Rozdział 2 - Wymagania dotyczące przygotowania lotniska do prowadzenia interwencji 2   - Przygotowanie lotnisk do sytuacji zagrożenia oraz lotniskowe służby ratowniczo-gaśnicze.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2005.197.1634

Akt utracił moc

Wersja od: 7 stycznia 2009 r.

Rozdział  2

Wymagania dotyczące przygotowania lotniska do prowadzenia interwencji ²  

§  3.

1. Zarządzający lotniskiem zapewnia poziom ochrony ratowniczo-gaśniczej lotniska odpowiadający kategorii ochrony przeciwpożarowej lotniska, określonej w przepisach w sprawie klasyfikacji lotnisk i rejestru lotnisk cywilnych, z zastrzeżeniem ust. 2.

2. Zarządzający lotniskiem zapewnia poziom ochrony ratowniczo-gaśniczej lotniska dla szybowców odpowiadający najniższemu poziomowi ochrony ratowniczo-gaśniczej na lotniskach dla samolotów, przy czym minimalną ilość środków gaśniczych ustala się jak dla lotnisk o małym poziomie natężenia ruchu lotniczego.

3. 3  Zarządzający lotniskiem zapewnia, aby informacja dotycząca poziomu, o którym mowa w ust. 1, była dostępna dla zainteresowanych podmiotów.

§  4.

1. Lotniskowe służby ratowniczo-gaśnicze powinny być zorganizowane przez zarządzającego lotniskiem, w sposób umożliwiający podjęcie, na zasadach określonych w planie, o którym mowa w § 12, interwencji w sytuacjach zagrożenia, a w szczególności:

1) wystąpienia wypadku lotniczego w rejonie operacyjnym lotniska;

2) wystąpienia wypadku lotniczego poza rejonem operacyjnym lotniska;

3) gdy zachodzi uzasadniona obawa zaistnienia wypadku lotniczego w rejonie operacyjnym lotniska;

4) gdy statek powietrzny, który znalazł się w rejonie operacyjnym lotniska, uległ uszkodzeniu lub awarii technicznej.

2. Zarządzający lotniskiem opracowuje procedury, które umożliwią w przypadkach, o których mowa w ust. 1:

1) pkt 1 i 2 - ogłoszenie alarmu i udanie się podmiotów określonych w OPRL na miejsce wypadku lotniczego,

2) pkt 3 - ogłoszenie alarmu i utrzymanie pełnej gotowości, polegającej na dyslokacji podmiotów określonych w OPRL,

3) pkt 4 - ogłoszenie alarmu i utrzymanie lokalnej gotowości, polegającej na dyslokacji służb lotniskowych określonych w OPRL

- na zasadach określonych w OPRL.

§  5.

1. Lotniskowa służba ratowniczo-gaśnicza powinna:

1) osiągać czas reakcji wynoszący do trzech minut do każdego punktu drogi (dróg) startowej używanej do operacji lotniczych - na lotniskach naziemnych dla samolotów;

2) osiągać czas reakcji wynoszący do pięciu minut - na lotniskach naziemnych o małym natężeniu ruchu lotniczego kategorii 1 i 2 ochrony przeciwpożarowej lotnisk dla samolotów;

3) mieć możliwość natychmiastowego podjęcia interwencji lub przebywać w bezpośrednim sąsiedztwie lotniska podczas wykonywania operacji lotniczych - na lotniskach nawodnych dla samolotów i śmigłowców oraz na lotniskach dla śmigłowców na obiektach;

4) osiągać czas reakcji wynoszący do dwóch minut - na lotniskach naziemnych dla śmigłowców.

2. Czas reakcji jest mierzony od ogłoszenia alarmu dla lotniskowej służby ratowniczo-gaśniczej do pierwszej interwencji pojazdu lub pojazdów ratowniczo-gaśniczych, zapewniających podanie co najmniej 50 % wydatku środków gaśniczych określonych w tabelach nr 1-3 w załączniku nr 1 do rozporządzenia.

§  6.

1. Minimalną liczbę pracowników lotniskowych służb ratowniczo-gaśniczych, gotowych do podjęcia interwencji, którzy powinni być jednocześnie obecni na lotnisku podczas wykonywania operacji lotniczych, określa tabela nr 4 w załączniku nr 1 do rozporządzenia.

2. Zarządzający lotniskiem ustala liczbę obecnych na lotnisku podczas wykonywania operacji lotniczych pracowników lotniskowych służb ratowniczo-gaśniczych, uwzględniając charakter i rodzaj wykonywanych operacji lotniczych oraz potrzebę zapewnienia ciągłości podawania środków gaśniczych z wymaganymi wydatkami.

§  7.

