Rozdział 4 - Wypadki narodzin i śmierci w więzieniu. - Regulamin więzienny.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1931.71.577

Akt utracił moc

Wersja od: 17 sierpnia 1931 r.

Rozdział  IV.

Wypadki narodzin i śmierci w więzieniu.

§ 90. O wypadkach narodzin wśród więźniów naczelnik więzienia powinien w ciągu 3-ch dni zawiadomić odnośny urząd stanu cywilnego oraz Ministerstwo Sprawiedliwości.

§ 91. W razie śmierci więźnia należy wezwać lekarza więziennego dla skonstatowania śmierci i jej przyczyny oraz wystawienia odpowiedniego zaświadczenia, poczem należy przenieść zwłoki do kostnicy.

O wypadku nagłego zgonu lub samobójstwa więźnia lekarz więzienny ma sporządzić osobny protokół, który w ciągu 24 godzin naczelnik więzienia przesyła właściwemu prokuratorowi, a odpis Ministerstwu Sprawiedliwości. Protokół ma zawierać dane, stwierdzające przyczyny nagłego zgonu lub samobójstwa więźnia. Bez zezwolenia prokuratora nie wolno grzebać lub wydawać zwłok.

W razie samobójstwa więźnia naczelnik więzienia nadaje natychmiast telefonogram do właściwego prokuratora i Ministerstwa Sprawiedliwości.

§ 92. O wypadku śmierci więźnia naczelnik więzienia zawiadamia:

a) rodzinę więźnia;

b) właściwy urząd stanu cywilnego;

c) właściwego prokuratora;

d) Ministerstwo Sprawiedliwości;

e) właściwe władze, prowadzące rejestry skazanych;

f) ponadto, w razie śmierci więźnia śledczego - właściwe władze sądowe lub prokuratorskie.

§ 93. Naczelnik więzienia, po porozumieniu się z właściwemi władzami administracji ogólnej, może zezwolić rodzinie więźnia na zajęcie się, na koszt własny, jego pogrzebem, jeżeli względy publiczne nie stoją temu na przeszkodzie.

Zwłoki więźniów, nie zabrane przez rodzinę, winny być pogrzebane staraniem zarządu więzienia lub przekazane innym władzom albo instytucjom w celu pogrzebania.