Rozdział 3 - Biurowość i sekretarjaty. Forma orzeczeń, zarządzeń, poleceń i pism. - Regulamin wewnętrznego urzędowania sądów apelacyjnych, okręgowych i grodzkich w sprawach karnych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1929.42.352

Akt utracił moc

Wersja od: 1 stycznia 1932 r.

Rozdział  III.

Biurowość i sekretarjaty.

Forma orzeczeń, zarządzeń, poleceń i pism.

§ 192. Postanowienie (art. 45 § 1) zapadłe poza rozprawą należy sporządzić na piśmie co do formy i treści tak, aby mogło być doręczone w odpisie (art. 50).

§ 193. Zarządzenia (art. 45 § 2), które poza rozprawą wydaje prezes, należy uwidocznić w aktach w formie krótkiej dekretacji.

Przepis powyższy stosuje się również w postępowaniu przed sądem grodzkim w tych samych wypadkach, w jakich w postępowaniu przed sądem okręgowym prezes wydaje zarządzenia poza rozprawą.

§ 194. Polecenie skierowane do sekretarjatu można uwidocznić w aktach w formie krótkiej dekretacji.

§ 195. W orzeczeniach (art. 45) należy oznaczenie sądu oraz datę podać w tekście samego orzeczenia, nie zaś na końcu orzeczenia (np. "Sąd Okręgowy w ....... dnia ....... postanawia:" - "Sędzia śledczy Sądu Okręgowego w ...... dnia ....... postanawia:").

Uzasadnienie należy umieścić na końcu orzeczenia; w postanowieniach, zawierających krótkie uzasadnienie, można od tej zasady odstąpić.

W postanowieniach nie należy wymieniać nazwisk sędziów i prokuratora; należy zaznaczyć, że postanowienie sąd wydał po wysłuchaniu wniosku prokuratora.

§ 196. W innych pismach, prócz orzeczeń, umieszcza się nagłówek, stosownie do § 232 ust. 2 reg. og. W nagłówku umieszczona będzie również data.

§ 197. Odpisy przeznaczone dla osób prywatnych, władz lub do akt (art. 50, 210 i nast., 229) należy uwierzytelnić.

§ 198. Odpis postanowienia, wciągniętego do protokułu wspólnego (§ 130), sporządza się w postaci następującej:

Wyciąg z protokułu wspólnego.

Sąd okręgowy w ...... w sprawie ....... na posiedzeniu niejawnem dnia ...... po wysłuchaniu wniosku prokuratora postanawia:

(przytoczyć tekst z rubryki 4 lub z załącznika - § 76)

Przewodniczący: ...... wr. Protokulant: .......... wr.

Za zgodność: Sekretarz.

§ 199. Poleceń, przedstawień, odezw oraz poruczeń (§§ 6, 7, 9 reg. og.) nie uwierzytelnia się; podpisuje je sędzia.

Pismo opatrzone będzie nie datą sporządzenia, lecz datą podpisania pisma wysyłanego.

§ 200. Protokuły i inne pisma, przeznaczone dla osób prywatnych, władz lub do akt, należy pisać atramentem lub sporządzać sposobem mechanicznym (maszyna do pisania, powielacz i t. p.).

Wezwania i dowody doręczenia, notatki i pisma mniejszej doniosłości można sporządzać ołówkiem kopjowym (chemicznym) i przez kalkę.

§ 201. Wpisy w repertorjach i innych księgach uskuteczniane będą atramentem, o ile przepis szczególny nie przewiduje użycia ołówka.

§ 202. Podpisy uskuteczniać należy atramentem własnoręcznie, a nie przez użycie stempla lub drogą mechaniczną.

§ 203. Sporządzając wezwania (art. 195) lub uwierzytelniając odpisy (art. 210), można uskutecznić podpis ołówkiem kopjowym (chemicznym) i przez kalkę.

To samo dotyczy pism wymienionych w § 209.

§ 204. Protokuły i inne pisma należy pisać czytelnie, bez skróceń utrudniających zrozumienie treści, oraz z takim odstępem, który umożliwia odczytanie całkowitej jego treści po wszyciu do akt.

§ 205. Wyroki nie powinny być sporządzane zapomocą zakreślania z poszczególnych protokułów lub pism znajdujących się w aktach.

Czynności sekretarjatu.

§ 206. Sekretarjat spełnia czynności, przewidziane ustawami, regulaminem niniejszym oraz regulaminem ogólnym.

Sprawowanie czynności sekretarjatu u sędziego śledczego oraz czynności biura podawczo-wykonawczego u sędziego śledczego zamiejscowego należy powierzyć osobom wymienionym w art. 262 u. s. p. i w § 217 reg. og.

§ 207. Sekretarjat wpisuje bezzwłocznie każde pismo otrzymane do właściwej księgi, zaopatruje sygnaturą i przedstawia następnie sędziemu.

Pisma, odnoszące się do sprawy zapisanej już do repertorjum, sekretarjat, zaopatrzywszy sygnaturą, przedstawia sędziemu wraz z aktami.

§ 208. Wszelkie wpisy do ksiąg, które mają być uskutecznione skutkiem wydanego orzeczenia, zarządzenia lub polecenia sędziego, sekretarjat uskutecznia po oddaniu mu akt sprawy.

Wpisy, które powinny być dokonane na podstawie rozprawy lub w związku z postanowieniem wydanem poza rozprawą, należy uskutecznić następnego dnia po posiedzeniu.

§ 209. Porozumiewanie się pisemne sekretarjatów różnych sądów oraz sekretariatów sądowych z sekretarjatami innych władz odbywa się na polecenie sędziego (§ 204 reg. og.). Odnośne pismo sporządza i podpisuje kierownik sekretarjatu.

W ten sam sposób porozumiewać się można z wójtami i sołtysami.

§ 210. Przepis poprzedniego paragrafu stosuje się również w wypadku, gdy sędzia w formie krótkiej dekretacji wydał zarządzenie (§ 193 ust. 1) z poleceniem zawiadomienia o niem osób interesowanych lub uskutecznienia innej czynności.

§ 211. O wykonaniu polecenia sędziego sekretarjat czyni zwięzłą wzmiankę w aktach, zaopatrując ją datą i podpisem.

§ 212. W wypadkach wątpliwych, sekretarjat winien zwrócić się do sędziego o udzielenie wskazówek.

§ 213. Ilekroć w przepisach regulaminowych przekazano pewne czynności sekretarjatowi, należy w braku odmiennego zastrzeżenia rozumieć, że należą one do samodzielnego zakresu działania sekretarjatu i będą wykonywane bez osobnego polecenia sędziego.

§ 214. Sekretarjat spisuje bez udziału sędziego protokuły, jeżeli ustawa nie nakazuje, by czynność, z której przebiegu sporządza się protokuł, wykonał sędzia.

Kierownik sądu lub sędzia, któremu dany sekretarjat bezpośrednio podlega (§ 204 reg. og.), może zarządzić, aby niektóre lub pewnego rodzaju protokuły, spisywane przez sekretarjat bez udziału sędziego, sporządzano dopiero po uprzedniem porozumieniu się z sędzią.

Sędzia może wziąć udział w każdej czynności, z której przebiegu sporządza się protokuł.