1. Zarządzający lotniskiem zapewnia:

1) lotniskowe pojazdy ratowniczo-gaśnicze, spełniające minimalne parametry charakterystyczne, określone w tabeli nr 5 w załączniku nr 1 do rozporządzenia, z zastrzeżeniem ust. 3;

2) wyposażenie ratownicze, określone w tabeli nr 6 w załączniku nr 1 do rozporządzenia, które powinno być przewożone łącznie na posiadanych lotniskowych pojazdach ratowniczo-gaśniczych.

3) 4  wyposażenie pojazdów lotniskowej służby ratowniczo-gaśniczej w:

a) środki łączności służące do współdziałania z innymi pojazdami lotniskowej służby ratowniczo-gaśniczej na tym lotnisku oraz strażnicami,

b) środki łączności do współdziałania ze służbą kontroli ruchu lotniczego.

2. Minimalną liczbę lotniskowych pojazdów ratowniczo-gaśniczych na lotnisku określa tabela nr 7 w załączniku nr 1 do rozporządzenia.

3. Na lotniskach kategorii 1 i 2 oraz H1 dopuszcza się stosowanie pojazdu samochodowego lub przyczepy niebędących lotniskowymi pojazdami ratowniczo-gaśniczymi, przystosowanych do przewozu pracowników lotniskowej służby ratowniczo-gaśniczej, środków gaśniczych oraz wyposażenia ratowniczego, w tym gaśniczego.

4. Na lotniskach dla śmigłowców na obiektach, zamiast lotniskowych pojazdów ratowniczo-gaśniczych, stosuje się wyposażenie ratownicze oraz:

1) na lotnisku na budynkach, co najmniej:

a) jedną linię gaśniczą wodno-pianową - na lotniskach kategorii H1,

b) jedną linię gaśniczą wodno-pianową oraz 2 działka wodno-pianowe - na lotniskach kategorii H2 i H3;

2) na lotnisku na platformie wiertniczej i na statku, co najmniej:

a) 1 działko wodno-pianowe,

b) 2 linie gaśnicze wodno-pianowe,

c) 2 gaśnice proszkowe o łącznej ilości proszku gaśniczego nie mniejszej niż 50 kilogramów.

§  8.

1. Zarządzający lotniskiem powinien posiadać przynajmniej minimalne objętości wody do wytwarzania pian gaśniczych oraz minimalne ilości uzupełniających środków gaśniczych, a także sprzęt do zapewnienia minimalnych wydatków podawania tych środków gaśniczych, wymaganych dla danej kategorii ochrony przeciwpożarowej lotniska, określone odpowiednio w tabelach nr 1-3 w załączniku nr 1 do rozporządzenia.

2. Minimalne ilości środków pianotwórczych, które powinien posiadać zarządzający lotniskiem, oblicza się odpowiednio na podstawie danych z tabeli nr 1-3 w załączniku nr 1 do rozporządzenia oraz według wskazań producenta danego środka pianotwórczego.

3. Jako główny środek gaśniczy stosuje się:

1) pianę gaśniczą spełniającą minimalne wymagania piany gaśniczej grupy A, zwaną dalej "pianą grupy A";

2) pianę gaśniczą spełniającą minimalne wymagania piany gaśniczej grupy B, zwaną dalej "pianą grupy B", lub

3) jednoczesne podanie pian gaśniczych, o których mowa w pkt 1 i 2.

4. W przypadku jednoczesnego stosowania pian gaśniczych spełniających wymagania dla pian grupy A i B, całkowita ilość wody przeznaczona do wytwarzania pian gaśniczych powinna być określona poprzez ilość wody wymaganej do produkcji piany grupy A, pomniejszonej o 3 dm³ na każde 2 dm³ wody, przeznaczone do wytwarzania piany grupy B.

5. Wymagane minimalne objętości wody do wytwarzania pian gaśniczych i środka pianotwórczego powinny znajdować się w zbiornikach lotniskowych pojazdów ratowniczo-gaśniczych. Objętości te należy powiększyć o objętość wody i środka pianotwórczego wymaganą do zapewnienia obrony własnej pojazdu co najmniej przez dwie minuty.

6. Objętość środka pianotwórczego znajdującego się w zbiornikach lotniskowych pojazdów ratowniczo-gaśniczych powinna być proporcjonalna do objętości wody oraz wymaganego stężenia roztworu pianotwórczego i wystarczyć do produkcji przynajmniej dwóch objętości roztworu pianotwórczego.

§ 9. Zarządzający portem lotniczym powinien zapewnić środki pianotwórcze, wystarczające do wytworzenia pian gaśniczych, oraz uzupełniające środki gaśnicze na poziomie 200 % wartości określonych w tabelach nr 1-3 w załączniku nr 1 do rozporządzenia.

§  10.

1. 5  Głównym środkiem gaśniczym stosowanym przez lotniskowe służby ratowniczo-gaśnicze, na lotniskach kategorii 1-2 oraz H1-H3, powinna być piana grupy B.

