Dział 3 - KORPUS OFICERÓW SŁUŻBY SPRAWIEDLIWOŚCI. - Prawo o ustroju Sądów Wojskowych i Prokuratury Wojskowej.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1944.6.29

Akt utracił moc

Wersja od: 1 stycznia 1970 r.

DZIAŁ  III.

KORPUS OFICERÓW SŁUŻBY SPRAWIEDLIWOŚCI.

Rozdział  I.

Sędziowie wojskowi.

Art.  46.

§ 1. Czynności sędziowskie i prokuratorskie w wojsku i marynarce wojennej pełnią oficerowie oraz generałowie służby sprawiedliwości.

§ 2. Oficerem lub generałem służby sprawiedliwości może być jedynie oficer, który posiada wykształcenie prawnicze.

Art.  47.

Prezesa i Wiceprezesa Najwyższego Sądu Wojskowego mianuje Naczelny Dowódca.

Art.  48.

Sędziów Najwyższego Sądu Wojskowego, prezesów, wiceprezesów oraz wojskowych sędziów sądów armii, okręgu, admiralicji, szefów oraz sędziów wojskowych sądów dywizyj, korpusów, garnizonów i sądów marynarskich mianuje w czasie wojny Naczelny Dowódca na wniosek Naczelnego Szefa Sądownictwa Wojennego.

Art.  49.

§ 1. Obejmując stanowisko w sądzie wojskowym, oficer służby sprawiedliwości składa przysięgę sędziowską w brzmieniu następującym:

"Przysięgam uroczyście Ziemi Polskiej i Narodowi Polskiemu obowiązki sędziowskie wypełniać sumiennie, bezstronnie i zgodnie z prawem, poświęcając im całą swoją wiedzę i doświadczenie, oraz mając na względzie utrzymanie porządku prawnego i karności w Wojsku Polskim.

Przysięgam na służbie i poza służbą strzec powagi sądu i unikać wszystkiego, co mogłoby przynieść ujmę godności sędziego. Tak mi dopomóż Bóg".

§ 2. Przysięgę składa się wobec bezpośredniego przełożonego.

§ 3. Oficer lub generał służby sprawiedliwości, przechodzący z jednego stanowiska na drugie, ponownej przysięgi nie składa.

Art.  50.

Skład etatowy Najwyższego Sądu Wojskowego oraz pozostałych wojskowych sądów ustala na wniosek Naczelnego Szefa Sądownictwa Wojennego Naczelny Dowódca.

Art.  51.

Oficerowie i generałowie służby sprawiedliwości są w sprawowaniu czynności sędziowskich niezawiśli i podlegają jedynie prawu.

Art.  52.

Niezawisłość sędziowska nie wyłącza obowiązku wykonywania zleceń i rozkazów w zakresie administracji sądowej oraz w zakresie pełnienia służby wojskowej, wydanych w granicach uprawnień władzy, która zlecenie lub rozkaz wydała.

Art.  53.

§ 1. Zwolnienie sędziego wojskowego lub przeniesienie na niższe stanowisko może nastąpić tylko na mocy wyroku sądu dyscyplinarnego, jeżeli przepisy szczególne nie stanowią inaczej.

§ 2. Wszczęcie postępowania sądowo-karnego przeciwko sędziemu wojskowemu może nastąpić tylko za zgodą sądu dyscyplinarnego.

Rozdział  II.

Odpowiedzialność dyscyplinarna.

Art.  54.

§ 1. Za przewinienia, popełnione przy wykonywaniu służby sędziowskiej lub w związku z nią, ponoszą sędziowie wojskowi, niezależnie od ewentualnej odpowiedzialności karnej, odpowiedzialność dyscyplinarną według przepisów rozdziału niniejszego.

§ 2. Poza przypadkami wymienionymi w § 1, stosuje się do sędziów wojskowych wojskowe przepisy dyscyplinarne.

Art.  55.

Za przewinienia, wymienione w art. 54 § 1, wymierza się następujące kary dyscyplinarne:

a) upomnienie,

b) naganę,

c) przeniesienie na niższe stanowisko służbowe,

d) zwolnienie ze stanowiska sędziowskiego.

Art.  56.

§ 1. Jeżeli od chwili przewinienia upłynął rok, postępowanie dyscyplinarne nie może być wszczęte, a w razie wszczęcia należy je umorzyć.

§ 2. Jeżeli jednak czyn zawiera znamiona przestępstwa karnego, przedawnienie dyscyplinarne nie następuje wcześniej, niż przedawnienie karne.

Art.  57.

