§ 2. - Przewóz z zagranicy przez terytorjum polskie ryb, raków i innych skorupiaków oraz surowców i przetworów, pochodzenia zwierzęcego.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1934.75.705

Akt utracił moc

Wersja od: 28 sierpnia 1934 r.

§ 2. Przesyłki skór surowych, ich odpadków i jelit powinny być zaopatrzone w świadectwa miejsca pochodzenia, wystawione przez państwowego lub przez państwo upoważnionego lekarza weterynaryjnego państwa, z którego przesyłki pochodzą.

Świadectwo miejsca pochodzenia dla skór surowych i dla ich odpadków powinno stwierdzać:

a) że skóry surowe lub ich odpadki, pochodzą ze zwierząt wolnych od zaraźliwych chorób zwierzęcych,

b) że w miejscu pochodzenia skór surowych lub ich odpadków w ciągu ostatnich 14 dni nie zachodziły wypadki wąglika.

Świadectwo miejsca pochodzenia dla jelit powinno stwierdzać:

a) że jelita pochodzą ze zwierząt, poddanych ubojowi w rzeźniach, pozostających pod stałym nadzorem lekarza weterynaryjnego, i że zwierzeta, z których jelita pochodzą, zostały przed ubojem i po uboju urzędowo zbadane przez lekarza weterynaryjnego i mięso uznane za zdatne do spożycia bez ograniczeń,

b) że jelita nie miały styczności ze zwierzętami podejrzanemi lub przedmiotami, które mogą być rozsadnikami zarazy.

W świadectwach powinno być podane oznaczenie towaru lub poszczególnych jego colli, umożliwiające stwierdzenie tożsamości towaru.

Jeżeli skóry surowe, ich odpadki lub jelita pochodzą z większej przesyłki, zamiast świadectwa miejsca pochodzenia może być przedstawione urzędowe zaświadczenie władzy rządowej państwa, w którem przesyłka została przeładowana, stwierdzające, że skóry surowe, ich odpadki lub jelita pochodzą z większej przesyłki, zaopatrzonej w świadectwo miejsca pochodzenia, stwierdzające okoliczności, określone w ustępie 1 i 2 lub 3 paragrafu niniejszego.

Świadectwo powinno posiadać tekst w języku polskim lub francuskim, a w razie braku takiego tekstu - uwierzytelnione tłumaczenie na język polski lub francuski.