§ 215. Sekretarjat:

1) sporządza i podpisuje wezwania i zawiadomienia, o ile sędzia nie zastrzegł sobie podpisu (art. 195); dotyczy to w szczególności zawiadomień, przewidzianych w art. 253 § 1 i 3 (268 § 2, 345, 442 i 446), 472 (482 § 2) k. p. k. oraz w §§ 7, 11, 88 ust. 2, 121 - 124, 177, 210, 226 niniejszego regulaminu;

2) zwraca się do władz wojskowych o doręczenie (§§ 97 - 99), o ile sędzia nie zastrzegł sobie podpisu odezwy;

3) uwierzytelnia odpisy (art. 50, 210);

4) udziela stronom pisemnych informacyj, o ile nadesłano znaczki pocztowe na odpowiedź, a w wypadkach wyjątkowych - na koszt Skarbu Państwa;

5) wydaje stosownie do przepisów art. 210 - 215 wierzytelne odpisy, tudzież za zezwoleniem sędziego - zaświadczenia z akt oraz z ksiąg;

6) zwraca się do właściwych, urzędów o nadesłanie danych, odnoszących się do poprzednich ukarań oskarżonego, oraz - w sprawach nieletnich - o nadesłanie metryki urodzenia; w sprawach, należących w pierwszej instancji do właściwości sądów grodzkich, oraz w sprawach karno-administracyjnych i karnych skarbowych, sekretarjat zwraca się o te dane tylko na polecenie sędziego.

§ 216. Oprócz wypadków przewidzianych w innych przepisach, sekretarjat przygotowuje i przedstawia sędziemu projekty:

1) postanowień o umorzeniu postępowania z powodu śmierci oskarżonego (art. 3) lub odstąpienia oskarżyciela prywatnego od oskarżenia (art. 67, 68);

2) postanowień o zawieszeniu postępowania (art. 5);

3) postanowień o pozostawienie sprawy bez biegu do czasu złożenia zaliczki przez oskarżyciela prywatnego (art. 554 § 3);

4) postanowień o wyznaczeniu obrońcy z urzędu w wypadkach przewidzianych w art. 87, 88 § 1 lit. a), b);

5) postanowień dotyczących ustalenia kosztów (§ 176) oraz przyznania należności świadkom, biegłym 5 tłumaczom;

6) zarządzeń o nieprzyjęciu sprzeciwu lub wniosku o wznowienie z powodu braku podpisu adwokata (art. 285, 582) lub nieprzyjęciu sprzeciwu spóźnionego (art. 285, 381, 220 § 1);

7) zarządzeń o nieprzyjęciu środka odwoławczego;

8) odezw dotyczących wykonania kary i zarządzeń o przymusowe sprowadzenie skazanego do odbycia kary.

§ 217. Sędzia, któremu sekretariat bezpośrednio podlega (§ 204 reg. og.), może polecić sekretarjatowi przygotowywanie i przedstawianie projektów postanowień i zarządzeń niewymienionych w § 178, zwłaszcza częściej powtarzających się, udzielając sekretarjatowi w miarę potrzeby wskazówek ustnych lub w formie krótkiej dekretacji.

Polecenia te mogą być wydawane w poszczególnych sprawach lub obejmować pewne kategorje czynności.

§ 218. Urzędnik sekretariatu, który podpisuje pismo wychodzące z sądu, zaznacza obok podpisu swoje stanowisko urzędowe.

§ 219. Sekretarjat wyciska pieczęć urzędową (§§ 306, 312 reg. og.):

1) na uwierzytelnionych odpisach wyroków;

2) na uwierzytelnionych odpisach postanowień, protokułów i innych pism, wydawanych na zasadzie art. 210 - 215, tudzież na zaświadczeniach wydawanych z akt oraz z ksiąg;

3) o ile nagłość czynności nie stoi na przeszkodzie - na odpisach postanowień dostawienia (art. 208), aresztowania, rewizji, zatwierdzenia rewizji oraz postanowień przewidzianych w art. 153, 158 - 160;

4) o ile nagłość czynności nie stoi na przeszkodzie - na poleceniach do urzędów, policji i innych organów wykonawczych co do wykonania postanowień wymienionych w punkcie 3);

5) na polecenie sędziego - także na innych pismach szczególnie ważnych.

Pozatem stosuje się § 312 reg. og.

§ 220. Na każdem wezwaniu oraz piśmie wysyłanem w sprawie aresztowanego sekretarjat wyciśnie stempel "aresztowany".

Wezwania i pisma w sprawach niecierpiących zwłoki należy oznaczyć stemplem "pilne".

Pisma tajne lub poufne należy oznaczyć odpowiednim stemplem ("tajne", "poufne"), wyciśniętym na piśmie oraz na zamkniętej kopercie.

W braku stempli oznaczenia powyższe uskutecznia się kolorowym atramentem lub ołówkiem.

§ 221. Pismo, które ma być doręczone, należy na dowodzie doręczenia oznaczyć datą i sygnaturą (np. 14/5-30 Kg, 293/30).

Jeżeli w tej samej sprawie jest kilka orzeczeń lub zarządzeń z tej samej daty, sekretarjat oznaczy je w aktach kolejnemi numerami rzymskiemi i numery te uwidoczni na dowodzie doręczenia (np. 14/5-30 Kg. 293/30-III).

§ 222. Akta, dotyczące spraw karnych, przechowywane będą stosownie do postanowień § 233 reg. og., o ile sędzia, któremu sekretarjat bezpośrednio podlega (§ 204 reg. og.), nie wyda zarządzenia, by pewne akta ze względu na szczególną wagę sprawy lub z innych przyczyn były przechowywane w sposób odmienny, w szczególności pod zaniknięciem.

Akta toczących się śledztw i dochodzeń przechowuje się pod zamknięciem.

§ 223. Sprawy, wciągnięte do terminarza rozpraw oraz terminarza ogólnego, należy po uskutecznieniu potrzebnych czynności, w szczególności wysłaniu wezwań, przechowywać osobno według dni rozpraw, oraz według dni, w których akta mają być przedstawione sędziemu.

§ 224. Jeżeli akta przesyła się innemu wydziałowi (oddziałowi), innemu sądowi lub innej władzy do czasowego użytku, sekretarjat po uczynieniu notatki w księdze (§ 236 reg. og.) złoży w szafie (§ 233 reg. og.) kartę, na której uwidoczni sygnaturę sprawy i nazwisko oskarżonego, oraz wskaże dokąd i kiedy akta przesłano.

W miarę potrzeby można tak samo postąpić, gdy akta wciągnięte do terminarza przechowywane są osobno (§ 223).

§ 225. Sekretarjat prezydjalny prowadzi listę obrońców, mających siedzibę urzędową w okręgu danego sądu apelacyjnego, okręgowego lub grodzkiego.

W pierwszej części listy wpisani będą adwokaci, w drugiej - obrońcy nie będący adwokatami z oznaczeniem zakresu upoważnienia do obrony (art. 14 - 17 przep. wprow. k. p. k.).

Nie wpisuje się na tę listę profesorów i docentów prawa.

§ 226. O wpisaniu na listę obrońców lub wykreśleniu z niej adwokatów tudzież obrońców wymienionych w art. 17 przep. wprow. k. p. k., sekretarjat sądu apelacyjnego zawiadamia sekretarjaty właściwego sądu okręgowego i grodzkiego.

O wpisaniu na listę obrońców w myśl art. 15 § 2 przep. wprow. k. p. k. lub wykreśleniu z niej, sekretarjat sądu okręgowego zawiadomi sekretarjaty właściwego sądu apelacyjnego i grodzkiego.

Przechowywanie przedmiotów pozostających w związku z postępowaniem karnem.

