Rozdział 9 - Umorzenie postępowania. - Prawo karne skarbowe.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1936.84.581

Akt utracił moc
Wersja od: 18 sierpnia 1945 r.

Rozdział  dziewiąty.

Umorzenie postępowania.

§  1.
Dochodzenie umarza się:
a)
jeżeli jego wyniki nie dają podstaw do dalszego dochodzenia lub do wydania skazującego orzeczenia,
b)
jeżeli istnieje okoliczność wyłączająca ściganie (np. śmierć oskarżonego, przedawnienie).
§  2.
Dochodzenie może być umorzone, jeżeli przestępstwo jest małej wagi.

Postanowienie o umorzeniu dochodzenia wydaje władza skarbowa właściwa do rozstrzygnięcia sprawy.

§  1.
W sprawach, należących do właściwości sądowej, dochodzenie umarza władza skarbowa II instancji, z wyjątkiem przypadków, gdy prokurator objął dochodzenie.
§  2.
O umorzeniu należy zawiadomić właściwego prokuratora, który może zażądać akt sprawy i wszcząć postępowanie sądowe.
§  3.
O wszczęciu postępowania prokurator zawiadamia władzę skarbową, która umorzyła dochodzenie.

Dochodzenie umorzone przez władzę skarbową może być wznowione w razie ujawnienia nowych okoliczności.

W postępowaniu toczącym się na skutek odwołania od orzeczenia instancja skarbowa odwoławcza wydaje orzeczenie umarzające postępowanie tylko w przypadkach wskazanych w art. 270 § 1 lit. b) i § 2.

§  1.
Umorzenie postępowania z tego powodu, że przestępstwo jest małej wagi, wymaga zezwolenia Ministra Skarbu.
§  2.
Powyższe uprawnienie Minister Skarbu może przelewać na władze skarbowe I i II instancji.
§  1.
Umarzając postępowanie władza skarbowa wydaje orzeczenie co do zajętych dowodów rzeczowych lub przedmiotów występku.
§  2.
Od orzeczenia o przepadku rzeczy wymienionych w § 1 służy tak oskarżonemu jak interwenientowi, albo odwołanie do wyższej instancji skarbowej, albo żądanie skierowania sprawy na drogę postępowania sądowego.
§  1.
Przedmioty zajęte w toku postępowania, których nie uznano za przepadłe, zwraca się osobie, u której dokonano zajęcia, lub innej osobie uprawnionej.
§  2.
Jeżeli wyniknie spór o prawo własności do rzeczy ulegających wydaniu, władza skarbowa odsyła strony na drogę procesu cywilnego.
§  3.
Jeżeli strona nie odbierze zwolnionych spod zajęcia przedmiotów w ciągu trzech miesięcy od daty doręczenia wezwania, a w przypadku określonym w § 2, strony nie wytoczą w tym terminie procesu, przedmioty te przepadają na rzecz Skarbu Państwa.
§  4.
Jeżeli stronie nie można doręczyć wezwania, zwolnione od zajęcia przedmioty przepadają na rzecz Skarbu Państwa po upływie sześciu miesięcy od wystosowania publicznego wezwania.
§  5.
Rozstrzygnięcia wymienione w §§ 1-4 zapadają w formie postanowienia.

W razie sprzedaży przedmiotów występku skarbowego (art. 253) w miejsce ich wstępuje uzyskana ze sprzedaży kwota pieniężna.

§  1.
W razie choroby psychicznej oskarżonego, postępowanie zawiesza się na czas trwania przeszkody.
§  2.
Przepis art. 272 stosuje się tu odpowiednio.
§  1.
Jeżeli w ciągu sześciu miesięcy od chwili zawieszenia postępowania nie można podjąć go na nowo, można orzec przepadek przedmiotów występku skarbowego, o ile nie są niezbędne do celów postępowania karnego.
§  2.
Przepisy art. 276 - 278 stosuje się tu odpowiednio.