Rozdział 4 - Odpowiedzialność dyscyplinarna. - Prawo o ustroju sądów wojskowych.
Dziennik Ustaw
Dz.U.1936.76.536
Akt utracił moc Wersja od: 19 marca 1943 r.
Rozdział IV.
Odpowiedzialność dyscyplinarna.
Odpowiedzialność dyscyplinarna.
§ 1.
Za przewinienia, popełnione przy wykonywaniu służby sędziowskiej lub w związku z nią, ponoszą sędziowie wojskowi, niezależnie od ewentualnej odpowiedzialności karnej, - odpowiedzialność dyscyplinarną wedle przepisów rozdziału niniejszego.§ 2.
Poza przypadkami wymienionymi w § 1 stosuje się do sędziów wojskowych wojskowe przepisy dyscyplinarne.Za przewinienia wymienione w art. 61 § 1 wymierza się następujące kary dyscyplinarne:
a)
upomnienie;b)
naganę;c)
surową naganę;d)
przeniesienie na inne stanowisko służbowe bez prawa do należności za przeniesienie.§ 1.
Jeżeli od chwili przewinienia upłynęło trzy lata, postępowanie dyscyplinarne nie może być wszczęte, a w razie wszczęcia należy je umorzyć.§ 2.
Jeżeli jednak czyn zawiera znamiona przestępstwa karnego, przedawnienie dyscyplinarne nie następuje wcześniej, niż przedawnienie karne.Do orzekania w sprawach dyscyplinarnych właściwy jest Najwyższy Sąd Wojskowy, który orzeka w składzie prezesa lub wiceprezesa jako przewodniczącego i dwóch sędziów Najwyższego Sądu Wojskowego.
§ 1.
Wniosek o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego przedstawia Najwyższemu Sądowi Wojskowemu przełożony, powołany do wykonywania nadzoru w danym sądzie, wraz z aktami dochodzenia.§ 2.
Najwyższy Sąd Wojskowy może orzec wszczęcie postępowania dyscyplinarnego również z urzędu.§ 3.
O wszczęciu postępowania dyscyplinarnego orzeka Najwyższy Sąd Wojskowy po daniu obwinionemu możności złożenia wyjaśnień oraz po wysłuchaniu prokuratora Najwyższego Sądu Wojskowego.§ 1.
Wszczynając postępowanie dyscyplinarne lub w toku tego postępowania może Najwyższy Sąd Wojskowy zawiesić obwinionego w czynnościach służbowych.§ 2.
W przypadkach nie cierpiących zwłoki może przełożony, stawiający wniosek o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego, zawiesić obwinionego tymczasowo w czynnościach służbowych, przekazując równocześnie swe zarządzenie Najwyższemu Sądowi Wojskowemu do zatwierdzenia.§ 1.
Najwyższy Sąd Wojskowy może przed powzięciem postanowienia o wszczęciu postępowania dyscyplinarnego, albo też wszczynając postępowanie dyscyplinarne, postanowić przeprowadzenie dochodzenia przez sędziego Najwyższego Sądu Wojskowego albo przez sędziego wojskowego, stojącego na czele sądu, do którego dany sędzia wojskowy ma przynależność służbową.§ 2.
Po ukończeniu dochodzenia akta sprawy przesyła się prokuratorowi Najwyższego Sądu Wojskowego celem postawienia wniosku.§ 1.
Najwyższy Sąd Wojskowy załatwia odmownie wniosek o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego, jeżeli nie znajduje podstaw do wszczęcia tego postępowania.§ 2.
Najwyższy Sąd Wojskowy umarza postępowanie, jeżeli na podstawie wyników przeprowadzonego dochodzenia dojdzie do przekonania, że nie ma podstawy do dalszego prowadzenia postępowania dyscyplinarnego.§ 1.
Jeżeli nie następuje umorzenie wszczętego postępowania dyscyplinarnego, Najwyższy Sąd Wojskowy wyznacza dzień rozprawy.§ 2.
Obwiniony może przybrać sobie obrońcę tylko spośród sędziów lub prokuratorów (wiceprokuratorów, podprokuratorów) wojskowych.§ 3.
Nieusprawiedliwione niestawiennictwo obwinionego lub jego obrońcy nie wstrzymuje rozpoznania sprawy.§ 4.
Rozprawa odbywa się przy drzwiach zamkniętych.§ 5.
Wyrok ogłasza się bezzwłocznie po rozprawie, przytaczając ustnie najważniejsze jego powody. Wyrok wraz z uzasadnieniem należy sporządzić w ciągu siedmiu dni.Odpis wyroku doręcza się prokuratorowi Najwyższego Sądu Wojskowego, obwinionemu, przełożonemu, który wystąpił z wnioskiem o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego, oraz Ministrowi Spraw Wojskowych przez szefa departamentu sprawiedliwości Ministerstwa Spraw Wojskowych.
§ 1.
Kary, wymienione w art. 62 lit. a) do c), uważa się za wykonane z chwilą ogłoszenia wyroku.§ 2.
Karę, wymienioną w art. 62 lit. d), wykonywa Minister Spraw Wojskowych.§ 1.
Po upływie pięciu lat od wydania wyroku skazanie może ulec zatarciu.§ 2.
O zatarciu skazania postanawia Najwyższy Sąd Wojskowy na wniosek skazanego, jeżeli w ciągu powyższego okresu nie wydano przeciw skazanemu innego wyroku skazującego.§ 3.
W razie zarządzenia zatarcia skazanie uważa się za niebyłe. Zatarcie skazania pociąga za sobą zwłaszcza usunięcie wpisu o skazaniu z wszelkich aktów, w których taki wpis umieszczono.Jeżeli przepisy rozdziału niniejszego nie postanawiają inaczej, stosuje się w postępowaniu dyscyplinarnym odpowiednio przepisy kodeksu wojskowego postępowania karnego.