Rozdział 2 - Czynności sądu. - Regulamin wewnętrznego urzędowania sądów apelacyjnych, okręgowych i grodzkich w sprawach cywilnych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1932.114.941

Akt utracił moc

Wersja od: 23 grudnia 1932 r.

Rozdział  II.

Czynności sądu.

§ 3. Sprawdzenie z urzędu wartości, przedmiotu sporu należy podjąć wówczas, gdy może to wpłynąć na skład lub właściwość sądu albo na pobranie opłat w sumie wyższej.

Środkiem do sprawdzenia jest dochodzenie, którego sposób przeprowadzenia zależy od okoliczności konkretnego przypadku. Nie jest wyłączone zastosowanie środków dowodowych, wskazanych w kodeksie postępowania cywilnego, bez obowiązku wszakże zachowania formalności, przepisanych w postępowaniu dowodowem.

Przeprowadzenie dochodzenia w celu ustalenia wartości sporu (art. 22 § 1) można powierzyć jednemu z sędziów lub właściwemu sądowi grodzkiemu.

§ 4. Protokół o zgłoszeniu powództwa lub innego wniosku w sądzie grodzkim (art. 384 § 1) podpisuje zgłaszający, sędzia i protokolant.

§ 5. Cudzoziemcowi sąd może przyznać prawo ubogich dopiero po stwierdzeniu, iż w państwie, do którego należy strona, prawo to jest przyznawane obywatelom polskim (art. 115). Celem stwierdzenia tego faktu sąd może zażądać dowodu od strony, albo też zwrócić się o informacje bezpośrednio do Ministerstwa Sprawiedliwości.

§ 6. Na kuratora strony nieobecnej lub nie mającej zdolności procesowej (art. 68, 157, 192 § 2, 556 § 2, 557 § 2 i 660) sąd w miarę możności wyznacza osobę, obeznaną ze stanem rzeczy; w tym celu sąd może w razie potrzeby zwrócić się o wskazanie odpowiedniej osoby do władz państwowych lub samorządowych. Kuratorem może być również wyznaczony adwokat.

§ 7. Postanowienie co do potrzeby ustanowienia adwokata dla strony ubogiej w sprawie. "W której zastępstwo adwokackie nie obowiązuje (art. 116 p. 3), sąd wydaje na posiedzeniu niejawnem.

§ 8. O przymusowe sprowadzenie świadka (art. 301 § 1) sąd zwraca się do władzy policyjnej lub gminnej.

O sprowadzenie osoby, podlegającej sądownictwu wojskowemu, oraz o wykonanie w stosunku do niej aresztu lub przymusu osobistego art. 302 § 2 i 825) sąd zwraca się do przełożonej władzy wojskowej, a jeżeli władza ta jest nieznana, - do najbliższej komendy miejscowej.

§ 9. Na żądanie biegłego sąd (sędzia wyznaczony, sąd wezwany) może zarządzić przesianie mu akt, jeżeli okoliczności sprawy tego wymagają.

§ 10. Na posiedzeniu niejawnem protokółów w poszczególnych sprawach się nie prowadzi; prowadzi się natomiast dziennik posiedzenia, do którego wpisuje się:

1) datę oraz godzinę rozpoczęcia i zaniknięcia posiedzenia;

2) listę obecności składu sądzącego z wymienieniem również nazwisk uczestniczącego w posiedzeniu prokuratora i protokolanta;

3) wykaz spraw objętych wokandą;

4) wniosek prokuratora, jeżeli był obecny;

5) zaznaczenie, które sprawy zostały rozstrzygnięte (wyrok, postanowienie), a które odroczone, na jaki termin i z jakiego powodu.

§ 11. Wzmiankę, zastępującą protokół przy wydaniu wyroku zaocznego (art. 174 § 2), umieszcza się nad sentencją wyroku - ręcznie lub zapomocą pieczątki. Podpisuje ją przewodniczący oraz protokolant.

§ 12. Protokół powinien być spisany przy wyroku zaocznym, jeżeli powód się stawił i złożył oświadczenia, mające wpływ na wynik sprawy (art. 175 § 1 p. 2 i 3).

Protokół będzie również spisany, jeżeli zachodzi po stronie pozwanych współuczestnictwo niejednolite, a niektórzy z pozwanych stawili się (art. 362).

§ 13. Przed zamknięciem rozprawy, bezpośrednio poprzedzającej wydanie orzeczenia, kończącego postępowanie w instancji, przewodniczący powinien umożliwić stronom zgłoszenie we właściwym czasie wniosku o zasądzenie kosztów.

§ 14. W protokóle posiedzenia zaznacza się, czy wyrok lub postanowienie zostało ogłoszone, czy ogłoszenie odroczono i na jaki dzień, czy wydany został wyrok wstępny, albo częściowy, czy też rozstrzygający o całem żądaniu pozwu (wyrok końcowy).

§ 15. Z przebiegu narady i głosowania protokółu się nie spisuje.

§ 16. Aplikant sądowy, pełniący obowiązki protokolanta, może być obecny przy naradzie, jeżeli przewodniczący nie zarządzi inaczej.

§ 17. Sędzia - sprawozdawca, który został przegłosowany, chociażby nie zgłosił zdania odrębnego, nie może być zmuszony do sporządzenia uzasadnienia.

§ 18. Uzasadnienie orzeczenia pisze się po sentencji; podpisuje je skład sądzący.

Uzasadnienie może być napisane na tym samym arkuszu, na którym jest napisana sentencja.

§ 19. Zdania odrębnego (art. 347 § 2) nie ogłasza się, lecz tylko dołącza się do akt.