§ 227. Przedmioty pozostające w związku z postępowaniem karnem, w szczególności dowody rzeczowe, przedmioty uzyskane przez przestępstwo lub ulegające konfiskacie, gdy te znajdują się w przechowaniu sądu, można dołączyć do akt sprawy, jeżeli ich rozmiar, wartość oraz znaczenie dla sprawy tego rodzaju przechowanie dopuszczają.

Przedmioty w ten sposób przechowane należy umieścić w kopercie doszytej do akt i w miarę potrzeby zapieczętowanej, z oznaczeniem na niej jej zawartości. Otwierający zapieczętowaną kopertę winien ją ponownie zapieczętować, zaznaczyć datę otwarcia i położyć swój podpis.

§ 228. Sędzia może zarządzić, aby przy przesianiu akt innemu sądowi i innej władzy wyłączono z nich przedmioty wymienione w poprzednim paragrafie i zatrzymano w sądzie.

§ 229. Przedmioty wymienione w § 227, a nie dołączane do akt sprawy, należy oddać do biura podawczo-wykonawczego celem przechowania ich pod zamknięciem, w oddzielnych izbach, szafach i t. p.

§ 230. Broń nabitą należy wyładować.

Jeżeli stan broni palnej lub nabojów przed wyładowaniem może mieć znaczenie dla sprawy, należy uprzednio postarać się o to, aby drogą oględzin, w miarą potrzeby z udziałem biegłego, stwierdzono okoliczności ważne dla postępowania.

§ 231. Przedmiotów grożących wybuchem i gazów trujących nie wolno przechowywać w sądzie.

Co do ich przechowania (art. 152) należy porozumieć się z najbliższą władzą wojskową.

Przepis niniejszy nie dotyczy nieznacznej ilości nabojów do ręcznej broni palnej, jeżeli ich przechowanie w sądzie nie grozi wybuchem.

§ 232. Środki trujące lub żrące należy przechowywać ze szczególną ostrożnością, oznaczając na opakowaniu, że środek jest niebezpieczny dla życia lub zdrowia.

W razie wątpliwości, jakie środki ostrożności powinny być zachowane, należy porozumieć się z osobami fachowemi.

§ 233. Pieniądze, książeczki wkładkowe, weksle, czeki, akcje, obligacje, listy zastawne, dowody składowe i inne papiery wartościowe, oraz inne przedmioty cenne możliwe do przechowania w kasie, (klejnoty, złoto, srebro, platyna) przyjmuje wyłącznie kasa sądowa, która przechowuje je stosownie do przepisów szczególnych.

Gdy kasa sądowa jest nieczynna, przedmioty powyższe może przyjąć sędzia za pokwitowaniem, obowiązany jest jednak najpóźniej najbliższego dnia powszedniego złożyć je do kasy sądowej.

§ 234. Sędzia śledczy zamiejscowy oddaje przedmioty na przechowanie do miejscowego sądu grodzkiego, jeżeli oddanie na przechowanie do sądu okręgowego byłoby połączone z trudnościami. Przedmioty mniejszej wartości, a zarazem mniejszej wagi dla sprawy, sędzia może też przechować pod zamknięciem w swym lokalu urzędowym.

§ 235. Kierownik sądu okręgowego może zarządzić, aby sędziowie śledczy, mający biura w budynkach odległych od biura podawczo-wykonawczego, mieli osobne urządzenia (§ 229), do których stosować należy odpowiednio przepisy niniejszego regulaminu o przechowywaniu przedmiotów pozostających w związku z postępowaniem karnem i o księdze przechowywanych przedmiotów.

§ 236. Na żądanie prokuratora, przedmioty pozostające w jego rozporządzeniu będą przechowywane w sądowych biurach podawczo-wykonawczych, jak również w osobnych urządzeniach przewidzianych w § 235.

W tych wypadkach należy odpowiednio stosować przepisy niniejszego regulaminu, odnoszące się do przechowywania przedmiotów pozostających w rozporządzeniu sądu.

§ 237. Jeżeli sprawa przechodzi do wyższej instancji, przedmioty przechowywane, w szczególności dowody rzeczowe, będą nadal pozostawione w dotychczasowem przechowaniu aż do dalszych zarządzeń sądu odwoławczego lub sądu pierwszej instancji.

§ 238. Przy przyjęciu na przechowanie biuro podawczo-wykonawcze, nie uszkadzając przedmiotu, zaznaczy na przedmiocie, opakowaniu lub przymocowanej trwałej kartce, do jakiej sprawy przedmiot należy, z wymienieniem sądu, a w miarę możności imienia i nazwiska oskarżonego, czynu przestępnego oraz sygnatury akt, tudzież numeru porządkowego księgi przechowywanych przedmiotów.

Opakowanie przedmiotu oraz przymocowanie kartki należy w wypadkach ważniejszych zabezpieczyć pieczęcią sądową.

§ 239. Z odbioru przedmiotu biuro podawczo-wykonawcze wydaje pokwitowanie, wymieniając przedmiot przyjęty na przechowanie, sprawę do której należy oraz numer porządkowy księgi przechowywanych przedmiotów.

Pokwitowanie koloru czerwonego należy dołączyć do akt sprawy.

§ 240. Oddanie przedmiotów na przechowanie powinno nastąpić jak najrychlej, w sposób wskazany w poprzednich paragrafach. Odbierać je należy tylko w razie konieczności użycia przy czynności urzędowej (rozpoznanie przez świadków i t. p.) i tylko na czas niezbędny do tej czynności, a następnie zwrócić bezzwłocznie do dalszego przechowania.

Przedmiot należy wydać urzędnikowi sekretarjatu na pisemne polecenie sędziego.

Odbiór i zwrot przedmiotu uskutecznia się za pokwitowaniem.

§ 241. Jeżeli przedmiotu nie zwrócono w ciągu dni siedmiu, biuro podawczo-wykonawcze zasięgnie wiadomości o przyczynie zwłoki, a w razie nieotrzymania przedmiotu bezzwłocznie zpowrotem, zawiadomi o przyczynie kierownika sądu.

§ 242. Biuro podawczo-wykonawcze sądu apelacyjnego przechowuje przedmioty pozostające w związku z postępowaniem karnem, stosując przepisy poprzednich paragrafów.

§ 243. Kierownik sądu lub sędzia przez niego wyznaczony przeprowadzi przynajmniej co sześć tygodni kontrolę przechowywanych przedmiotów na podstawie "właściwej księgi, a w miarę potrzeby także na podstawie poszczególnych akt.

W sądzie apelacyjnym kontrolę przeprowadza się w terminach określonych przez prezesa.

Prowadzenie akt.

§ 224. Akta w sprawach karnych prowadzone będą stosownie do postanowień regulaminu ogólnego (§ 219 i nast. reg. og.) z uwzględnieniem przepisów niżej przytoczonych.

§ 245. Jeżeli w sprawie toczyło się dochodzenie lub śledztwo, należy akta sądowe prowadzić w dalszym ciągu w porządku chronologicznym.

§ 246. Pisma dotyczące wznowienia postępowania (art. 577, 590) oraz pisma, wpływające po wznowieniu, należy włączać do akt sprawy, w której wydano wspomniane orzeczenie.

To samo dotyczy również podań o przywrócenie praw i zatarcie skazania (art. 614 - 617).

§ 247. Sygnatura akt, stosownie do § 224 reg. og., składa się z oznaczenia wydziału (oddziału) cyfrą rzymską, sekcji - cyfrą arabską, kategorji sprawy- literą repertorjum, numerem sprawy i roku, np. Kg. 125/29, V Kg. 125/29, III K. 125/29, III 3. K. 125/29.

