Dział 3 - Sędziowie wojskowi. - Prawo o ustroju sądów wojskowych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1936.76.536

Akt utracił moc

Wersja od: 19 marca 1943 r.

DZIAŁ  III.

Sędziowie wojskowi.

Rozdział  I.

Korpus oficerów audytorów.

Art.  53.

Czynności sędziowskie i prokuratorskie w wojsku i marynarce wojennej pełnią oficerowie audytorowie oraz generałowie, przeniesieni z korpusu oficerów audytorów do korpusu generałów.

Art.  54.

§ 1. Oficerem audytorem może być jedynie oficer, który:

a) odbył przynajmniej jednoroczną służbę w stopniu oficerskim w jednym z rodzajów broni wojska lub marynarki wojennej,

b) ukończył uniwersyteckie studja prawnicze z przepisanymi w Polsce egzaminami,

c) odbył wojskową aplikację sądową,

d) złożył wojskowy egzamin sędziowski.

§ 2. Z wojskową aplikacją sądową i egzaminem sędziowskim zrównane są: aplikacja sądowa i egzamin sędziowski w sądach powszechnych, oraz aplikacja i egzamin adwokacki.

§ 3. Od wymagań, wymienionych w § 1 lit. c), d), wolni są profesorowie i docenci nauk prawniczych w polskich szkołach akademickich.

§ 4. Przeniesienie do rezerwy korpusu oficerów audytorów oficera innego korpusu osobowego nastąpić może bez względu na warunek, wymieniony w § 1 lit. a).

Art.  55.

Tryb oraz szczegółowe warunki przenoszenia oficerów do korpusu oficerów audytorów określają przepisy, normujące służbę wojskową oficerów.

Rozdział  II.

Mianowanie i objęcie stanowiska sędziego wojskowego.

Art.  56.

§ 1. Sędzią wojskowym może być mianowany tylko oficer audytor, albo generał, który uzyskał stopień generalski jako oficer audytor.

§ 2. Sędziów wojskowych, prócz sędziów w sądach wojennych, mianuje i zwalnia Prezydent Rzeczypospolitej na wniosek Ministra Spraw Wojskowych.

§ 3. Mianowanie następuje na urząd:

a) wojskowego sędziego rejonowego;

b) wojskowego sędziego okręgowego;

c) sędziego Najwyższego Sądu Wojskowego.

§ 4. Sędziami wojskowymi w sądach wojennych są oficerowie audytorowie, przydzieleni do tych sądów.

Art.  57.

§ 1. Prezydent Rzeczypospolitej mianuje spośród sędziów Najwyższego Sądu Wojskowego prezesa i wiceprezesa tego sądu.

§ 2. Minister Spraw Wojskowych:

a) zgodnie z mianowaniem na urząd sędziego wojskowego nadaje stanowiska służbowe w sądach wojskowych, a to mianowanym: wojskowym sędzią rejonowym - w wojskowych sądach rejonowych (wojskowych sądach marynarskich), wojskowym sędzią okręgowym - w wojskowych sądach okręgowych (sądach admiralskich), sędzią Najwyższego Sądu Wojskowego - w Najwyższym Sądzie Wojskowym;

b) wyznacza spośród mianowanych wojskowym sędzią okręgowym lub rejonowym - kierowników wojskowych sądów rejonowych (wojskowych sądów marynarskich);

c) wyznacza spośród mianowanych wojskowym sędzią okręgowym - wojskowych sędziów orzekających i wojskowych sędziów śledczych w wojskowych sądach okręgowych (sądach admiralskich) oraz spośród wojskowych sędziów orzekających - szefów tych sądów i ich zastępców.

§ 3. Sędziów wojskowych - z wyjątkiem prezesa i wiceprezesa Najwyższego Sądu Wojskowego - może Minister Spraw Wojskowych mianować również na stanowiska, nieobjęte składami osobowymi sądów wojskowych a przewidziane dla oficerów audytorów w innych składach osobowych.

Art.  58.

§ 1. Obejmując stanowisko w sądzie wojskowym sędzia wojskowy składa przysięgę sędziowską w brzmieniu następującym:

"Przysięgam Panu Bogu Wszechmogącemu i Wszechwiedzącemu, iż obowiązki sędziego wojskowego będę wypełniał sumiennie, bezstronnie i zgodnie z ustawą, mając zarazem na względzie utrzymanie porządku prawnego i karności w siłach zbrojnych Państwa. Tak mi Panie Boże dopomóż. Amen".

§ 2. Przysięgę składa się wobec najbliższego przełożonego, któremu przysługuje prawo nadzoru w danym sądzie wojskowym.

§ 3. Sędzia wojskowy, przechodzący bezpośrednio z jednego stanowiska sędziowskiego na drugie, ponownej przysięgi nie składa.

Rozdział  III.

Niezawisłość sędziowska.

Art.  59.

Sędziowie wojskowi są w sprawowaniu czynności sędziowskich niezawiśli i podlegają jedynie prawu.

Art.  60.

Niezawisłość sędziego wojskowego nie wyłącza obowiązku wykonywania zleceń i rozkazów w zakresie administracji sądowej oraz w zakresie pełnienia służby wojskowej, wydanych w granicach uprawnień władzy, która zlecenie lub rozkaz wydała.

Rozdział  IV.

Odpowiedzialność dyscyplinarna.

Art.  61.

§ 1. Za przewinienia, popełnione przy wykonywaniu służby sędziowskiej lub w związku z nią, ponoszą sędziowie wojskowi, niezależnie od ewentualnej odpowiedzialności karnej, - odpowiedzialność dyscyplinarną wedle przepisów rozdziału niniejszego.

