Rozdział 2 - Wynagrodzenia za niepracownicze wynalazki i wzory użytkowe. - Prawo wynalazcze.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1962.33.156

Akt utracił moc

Wersja od: 9 czerwca 1962 r.

Rozdział  2.

Wynagrodzenia za niepracownicze wynalazki i wzory użytkowe.

Art.  116.

1. Twórca wynalazku lub wzoru użytkowego, nie będącego pracowniczym projektem wynalazczym, a wykonywanego przez jednostkę gospodarki uspołecznionej, ma prawo do zapłaty albo opłaty licencyjnej, albo innej opłaty, określonej w umowie o przeniesienie prawa własności lub o ustanowienie prawa stosowania wynalazku lub wzoru użytkowego.

2. Gdy stosownie do art. 94 wynalazek lub wzór użytkowy został przyjęty do wykorzystania w gospodarce uspołecznionej na zasadach przewidzianych dla pracowniczych projektów wynalazczych, wynagrodzenia za wynalazek lub wzór użytkowy określa się według przepisów art. 101-113 i art. 115.

Art.  117.

1. Jednostka gospodarki uspołecznionej może zawierać umowy o przeniesienie na jej rzecz prawa własności lub o ustanowienie dla niej prawa stosowania wynalazku lub wzoru użytkowego nie będącego pracowniczym projektem wynalazczym tylko na warunkach określonych w niniejszym prawie dla ustalania wysokości efektów i obliczania wynagrodzenia za pracownicze projekty wynalazcze.

2. Właściwy minister w porozumieniu z Ministrem Finansów może zezwolić w uzasadnionych przypadkach na określenie wynagrodzenia na zasadach odmiennych, niż zostały przewidziane w ust. 1.

Art.  118.

Przepisy niniejszego prawa dotyczące ustalenia wysokości efektów i obliczania wysokości wynagrodzenia za pracownicze projekty wynalazcze stosuje się również w przypadkach, gdy jednostka gospodarki uspołecznionej zawiera z osobą, nie będącą jednostką gospodarki uspołecznionej, umowę o przeniesienie na rzecz tej osoby prawa własności lub prawa stosowania wynalazku lub wzoru użytkowego, stanowiącego własność Państwa.