§ 248. Przepis § 235 ust. 1 reg. og. ma zastosowanie z tą zmianą, że jeżeli akta dochodzenia i śledztwa liczą więcej niż pięćdziesiąt kart, można w sądzie okręgowym, począwszy od aktu oskarżenia założyć nowy tom.

Tomy akt (§ 235 reg. og.) należy oznaczać kolejnemi liczbami rzymskiemi.

§ 249. Zakończenie postępowania w pierwszej instancji zaznacza się kartą koloru zielonego, w drugiej instancji - kartą koloru pomarańczowego (§§ 226, 227 reg. og.).

§ 250. Przepisy §§ 226, 227 reg. og. nie mają zastosowania, gdy akta przesyła się sądowi wyższej instancji skutkiem wniesienia zażalenia lub zwraca po załatwieniu zażalenia.

§ 251. Dokumenty przechowywane w aktach, które mają być następnie zwrócone stronie lub innej osobie, należy umieścić w kopercie wszytej do akt, z oznaczeniem na niej jej zawartości.

§ 252. Okładki w sprawach karnych będą koloru jasnobrorazowego.

Na przedniej stronie okładki akt należy po lewej stronie u góry i u dołu umieścić sygnaturę sprawy.

§ 253. Jeżeli w sprawie jest aresztowany, sekretarjat wyciśnie na okładce stempel "Aresztowany", nadto na grzbiecie okładki naklei poprzeczny pasek z czerwonego papieru, szerokości 5 cm., zachodzący w sposób widoczny na obie strony okładki.

Jeżeli w sprawie niema już aresztowanego, należy stempel przekreślić, a pasek czerwony zastąpić paskiem koloru okładki.

§ 254. Na okładce akt należy uwidocznić zawieszenie wykonania kary, podając koniec okresu próby ("S. W. - 30/3 1932").

W razie uchylenia zawieszenia, należy powyższe oznaczenie skreślić.

§ 255. Jeżeli sprawę skutkiem orzeczenia niewłaściwości lub z innych przyczyn przekazano innemu sądowi, sekretarjat tego sądu poczyni na okładce odpowiednie zmiany, używając do uskutecznienia zmian oraz przekreśleń czerwonego atramentu.

Można także nałożyć nową okładkę.

§ 256. Sędzia śledczy oraz sąd grodzki, któremu zlecono prowadzenie śledztwa (art. 258 § 2), używają okładki według wzoru do § 225 reg. og. dla sądu okręgowego jako pierwszej instancji.

Na okładce wypełnić należy jedynie rubrykę "w sprawie", wpisując imię i nazwisko oskarżonego (lub inne oznaczenie, gdy sprawca jest nieznany), z boku zaś wycisnąć stempel:

Akta sędziego śledczego rej. ...... w ....... Sygn. .......

Akta śledcze sądu grodzkiego w ....... Sygn. .......

Pozatem stosuje się § 225 reg. og.

Przepis § 220 ust. ost. ma tu zastosowanie.

Akta dochodzenia prokuratorskiego (art. 245 § 2, 281 § 2) wszywa się do akt sądowych wraz z dotychczasową okładką.

§ 257. Protokuły i inne pisma przesłane przez sąd, do którego zwrócono się o pomoc sądową, doszywa się do akt w tym sądzie, który zwrócił się o udzielenie pomocy sądowej.

§ 258. Od obowiązku nałożenia okładki (§ 222 reg. og.) i zeszycia akt (§ 231 reg. og.), oraz dołączenia karty przeglądowej (§ 234 reg. og.) można wyjątkowo odstąpić, jeżeli akta zawierają nie więcej jak kilka kart i nie zachodzi obawa, że skutkiem zaniechania zszycia ulegną zniszczeniu lub zagubieniu. Akta winny być jednak w okładce, zeszyte i zaopatrzone w kartę przeglądową, gdy się je przesyła innemu sądowi lub innej władzy.

§ 259. Kartę przeglądową, wspólną dla wszystkich tomów sprawy, prowadzi się na początku pierwszego tomu według załączonego wzoru, bez numeracji.

Karta przeglądowa może być wydrukowana na odwrotnej stronie pierwszej karty okładki.

W karcie przeglądowej (rubryka 5) zaznacza się, co z akt wyłączono i gdzie przekazano.

§ 260. Do karty przeglądowej nie zapisuje się dowodów doręczenia, chyba że sędzia zarządzi inaczej; winny być jednak wszyte i ponumerowane.

Akta dochodzenia z ponumerowanemi kartami wpisuje się pod jednym numerem porządkowym karty przeglądowej.

§ 261. Celem ułatwienia przeglądu przedmiotów wziętych na przechowanie sądowe oraz wydawania co do nich orzeczeń i zarządzeń, służyć będzie wykaz tych przedmiotów, prowadzony według załączonego wzoru.

Wykaz należy wszyć zaraz po karcie przeglądowej, nie numerując go. Wykazu nie prowadzi się, gdy akta nie są zeszyte (§ 258).

§ 262. W wykazie przedmiotów wziętych na przechowanie sądowe wymienić należy przedmioty przechowywane w aktach sprawy (§ 227), w sądzie (§ 229), jak również oddane na przechowanie właścicielowi lub innej osobie (art. 152 § 1).

§ 263. Dla spraw, prowadzonych łącznie (art. 27, 28), prowadzi się jedne akta pod jedną sygnaturą.

Jeżeli dla poszczególnych spraw łącznych powstały osobne akta, należy je złączyć i prowadzić pod sygnaturą jednej z tych spraw; sygnaturę innych spraw należy zaznaczyć na okładce czerwonym atramentem.

Włączone akta spraw poszczególnych wpisuje się pod jednym numerem porządkowym karty przeglądowej oraz po połączeniu odpowiednio numeruje, przekreślając poprzednią numerację.

Przedmioty wzięte na przechowanie sądowe w sprawach, dla których powstały akta osobne, należy wpisać do wykazu przedmiotów (§ 261) tej sprawy, pod której sygnaturą ma być prowadzone dalsze postępowanie.

§ 264. Jeżeli sprawa wyłączona (art. 29) ma być przekazana innemu wydziałowi (oddziałowi), innemu sądowi lub innej władzy, lub do innego rodzaju postępowania, należy w miarę potrzeby, bądź wyłączyć poszczególne części, niezbędne do założenia osobnych akt, bądź sporządzić w tym celu wierzytelne odpisy.

§ 265. Przy przedstawieniu akt z zaskarżonym wyrokiem (art. 376 - 378) sądowi wyższej instancji z powodu założenia środka odwoławczego, sekretarjat dołączy uwierzytelniony odpis zaskarżonego wyroku dla instancji odwoławczej, nie wszywając odpisu tego do akt sprawy. Zachowanie tego przepisu nie jest konieczne w sądach grodzkich.

W razie odmowy przyjęcia środka odwoławczego (art. 471, 489 § 2), nie zwraca się pisma zawierającego środek odwoławczy, lecz zachowuje się je w aktach.

§ 266. Sąd wyższej instancji zwraca akta sprawy w myśl § 229 reg. og. po uprawomocnieniu się wyroku.

Sąd wyższej instancji zwraca również akta sprawy w myśl § 229 reg. og. w razie zawieszenia postępowania.

§ 267. Opinję sądu w przedmiocie ułaskawienia (art. 550 § 3) należy przechowywać w aktach w zamkniętej kopercie, z oznaczeniem na kopercie jej zawartości.

Kopertę otwierać może jedynie sąd, który wydał opinję, oraz sądy i władze współdziałające przy ułaskawieniu.

Księgi.

