Rozdział 4 - Odpowiedzialność za stosowanie praktyk monopolistycznych. - Przeciwdziałanie praktykom monopolistycznym w gospodarce narodowej.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1987.3.18

Akt utracił moc

Wersja od: 1 lipca 1989 r.

Rozdział  4

Odpowiedzialność za stosowanie praktyk monopolistycznych.

Art.  20.

1. 3 Jednostka gospodarcza, która wbrew decyzji organu antymonopolowego stwierdzającej naruszenie przepisów ustawy:

1) stosuje praktyki określone w art. 8 i 9 lub

2) zawiera porozumienia monopolistyczne sprzeczne z ustawą albo wykonuje porozumienia zakazane lub unieważnione na podstawie ustawy,

jest obowiązana wpłacić na Fundusz Rozwoju Rynku i Demonopolizacji Handlu karę pieniężną w wysokości ustalonej przez organ antymonopolowy. Kara pieniężna nie może być niższa niż 100.000 złotych i wyższa niż 10% zysku po opodatkowaniu, osiągniętego w okresie stosowania tych praktyk, nie dłuższym jednak niż trzy lata. Kara ta jest płatna z zysku do podziału, z nadwyżki bilansowej lub innej formy nadwyżki dochodów nad wydatkami.

2. Decyzja o zastosowaniu kary przewidzianej w ust. 1 nie może być wydana, jeżeli od końca roku, w którym zaprzestano stosowania praktyki monopolistycznej, upłynął rok.

Art.  21.

1. Jeżeli mimo trzykrotnego ukarania na podstawie art. 20 przedsiębiorstwo państwowe w okresie 3 lat od dnia wydania pierwszej decyzji o ukaraniu stosuje praktyki określone w art. 8 i 9, organ antymonopolowy może wystąpić do organu założycielskiego z wnioskiem o przeprowadzenie podziału tego przedsiębiorstwa oraz określić jego warunki.

2. Jeżeli w terminie 6 miesięcy od dnia otrzymania wniosku określonego w ust. 1 organ założycielski nie wyda zarządzenia o podziale przedsiębiorstwa, jest on obowiązany zawiadomić organ antymonopolowy o przyczynach nieuwzględnienia wniosku.

3. W razie nieuwzględnienia wniosku, o którym mowa w ust. 1, Prezes Rady Ministrów na wniosek organu antymonopolowego może nałożyć na organ założycielski obowiązek dokonania podziału lub likwidacji przedsiębiorstwa oraz określić jego warunki.

4. Na dokonanie podziału przedsiębiorstwa państwowego na podstawie wniosku określonego w ust. 1 nie jest wymagana zgoda rady pracowniczej.

Art.  22.

1. Jeżeli mimo trzykrotnego ukarania na podstawie art. 20 jednostka gospodarcza będąca spółdzielnią lub spółką handlową w okresie 3 lat od dnia wydania pierwszej decyzji o ukaraniu stosuje praktyki określone w art. 8 i 9, organ antymonopolowy może wydać decyzję ustanawiającą nakaz podziału tej jednostki oraz określić jego warunki.

2. W razie niewykonania decyzji określonej w ust. 1, ustanawiającej nakaz podziału spółdzielni w terminie 6 miesięcy od dnia jej podjęcia, organ antymonopolowy wystąpi do zarządu właściwego centralnego związku spółdzielczego z wnioskiem o postawienie spółdzielni w stan likwidacji w trybie określonym w art. 114 ustawy z dnia 16 września 1982 r. - Prawo spółdzielcze (Dz. U. Nr 30, poz 210 i z 1983 r. Nr 39, poz. 176). Jeżeli jednostką nie wykonującą nakazu jest spółka handlowa, podlega ona rozwiązaniu. Organ antymonopolowy wystąpi w takim wypadku do sądu o rozwiązanie spółki.

3. W odniesieniu do jednostek gospodarczych nie wymienionych w ust. 1 oraz w art. 21 ust. 1 organ antymonopolowy, w wypadkach określonych w ust. 1, może wydać decyzję ustanawiającą nakaz ograniczenia działalności gospodarczej w sposób uniemożliwiający prowadzenie tych praktyk oraz zawiadamia organ administracji państwowej, który wydał zezwolenie na taką działalność.

4. W razie niewykonania decyzji określonej w ust. 3 w terminie 3 miesięcy od dnia jej otrzymania, organ administracji państwowej, który wydał zezwolenie na wykonywanie działalności gospodarczej, wyda decyzję o cofnięciu jednostce gospodarczej zezwolenia na wykonywanie tej działalności.

Art.  23.

Jeżeli jednostka gospodarcza stosuje praktyki, o których mowa w art. 8, sąd wojewódzki lub okręgowa komisja arbitrażowa na żądanie jednostki dotkniętej stosowaniem tych praktyk mogą nałożyć na jednostkę stosującą te praktyki obowiązek zawarcia umowy i ustalić jej treść zgodnie z warunkami umów przyjętymi w danej dziedzinie obrotu lub unieważnić umowę zawartą z naruszeniem tych warunków.

Art.  24.

1. Kto pełniąc funkcję kierownika jednostki gospodarczej, wbrew decyzji organu antymonopolowego stwierdzającej naruszanie przepisów ustawy:

1) stosuje praktyki określone w art. 8 i 9,

2) zawiera lub wykonuje porozumienia monopolistyczne sprzeczne z ustawą

- podlega karze pieniężnej w wysokości ustalonej przez organ antymonopolowy, jednak nie przekraczającej jego trzymiesięcznego wynagrodzenia. Przepis art. 20 ust. 2 stosuje się odpowiednio.

2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli funkcję kierownika jednostki gospodarczej pełni osoba prowadząca działalność gospodarczą we własnym imieniu.

Art.  25.

Kto w imieniu jednostki gospodarczej udziela organowi antymonopolowemu nieprawdziwych danych dotyczących działalności gospodarczej tej jednostki,

podlega karze aresztu do 3 miesięcy, ograniczenia wolności do 3 miesięcy lub grzywny do 50.000 złotych.

³ Art. 20 ust. 1 zmieniony przez art. 13 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o Funduszu Rozwoju Rynku i Demonopolizacji Handlu (Dz.U.89.30.159) z dniem 1 lipca 1989 r.