przez Bank Polski postawione danemu przedsiębiorstwu do dyspozycji wewnątrz kraju.
Rachunki w walutach zagranicznych, udzielanie kredytów w walutach zagranicznych oraz wypłaty przekazów w tychże walutach.
Rachunki w walutach zagranicznych, udzielanie kredytów w walutach zagranicznych oraz wypłaty przekazów w tychże walutach.
W wypadku, gdy sumy złożone na rachunku w walucie zagranicznej wpłynęły na ten rachunek bezpośrednio z zagranicy, dysponowanie temi sumami nie podlega żadnym ograniczeniom. Przepis ten nie dotyczy jednak sum w walutach zagranicznych, które wpłynęły na ten rachunek z inkasa należności zagranicznych za wywożone towary (§§ 21-30).
Obrót walutą polską z zagranicą.
Obrót walutą polską z zagranicą.
Minister Skarbu może zawiesić powyższe uprawnienia czasowo, względnie do odwołania, odnośnie do poszczególnych lub wszystkich banków dewizowych, lub też uzależnić je od zachowywania pewnych form i warunków.
Nieudowodnienie legalności uprzedniej wysyłki wekslu zagranicę kwalifikuje rzeczoną wysyłkę jako nielegalną i podlegającą karze. Winny nielegalnej wysyłki wekslu zagranicę, oprócz kary za sarną taką wysyłkę, podlega nadto karze za dokonanie tym wekslem nieuzasadnionej gospodarczo (§ 4) płatności zagranicą, o ile nie udowodni gospodarczych celów tranzakcyj, z których weksel ten powstał.
Wykonanie rozporządzenia i kontrola nad wykonaniem.
Wykonanie rozporządzenia i kontrola nad wykonaniem.
Przepisy specjalne odnoszące się do Banku Polskiego.
Przepisy specjalne odnoszące się do Banku Polskiego.
Postanowienia końcowe
Postanowienia końcowe
Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX
Grafiki zostały zamieszczone wyłącznie w Internecie. Obejrzenie grafik podczas pracy z programem Lex wymaga dostępu do Internetu.
..................................................
Dokumenty powiązane
Jeżeli chcesz mieć dostęp do wszystkich dokumentów powiązanych, zaloguj się do LEX-a Nie korzystasz jeszcze z programów LEX? Zamów dostęp testowy »
Akty prawne liczba obiektów na liście: (11)
Akty wykonawcze liczba obiektów na liście: (3)
Podstawa prawna liczba obiektów na liście: (1)
Akty uchylające liczba obiektów na liście: (1)
Akty uchylane liczba obiektów na liście: (4)
- Uzupełnienie niektórych postanowień rozporządzenia z dnia 28 marca 1924 r. w przedmiocie regulowania obrotu dewizami i walutami zagranicznemi oraz obrotu pieniężnego z zagranicą, w brzmieniu, nadanem mu rozporządzeniami z dnia 23 kwietnia 1924 r. i z dnia 22 września 1924 r.
- Odstępowanie Bankowi Polskiemu waluty obcej, uzyskiwanej z eksportu niektórych artykułów.
- Zm.: rozporządzenie z dnia 28 marca 1924 r. w przedmiocie regulowania obrotu dewizami i walutami zagranicznemi oraz obrotu pieniężnego z zagranicą.