§ 268. Repertorja i inne księgi prowadzi się rocznie, stosownie do § 241 reg. og.

Możliwe jest jednak używanie w następnych latach tego samego tomu pod warunkiem, że prowadzenie repertorjum lub księgi rozpocznie się w roku następnym nową numeracją.

§ 269. Repertorja prowadzi się w księgach oprawnych z ponumerowanemi kartami, których liczbę zaświadczy przy założeniu kierownik sekretarjatu prezydjalnego.

To samo stosuje się do innych ksiąg tylko wówczas, gdy szczególny przepis tak stanowi; pozatem używać można w ciągu roku luźnych arkuszy, przechowywanych w tymczasowej okładce, które będą oprawione w jedną całość po upływie roku.

§ 270. Na każdym tomie oraz okładce należy umieścić oznaczenie sądu oraz wydziału (oddziału-sekcji), nazwę księgi tudzież rok kalendarzowy.

Jeżeli dany tom obejmuje okres kilkuletni, należy to uwidocznić na okładce.

§ 271. Każdy wydział, oddział i sekcja (§§ 80 i nast. reg. og.), jak również każdy sędzia śledczy prowadzi odrębne księgi.

Jeżeli sprawę w danym sądzie przeniesiono do innego repertorjum lub wpisano ponownie do repertorjum, nad nową datą wejścia umieścić należy w nawiasie datę, pod którą sprawa była pierwotnie wpisana.

§ 272. Jeżeli w danej sprawie jest kilku oskarżonych, należy w repertorjach oznaczyć poszczególnych oskarżonych numerami kolejnemi umieszczonemi przy nazwisku i wpisy w poszczególnych rubrykach uskuteczniać z powołaniem się na dany numer kolejny ("ad 1", "ad 2" i t. d.).

Jeżeli w danej sprawie jest kilku oskarżonych, których nie można pomieścić w odnośnej rubryce repertorjum, należy zająć następną rubrykę poprzeczną.

§ 273. Czas trwania postępowania obliczać należy od pierwotnej daty wejścia sprawy (§ 271 ust. 2) do dnia, w którym powstała możliwość zakreślenia sprawy jako załatwionej (§ 324 i nast.).

§ 274. Dane, wymagające wpisania do księgi, gdy brak dla nich odpowiedniej rubryki, wpisuje się do rubryki "uwagi".

§ 275. Jeżeli, mimo łączności (art. 27, 28), wpisano poszczególne sprawy odrębnie do repertorjum, należy w wypadku, przewidzianym w § 263 ust. 2, dotychczasowe wpisy przenieść pod numer porządkowy jednej z tych spraw i pod tym numerem uskuteczniać dalsze wpisy. Jeżeli to nie jest możliwe ze względu na rozmiar wpisów, należy uskuteczniać nadal wpisy tak, jakby akt nie złączono.

W rybryce "uwagi" należy uwidocznić czerwonym atramentem łączność, podając sygnaturę sprawy, z którą dane akta złączono.

§ 276. Numer porządkowy sprawy, wpisanej omyłkowo do księgi, należy przekreślić czerwonym atramentem (przekreślenie sprawy), nie zmieniając numeracji, chyba że sprawa skreślona jest ostatnia w kolei wpisów.

Inne wpisy, dokonane niewłaściwie lub omyłkowo, należy przekreślić i uskutecznić wpis właściwy.

§ 277. Sądy prowadzą następujące repertorja według załączonych wzorów:

1) "K" - repertorjum spraw karnych, w których wniesiono akt oskarżenia do sądu okręgowego;

2) "Kad" - repertorjum spraw karno-administracyjnych, w których zgłoszono żądanie skierowania sprawy na drogę postępowania sądowego (art. 618 § 1);

3) "Ks" - repertorjum spraw karnych skarbowych, w których wniesiono akt oskarżenia do wydziału karnego skarbowego;

4) "Kg" - repertorjum spraw karnych, w których wniesiono akt oskarżenia do sądu grodzkiego;

5) "S" - repertorjum śledztw, prowadzonych przez sędziego śledczego lub sąd grodzki (art. 258 § 2);

6) "Pr" - repertorjum wniosków, złożonych sądowi okręgowemu o zatwierdzenie zajęcia w sprawach prasowych;

7) "Kps" - repertorjum pomocy sądowej udzielanej przez sędziego śledczego lub sąd grodzki;

8) "Ko" - repertorjum karne ogólne sądu apelacyjnego, okręgowego, grodzkiego, oraz sędziego śledczego:

9) "KA" - repertorjum apelacyj w sprawach karnych sądu apelacyjnego i "Ka" - sądu okręgowego;

10) "KZ" - repertorjum zażaleń w sprawach karnych sądu apelacyjnego i "Kz" - sądu okręgowego.

§ 278. Sądy prowadzą nadto według załączonych wzorów;

1) Sąd apelacyjny, okręgowy i grodzki-terminarz rozpraw, terminarz ogólny, terminarz na dłuższe okresy, skorowidze oraz księgę przechowywanych przedmiotów;

2) sąd okręgowy, sędzia śledczy i sąd grodzki - skorowidz poszukiwanych;

3) sąd apelacyjny, okręgowy i grodzki - wykaz spraw osób aresztowanych;

4) sędzia śledczy i sąd grodzki - wykaz aresztowanych w dochodzeniu i śledztwie.

§ 279. Do repertorjum "K" wciąga się także sprawy, w których wniesiono akt oskarżenia do sądu okręgowego z udziałem przysięgłych i w postępowaniu doraźnem, oraz sprawy prasowe (rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 10 maja 1927 r. - Dz. U. R. P. z 1928 r. Nr. 1, poz. 1), w których wniesiono akt oskarżenia lub złożono inny wniosek o rozpisanie rozprawy.

§ 280. W wypadkach, przewidzianych w poprzednim paragrafie, należy w rubryce "numer porządkowy" nad odpowiednim ogólnym numerem zaznaczyć czerwonym atramentem w skróceniu: "przys.", "dor.", "pras.", dodając osobno kolejny numer sprawy, w której wniesiono akt oskarżenia do sądu okręgowego z udziałem przysięgłych, w postępowaniu doraźnem i t. p. (nprz. "przys. 4"). Oznaczeń tych nie uwidacznia się w sygnaturze akt.

§ 281. Przepis poprzedniego paragrafu stosuje się odpowiednio w sprawach karnych skarbowych przy prowadzeniu repertorjum "Kg" i "Ka"; w sprawach tych używać należy skróconego oznaczenia "sk".

§ 282. Do repertorjum "K", "Kad" wciąga się również sprawy rozpoznawane w postępowaniu uproszczonem.

W rubrykach 819 repertorjum "K" i "Kad" należy umieszczać pionową kreskę.

Wypełnianie powyższych rubryk w repertorjum "K" i "Kad" jest zbędne, gdy w danym wydziale lub sekcji wszystkie sprawy są rozpoznawane w postępowaniu zwyczajnem lub uproszczonem; na okładce repertorjum należy wówczas zaznaczyć "sprawy rozpoznawane w postępowaniu zwyczajnem" lub "sprawy rozpoznawane w postępowaniu uproszczonem".

§ 283. Jeżeli oskarżenie wnosi prokurator, należy w rubryce 4 repertorjum "K" podać jedynie sygnaturę akt prokuratora.

§ 284. W repertorjum "K", "Ks" i "Kg" należy w rubryce 3 wpisać również odpowiedzialnego (art. 36 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej ż dnia 10 maja 1927 r. o prawie prasowem - Dz. U. R. P. z 1928 r. Nr. 1, poz. 1; art. 33 - 36 ustawy karnej skarbowej z dnia 2 sierpnia 1926 r. - Dz. U. R. P. Nr. 105, poz. 609) z dodatkiem "odp.".

