Przejęcie egzekucji administracyjnej przez władze skarbowe oraz postępowanie egzekucyjne władz skarbowych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1932.32.328

Akt utracił moc

Wersja od: 21 listopada 1945 r.

USTAWA

z dnia 10 marca 1932 r.

o przejęciu egzekucji administracyjnej przez władze skarbowe oraz o postępowaniu egzekucyjnem władz skarbowych.

Na mocy art. 44 Konstytucji ogłaszam ustawę następującej treści:

Art.  1.

(1) Do przymusowego ściągania wszelkiego rodzaju świadczeń pieniężnych, które mogą być ściągane na podstawie obowiązujących przepisów w trybie administracyjnym, właściwe są wyłącznie urzędy skarbowe.

(2) Rada Ministrów władna jest czynić w drodze rozporządzeń wyjątki od. zasady, wyrażonej w ustępie 1). Rozporządzenia te określą rodzaje świadczeń pieniężnych, podmioty uprawnione do ich ściągania oraz przepisy, które będą miały zastosowanie do przymusowego ściągania tych świadczeń.

Art.  2.

Grzywny, kary pieniężne, nawiązki, opłaty i koszty, orzeczone w sądowem postępowaniu, karnem, mogą być ściągane na polecenie władzy sądowej lub prokuratorskiej bądź w myśl przepisów, zawartych w pkt. 1 i 2 art. 1 niniejszej ustawy, bądź na zasadzie dotychczasowych przepisów przez sądowe organa egzekucyjne.

Art.  3.

(1) Podstawą wdrożenia postępowania przymusowego jest tytuł wykonawczy.

(2) Obowiązujące przepisy określają tytuły wykonawcze oraz regulują warunki wykonalności tytułów wykonawczych, jak również regulują wypadki, w których wniesienie środków prawnych jest dopuszczalne lub nie wstrzymuje wykonania. W razie braku przepisów w tym zakresie, mogą być one wydawane przez Radę Ministrów w drodze rozporządzeń.

Art.  4.

(1) Upoważnia się Radę Ministrów do wydania w drodze rozporządzeń przepisów, normujących całokształt postępowania egzekucyjnego władz skarbowych w stosunku do wszelkiego rodzaju należności skarbowych oraz do świadczeń pieniężnych, przewidzianych w niniejszej ustawie. Przepisy te mogą obejmować również sprawy, związane ze sposobem wymierzania i wysokością kosztów egzekucyjnych, oraz normować wypadki przekazywania egzekucji skarbowej do sądowego postępowania egzekucyjnego.

(2) Rozporządzenia te winny natomiast przewidzieć:

1) że przeprowadzanie licytacji nieruchomości dozwolone jest na całym obszarze Rzeczypospolitej tylko w drodze sądowej w myśl obowiązujących przepisów ustawodawstwa cywilnego;

2) że co do nieruchomości z przeznaczenia będzie obowiązywał art. 28 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 22 marca 1928 r. o postępowaniu przymusowem w administracji (Dz. U. R. P. Nr. 36, poz. 342);

3) że przy przeprowadzaniu licytacji ruchomości będą obowiązywały przepisy art. 39 i 40 powyższego rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej.

Art.  4a. ¹

Rada Ministrów może ustalić szczególny tryb przymusowego ściągania świadczeń pieniężnych (art. 1) od przedsiębiorstw zarobkowych nie utrzymujących stałych zakładów, nie wyłączając sprzedaży ruchomości tych przedsiębiorstw w trybie doraźnym, natychmiast po zajęciu ruchomości i po cenie niższej od rynkowej.

Art.  5.

Wykonanie niniejszej ustawy porucza się Ministrowi Skarbu w porozumieniu z zainteresowanymi ministrami.

Art.  6.

(1) Ustawa niniejsza, wchodzi w życie z dniem ogłoszenia i obowiązuje od. dnia wejścia w życie rozporządzenia Rady Ministrów, określonego w art. 4, na całym obszarze Rzeczypospolitej.

Upoważnia się Radę Ministrów do ustalania w drodze rozporządzeń, jakie przepisy niniejszej ustawy i w jakich terminach, tracą swą moc.

(2) Z chwilą wejścia w życie niniejszej ustawy zawiesza się na czas jej obowiązywania wszelkie przepisy, sprzeczne z niniejszą ustawą.

¹ Art. 4a dodany przez art. 1 dekretu z dnia 26 października 1945 r. (Dz.U.45.50.283) zmieniającego nin. ustawę z dniem 21 listopada 1945 r.