2.  Na lotniskach kategorii 1 i 2 oraz naziemnych H1-H3 do 100 % objętości wody, określonej w tabelach nr 1 i 2 w załączniku nr 1 do rozporządzenia, może zostać zamienione na uzupełniające środki gaśnicze.

3. Na lotniskach kategorii 3-10, jeżeli używa się pian grupy A, dopuszcza się zamianę do 30 % objętości wody na uzupełniający środek gaśniczy.

4. W przypadku zamiany, o której mowa w ust. 2 i 3, kilogram proszku gaśniczego jest równoważny:

1) 1 dm³ wody potrzebnej do wytwarzania piany grupy A;

2) 0,66 dm³ wody potrzebnej do wytwarzania piany grupy B.

5. Dopuszczalne jest stosowanie innych niż proszki gaśnicze uzupełniających środków gaśniczych o równoważnych właściwościach gaszenia pożaru w stosunku do proszków gaśniczych.

§  11.

1. W trakcie postoju statku powietrznego na stanowisku postojowym powinna znajdować się jedna lub więcej gaśnic proszkowych, o łącznej ilości proszku gaśniczego nie mniejszej niż:

1) 4 kilogramy na dwa sąsiednie stanowiska dla lotnisk kategorii 1-4 oraz H1 i H2;

2) 25 kilogramów na jedno stanowisko dla lotnisk kategorii 5-10 oraz H3;

3) 4 kilogramy na pięć stanowisk na lotniskach dla szybowców.

2. Gaśnice, o których mowa w ust. 1, nie mogą zawierać mniej niż 4 kg proszku gaśniczego.

3. Dopuszczalne jest stosowanie innych gaśnic niż proszkowe. W takim przypadku przyjmuje się, że 1 kg proszku gaśniczego odpowiada 1 kg lub 1,5 dm³ innego środka gaśniczego.

§  11a. ⁶

1.  Sprzęt przeciwpożarowy stosowany w przypadku pożaru paliwa oraz personel przeszkolony w obsłudze tego sprzętu powinny pozostawać w gotowości podczas tankowania i obsługi naziemnej statków powietrznych do momentu przyjazdu lotniskowej służby ratowniczo-gaśniczej.

2. Zarządzający lotniskiem zapewnia środki alarmowania lotniskowej służby ratowniczo-gaśniczej w przypadku powstania pożaru lub znacznego rozlewu paliwa.

§  11b. ⁷

1.  Jeżeli tankowanie statku powietrznego metodą nadciśnieniową odbywa się podczas wsiadania, przebywania na pokładzie lub wysiadania pasażerów, to sprzęt naziemny sytuuje się w sposób umożliwiający użycie:

1) wystarczającej liczby wyjść ewakuacyjnych do szybkiej ewakuacji;

2) drogi ewakuacyjnej od każdego z wyjść ewakuacyjnych w sytuacji zagrożenia.

2. Zabrania się tankowania statku powietrznego metodą grawitacyjną podczas wsiadania, przebywania na pokładzie lub wysiadania pasażerów, z wyjątkiem lotów w celu ochrony życia lub zdrowia.

3. Tankowanie, o którym mowa w ust. 1 i 2, może odbywać się tylko w asyście lotniskowej służby ratowniczo-gaśniczej.

§ 11c. 8  Okresowe badania wyposażenia i sprzętu ratowniczego oraz przeciwpożarowego przeprowadza się zgodnie z zaleceniami producentów oraz przepisami dotyczącymi tego sprzętu i wyposażenia.

² Tytuł rozdziału 2 zmieniony przez § 1 pkt 2 rozporządzenia z dnia 10 września 2008 r. (Dz.U.08.178.1099) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 21 października 2008 r.

³ § 3 ust. 3 dodany przez § 1 pkt 3 rozporządzenia z dnia 10 września 2008 r. (Dz.U.08.178.1099) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 21 października 2008 r.

⁴ § 7 ust. 1 pkt 3 dodany przez § 1 pkt 4 rozporządzenia z dnia 10 września 2008 r. (Dz.U.08.178.1099) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 21 października 2008 r.

⁵ § 10 ust. 1 zmieniony przez § 1 pkt 5 rozporządzenia z dnia 10 września 2008 r. (Dz.U.08.178.1099) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 21 października 2008 r.

⁶ § 11a dodany przez § 1 pkt 6 rozporządzenia z dnia 10 września 2008 r. (Dz.U.08.178.1099) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 21 października 2008 r.

⁷ § 11b dodany przez § 1 pkt 6 rozporządzenia z dnia 10 września 2008 r. (Dz.U.08.178.1099) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 21 października 2008 r.

⁸ § 11c dodany przez § 1 pkt 6 rozporządzenia z dnia 10 września 2008 r. (Dz.U.08.178.1099) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 21 października 2008 r.