Przy uskutecznianiu wpisów w repertorjach oraz skorowidzach należy odpowiedzialnego traktować tak jak oskarżonego.

§ 285. W repertorjum "KA" "Ka", "KZ", "Kz" należy;

1) w rubryce 6 wpisać tylko tych oskarżonych, co do których orzeczenie zaskarżono;

2) w rubryce 7 wymienić z nazwiska i imienia apelującego lub wnoszącego zażalenie, oskarżyciela prywatnego lub posiłkowego z odpowiednim dodatkiem ("osk. pryw ....", osk. posił. ...."), inne zaś osoby apelujące lub wnoszące zażalenie wskazać w skróceniu (np. "prok.", "osk.", "osk. ad 1), 2)").

§ 286. Jeżeli oskarżony pozostaje w areszcie tymczasowym, należy w repertorjum "KA" ("Ka") umieścić w rubryce 9 pionową kreskę.

W razie uchylenia aresztu, kreskę należy skreślić.

§ 287. W rubryce "inne załatwienie" należy w repertorjach "K", "Kad", "Ks", "Kg", "Pr", "KA" ("Ka") uwidocznić postanowienia, które zamykają lub tamują dalsze postępowanie (np. umorzenie, zawieszanie), a również przekazanie sprawy innej władzy do załatwienia, o ile nie chodzi jedynie o pomoc sądową, i t. d.

§ 288. W repertoriach "K", "Kad", "Ks", "Kg", "KA" ("Ka") należy w rubryce "wyrok" ("treść") podać oznaczenie przestępstwa przez powołanie odpowiednich przepisów prawnych (artykułów, paragrafów) jedynie wówczas, gdy skutkiem zmiany kwalifikacji zachodzi różnica, między treścią wyroku a pierwotną kwalifikacją czynu, uwidocznioną w rubryce "oznaczenie przestępstwa".

§ 289. Wypełnienie w repertoriach "K", "Kad", "Ks", Kg", "KA" ("Ka") rubryk, odnoszących się do wniesienia apelacji lub kasacji, uskutecznić należy dopiero po złożeniu wywodu (art. 469, 489 § 2).

§ 290. Jeżeli od wyroku pierwszej instancji wniesiono kasację, należy w repertorjum "K" w rubryce 23, a w repertorjum "Kg" w rubryce 24 umieścić obok daty literę "k" (np. "k. - 4/5.31").

§ 291. Jeżeli wyrok skutkiem założenia środka odwoławczego uchylono i przekazano sprawę do ponownego rozpoznania, należy sprawę wpisać na nowo do repertorjum "K", "Kad", "Ks", Kg", "KA" ("Ka") i pod względem wpisów do ksiąg traktować tak, jak sprawę wpływającą po raz pierwszy.

Czas trwania postępowania obliczyć, należy zarówno od daty wejścia, jak i daty wejścia umieszczonej w nawiasie (§ 271 ust. 2).

§ 292. Jeżeli na postanowienie sądu okręgowego jako drugiej istancji, załatwiające sprawę w inny sposób aniżeli wyrokiem, wniesiono zażalenie w myśl art. 448, należy w repertorjum "Ka" uwidocznić w rubryce "uwagi" tak datę wniesienia zażalenia, jak również datę i treść orzeczenia, sądu apelacyjnego.

To samo stosuje się do repertorjum "Kz", jeżeli na postanowienie sądu okręgowego jako drugiej instancji wniesiono dalsze zażalenie do sądu apelacyjnego (art. 448).

§ 293. W repertorjum "Kg" należy w rubryce 35 datę wpisać po zawiadomieniu o rozpoczęciu odbywania kary pozbawienia wolności, rubrykę zaś 36 - po zawiadomieniu o wykonaniu kary.

W razie udzielenia przerwy, należy poszczególne okresy odbywania kary dopiero po jej całkowitem odbyciu uwidocznić odpowiednio w rubrykach w 35 i 36.

§ 294. W repertorjum "Kg" należy uwidocznić:

1) w rubryce 35 - wykonanie aresztu zastępczego literą "z" (np. "z. 14/5.31");

2) w rubryce 37 - postanowienia tego rodzaju, jak odroczenie lub przerwa kary, rozłożenie grzywny (kary pieniężnej) na raty (np. "12 r. mies. od 1/5.31"), przedterminowe zwolnienie i t. p.

§ 295. Do repertorjum śledztw należy wciągnąć sprawy, w których złożono wniosek o wszczęcie śledztwa.

Sprawy, w których śledztwa nie wszczęto, otrzymują - niezależnie od ogólnej numeracji porządkowej - osobną numerację, którą uwidocznić należy przez zaznaczenie odpowiedniego numeru czerwonym atramentem nad ogólnym numerem porządkowym.

§ 296. Do repertorjum "Kps" wciągnąć należy żądania pomocy sądowej (art. 13 u. s. p.), wymagającej czynności sędziowskiej.

Do repertorjum "Kps" należą również sprawy o zastosowanie środków zapobiegających uchylaniu się od sądu w toku dochodzenia, jak również sprawy, wynikające z zastosowania art. 150, 153 § 2, 160, 171 § 2, 244 § 2, 251 - 253, 256 § 2 zdanie ostatnie.

§ 297. Gdy sąd polski żąda uskutecznienia doręczenia, a nie zachodzą wątpliwości, wymagające postanowienia lub zarządzenia sędziego, wówczas żądania tego nie wciąga się do repertorjum "Kps"; biuro podawczo-wykonawcze załatwi je samodzielnie.

§ 298. Do repertorjum "Kps" nie wciąga się również pism, zawierających żądanie przesłania akt albo odpisów, wyjaśnień lub wywiadów z akt lub z ksiąg.

§ 299. Do repertorjum karnego ogólnego ("Ko") wciągane będą wszelkie odnoszące się do spraw karnych pisma, które nie należą do innych repertorjów, w szczególności zawiadomienia o przestępstwie, które należy przekazać oskarżycielowi publicznemu, sprawy wynikające z zastosowania art. 247, 618 § 3 i 4 k. p. k. tudzież art. 193 ust. 4, 199 ustawy karnej skarbowej z 2 sierpnia 1926 r. (Dz. U. R. P. Nr. 105, poz. 609).

Do rzeczonego repertorjum wciąga się również wnioski o zatwierdzenie zajada druku, złożone sądowi grodzkiemu (art. 84 prawa prasowego).

§ 300. Do repertorjum zażaleń "Kz" należą również zażalenia na czynności sędziego śledczego (art. 276).

§ 301. Jeżeli postanowienie w składzie trzech sędziów ma wydać w postępowaniu uproszczonem (art. 25, 27 przep. wprow. k. p. k.) wydział, do którego należy sędzia rozpoznający sprawę w tem postępowaniu (art. 23 przep. wprow. k. p. k.), wówczas sprawy nie wpisuje się do innego repertorjum, w szczególności do repertorjum "Kz".

§ 302. Do repertorjum "K", "Kad", "Ks", "Kg", "Pr", "KA" ("Ka"), "KZ" ("Kz") wprowadzony będzie w wydziale (oddziale) wspólny skorowidz alfabetyczny według wzoru do § 278 pkt. 1. Kierownik sądu może wydać zarządzenie co do osobnego prowadzenia skorowidzów dla poszczególnych sekcyj lub repertorjów. Skorowidz może służyć na kilka lat (§ 264 reg. og.).

