Rada ubezpieczeń społecznych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1925.118.850

Akt utracił moc

Wersja od: 24 lutego 1926 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA PRACY I OPIEKI SPOŁECZNEJ

z dnia 1 listopada 1925 r.

wydane w porozumieniu z Ministrami: Skarbu, Przemysłu i Handlu, Rolnictwa i Dóbr Państwowych i Robót Publicznych o radzie ubezpieczeń społecznych.

Na mocy art. 29 dekretu z dnia 3 stycznia 1918 r. o organizacji władz naczelnych (Dz. P. K. P. № 1 poz. 1), §§ 49 i 64 ustawy z dnia 28 grudnia 1887 r. o ubezpieczeniu robotników od wypadków (austr. dz. u. p. № 1 z r. 1888) w brzmieniu ustalonem ustawą z dn. 7 lipca 1921 r. (Dz. U. R. P. № 65 poz. 413) oraz art. 1 ustawy z dnia 30 stycznia 1924 r. (Dz. U. R. P. № 16 poz. 148) zarządza się co następuje:

§ 1. Jako organ doradczy i opinjodawczy w sprawach ubezpieczeń społecznych tworzy się przy Ministerstwie Pracy i Opieki Społecznej radą ubezpieczeń społecznych.

§ 2. Rada wydaje opinje o wszystkich zagadnieniach, wchodzących w zakres ubezpieczeń społecznych, które jej przedstawi Minister Pracy i Opieki Społecznej, a zwłaszcza o projektach ustawodawczych, dotyczących zmian istniejących ubezpieczeń lub wprowadzenia nowych, jako też o projektach rozporządzeń i zarządzeń.

Na obszarze województw: krakowskiego, lwowskiego, stanisławowskiego, tarnopolskiego, cieszyńskiej części województwa śląskiego, warszawskiego wraz z m. st. Warszawą, łódzkiego, kieleckiego, lubelskiego, białostockiego, wołyńskiego, poleskiego, nowogródzkiego oraz ziemi wileńskiej wysłuchanie opinji rady ubezpieczeń społecznych jest niezbędne w przypadkach, przewidzianych w §§ 49 i 58 powołanej we wstępie ustawy z dnia 28 grudnia 1887 r.

§ 3. 1 Rada ubezpieczeń społecznych składa się z 36 członków zwyczajnych, których mianuje na przeciąg 3 lat Minister Pracy i Opieki Społecznej z pośród znawców przemysłu, rolnictwa i leśnictwa, techniki przemysłowej, techniki ubezpieczeniowej; w tem ¹/₄ mianowana będzie z pośród przedstawicieli nauki, ¹/₄ z pośród kierowników zakładów ubezpieczeń o świadczeniach długoterminowych i związków kas chorych i po ¹/₄ z pośród osób znanych, jako działacze związków zawodowych pracowników i pracodawców.

W posiedzeniach rady ubezpieczeń społecznych biorą udział z głosem doradczym: delegat Ministerstwa Skarbu, Ministerstwa Przemysłu i Handlu, Ministerstwa Rolnictwa i Dóbr Państwowych i Ministerstwa Robót Publicznych, wyznaczeni przez właściwego Ministra.

Minister Pracy i Opieki Społecznej może przy rozpatrywaniu spraw wymienionych w § 2 powoływać każdorazowo znawców poszczególnych kwestyj w charakterze nadzwyczajnych członków rady z głosem doradczym oraz delegować w tymże charakterze urzędników Ministerstwa Pracy i Opieki Społecznej.

§ 4. Radę ubezpieczeń społecznych zwołuje w miarę potrzeby Minister Pracy i Opieki Społecznej.

§ 5. Na posiedzeniach rady ubezpieczeń społecznych przewodniczy Minister Pracy i Opieki Społecznej, lub w jego zastępstwie urzędnik przez niego wyznaczony.

Opinje rady ubezpieczeń społecznych zapadają zwykłą większością głosów. Wnioski mniejszości winny być dołączone do opinji.

Rada ubezpieczeń społecznych zdolna jest do uchwalenia opinji w obecności co najmniej połowy członków.

Przewodniczący nie głosuje.

Czynności kancelaryjno-biurowe rady ubezpieczeń społecznych załatwia Ministerstwo Pracy i Opieki Społecznej.

§ 6. Członkowie rady ubezpieczeń społecznych pełnią swe obowiązki honorowo. Zamiejscowi członkowie rady otrzymują zwrot kosztów przejazdu na posiedzenie w Warszawie i zpowrotem według taryfy II klasy pociągów pospiesznych.

§ 7. Zwyczajni członkowie rady ubezpieczeń społecznych mogą być przez Ministra Pracy i Opieki Społecznej odwołani jeśli opuszczą zkolei 3 posiedzenia bez usprawiedliwionej przyczyny.

§ 8. Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

¹ § 3 zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 4 lutego 1926 r. (Dz.U.26.18.111) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 24 lutego 1926 r.