Rozdział 6 - Przepisy przejściowe - Przepisy wprowadzające prawo osobowe.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1945.40.224

Akt utracił moc

Wersja od: 1 stycznia 1947 r.

Rozdział VI.

Przepisy przejściowe

Art.  XVI.

§ 1. Z dniem wejścia w życie prawa osobowego zdolność do działań prawnych ocenia się według przepisów tego prawa.

§ 2. W szczególności z dniem tym:

1) stają się pełnoletnimi wszystkie osoby, które przed tym dniem ukończyły osiemnasty rok życia;

2) uważa się za upełnoletnione wszystkie osoby, które przed tym dniem zawarły związek małżeński, chociażby nie ukończyły osiemnastego roku życia.

§ 3. Zdolność do działań prawnych małoletnich, usamowolnionych według przepisów kodeksu cywilnego Królestwa Polskiego, którzy przed dniem wejścia w życie prawa osobowego nie ukończyli osiemnastego roku życia, ocenia się według przepisów dotychczasowych aż do czasu osiągnięcia przez nich pełnoletności.

Art.  XVII. 

Ważność oraz dopuszczalność zaskarżenia oświadczeń woli, złożonych przed dniem wejścia w życie prawa osobowego przez osoby niezdolne do działań prawnych lub ograniczone w zdolności do działań prawnych, ocenia się według przepisów dotychczasowych.

Art.  XVIII. 

Przepisy prawa osobowego o ubezwłasnowolnieniu stosuje się także w postępowaniu, wszczętym przed dniem wejścia w życie tego prawa, chyba że przed tym dniem zapadło orzeczenie sądu pierwszej instancji o ubezwłasnowolnieniu.

Art.  XIX.

§ 1. Za ubezwłasnowolnione całkowicie w rozumieniu prawa osobowego uważa się osoby, które zostały:

1) pozbawione własnej woli według przepisów kodeksu cywilnego Królestwa Polskiego;

2) ubezwłasnowolnienie całkowicie według przepisów austriackiej ordynacji o ubezwłasnowolnieniu;

3) ubezwłasnowolnione z powodu choroby psychicznej według przepisów kodeksu cywilnego niemieckiego;

4) uznane za pozbawione rozumu lub chore umysłowo według przepisów tomu X cz. 1 Zwodu Praw.

§ 2. Za ubezwłasnowolnione częściowo w rozumieniu prawa osobowego uważa się osoby:

1) dla których ustanowiony został doradca w trybie art. 497 lub 518 kodeksu cywilnego Królestwa Polskiego;

2) które zostały ubezwłasnowolnione częściowo według przepisów austriackiej ordynacji o ubezwłasnowolnieniu;

3) które zostały ubezwłasnowolnione z powodu słabości umysłu, marnotrawstwa lub nałogowego pijaństwa według kodeksu cywilnego niemieckiego;

4) dla których ustanowiono opiekę z powodu marnotrawstwa według przepisów tomu XIV Zwodu Praw.

Art.  XX. 

Bieg terminów, które według art. 14 i 17 prawa osobowego liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym działania wojenne zostały zakończone, rozpoczyna się w stosunku do wojny, rozpoczętej w dniu 1 września 1939 r., z dniem 9 maja 1945 r.

Art.  XXI.

§ 1. Przepisy prawa osobowego o uznaniu za zmarłego stosuje się także do zaginionych przed dniem wejścia w życie tego prawa, chyba że przed tym dniem zapadło orzeczenie sądu pierwszej instancji o uznaniu za zmarłego.

§ 2. Skutki uznania za zmarłego ocenia się według prawa osobowego także wówczas, jeżeli uznanie za zmarłego orzeczone zostało według przepisów dotychczasowych.

Art.  XXII.  ¹¹

 (uchylony).

¹¹ Art. XXII uchylony przez art. III pkt 2 dekretu z dnia 14 maja 1946 r. - Przepisy wprowadzające prawo opiekuńcze (Dz.U.46.20.136) z dniem 1 lipca 1946 r.