§ 303. Skorowidze, wspólne lub osobne, do innych repertorjów niż wymienione w poprzednim paragrafie prowadzone będą w miarę zarządzenia kierownika sądu.

§ 304. W rubryce skorowidza "oznaczenie sprawy" wpisać należy nazwisko i imię oskarżonego, a w razie prowadzenia skorowidza do repertorjum "Kps" - oznaczenie władzy lub osoby zwracającej się o pomoc sądową.

Jeżeli jest kilku oskarżonych, należy nazwisko i imię każdego z nich wciągnąć osobno do skorowidza.

§ 305. Jeżeli zamieszczenie w skorowidzu nazwiska oskarżonego nie jest możliwe, zwłaszcza gdy sprawca jest nieznany, należy wciągnąć do skorowidza nazwisko i imię pokrzywdzonego, z zaznaczeniem w nawiasie "pokrzywdzony". W sprawach o zatwierdzenie zajęcia druku należy posługiwać się oznaczeniem druku (tytuł, numer, artykuł), jeżeli nie można zamieścić nazwiska.

Jeżeli oznaczenie sprawy nie może nastąpić w sposób powyżej podany, należy sprawę wciągnąć do skorowidza pod literą "X" z krótkiem oznaczeniem istoty zdarzenia (nprz. - znalezienie trupa dziecka w miejscowości A i t. p.).

§ 306. Do terminarza rozpraw wciągnąć należy sprawy, w których na dany dzień wyznaczono rozprawę.

Przy wyznaczaniu rozprawy może sędzia jednocześnie wypełnić rubryki 1 - 5.

W rubryce "wynik rozprawy" zaznacza się tylko w skróceniu, czy zapadł wyrok, czy też rozprawę w inny sposób ukończono ("wyrok", "odroczono", "zawieszono" i t. p.).

§ 307. W razie przerwania rozprawy (art. 346, 445 § 2) wciąga się sprawę do terminarza rozpraw pod datą dnia, w którym rozprawa ma być prowadzona w dalszym ciągu jedynie wówczas, gdy akta sprawy oddano do sekretariatu.

Podobnież należy postąpić w razie odroczenia wydania sentencji (art. 365).

§ 308. Do terminarza ogólnego wciąga się sprawy, w których w danym dniu ma się odbyć inna czynność sądowa niż rozprawa, oraz te sprawy, które należy w danym dniu przedstawić do opracowania, chociażby terminu w nich nie wyznaczono.

Rubrykę 5 należy wypełnić jedynie w miarę potrzeby, w szczególności w wydziałach (oddziałach), zatrudniających większą ilość sędziów.

Sędzia śledczy może prowadzić terminarz ogólny w miarę swego uznania.

§ 309. Numery porządkowe terminarza rozpraw i terminarza ogólnego zaczynają się dla każdego dnia rozpraw lub terminu od liczby 1.

§ 310. O ile nie zarządzono wcześniejszego przedstawienia sprawy, sekretarjat codziennie przy rozpoczęciu urzędowania przedstawi według terminarza rozpraw oraz terminarza ogólnego te sprawy, w których w danym dniu ma się odbyć rozprawa lub czynność, albo które w danym dniu polecono przedstawić do opracowania.

§ 311. W miarę potrzeby należy w wydziale (oddziale lub sekcji) założyć terminarz na dłuższe okresy, wychodzące poza rok kalendarzowy, na który już założono terminarz ogólny.

W szczególności do rzeczonego terminarza wciąga się sprawy, w których należy czuwać nad końcem okresu zawieszenia kary stosownie do przepisu § 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 30 czerwca 1926 r. (Dz. Urzęd. Min. Spraw. Nr. 13, poz. 17) tudzież § 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 27 stycznia 1928 r. (Dz. Urzęd. Min. Spraw. Nr. 3, poz. 5),

§ 312. Karty terminarza na dłuższe okresy należy podzielić, przeznaczając potrzebną ilość kart na kolejne roczne okresy. Karty, obejmujące okres roczny, należy z kolei podzielić na poszczególne miesiące. Pod odpowiednim miesiącem wpisuje się oznaczenie sprawy wraz z sygnaturą oraz datą terminu, w którym akta należy przedstawić do opracowania.

W miarę prowadzenia terminarza ogólnego przenosi się do niego z terminarza na dłuższe okresy te wpisy, które dotyczą terminów przypadających w danym roku.

§ 313. Wykaz spraw osób aresztowanych oraz wykaz aresztowanych w dochodzeniu i śledztwie można założyć na okres dłuższy ponad rok.

§ 314. Do wykazu aresztowanych w dochodzeniu i śledztwie należy wciągnąć osoby, przebywające przed wniesieniem aktu oskarżenia w tymczasowym areszcie na zasadzie postanowienia sędziego śledczego lub grodzkiego, wpisując każdego aresztowanego pod osobnym numerem porządkowym.

Wykaz ten prowadzi sędzia; jeżeli poszczególny wpis poleci uskutecznić urzędnikowi sekretarjatu, winien sprawdzić, czy wpisu dokowano prawidłowo.

§ 315. Sędzia powinien przeglądać wykaz aresztowanych w dochodzeniu i śledztwie tak często, aby mógł we właściwym czasie wydać stosowne postanowienia i zarządzenia, a zwłaszcza dotyczące przedłużenia lub uchylenia aresztu tymczasowego.

§ 316. Do skorowidza poszukiwanych należy na polecenie sędziego wciągnąć nazwisko i imię oskarżonego, względem którego postępowanie zawieszono.

Do rzeczonego skorowidza należy również na polecenie sędziego grodzkiego wciągnąć skazanych, co do których nie można wykonać kary, zwłaszcza w wypadku, gdy miejsce ich pobytu jest nieznane; wpis nastąpi dopiero po zakreśleniu sprawy w repertorjum "Kg" (§ 324).

§ 317. Przed poleceniem wpisania sprawy do skorowidza poszukiwanych należy wydać wszelkie zarządzenia, mające na celu wykrycie lub ujęcie poszukiwanego.

§ 318. Skorowidz poszukiwanych prowadzi alfabetycznie w każdym wydziale lub oddziale, orzekającym w pierwszej instancji, oraz u każdego sędziego śledczego - urzędnik sekretarjatu.

Kierownik sądu może zarządzić prowadzenie wspólnego skorowidza dla wszystkich lub niektórych wydziałów (oddziałów) sądu i sędziów śledczych.

Skorowidz poszukiwanych można założyć na okres dłuższy ponad rok.

§ 319. Prowadzący skorowidz poszukiwanych, przedstawia sędziemu z końcem każdego roku akta spraw wciągniętych do skorowidza celem wydania potrzebnych zarządzeń, w szczególności polecenia co do ponownego podjęcia kroków, zmierzających do wykrycia osoby poszukiwanej.

Odpowiednie zarządzenia co do sposobu corocznej kontroli spraw wyda kierownik sądu, w którym prowadzi się wspólny skorowidz (§ 318 ust. 2).

§ 320. Księgę przechowywanych przedmiotów (§ 229) prowadzi biuro podawczo-wykonawcze, zapisując do niej przedmioty oddane mu na przechowanie.

Księgę można założyć na okres dłuższy ponad rok.

§ 321. Księga winna być oprawiona, a karty jej przesznurowane i ponumerowane; liczbę kart zaświadczy kierownik sekretarjatu prezydialnego.

§ 322. Kilka przedmiotów, oddanych jednocześnie na przechowanie w tej samej sprawie, należy wciągnąć pod jeden numer bieżący.