§ 2. Poza przypadkami wymienionymi w § 1 stosuje się do sędziów wojskowych wojskowe przepisy dyscyplinarne.

Art.  62.

Za przewinienia wymienione w art. 61 § 1 wymierza się następujące kary dyscyplinarne:

a) upomnienie;

b) naganę;

c) surową naganę;

d) przeniesienie na inne stanowisko służbowe bez prawa do należności za przeniesienie.

Art.  63.

§ 1. Jeżeli od chwili przewinienia upłynęło trzy lata, postępowanie dyscyplinarne nie może być wszczęte, a w razie wszczęcia należy je umorzyć.

§ 2. Jeżeli jednak czyn zawiera znamiona przestępstwa karnego, przedawnienie dyscyplinarne nie następuje wcześniej, niż przedawnienie karne.

Art.  64.

Do orzekania w sprawach dyscyplinarnych właściwy jest Najwyższy Sąd Wojskowy, który orzeka w składzie prezesa lub wiceprezesa jako przewodniczącego i dwóch sędziów Najwyższego Sądu Wojskowego.

Art.  65.

§ 1. Wniosek o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego przedstawia Najwyższemu Sądowi Wojskowemu przełożony, powołany do wykonywania nadzoru w danym sądzie, wraz z aktami dochodzenia.

§ 2. Najwyższy Sąd Wojskowy może orzec wszczęcie postępowania dyscyplinarnego również z urzędu.

§ 3. O wszczęciu postępowania dyscyplinarnego orzeka Najwyższy Sąd Wojskowy po daniu obwinionemu możności złożenia wyjaśnień oraz po wysłuchaniu prokuratora Najwyższego Sądu Wojskowego.

Art.  66.

§ 1. Wszczynając postępowanie dyscyplinarne lub w toku tego postępowania może Najwyższy Sąd Wojskowy zawiesić obwinionego w czynnościach służbowych.

§ 2. W przypadkach nie cierpiących zwłoki może przełożony, stawiający wniosek o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego, zawiesić obwinionego tymczasowo w czynnościach służbowych, przekazując równocześnie swe zarządzenie Najwyższemu Sądowi Wojskowemu do zatwierdzenia.

Art.  67.

§ 1. Najwyższy Sąd Wojskowy może przed powzięciem postanowienia o wszczęciu postępowania dyscyplinarnego, albo też wszczynając postępowanie dyscyplinarne, postanowić przeprowadzenie dochodzenia przez sędziego Najwyższego Sądu Wojskowego albo przez sędziego wojskowego, stojącego na czele sądu, do którego dany sędzia wojskowy ma przynależność służbową.

§ 2. Po ukończeniu dochodzenia akta sprawy przesyła się prokuratorowi Najwyższego Sądu Wojskowego celem postawienia wniosku.

Art.  68.

§ 1. Najwyższy Sąd Wojskowy załatwia odmownie wniosek o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego, jeżeli nie znajduje podstaw do wszczęcia tego postępowania.

§ 2. Najwyższy Sąd Wojskowy umarza postępowanie, jeżeli na podstawie wyników przeprowadzonego dochodzenia dojdzie do przekonania, że nie ma podstawy do dalszego prowadzenia postępowania dyscyplinarnego.

Art.  69.

§ 1. Jeżeli nie następuje umorzenie wszczętego postępowania dyscyplinarnego, Najwyższy Sąd Wojskowy wyznacza dzień rozprawy.

§ 2. Obwiniony może przybrać sobie obrońcę tylko spośród sędziów lub prokuratorów (wiceprokuratorów, podprokuratorów) wojskowych.

§ 3. Nieusprawiedliwione niestawiennictwo obwinionego lub jego obrońcy nie wstrzymuje rozpoznania sprawy.

§ 4. Rozprawa odbywa się przy drzwiach zamkniętych.

§ 5. Wyrok ogłasza się bezzwłocznie po rozprawie, przytaczając ustnie najważniejsze jego powody. Wyrok wraz z uzasadnieniem należy sporządzić w ciągu siedmiu dni.

Art.  70.

Odpis wyroku doręcza się prokuratorowi Najwyższego Sądu Wojskowego, obwinionemu, przełożonemu, który wystąpił z wnioskiem o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego, oraz Ministrowi Spraw Wojskowych przez szefa departamentu sprawiedliwości Ministerstwa Spraw Wojskowych.

Art.  71.

§ 1. Kary, wymienione w art. 62 lit. a) do c), uważa się za wykonane z chwilą ogłoszenia wyroku.

§ 2. Karę, wymienioną w art. 62 lit. d), wykonywa Minister Spraw Wojskowych.

Art.  72.

§ 1. Po upływie pięciu lat od wydania wyroku skazanie może ulec zatarciu.

§ 2. O zatarciu skazania postanawia Najwyższy Sąd Wojskowy na wniosek skazanego, jeżeli w ciągu powyższego okresu nie wydano przeciw skazanemu innego wyroku skazującego.

§ 3. W razie zarządzenia zatarcia skazanie uważa się za niebyłe. Zatarcie skazania pociąga za sobą zwłaszcza usunięcie wpisu o skazaniu z wszelkich aktów, w których taki wpis umieszczono.

Art.  73.

Jeżeli przepisy rozdziału niniejszego nie postanawiają inaczej, stosuje się w postępowaniu dyscyplinarnym odpowiednio przepisy kodeksu wojskowego postępowania karnego.