Dział 6 - Wynagrodzenia za projekty wynalazcze. - Prawo wynalazcze.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1962.33.156

Akt utracił moc

Wersja od: 9 czerwca 1962 r.

DZIAŁ  VI

Wynagrodzenia za projekty wynalazcze.

Rozdział  1.

Wynagrodzenia za pracownicze projekty wynalazcze.

Art.  101.

1. Twórcy pracowniczego projektu wynalazczego przyjętego do zastosowania w jednej lub więcej jednostkach gospodarki uspołecznionej służy prawo do wynagrodzenia na zasadach określonych w niniejszym prawie.

2. Podstawą do ustalenia wysokości wynagrodzenia za pracowniczy projekt wynalazczy są efekty uzyskane przez zastosowanie projektu.

Art.  102.

1. Wynagrodzenie za pracowniczy wynalazek wypłaca się corocznie za okres faktycznego stosowania wynalazku w gospodarce uspołecznionej, jednakże nie dłużej niż za okres pierwszych pięciu lat jego stosowania.

2. W uzasadnionych przypadkach za pracowniczy wynalazek może być wypłacone odpowiednio zmniejszone wynagrodzenie za okres dalszych pięciu lat.

3. Do okresów przewidzianych w ust. 1 i 2 nie wlicza się czasu próbnego stosowania wynalazku.

4. Wynagrodzenie przysługuje tylko w okresie piętnastu lat od daty zgłoszenia wynalazku w Urzędzie Patentowym.

Art.  103.

Wynagrodzenie za pracowniczy wynalazek przysługuje także wówczas, gdy patent wygasł na skutek zrzeczenia się go lub zalegania z opłatą (art. 70 ust. 1).

Art.  104.

1. Wynagrodzenie za pracowniczy wzór użytkowy oraz projekt racjonalizatorski wypłaca się za okres faktycznego stosowania wzoru użytkowego lub projektu racjonalizatorskiego w gospodarce uspołecznionej, jednakże nie dłużej niż za okres stosowania w ciągu dwunastu miesięcy.

2. Za podstawę ustalenia wynagrodzenia przyjmuje się najwyższe efekty uzyskane z zastosowania wzoru użytkowego lub projektu racjonalizatorskiego w ciągu dwunastu miesięcy, w okresie pierwszych dwóch lat jego stosowania. Przepis art. 102 ust. 3 stosuje się odpowiednio.

3. Wynagrodzenie za pracowniczy wzór użytkowy przysługuje tylko w okresie dziesięciu lat od daty zgłoszenia wzoru w Urzędzie Patentowym.

Art.  105.

Do czasu opatentowania pracowniczego wynalazku wypłaca się twórcy tymczasowe wynagrodzenie według zasad przewidzianych dla wynagrodzeń za projekty racjonalizatorskie. Tymczasowe wynagrodzenie potrąca się z wynagrodzenia wypłaconego za wynalazek.

Art.  106.

Jeżeli wynagrodzenie określone w umowie zawartej w sprawie dokonania pracowniczego projektu wynalazczego (art. 7 ust. 3) jest niższe niż wynagrodzenie, jakie przysługiwałoby na podstawie przepisów art. 101-105, twórca projektu ma prawo do wynagrodzenia ustalonego według tych przepisów.

Art.  107.

Jeżeli pracowniczy projekt wynalazczy przyjęty do wykorzystania nie może być niezwłocznie stosowany, a ma być stosowany dopiero w przyszłości, twórcy projektu służy prawo do tymczasowego wynagrodzenia w wysokości określonej przez właściwego ministra, a w stosunku do jednostek organizacyjnych podległych radom narodowym - przez przewodniczącego prezydium właściwej wojewódzkiej (miejskiej) rady narodowej. Wynagrodzenie tymczasowe podlega potrąceniu z wynagrodzenia, jakie zostanie wypłacone twórcy po zastosowaniu projektu. W razie niezastosowania projektu tymczasowe wynagrodzenie nie podlega zwrotowi.

Art.  108.

W przypadku uzyskania przez gospodarkę uspołecznioną korzyści w związku ze zgłoszeniem wynalazku lub wzoru użytkowego za granicą w celu uzyskania ochrony (art. 75), twórca tego wynalazku lub wzoru użytkowego ma prawo do dodatkowego wynagrodzenia, ustalonego na podstawie uzyskanych korzyści.

Art.  109.

Twórca pracowniczego projektu wynalazczego ma prawo do odrębnego wynagrodzenia za dostarczenie dokumentacji przydatnej do zastosowania projektu.

Art.  110.

1. Kwoty wypłacone tytułem wynagrodzenia za pracowniczy projekt wynalazczy nie podlegają zwrotowi.

2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, gdy wypłata wynagrodzenia nastąpiła na rzecz osoby działającej w złej wierze albo w wyniku karalnego czynu.

Art.  111.