Do orzekania w sprawach dyscyplinarnych właściwy jest Najwyższy Sąd Wojskowy, który orzeka w składzie prezesa lub wiceprezesa jako przewodniczącego i dwóch sędziów Najwyższego Sądu Wojskowego.

Art.  58.

§ 1. Wniosek o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego wraz z aktami dochodzenia składa osoba, powołana do wykonywania nadzoru w danym sądzie.

§ 2. Najwyższy Sąd Wojskowy może orzec wszczęcie postępowania dyscyplinarnego również z urzędu.

§ 3. O wszczęciu postępowania dyscyplinarnego orzeka Najwyższy Sąd Wojskowy po daniu obwinionemu możności złożenia wyjaśnień oraz po wysłuchaniu Naczelnego Prokuratora Wojskowego.

Art.  59.

§ 1. Wszczynając postępowanie dyscyplinarne lub w toku tego postępowania, może Najwyższy Sąd Wojskowy zawiesić obwinionego w czynnościach służbowych.

§ 2. W przypadkach nie cierpiących zwłoki może przełożony, stawiający wniosek o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego, zawiesić obwinionego tymczasowo w czynnościach służbowych, przekazując równocześnie swe zarządzenie Najwyższemu Sądowi Wojskowemu do zatwierdzenia.

Art.  60.

§ 1. Najwyższy Sąd Wojskowy może przed powzięciem postanowienia o wszczęciu postępowania dyscyplinarnego, albo też wszczynając postępowanie dyscyplinarne, postanowić przeprowadzenie dochodzenia przez sędziego Najwyższego Sądu Wojskowego albo przez innego sędziego wojskowego, który nie może mieć niższego stopnia wojskowego, aniżeli obwiniony.

§ 2. Po ukończeniu dochodzenia akta sprawy przesyła się Naczelnemu Prokuratorowi Wojskowemu celem postawienia wniosku.

Art.  61.

§ 1. Najwyższy Sąd Wojskowy załatwia odmownie wniosek o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego, jeżeli nie znajduje podstaw do wszczęcia tego postępowania.

§ 2. Najwyższy Sąd Wojskowy umarza postępowanie, jeżeli na podstawie wyników przeprowadzonego dochodzenia dojdzie do przekonania, że nie ma podstawy do dalszego prowadzenia postępowania dyscyplinarnego.

Art.  62.

§ 1. Jeżeli nie następuje umorzenie wszczętego postępowania dyscyplinarnego, Najwyższy Sąd Wojskowy wyznacza dzień rozprawy.

§ 2. Obwiniony może przybrać sobie obrońcę tylko spośród sędziów lub prokuratorów (wiceprokuratorów, podprokuratorów) wojskowych.

§ 3. Nieusprawiedliwione niestawiennictwo obwinionego lub jego obrońcy nie wstrzymuje rozpoznania sprawy.

§ 4. Rozprawa odbywa się przy drzwiach zamkniętych.

§ 5. Wyrok ogłasza się bezzwłocznie po rozprawie, przytaczając ustnie najważniejsze jego powody. Wyrok wraz z uzasadnieniem należy sporządzić w ciągu 14 dni.

Art.  63.

Odpis wyroku doręcza się Naczelnemu Prokuratorowi Wojskowemu, obwinionemu, przełożonemu, który wystąpił z wnioskiem o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego, oraz Naczelnemu Dowódcy - przez Naczelnego Szefa Sądownictwa Wojennego.

Art.  64.

§ 1. Kary, wymienione w art. 55 lit. a) i b) uważa się za wykonane z chwilą ogłoszenia wyroku.

§ 2. Karę, wymienioną w art. 55 lit. c) i d) wykonywa na wniosek Naczelnego Szefa Sądownictwa Wojennego Naczelny Dowódca.

Art.  65.

§ 1. Po upływie dwóch lat od wydania wyroku skazanie może ulec zatarciu.

§ 2. O zatarciu skazania postanawia Najwyższy Sąd Wojskowy na wniosek skazanego, jeżeli w ciągu powyższego okresu nie wydano przeciw skazanemu innego wyroku skazującego.

§ 3. W razie zarządzenia zatarcia, skazanie uważa się za niebyłe. Zatarcie skazania pociąga za sobą usunięcie wpisu o skazaniu ze wszelkich akt, w których taki wpis umieszczono.

Art.  66.

Jeżeli przepisy rozdziału niniejszego nie stanowią inaczej, stosuje się w postępowaniu dyscyplinarnym odpowiednie przepisy kodeksu wojskowego postępowania karnego.