Stronom wolno odczytywać zdanie odrębne i robić z niego odpisy; uwierzytelnionych odpisów zdania odrębnego nie wydaje się.

§ 20. O sprostowaniu wyroku przez sąd z urzędu (art. 369 § 1) strony powinny być zawiadomione przez doręczenie im odpisu postanowienia sądu.

§ 21. W postępowaniu nakazowem (art. 458 i nast.), jeżeli strona wraz z pozwem złoży należycie przez nią przygotowany nakaz zapłaty, sąd może z tego skorzystać po dodaniu koniecznych uzupełnień (wpisanie daty, położenie podpisu i t. p.).

Za przygotowanie projektu stronie nie przyznaje się kosztów.

§ 22. Orzeczenie sądu drugiej instancji, uchylające wyrok w całości w trybie art. 408 § 2, zapada w formie postanowienia.

§ 23. Sąd nadaje klauzulę egzekucyjną w formie następującej: "W Imieniu Rzeczypospolitej Polskiej. Dnia ...... 19...... r. Sąd (Grodzki, Okręgowy, Apelacyjny) w ...... zaleca i rozkazuje wszystkim urzędom i osobom, których to dotyczyć może, aby postanowienia tytułu niniejszego wykonały oraz, gdy o to prawnie wezwane będą, udzieliły pomocy".

Jeżeli klauzulę umieszcza się na wyroku, opuszcza się wyrazy: "W Imieniu Rzeczypospolitej Polskiej".

§ 24. Klauzulę egzekucyjną, gdy tytułem jest orzeczenie sądu powszechnego lub szczególnego albo ugoda, zawarta przed temi sądami, w przypadkach, przewidzianych w art. 535 § 1, umieszcza się wprost na tytule.

W razie odmowy udzielenia klauzuli sędzia wyda postanowienie.

Nadanie klauzuli może nastąpić na żądanie, zgłoszone ustnie lub na piśmie.

§ 25. W przypadkach, przewidzianych w art. 535 § 2, sędzia wydaje postanowienie na wniosku wierzyciela.

Na podstawie tego postanowienia, jeżeli wniosek został uwzględniony, umieszcza się klauzulę na tytule, albo, gdy brak na nim miejsca, na doszytej do tytułu karcie, przyczem początek klauzuli powinien być umieszczony na samym tytule.

Postanowienie powinno zawierać szczegóły, wskazane w art. 535 § 2.

Naprz.: 1) "Aleksander N. winien uiścić Antoniemu R. sumę złotych ...... gr ...... z ....... procentami od dnia ...... 19...... r. do daty uiszczenia oraz tytułem kosztów klauzuli zł ...... gr ...... ".

2) "Aleksander N. winien wydać Antoniemu R, list zastawny Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego wartości nominalnej 3.000 zł z kuponami, poczynając od płatnego 1 czerwca 1930 r., oznaczony Nr ...... Serji ...... " a nadto uiścić tytułem kosztów klauzuli zł ...... gr ......".

§ 26. W tytule wykonawczym wymierna się osobę, której został wydany.

Jeżeli wypadnie wydać kilka tytułów wykonawczych, należy je oznaczyć kolejnemi numerami.

§ 27. Do klauzul używa się druków albo odpowiednich pieczątek.

§ 28. W sądach grodzkich, w których jest kilka oddziałów, sprawy egzekucyjne, toczące się według przepisów o egzekucji z nieruchomości, mogą być ześrodkowane w jednym z oddziałów (art. 52 § 3 u. s. p.).

§ 29. Postanowienia sędzino, wydane w loku licytacji na podstawie art. 712, wpisuje się do protokółu licytacji.

§ 30. Postanowienie co do przybicia (art. 713) sędzia sporządza w aktach, założonych stosownie do § 95.

§ 31. Przybicie na podstawie art. 710 § 3 może nastąpić nie wcześniej, niż po upływie tygodnia od daty spełzłej licytacji.

§ 32. Rękojmia, przypadająca od nabywcy w przypadku, wskazanym w art. 692 § 2, będzie ściągnięta na podstawie postanowienia.

§ 33. Sąd, w którego okręgu odbyła się licytacja nieruchomości w sprawie, przekazanej z innego okręgu (art. 676 § 2), po uprawomocnieniu się postanowienia o przysądzeniu przesyła akta sądowi właściwemu i przelewa do depozytu tego sądu sumy, złożone tytułem ceny nabycia.

§ 34. Uiszczenie przez nabywcę całej ceny nabycia w gotowiźnie powinno być zaznaczone w postanowieniu o przysądzeniu własności nieruchomości (art. 729 § 2).

§ 35. Odsetki od sum, umieszczonych na oprocentowanie (art. 547 § 2), użyte będą przedewszystkiem na pokrycie kosztów, związanych z umieszczeniem sumy depozytowej.

Pozatem odsetki wypłacone będą, komu z prawa należy.

§ 36. Umieszczenia sumy depozytowej na oprocentowanie należy odmówić, jeżeli spodziewana z odsetek kwota nie wystarczy na pokrycie kosztów umieszczenia albo nieznacznie je przewyższy.

§ 37. Umieszczenie sumy depozytowej na oprocentowanie odbywa się przez odpowiednie zlej cenie kasie, w której suma depozytowa znajduje się.

§ 38. Jeżeli zgłoszony został wniosek o wydanie zarządzenia tymczasowego w czasie, gdy sprawa się toczy w Sądzie Najwyższym (art. 841 § 2), sąd pierwszej instancji w razie potrzeby może zażądać akt wprost od Sądu Najwyższego.