§ 323. Jeżeli przedmiot wychodzi z przechowania danego sądu skutkiem wydania, przesłania wyższej instancji lub z innych przyczyn, należy to zaznaczyć w księdze przechowywanych przedmiotów w rubrykach 10, 11, 12, 13, oraz przesłać o tem wiadomość do akt sprawy.

Dowód wysłania lub pokwitowanie przechowuje biuro podawczo - wykonawcze. Potwierdzenie odbioru może nastąpić także w rubryce 14 księgi.

§ 324. Załatwienie sprawy należy uwidocznić we właściwej księdze przez zakreślenie (|_) numeru porządkowego kolorowym ołówkiem (zakreślenie sprawy).

Sprawę, w której jest kilku oskarżonych, uważa się za załatwioną w repertorjum, gdy załatwienie dotyczy wszystkich oskarżonych.

Zakreślenie, które nie było uzasadnione, należy usunąć.

§ 325. Sprawę zakreślić należy w odpowiedniej księdze, gdy wydano wyrok, gdy uprawomocniło się postanowienie kończące postępowanie, gdy sprawę przekazano innej władzy do załatwienia, a nie chodzi o pomoc sądową, gdy udzielono lub odmówiono pomocy sądowej, gdy sprawę przeniesiono do innej księgi.

Sprawę rozstrzygniętą wyrokiem zaocznym zakreśla się dopiero po odrzuceniu sprzeciwu lub upływie terminu do jego wniesienia.

§ 326. W razie przywrócenia terminu do wniesienia przeciw wyrokowi zaocznemu sprzeciwu (art. 225, 381), uskutecznione już zakreślenie należy usunąć.

§ 327. W repertorjum "Pr" zakreślić należy sprawę po wypełnieniu rubryki 11.

§ 328. Zakreślenie sprawy w repertorjum śledztw nastąpi w szczególności w razie umorzenia śledztwa, wniesienia aktu oskarżenia lub przekazania sprawy z powodu niewłaściwości (art. 11).

§ 329. W repertorjum "Kg", oprócz zakreśleń przewidzianych w § 325, należy nadto zakreślać nazwiska poszczególnych oskarżonych stosownie do następujących zasad:

1) zaraz po uprawomocnieniu się orzeczenia, należy zakreślić niebieskim ołówkiem nazwiska tych oskarżonych, co do których postępowanie ukończono w inny sposób aniżeli wyrokiem skazującym lub nakazem karnym;

2) nazwiska skazanych zakreśla się czerwonym ołówkiem dopiero po wykonaniu kary lub wówczas, gdy jej wykonanie skutkiem aktu łaski, przedawnienia kary lub innych przyczyn nastąpić nie może;

3) jeżeli skazanemu wykonanie kary zawieszono lub udzielono przedterminowego zwolnienia, nazwisko jego należy zakreślić dopiero wówczas, gdy ustała możliwość wykonania kary.

§ 330. W wykazie spraw osób aresztowanych oraz w wykazie aresztowanych w dochodzeniu i śledztwie należy sprawę względnie nazwisko aresztowanego zakreślić, gdy tymczasowe aresztowanie ustało wskutek uchylenia aresztu, śmierci, ucieczki i t. p., albo gdy aresztowanego przekazano do rozporządzenia innego sądu.

§ 331. Nazwisko i imię poszukiwanego należy, na polecenie sędziego, przekreślić w skorowidzu poszukiwanych, skoro zajdą okoliczności usuwające potrzebę dalszych poszukiwań (wykrycie, śmierć poszukiwanego, przedawnienie ścigania lub kary, i t. p.). Polecenie sędziego należy uwidocznić w rubryce "uwagi".

§ 332. W razie zawieszenia postępowania (art. 5), należy sprawę zakreślić w repertorjum z upływem roku, w którym nastąpiło zawieszenie.

Jeżeli nastąpi podjęcie postępowania, należy sprawę wpisać do repertorjum i skorowidza jak sprawę nową; czas trwania postępowania liczy się od daty nowego wpisu.

§ 333. Przepis poprzedniego paragrafu stosuje się odpowiednio, jeżeli oskarżyciel prywatny nie złożył zaliczki na rachunek kosztów postępowania (art. 554).

§ 334. Jeżeli kary wykonać nie można ze względu na to, że miejsce pobytu skazanego jest nieznane, należy o tem uczynić wzmiankę w repertorjum "Kg" w rubryce "uwagi", a nazwisko skazanego zakreślić (§ 329) z upływem drugiego roku po roku, w którym sprawę wpisano do repertorjum.

Gdyby następnie przystąpiono do wykonania kary, należy sprawę wpisać w myśl § 337 pkt. 2.

§ 335. Zakreślenie sprawy w terminarzu rozpraw i terminarzu ogólnym należy uskutecznić po zwróceniu przez sędziego do sekretarjatu załatwionych akt.

§ 336. W razie wznowienia postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem (art. 577) lub umorzonego śledztwa (art. 590), należy sprawę wpisać na nowo do repertorjum; czas trwania postępowania liczy się od daty nowego wpisu.

W rubryce "uwagi" należy uczynić wzmiankę o wznowieniu, powołując dawną sygnaturę sprawy.

W dawnem repertorjum należy również w "uwagach" uczynić wzmiankę o wznowieniu, powołując nową sygnaturę sprawy.

§ 337. Przy zakładaniu nowego repertorjum należy:

1) uwidocznić w chronologicznej kolejności na początku nowego repertorjum numery spraw niezakreślonych z dwóch ostatnich lat;

2) przenieść następnie do nowego repertorjum oraz skorowidza sprawy z dawniejszych lat niż wymienione pod 1).

Uwidocznienie odbywa się przez wypisanie obok siebie w chronologicznej kolejności numerów spraw z oznaczeniem roku, przyczem pomija się sprawy załatwione, w których nie wykonano kary. Wpisy uskutecznia się nadal w dawnem repertorjum. W razie załatwienia sprawy należy odnośny numer przekreślić.

Przeniesienie polega na wpisie spraw w porządku chronologicznym z zachowaniem dawnych numerów, przyczem sprawy z poszczególnych lat należy oddzielić od siebie oznaczeniem roku. Przeniesienie stosuje się odpowiednio do spraw wpisanych do repertorjum "Kg", w których nie wykonano kary (§ 329). Sprawy te wpisać należy osobno pod oznaczeniem "kary niewykonane", przenosząc jedynie nazwiska tych oskarżonych, co do których kary nie wykonano, oraz wypełniając w repertorjum "Kg" jedynie rubryki 1 - 5 oraz rubryki odnoszące się do daty i treści orzeczenia ulegającego wykonaniu.

§ 338. Kierownik sądu przynajmniej raz na rok, sędzia zaś, któremu dany sekretariat bezpośrednio podlega, przynajmniej co trzy miesiące sprawdzi, czy księgi są prawidłowo prowadzone.

Prawidłowość dokonywanych wpisów należy sprawdzić wyrywkowo na podstawie poszczególnych akt.

§ 339. Sekretarz prezydialny lub inny, wyznaczony przez kierownika sądu, przeprowadzi kontrolę każdego sekretarjatu, określoną w poprzednim paragrafie, przynajmniej co sześć tygodni, a z dokonanej czynności złoży kierownikowi sądu krótkie sprawozdanie na piśmie.

§ 340. Przeprowadzający kontrolę stwierdzi jej dokonanie przez umieszczenie swego podpisu z oznaczeniem charakteru służbowego oraz daty pod ostatnią pozycją wpisu, jaką zastał w skontrolowanej księdze.