Rozdział 5 - Inkasowanie należności zagranicznych za wywożone towary. - Regulowanie obrotu dewizami i walutami zagranicznemi oraz obrotu pieniężnego z zagranicą.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1925.57.408

Akt utracił moc

Wersja od: 30 stycznia 1926 r.

V.

Inkasowanie należności zagranicznych za wywożone towary.

§ 21. Inkasowanie całkowitych należności za wywożone z Polski w celu sprzedaży towary, z wyjątkiem należności do których odnoszą się postanowienia §§ 24-30 niniejszego rozporządzenia, dozwolone jest tylko za pośrednictwem Banku Polskiego lub banków dewizowych. Obowiązkowi temu nie podlegają jedynie należności za towary, wychodzące z kraju w małym ruchu granicznym.

Sumy, zainkasowane w myśl ustępu poprzedniego niniejszego paragrafu, będą przez Bank Polski, względnie banki dewizowe, postawione eksporterowi do dyspozycji wewnątrz kraju.

§ 22. Wywożący towar otrzymuje od Banku Polskiego, lub banku dewizowego, po udzieleniu zlecenia zainkasowania należności, odpowiednie "zaświadczenie walutowe", które winno być przy przejściu towaru przez granicę przedstawione urzędowi celnemu, względnie przy przejściu przez granicę polsko-gdańską - organom granicznej kontroli skarbowej.

§ 23. 8  Waluta z eksportu winna wpłynąć w terminie najwyżej sześciotygodniowym od daty wystawienia zaświadczenia walutowego. Powyższy termin może być sprolongowany za zezwoleniem władzy skarbowej, wskazanej w § 43.

⁸ § 23 zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 20 stycznia 1926 r. w sprawie zmiany terminu przewidzianego w § 23 i 30 rozporządzenia z dnia 27 maja 1925 r. (Dz.U.26.8.55) z dniem 30 stycznia 1926 r.