Rozdział 9 - Umorzenie postępowania. - Prawo karne skarbowe.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1947.32.140

Akt utracił moc

Wersja od: 7 lipca 1953 r.

Rozdział 9.

Umorzenie postępowania.

Art.  213. ¹⁰³

§ 1. Dochodzenie umarza się:

1) jeżeli jego wyniki nie dają podstaw do prowadzenia dalszego dochodzenia lub do wydania skazującego orzeczenia,

2) jeżeli istnieje okoliczność wyłączająca ściganie,

3) jeżeli oskarżony uchyla się od postępowania karnego, a zarządzenia, zmierzające do wykrycia jego miejsca pobytu lub sprowadzenia go, pozostały bez skutku.

§ 2. Dochodzenie może być umorzone:

1) jeżeli przestępstwo jest małej wagi,

2) jeżeli prowadzenie dochodzenia jest niecelowe ze względów ogólnopaństwowych.

Art.  214.

Postanowienie o umorzeniu dochodzenia wydaje władza skarbowa właściwa do rozstrzygnięcia sprawy.

Art.  215.

§ 1. W sprawach należących do właściwości sądowej dochodzenia umarza władza skarbowa II instancji, z wyjątkiem przypadków, gdy prokurator objął dochodzenie.

§ 2. O umorzeniu należy zawiadomić właściwego prokuratora, który może zażądać akt sprawy i wszcząć postępowanie sądowe.

§ 3. O wszczęciu postępowania prokurator zawiadamia władzę skarbową, która umorzyła dochodzenie.

Art.  216. ¹⁰⁴

§ 1. Dochodzenie umorzone przez władzę skarbową może być wznowione w razie ujawnienia nowych okoliczności.

§ 2. Dochodzenie umorzone na podstawie art. 213 § 1 pkt 3 może być wznowione również w razie wykrycia w kraju miejsca pobytu oskarżonego.

Art.  217. ¹⁰⁵

(uchylony).

Art.  218. ¹⁰⁶

§ 1. Umorzenie dochodzenia w przypadkach, przewidzianych w art. 213 § 2, wymaga zezwolenia Ministra Skarbu.

§ 2. Uprawnienia, przewidziane w art. 213 § 2 pkt 1, Minister Skarbu może przelewać na władze skarbowe I i II instancji.

§ 3. Umorzenie dochodzenia z powodu, określonego w art. 213 § 2 pkt 2, w sprawach, należących do właściwości sądu, wymaga zgody Ministra Sprawiedliwości.

Art.  219.

§ 1. Umarzając postępowanie władza skarbowa wydaje orzeczenie co do zajętych dowodów rzeczowych lub przedmiotów występku.

§ 2. Od orzeczenia o przepadku rzeczy, wymienionych w § 1, służy tak oskarżonemu jak interwenientowi albo odwołanie do wyższej instancji skarbowej, albo żądanie skierowania sprawy na drogę postępowania sądowego.

Art.  220.

§ 1. Przedmioty zajęte w toku postępowania, których nie uznano za przepadłe, zwraca się osobie, u której dokonano zajęcia, lub innej osobie uprawnionej.

§ 2. Jeżeli wyniknie spór o prawo własności do rzeczy ulegających wydaniu, władza skarbowa odsyła strony na drogę procesu cywilnego.

§ 3. 107 Jeżeli strona nie odbierze zwolnionych z pod zajęcia przedmiotów w ciągu 3-ch miesięcy od daty doręczenia wezwania, a w przypadku określonym w § 2 strony nie wytoczą w tym terminie procesu, władza skarbowa zarządzi sprzedaż tych przedmiotów w trybie art. 196 § 2 i uzyskaną ze sprzedaży kwotę złoży do depozytu. Kwota ta podlega przepadkowi na rzecz Skarbu Państwa, jeżeli w ciągu 2-ch lat od daty jej zdeponowania nie zostanie przez stronę podjęta.

§ 4. Przepis § 3 stosuje się odpowiednio, jeżeli stronie nie można doręczyć wezwania, a upłynie 6 miesięcy od wystosowania publicznego wezwania.

§ 5. Rozstrzygnięcia wymienione w § 1-4 zapadają w formie postanowień.

Art.  221.

W razie sprzedaży przedmiotów występku skarbowego (art. 196) w miejsce ich wstępuje uzyskana ze sprzedaży kwota pieniężna.

Art.  222.

§ 1. W razie choroby psychicznej oskarżonego postępowanie zawiesza się na czas trwania przeszkody.

§ 2. Przepis art. 215 stosuje się odpowiednio.

Art.  223.

§ 1. Jeżeli w ciągu sześciu miesięcy od chwili zawieszenia postępowania nie można podjąć go na nowo, można orzec przepadek przedmiotów występku skarbowego, o ile nie są niezbędne do celów postępowania karnego.

§ 2. Przepisy art. 219-221 stosuje się odpowiednio.

¹⁰³ Art. 213 zmieniony przez art. 1 pkt 80 ustawy z dnia 7 marca 1950 r. (Dz.U.50.12.116) zmieniającej nin. ustawę z dniem 8 maja 1950 r.

¹⁰⁴ Art. 216 zmieniony przez art. 1 pkt 81 ustawy z dnia 7 marca 1950 r. (Dz.U.50.12.116) zmieniającej nin. ustawę z dniem 8 maja 1950 r.

¹⁰⁵ Art. 217 uchylony przez art. 1 pkt 82 ustawy z dnia 7 marca 1950 r. (Dz.U.50.12.116) zmieniającej nin. ustawę z dniem 8 maja 1950 r.

¹⁰⁶ Art. 218 zmieniony przez art. 1 pkt 83 ustawy z dnia 7 marca 1950 r. (Dz.U.50.12.116) zmieniającej nin. ustawę z dniem 8 maja 1950 r.

¹⁰⁷ Art. 220 § 3 zmieniony przez art. 1 pkt 84 ustawy z dnia 7 marca 1950 r. (Dz.U.50.12.116) zmieniającej nin. ustawę z dniem 8 maja 1950 r.