Do wynagrodzeń za pracownicze projekty wynalazcze w sprawach nie uregulowanych w niniejszym prawie albo w przepisach na jego podstawie wydanych stosuje się odpowiednio przepisy prawa cywilnego.

Art.  112.

1. Wynagrodzenie za pracowniczy projekt wynalazczy ustala jednostka gospodarki uspołecznionej, w której projekt przyjęto do zastosowania.

2. Jednostka gospodarki uspołecznionej określona w ust. 1 dokonuje wypłaty wynagrodzenia. Właściwy minister, a w stosunku do jednostek podległych radom narodowym - przewodniczący prezydium właściwej wojewódzkiej (miejskiej) rady narodowej, może wskazać inną jednostkę gospodarki uspołecznionej, powołaną do dokonania wypłaty wynagrodzenia.

Art.  113.

1. Jeżeli twórca pracowniczego projektu wynalazczego nie godzi się z ustaleniem jednostki gospodarki uspołecznionej co do wysokości wynagrodzenia, służy mu prawo wystąpienia do jednostki nadrzędnej o ustalenie tego wynagrodzenia.

2. Jednostka nadrzędna wyda decyzję w sprawie wysokości wynagrodzenia po zasięgnięciu opinii organu kolegialnego, w skład którego wchodzą również przedstawiciele związków zawodowych i stowarzyszeń technicznych. Od decyzji służy odwołanie do organu nadrzędnego.

3. Twórca pracowniczego projektu wynalazczego niezadowolony z ustalenia wynagrodzenia w trybie ust. 2 ma prawo zwrócić się do Komisji Rozjemczej przy Urzędzie Patentowym (art. 123) o ustalenie wynagrodzenia.

Art.  114.

1. Osoba, która w gospodarce uspołecznionej udzieliła twórcy pracowniczego projektu wynalazczego pomocy w dokonaniu lub opracowaniu projektu, ma prawo do wynagrodzenia.

2. Osobom, które współdziałały przy realizacji pracowniczego projektu wynalazczego albo przyczyniły się do przyspieszenia jego zastosowania lub jego rozpowszechnienia, przyznaje się nagrody.

Art.  115.

Rada Ministrów w porozumieniu z Centralną Radą Związków Zawodowych i po zasięgnięciu opinii Naczelnej Organizacji Technicznej i innych właściwych organizacji technicznych określi szczegółowe zasady:

1) ustalania podstawy obliczania wysokości wynagrodzenia,

2) obliczania wynagrodzeń dla twórców pracowniczych projektów wynalazczych oraz wynagrodzeń przewidzianych w art. 107, 108, 109 oraz art. 114 ust. 1, a także wypłaty tych wynagrodzeń i zaliczek na wynagrodzenia,

3) ustalania nagród określonych w art. 114 ust. 2 oraz tryb ustalania tych nagród,

4) które określą przypadki stosowania przepisów art. 102 ust. 2,

5) obowiązywania nowych norm pracy, wynikających z zastosowania projektu wynalazczego, wobec twórcy projektu i osób określonych w art. 114 ust. 2.

Rozdział  2.

Wynagrodzenia za niepracownicze wynalazki i wzory użytkowe.

Art.  116.

1. Twórca wynalazku lub wzoru użytkowego, nie będącego pracowniczym projektem wynalazczym, a wykonywanego przez jednostkę gospodarki uspołecznionej, ma prawo do zapłaty albo opłaty licencyjnej, albo innej opłaty, określonej w umowie o przeniesienie prawa własności lub o ustanowienie prawa stosowania wynalazku lub wzoru użytkowego.

2. Gdy stosownie do art. 94 wynalazek lub wzór użytkowy został przyjęty do wykorzystania w gospodarce uspołecznionej na zasadach przewidzianych dla pracowniczych projektów wynalazczych, wynagrodzenia za wynalazek lub wzór użytkowy określa się według przepisów art. 101-113 i art. 115.

Art.  117.

1. Jednostka gospodarki uspołecznionej może zawierać umowy o przeniesienie na jej rzecz prawa własności lub o ustanowienie dla niej prawa stosowania wynalazku lub wzoru użytkowego nie będącego pracowniczym projektem wynalazczym tylko na warunkach określonych w niniejszym prawie dla ustalania wysokości efektów i obliczania wynagrodzenia za pracownicze projekty wynalazcze.

2. Właściwy minister w porozumieniu z Ministrem Finansów może zezwolić w uzasadnionych przypadkach na określenie wynagrodzenia na zasadach odmiennych, niż zostały przewidziane w ust. 1.

Art.  118.

Przepisy niniejszego prawa dotyczące ustalenia wysokości efektów i obliczania wysokości wynagrodzenia za pracownicze projekty wynalazcze stosuje się również w przypadkach, gdy jednostka gospodarki uspołecznionej zawiera z osobą, nie będącą jednostką gospodarki uspołecznionej, umowę o przeniesienie na rzecz tej osoby prawa własności lub prawa stosowania wynalazku lub wzoru użytkowego, stanowiącego własność Państwa.